Condor Planı

Diktatörlükler ve istihbarat birimleri on binlerce kişinin 1975 ile 1985 arasındaki süreçte ölümünden ve kaybolmasından sorumludur. Bu on yıl boyunca yaşanan bölgedeki siyasi baskı incelendiğinde, Brezilyalı gazeteci Nilson Mariano kaybolan ve ölenlerin sayısının Paraguay'da 2.000, Şili'de 3.196, Uruguay'da 297, Brezilya'da 366, ve Arjantin'de 30.000 olduğunu tahmin ediyor.[31] Operasyon süresince, operasyona üye ülkelerdeki ölen ve kaybolan kişiler hakkındaki tahminler: Arjantin'de 7.000–30.000, Bolivya'da 116–546, Brezilya'da 434–1.000, Paraguay'da 200–400, Şili'de 3.000–10.000, Uruguay'da 123–215.[32] Çoğu kaynak bu sayıları Condor Plan'ındaki toplam kayıp sayısı olarak toplarken Plan'ın Güney Amerikalı diktatörlüklerin sınırlar arası askeri ve istihbarat iş birliğinden dolayı ölenlerin sayısı, tanımdan dolayı, toplamın sadece bir kısmıdır. Örneğin McSherry'in 2002 yılındaki tahminine göre en az 402 kişi Condor harekâtları yüzünden öldü veya "kayboldu": "Yaklaşık 132 Uruguaylı (Arjantin'de 127, Şili'de 3, ve Paraguay'da 2 kişi), 72 Bolivyalı (Arjantin'de 36, Şili'de 36 kişi), 119 Şilili, 51 Paraguaylı (Arjantin'de), 16 Brezilyalı (Arajantin'de 9, Şili'de 7 kişi), ve Brezilya'da en az 12 Arjantinli."[10] Buna ek olarak McSherry "yaklaşık 200 kişi Automotores Orletti'den geçti, Condor'un Arjantin'deki en önemli hapisanesi," diyor ve "bu sayılar büyük olasılıkla daha yüksek" diye uyarıyor. 2009 yılında McSherry "yüzlerce, veya binlerce kişi ... Condor harekatlarında öldürüldü" diyor, "sayı hala daha tam olarak belli değil".[11]

22 Aralık 1992'de, işkence mağduru Martín Almada ve José Agustín Fernández, Paraguay'lı hakim, Asunción şehrinin Lambaré bölgesindeki bir karakola eski bir siyasi tutuklunun dosyasına bakmaya gitti. "Terör Arşivi" (Portekizce: Arquivos do Terror) olarak bilinen, Arjantin, Bolivya, Brezilya, Paraguay, Uruguay ve Şili güvenlik güçleri tarafından gizlice kaçırılmış, işkence edilmiş ve öldürülmüş binlerce Latin Amerikalı siyasi tutuklunun kaderini içeren belgeleri keşfettiler. Arşivde toplamda 60.000 belge var, arşivin tamamı 4 ton ağırlığında ve 593.000 mikrofilm sayfasından oluşuyor.[33] Güney Yarımküre Condor Planı yaklaşık 50.000 kişinin ölümüne; 30.000 kişinin "kaybolmasına", ve 400.000 kişinin tutuklanıp hapse atılmasına neden olmuştur.[8][34] Plan'a katılan ülkelerden bazıları arşivlerden çıkan bilgilere dayanarak eski askeri yöneticileri yargıladı.[35][36]

Bu arşivlere göre, Peru gibi diğer ülkeler de Güney Yarımküre ülkelerinin güvenlik güçlerinin istihbarat isteklerine cevap verip bilgi sağlayarak iş birliğine girmiştir. Peru, Kasım 1975'te Santiago de Chile'de düzenlenen gizli toplantıya temsilci göndermemiş olsa da Plan'a katıldığına dair kanıt bulunmaktadır. Örneğin, Haziran 1980 gibi geç bir tarihte, Peru, Arjantin'in 601. İstihbarat Taburu ile birlikte çalışarak Lima'da sürgünde yaşayan bir grup Montoneros'un kaçırılması, işkenceden geçirilmesi ve "kaybolmasından" sorumludur.[37] Brezilya anlaşmaya daha geç bir tarihte (Haziran 1976) imza attı ama Latin Amerika dışındaki harekâtlara katılmayı reddetti.[35]

