Joseph Goebbels

Savaşın son aylarında, Goebbels’in konuşmaları ve makaleleri giderek daha kıyamet bir ton aldı.[2] 1945'in başlarında, Oder Nehri ve Batı Müttefiki Sovyetlerin Ren Nehri'ni geçmeye hazırlanırken, artık yenilginin kaçınılmaz olduğunu ifade etti.[3] Berlin, tahkimat veya topçu yolunda çok az şey yaptı ve neredeyse her şey ve herkes cepheye gönderildiği için Volkssturm birimleri bile yetersiz kalıyordu.[4] Goebbels, 21 Ocak'ta günlüğünde milyonlarca Alman'ın batıya doğru kaçmakta olduğunu belirtti. Tarihsel olarak Hitler’le Batı müttefiklerine barışı önemseme konusunu tartıştı ancak Hitler bunu yine reddetti. Özel olarak, Goebbels, Führer'in güvenini kaybetmek istemediği için Hitler'le çatışmaktan kaçındı.[5]

Diğer Nazi liderleri Hitler'i Berlin'den ayrılmaya ve Bavyera'daki Ulusal Redoubt'ta yeni bir direniş merkezi kurmaya çağırdıklarında, Goebbels, Berlin'deki son kahramanlık tavrını savunarak buna karşı çıktı.[6] Ailesi (Luftwaffe'de görev yapan ve Müttefikler tarafından ele geçirilen Magda'nın oğlu Harald hariç), sonunu beklemek için Berlin'deki evlerine taşındı.[4] O ve Magda, 27 Ocak gecesi uzun bir toplantıda intiharı ve küçük çocuklarının kaderini tartıştılar.[7] Dış dünyanın rejimin işlediği suç eylemlerini nasıl göreceğini biliyordu ve kendini bir davanın “havasına” maruz bırakmak istemiyordu.[8] 18 Nisan gecesi özel kağıtlarını yaktı.[9]

Goebbels, Hitler'in fantezileriyle nasıl oynayacağını biliyordu ve ABD Başkanı Franklin D. Roosevelt'in 12 Nisan'da ölümü sayesinde yardım görmeye teşvik etti.[10] Hitler'in bu olayı Goebbels'in ilan ettiği gibi bir dönüm noktası olarak görüp görmediği bilinmiyor.[11] Bu zamana kadar Goebbels, Hitler tarafında çok uzun zamandır istediği pozisyonu kazanmıştı. 23 Nisan'a kadar görevlerinden alınmadığı halde Göring tamamen itibarsızdı.[12] Ordu Grubu Vistula'nın komutanlığına atanması ve Oder'de felakete yol açan Himmler, Hitler'e karşı utanç duyuyordu.[13]

Hitler'in Göring, Himmler, Ribbentrop ve Speer de dahil olmak üzere yakın çevresinin çoğu, Hitler'in 20 Nisan'daki doğum günü kutlamasından hemen sonra Berlin'den ayrılmaya hazırlandı.[14] Bormann bile, Hitler tarafının sonuyla tanışmaları için "endişeli" değildi.[15] 22 Nisan'da Hitler, sonuna kadar Berlin'de kalacağını ve sonra kendini vuracağını açıkladı. Goebbels, ailesiyle birlikte, aynı gün, Berlin'in merkezindeki Reich Şansölyeliği bahçesinin altındaki Führerbunker ile bağlantılı olan Vorbunker'e taşındı.[16] Amiral Yardımcısı Hans-Erich Voss'a şöyle dedi: Teslim olma ya da kaçma fikri eğlenceli olmaz.[17]

29 Nisan gecesi gece yarısından sonra Sovyetlerin sığınak kompleksine daha da yaklaştığı sırada Hitler, Eva Braun ile Führerbunker'deki küçük bir sivil törenle evlendi.[19][lower-alpha 1] Daha sonra, Hitler yeni eşiyle mütevazı bir düğün kahvaltısına ev sahipliği yaptı.[20] Hitler daha sonra sekreter Traudl Junge'i başka bir odaya götürdü ve son arzusunu ve vasiyetini dikte etti.[21] Goebbels ve Bormann tanıkların ikisiydi.[22]