Meksika ile birlikte Kosta Rica, Kanada, Fransa, Birleşik Krallık, ve İsveç terör düzeninden kaçan pek çok sığınmacıyı aldı. Condor Planı'nın üçüncü aşamasındaki planlara Fransa, Portekiz, ABD, İtalya, ve Meksika gibi diğer ülkelerdeki askeri diktatörlük karşıtlarının suikastı ve diğer müdahaleler gibi planlar da dahildi. Bu planlara örnek olarak Orlando Letelier and Ronni Karpen Moffitt'in ABD'de öldürülmesi gösterilebilir. Bazı yabancılar da tutuklandı ve işkenceden geçirildi. Bu yabancılara İspanya, Birleşik Krallık, Fransa ve ABD vatandaşları dahildir.[38][39] Condor Planı resmi olarak 1983 yılında Arjantin'deki askeri diktatörlüğün devrilmesi (Falkland Savaşı yenilgisi sonrası) ve demokrasinin yeniden tesisi ile sona erdi.

Neoliberal politikaların uygulandığı bu dönemde askeri diktatörlükler tarafından alınan yasa dışı borçlarla, ülkelerin borçları daha da üst bir seviyeye ulaştı. Arjantin'de diktatörlüğün Ekonomi Bakanı Martinez de Hoz'un ekonomi politikaları 2 Nisan 1976'da uygulanmaya başladı. Bu tarih üretim sisteminin yok edilmesi ve IMF'e olan borçların artmasının başlangıcıdır.[40] Kısa dönemli finansal spekülasyonlar arttı. Bu sırada kronik vergi kaçırma sorunu ve bütçe açıkları da yüksekti. Sıkça çıkan maaş dondurma kararnameleri yaşam standartlarını düşüyordu, ve gelir eşitsizliği arttı.[41]

Görevde kaldığı süre boyunca, dış borçlar dört kat arttı, ve toplumun üst ve alt sınıfları arasındaki farklar daha da belirginleşti.[41] Bu süreç on kat devalüasyon ve Arjantin tarihinin en kötü finansal krizlerinden biriyle sonuçlandı.[42] Your Money or your Life kitabında tarihçi ve siyasal bilimci Éric Toussaint şöyle yazıyor:[43]

Arjantin diktatörlüğüne verilen borçların çoğu ABD'deki özel bankalardan geldi. Bu borçlanmanın ABD'li otoritelerin (ya Federal Reserv ya da Amerikan hükûmeti) onayıyla gerçekleştiğine dikkat etmek gerekir. Hükûmet, borçları özel bankalardan alarak, Arjantinli şirketlerin uluslararası özel bankalardan borç almasını istemiştir. Böylece kamu şirketleri devletin ulusallığını kaybetmesinde ve ulusal bağımsızlığın kaybolmasında temel kaynak olmuştu.

Arjantin sivil-askeri diktatörlüğü Condor Plan'ına bağlı askerî cuntalar tarafından 1976'dan 1983'e kadar yönetildi. Arjantinli SIDE, pek çok desaparecidos olayında Şilili DINA ile iş birliği yaptı. Birlikte Şilili Genral Carlos Prats, Uruguaylı milletvekilleri Zelmar Michelini ve Héctor Gutiérrez Ruiz, ve Bolivya'nın eski başkanı Juan José Torres'in Buenos Aires'teki suikastlarını gerçekleştirdiler. SIDE aynı zamanda Bolivyalı General Luis García Meza Tejada'nın Bolivya'da İtalyan Gladio çalışanı Stefano Delle Chiaie ve Nazi savaş suçlusu Klaus Barbie'nin desteği gerçekleştirdiği Kokain Darbesi'ne (ayrıca bakınız: Charly Operasyonu) destek verdi. Gizli arşivler açıldığından beri İtalyanlardan oluşan harekât birlikleri kurulduğu ve bu birliklerin ESMA'da İtalyan Montoneros organizasyonunu bastırmak için kullanıldığı ortaya çıktı. Bu birlik "Gölge Grup" olarak adlandırılıyordu ve başında Gaeteno Saya vardı. Saya, bu sırada İtalya'daki sonradan Gladio'ya dönüşen stay-behind kuvvetlerinde subaydı. Nisan 1977'de Plaza de Mayo Anneleri, çocukları kaybolan bir grup anne her perşembe günü meydandaki Casa Rosada'nın önünde eylem yapmaya başladı. Çocuklarının nerede olduğunu ve başlarına ne geldiğini öğrenmeye çalışıyorlardı. Aralık 1977'de iki Fransız rahibenin ve Plaza de Mayo Anneleri hareketinin bazı kurucularının kaybolması uluslararası arenada dikkat çekti. Yetkililer Aralık 1977'de Buenos Aires'in güneydindeki sahillere vuran cesetlerin ölüm uçuşları kurbanları olduğunu açıkladı.[44] Diğer Plaza de Mayo Anneleri üyeleri hala daha adalet arayışındadır (2013).

1983 yılında Arjantin'de demokrasinin yeniden tesisinden sonra hükûmet Zorla Kaybolmalar Ulusal Komisyonu'nu (CONADEP) kurdu. Komisyonun başında yazar Ernesto Sabato vardı. Komisyon rejim kurbanı ve bilinen mağduriyetlerle ilgili yüzlerce tanığın ifadesini aldı, yüzlerce gizli hapishaneyi belgeledi, ve işkence ve ölüm mangaları liderlerini ortaya çıkardı. İki yıl sonra Juicio a las Juntas (Cuntalar Mahkemesi) çeşitli cuntaların kurduğu Ulusal Yeniden Düzenleme Süreci üyesi üst düzey subayların yargılanmasında büyük ölçüde başarılı oldu. Yargılanan üst düzey subayların çoğu suçlu bulundu ve müebbet hapisle cezalandırıldı. Bu subaylar arasında Jorge Rafael Videla, Emilio Eduardo Massera, Roberto Eduardo Viola, Armando Lambruschini, Raúl Agosti, Rubén Graffigna, Leopoldo Galtieri, Jorge Anaya ve Basilio Lami Dozo vardır.

Bu davalardan sonra askeri baskı yüzünden Raúl Alfonsín hükûmeti insan hakları ihlallerine karışan subayları koruyan iki af yasası çıkardı: 1986 tarihli Ley de Punto Final (Son Nokta Yasası) ve 1987 tarihli Ley de Obediencia Debida (Zorunlu İtaat Yasası). Böylece Kirli Savaş sırasında işlenen suçların davaları bitmiş oldu. 1989–1990 arasında Başkan Carlos Menem cezaevinde yatan junta liderlerini hesaplaşma ve iyileşme amacıyla affettiğini açıkladı.

1990'ların sonunda, Arjantin'de Amerikan vatandaşlarına yapılan saldırılardan ve 1990 yılında ABD Kongresi'nin açıkça yasaklamasına rağmen CIA'in Arjantin ordusuna maddi destek verdiği ortaya çıkınca[45] ABD Başkanı Bill Clinton, Dışişleri Bakanlığı'na ait ABD-Arjantin ilişkilerine dair 1954'de kadar geriye giden binlerce belgenin gizliliğini kaldırdı. Bu belgeler ABD'nin Kirli Savaş ve Condor Plan'ına suç ortaklığını ortaya çıkardı.

Plaza de Mayo Anneleri ve diğer insan hakları gruplarının devam eden protestoları sayesinde, 2003 yılında Arjantin Kongresi, Başkan Nestor Kirchner ve iki kamarayı yöneten çoğunluğun tam desteği ile af yasalarını kaldırdı. Arjantin Yüksek Mahkemesi ayrıca bu yasaların Haziran 2005'te anayasaya aykırı olduğunu ilan etti. Bu mahkeme kararı ile Kirli Savaş sırasında işlenen suçların yeniden yargılanmasının önü açıldı.

Sivil DINA ajanı Enrique Arancibia Clavel, 2004 yılında Arjantin'de insan hakları ihlalleri yüzünden yargılandı, General Prats'ın öldürülmesindeki rolü yüzünden cezalandırıldı.[46] İtalyan terör şüphelisi Stefano Delle Chiaie'nin de cinayete karıştığı iddia edildi. Chiaie ve aşırıcı arkadaşı Vincenzo Vinciguerra Aralık 1995'te Roma'da federal yargıç María Servini de Cubría'ya ifade verdi. İfadelerinde DINA ajanları Clavel ve Michael Townley'nin bu suikasta doğrudan karıştığını söylediler.[47] 2003 yılında hakim Servini de Cubría, Mariana Callejas (Michael Townley'nin eşi) ve Cristoph Willikie'nin, Şili ordusundan emekli bir albay, bu cinayete karıştıkları için iadesini istedi. Şili temyiz mahkemesi hakimi Nibaldo Segura iade isteğini Temmuz 2005'te şüpheliler Şili'de yargılandığı için reddetti.[48]