Son vasiyeti ve isteği üzerine Hitler'in, Führer veya Nazi Partisi lideri olarak halefi olmadı. Bunun yerine Goebbels'i Reich Şansölye olarak atadı; Reich Başkanı olarak Danimarka sınırına yakın Flensburg'da bulunan Büyük Amiral Karl Dönitz; ve Parti Bakanı olarak Bormann.[23] Goebbels, Hitler'in Berlin'den ayrılma emrine uymayı "kategorik olarak reddettiğini" - Hitler'in emirlerine uymadığını - "hayatımda ilk kez" koyduğunu belirten bir yazı yazdı.[24] “İnsanlık ve kişisel sadakat nedeniyle” Hitler'de kalmaya zorlandı.[25] Ayrıca karısı ve çocukları da kalacaktı. Hayatlarını "Führer ile yan yana" sona erdireceklerdi.[25]

30 Nisan öğleden sonra, Hitler kendini vurdu.[26] Goebbels depresyona girdi ve Başbakanlık bahçesinin etrafında Rus bombardımanı tarafından öldürülene kadar yürüyeceğini söyledi.[27] Voss daha sonra Goebbels'in şöyle dediğini söyledi: “Böyle bir adamın (Hitler) artık bizimle olmaması büyük bir üzücü olay. Ama yapılacak hiçbir şey yok. Bizim için her şey kaybedildi ve bizim için tek yol kaldı. Hitler'in seçtiği yol. Ben onun örneğini izleyeceğim. "[28]

1 Mayıs'ta Goebbels, tek başına Şansölye olarak resmi görevini tamamladı. General Vasily Chuikov'a bir mektup yazdı ve Alman General Hans Krebs'e beyaz bayrak altında Chuikov'a gitmesini emretti. Sovyet 8. Muhafız Ordusu komutanı olan Chuikov, Berlin'in merkezindeki Sovyet kuvvetlerine komuta etti. Goebbels'in mektubu, Hitler'in ölümünden Chuikov'a bilgi verdi ve ateşkes istedi. Bu istek reddedildikten sonra, Goebbels daha fazla çabanın boşuna olduğuna karar verdi.[29]

1 Mayıs'ta Amiral Voss, Goebbels'i son kez gördü: "... Hoşçakal derken Goebbels'in bize katılmasını istedim. Ama cevap verdi: 'Kaptan batan gemisini terk etmemeli. Her şeyi düşündüm ve burada kalmaya karar verdim. Gidecek hiçbir yerim yok çünkü küçük çocuklarım ile bunu başaramayacağım, özellikle aksayan bacağımla ... '"[30]

1 Mayıs akşamı Goebbels, SS diş hekimi Helmut Kunz'dan aldığı morfini 6 çocuğuna enjekte ederek uyutup daha sonra her birinin ağzında bir ampul siyanürü ezdirerek öldürdü. Kunz'un daha sonraki ifadesine göre, Goebbels çocuklara morfin enjeksiyonlarını verdi, ancak siyanürü veren kendisi değil, özel doktoru Magda Goebbels ve SS-Obersturmbannführer Ludwig Stumpfegger idi.[31]

20.30'da, Goebbels ve Magda sığınağı terk etti ve intihar ettikleri Şansölye bahçesine doğru yürüdüler.[32] Goebbels’in SS komutanı Günther Schwägermann, 1948’de verdiği ifadede, merdivenlerden çıkıp Şansölye bahçesine çıktıklarını söyledi. Schwägermann daha sonra merdivenlerden yukarı çıktı ve dışarıda onların cansız bedenlerini gördü. Goebbels'in ölmeden önce verdiği emri takiben Schwägermann, bir SS askerinin, Goebbels'in vücuduna birkaç el ateş etmesini söyledi fakat asker bu emri yerine getirmedi. Bunun üzerine Goebbels önce Magda'yı, sonra kendisini vurarak intihar etti. Goebbels böylece Hitler'in intihar etmesinin ardından sadece 1 günlüğüne Üçüncü Reich'ın Şansölyeliğini yaptı.