5 Mart 2013'te Arjantinli ve Uruguaylı yirmi beş eski üst düzey askeri subay Buenos Aires'te, 1970 ve 1980'lerde 171 siyasi muhalifin "kaçırılması, kaybolması, işkence görmesi ve öldürülmesi" için komplo kurmak suçundan yargılandı. Sanıklar arasında El Proceso döneminin eski Arjantin "başkanları" Jorge Videla and Reynaldo Bignone vardı. Savcıların iddiaları 1990'lar ve sonrasında gizliliği kaldırılan ABD belgelerine ve Washington, DC'deki George Washington University merkezli National Security Archive sivil toplum örgütünün belgelerine dayanıyordu.[22]

27 Mayıs 2016'da on beş eski askeri subay suçlu bulundu. Reynaldo Bignone 20 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Kalan on altı sanıktan on dördü 8 ile 25 yıl arası hapis cezalarına çarptırıldı. İkisi beraat etti.[49] Luz Palmás Zaldúa, mağdurların ailelerini temsil eden bir avukat, "bu karar önemli çünkü bu Condor Plan'ının varlığının ilk defa mahkemede kabul edilmesi. Bu aynı zamanda Condor'un eski üyelerinin bu suç örgütünün kurulmasıyla ilgili ilk defa cezalandırılması oldu" dedi.[50]

Başkan Fernando Henrique Cardoso Condor Planı ile ilgili bazı askeri belgelerin açıklanmasını 2000 yılında istedi.[51] Aynı yıl, Latin Amerika'da büyük olasılıkla Arjantin, Şili, Paraguay ve Brezilya ordularının çalışmaları yüzünden "kaybolan" İtalyan vatandaşlarının dosyalarını inceleyen İtalyan başsavcı Giancarlo Capaldo 11 Brezilyalıyı suçladı. Resmi açıklamaya göre İtalyan hükûmeti "Arjantin, Brezilya, Paraguay ve Şili ordusunun [ordu mensuplarının] yargılanıp yargılanamayacağını doğrulayamaz."[52] Aralık 2009'a kadar Brezilya'da hiç kimse 21 yıllık askeri diktatörlükte yaşanmış insan hakları ihlalleri yüzünden yargılanmadı. Çünkü af yasaları hem devlet görevlilerini hem de solcu gerillaları koruyacak şekildedir.

Lilian Celiberti, 2010

Condor Planı gizli baskı programını Uruguay'dan Brezilya'ya Kasım 1978'de sonradan "o Sequestro dos Uruguaios" veya "Uruguaylıların Kaçırılması" olarak bilinen olayla genişletti.[53] Brezilya askeri rejiminin de izniyle, Uruguay ordusunun üst rütbeli subayları gizlice sınırı geçip Rio Grande do Sul eyaletinin başkenti Porto Alegre'ye girdi. Burada Universindo Rodriguez ve Lilian Celiberti adlı aktivist Uruguaylı çifti ve iki çocuğunu, Camilo ve Francesca, beş ve üç yaşlarında, kaçırdılar.[54]

Bu yasa dışı operasyon Veja dergisine çalışan iki gazeteci, muhabir Luiz Cláudio Cunha ve fotoğrafçı Joao Baptista Scalco, anonim bir telefonla Uruguaylı çiftin "kaybolduğuna" dair uyarıldığı için başarısız oldu. Bu bilgiyi kontrol etmek için iki gazeteci verilen adrese gitti: Porto Alegre'de bir apartman.[55] Adrese vardıklarında gazeteciler önce Celiberti'yi tutuklayan silahlı kişilerce tutuklandı, sonra silahlı kişiler tutuklandı. Bu sırada Universindo Rodriguez ve çocuklar gizlice Uruguay'a götürülmüştü.[56]

Kimlikleri ortaya çıkınca gazeteciler gizli operasyonu ortaya çıkardı. Operasyon durduruldu. Operasyonun ortaya çıkmasının çiftin ve iki küçük çocuğun cinayetini önlediği düşünülüyor. Çünkü Uruguay vatandaşlarının Brezilya'da siyasi nedenlerle kaçırılması Brezilya'da manşetlere taşındı. Bu olay uluslararası bir skandala dönüştü. Brezilya ve Uruguay askeri hükûmetlerinin ikisi için de utandırıcı bir durumdu. Birkaç gün sonra, Celiberti'nin çocuklarını Celiberti'nin Montevideo'daki ailesine götürmek için yetkililer atandı. Rodriguez ve Celiberti Brezilya'da tutuklanıp işkence gördükten sonra, Uruguay'daki askeri hapishanelere götürüldüler, ve burada beş yıl tutuklu kaldılar. 1984 yılında Uruguay'da demokrasi yeniden tesis edilince çift serbest bırakıldı. Kaçırılmalarıyla ilgili yapılan bütün yayınları doğruladılar.[57]

1980 yılında, Brezilya mahkemeleri iki DOPS (Siyasi ve Sosyal Düzen Dairesi, askeri rejim sırasında siyasi baskıdan sorumlu resmi bir polis dairesi) müfettişini Lilian'ın Porto Alegre'deki apartman dairesinde gazetecileri tutuklamaktan dolayı yargıladı. Bu müfettişler João Augusto da Rosa ve Orandir Portassi Lucas. Muhabirler ve Uruguaylılar kaçırılmaya karıştıklarını doğruladı. Bu olay Brezilya hükûmetinin doğrudan Condor Plan'ına katıldığını kanıtladı.[58] 1991 yılında, Vali Pedro Simon Rio Grande do Sul'un resmi olarak Uruguaylıların kaçırılma olayını tanımasını sağladı ve kaçırılanlara maddi tazminat ödendi. Uruguay'daki demokratik hükûmetin başkanı Luis Alberto Lacalle bu durumdan esinlenerek bir yıl sonra kaçırılmayı resmi olarak tanıdı ve Uruguay devleti maddi tazminat ödedi.[58][59]

Kaçırılma sırasında DOPS'nin başındaki polis memuru Pedro Seelig, Uruguaylı çift tarafından Porto Alegre'deki operasyonun başı olarak teşhis edildi. Seelig Brezilya'da yargılanırken, Universindo ve Lílian Uruguay'da hapisteydi ve tanıklık yapmaları engellendi. Brezilyalı polis delil yetersizliğinden beraat etti. Lilian ve Universindo'nun sonradan verdiği ifade gizli Uruguay Karşı-istihbarat Birliği'ne bağlı dört subayın –iki binbaşı ve iki yüzbaşı– Brezilyalı otoritelerin izniyle operasyona katıldığını ortaya çıkardı.[60] Yüzbaşı Glauco Yanonne Universindo Rodriquez'in Porto Alegre'deki DOPS karagahında işkence görmesinden bizzat sorumludur.[61] Universindo ve Lilian Uruguaylı askerleri, onları kaçıran ve işkence edenler olarak teşhis etmesine rağmen hiçbiri Montevideo'da yargılanmadı. 1986 yılında çıkan Dokunulmazlık Yasası diktatörlük sırasında siyasi baskı ve insan hakları ihlalleri yapan Uruguay vatandaşlarına af sağladı.

1979 yılı Esso Ödülü, Brezilya basınının en önemli ödülü kabul edilir, dava ile ilgili araştırmacı gazeteciliği için Cunha ve Scalco'ya verildi. Eski bir Uruguaylı siyasi mahkum olan Hugo Cores Cunha'yı uyarmak için arayan kişiydi. 1993 yılında Brezilya basınına şunu söyledi:

Yurt dışında kaçırılan büyün Uruguaylılar, yaklaşık 180 kişi, bugün hala kayıp. Hayatta kalmayı başaranlar sadece Lilian, çocukları, ve Universindo.[62]

Devrildikten sonra João "Jango" Goulart sürgünde ölen Brezilya başkanı oldu. 6 Aralık 1976 günü Mercedes, Arjantin'de uykusunda kalp krizi geçirerek öldüğü iddia ediliyor. Otopsisi yapılmadığı için kesin ölüm nedeni belirsizdir.