Cesetler daha sonra benzin ile yakılmaya çalışılmış, ancak yalnızca kısmen yanmış ve gömülmemişlerdir.[33] Birkaç gün sonra Voss, Joseph ve Magda Goebbels'in kısmen yanmış bedenlerini ve çocuklarını tanımlamak için Sovyetler tarafından sığınağa geri getirildi. Goebbels ailesinin kalıntıları, Hitler, Braun, General Krebs ve Hitler'in köpekleri gömüldüğü yerden çıkarıldı.[34] Son cenaze töreni 21 Şubat 1946'da Magdeburg'daki SMERSH tesisinde yapıldı. 1970'te KGB direktörü Yuri Andropov kalıntıları yok etmek için bir operasyon yapılmasını emretti. 4 Nisan 1970'te, bir Sovyet KGB ekibi, Magdeburg SMERSH tesisinde beş tahta kutuyu çıkarmak için detaylı mezar çizelgeleri kullandı. Bunlar yakıldı, ezildi ve yakındaki Elbe'nin bir kolu olan Biederitz nehrine dağıldı.[35]

• Henrik Eberle, Matthias Uhl (ed.), Hitler Kitabı, s. 393-394.
• Beevor, Antony (2002). Berlin: The Downfall 1945. Londra: Viking-Penguin Books. ISBN 978-0-670-03041-5.
• Dollinger, Hans (1967) [1965]. The Decline and Fall of Nazi Germany and Imperial Japan. New York: Bonanza. ISBN 978-0-517-01313-7.
• Evans, Richard J. (2003). The Coming of the Third Reich. Penguin Group. ISBN 978-0-14-303469-8.
• Evans, Richard J. (2005). The Third Reich in Power. New York: Penguin. ISBN 978-0-14-303790-3.
• Evans, Richard J. (2008). The Third Reich at War. New York: Penguin Group. ISBN 978-0-14-311671-4.
• Goebbels, Joseph (1944) [1943]. "Nun, Volk steh auf, und Sturm brich los!" [Nation, Rise Up, and Let the Storm Break Loose]. German Propaganda Archive. Calvin College. 29 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2020.
• Goebbels, Joseph (1927) [1926]. "Der Nazi-Sozi" [The Nazi-Sozi]. German Propaganda Archive. Grand Rapids, Michigan: Calvin College. 29 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2020.
• Goebbels, Joseph (Eylül 1935). "Jews will destroy culture". Nazi Party Congress at Nuremberg. 19 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2020.
• Gunther, John (1940). Inside Europe. New York: Harper & Brothers. OCLC 836676034.
• Hale, Oron J. (1973). The Captive Press in the Third Reich. Princeton, NJ: Princeton University Press. ASIN B0011UXVDG. ISBN 0-691-00770-5.
• "Hitler's Last Days". Government of the United Kingdom. MI5 Security Service. 4 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2015.
• Höffkes, Karl (1986). Hitlers Politische Generale. Die Gauleiter des Dritten Reiches; ein biographisches Nachschlagewerk. Tübingen: Grabert-Verlag. ISBN 3-87847-163-7.
• Hull, David Stewart (1969). Film in the Third Reich: A Study of the German Cinema, 1933–1945. Berkeley: University of California Press.
• Joachimsthaler, Anton (1999) [1995]. The Last Days of Hitler: The Legends, the Evidence, the Truth. Trans. Helmut Bögler. Londra: Brockhampton Press. ISBN 978-1-86019-902-8.