26 Nisan 2000 tarihinde, eski Rio de Janeiro ve Rio Grande do Sul valisi Leonel Brizola, Jango'nun kayınbiraderi, eski başkanlar João Goulart ve Juscelino Kubitschek'in (araba kazasında öldü) Condor Planı kapsamında suikasta uğradığını iddia etti. Ölümler hakkında araştırma başlatılmasını istedi.[63][64]

27 Ocak 2008 tarihinde Folha de S.Paulo gazetesi Uruguay diktasının eski istihbarat servisi üyesi Mario Neira Barreiro'nun da ifadesini içeren bir haber yayınladı. Barreiro, Goulart'ın zehirlendiğini söyleyerek Brizola'nın iddialarını doğruladı. Barreiro, Goulart'ın suikast emrinin Departamento de Ordem Política e Social (Siyasi ve Sosyal Düzen Dairesi) başkanı Sérgio Paranhos Fleury'den geldiğini ve vur emrini başkan Ernesto Geisel'in verdiğini de söyledi.[65][66] Haziran 2008'de Rio Grande do Sul'un Yasama Meclisi, Goulart'ın eyaleti, özel komisyon kurudu ve "Jango'nun Geisel hükûmetinin bilgisi dahilinde kasten suikasta kurban gittiği hakkındaki deliler kuvvetli" sonucuna vardı.[67]

Mart 2009'da, CartaCapital dergisi Uruguay'da Jango'nun mülklerinde bulunmuş gizli bir ajan tarafından hazırlanmış, önceden yayımlanmamış Ulusal İstihbarat Servisine ait belgeleri yayınladı. Ortaya çıkan bu bilgiler eski başkanın zehirlendiği iddialarını güçlendirecek niteliktedir. Goulart ailesi belgelerde "B Ajanı" olarak tanımlanan kişinin kim olduğunu belirleyemedi. Bu ajan, Jango'nun yakın arkadaşı olarak davranmış, ve eski başkanın 56. doğum gününde oğlu ile başkan arasında iki çalışan arasındaki kavgadan dolayı yaşanan tartışmayı detaylı bir şekilde aktarmıştır.[68] Bu haberden dolayı, Temsilciler Meclisi İnsan Hakları Komisyonu, Jango'nun ölümünü incelemeye karar verdi.[69]

Daha sonra, CartaCapital Jango'nun eşi, Maria Teresa Fontela Goulart, ile bir röportaj yayınladı. Bu röportajda ailesinin takip edildiğine dair şikayetlerini içeren Uruguay hükûmetine ait belgeler açığa çıktı. Uruguay hükûmeti Jango'nun seyahat, iş ve siyasi aktivitelerini takip ediyordu. Bu dosyalar 1965 yılından, Brezilya'daki darbeden bir yıl sonra, ve ona kasten saldırıldığına işaret ediyor. Adalaet ve İnsan Hakları Hareketi ve Başkan João Goulart Enstitüsü Uruguay İçişleri Bakanı'nın ifadesine dayanan, "ciddi ve sorumlu Brezilyalı kaynakların" "eski Brezilya başkanına karşı komplo kurduğu iddası" hakkında konuştuğuna dair belgeleri istedi.[70]

ABD destekli Afredo Stroessner'in anti-komünist askeri diktatörlüğü[71] Stoessner'in Paraguay'ının iç ilişkilerinde "kritik destek" rolü oynadı.[72] Örneğin, ABD Ordusu mensubu Yarbay Robert Thierry, Condor Planı kapsamında yerli işçilerce inşa edilen tutuklama ve sorgulama merkezinin, "La Technica", yapımına destek olması için gönderildi.[73][74] La Technica aynı zamanda bilindik bir işkence merkeziydi.[73][74] Stroessner'in Pasto Colonel yönetimindeki gizli polisi, kurbanlarını insan istifrası ve dışkısı dolu küvetlerde yıkayıp[75] rektumdan elektrik vererek şoka sokardı. Stroessner telefondan dinlerken Komünist parti sekreteri Miguel Ángel Soler'in uzuvları motorlu testere ile canlı canlı kesildi.[76][77][78][79] Stroessner tutukluların acıdan çığlık atarken alınmış ses kayıtlarının, tutukluların aile üyelerine dinletilmesini istedi.[80]

Kissinger'e verilen bir raporda, Harry Shlaudeman Paraguay'ın askeri devletini "karikatürlerden çıkmış on dokuzuncu yüzyıl askeri rejimleri"ne benzetmişti. Shlaudeman'ın hükümleri otoriter bir tondaydı ama Paraguay'ın "gericiliğinin" ülkeyi komşularıyla aynı kadere ittiği konusunda haklıydı. ABD çatışmaya küresel ve ideolojik bir açıdan baksa da koloniden çıkmış pek çok ülke açısından ulusal güvenlik tehditleri komşu ülkeler ve etnik veya bölgesel çatışmalardı. Shlaudeman Paraguay'ın Chaco Savaşı sırasında askeri olarak üstün durumdaki komşularına karşı gösterdiği dayanıklılığa dikkat çekiyordu. Paraguay'daki hükûmetin açısından komşularına karşı birkaç on yıl boyunca kazanılmış zaferler ülkedeki batılı anlamda gelişme eksiğini haklı çıkartıyordu. Raporda Paraguay'un siyasi kültürünün demokrasiden uzak olduğu da belirtiliyordu. Soğuk Savaş sırasında bağımsızlığını kazan diğer pek çok ülkede olduğu gibi Paraguay'da da demokrasi yabancı bir konseptti. Bu gerçeklik komşu ülkelerdeki solcu karşıtlığıyla birleşince hükûmetin ekonomik ve siyasi kurumları geliştirmek yerine siyasi muhalefeti baskılamaya odaklanmasına neden oldu. Komşulardan korkan ideoloji, ülkeyi bağımsızlığını savunmaya itti. Bu yüzden ülke içinde ve dışında radikal, solcu hareketlere karşı güvenlik nedenleriyle savaşmak pek çok siyasetçiyi cezbetti.[81]

Perulu diktatör Francisco Morales Bermudez

Perulu milletvekili Javier Diez Canseco, kendisi ve on iki vatandaşı ile birlikte (Justiniano Apaza Ordóñez, Hugo Blanco, Genaro Ledesma Izquieta, Valentín Pacho, Ricardo Letts, César Lévano, Ricardo Napurí, José Luis Alvarado Bravo, Alfonso Baella Tuesta, Guillermo Faura Gaig, José Arce Larco and Humberto Damonte), Francisco Morales Bermúdez diktatörlüğü muhaliflerinin tamamının, 1978'de Peru'da kaçırıldıktan sonra sürgüne göndermek için Jujuy şehrinde Arjantin silahlı kuvvetlerine teslim edildiklerini açıkladı. Ayrıca gizliliği kaldırılmış CIA belgelerinin ve WikiLeaks tarafından yayınlamış yazışmaların Morales Bermudez hükûmetinin Condor Planı ile ilişkilerini gösterdiğinin söyledi.[82]

Temmuz 2019'da, İtalyan mahkemeleri Morales Bermudez'i Başbakan Pedro Richter Prada ve General Germán Ruíz Figueroa ile birlikte İtalyan vatandaşlarının kaybolması suçundan müebbet hapis cezasına çarptırdı.[83]

Şili'de kaybolanlar için düzenlenmiş bir sanat çalışması

Augusto Pinochet 1998 yılında Londra'da İspanyol hakim Baltasar Garzón'un İspanya'ya iade isteğiyle tutuklandığında, Condor ile ilgili yeni bilgiler ortaya çıktı. İadesini isteyen avukatlardan biri Şili Sosyalist Partisi lideri Carlos Altamirano'ya suikast girişimi olduğunu söyledi. Avukata göre Pinochet, İtalyan neofaşist terörist Stefano Delle Chiaie ile Franco'nun Madrid'de 1975 yılında düzenlenen cenazesinde buluştu ve Altamirano cinayetini planladı.[84] Plan başarısız oldu. Şilili hakim Juan Guzmán Tapia "kalıcı kaçırma" suçunun emsalini hazırladı: kaçırılıp öldürüldüğü düşünülen kişilerin cesetleri bulunamayacağı için kaçırmanın hala devam ettiğini kabul etti. Böylece suçlular 1978 yılındaki aftan veya Şili ceza kanunlarına göre zaman aşımından faydalanamayacaktı. Kasım 2015'te Şili hükûmeti Pablo Neruda'nın Pinochet rejimi üyeleri tarafından öldürülmüş olabileceğini kabul etti.[85]

General Carlos Prats ve eşi, Sofía Cuthbert, 30 Eylül 1974'te sürgünde yaşadıkları Buenos Aires'te araçlarına yerleştirilen bombanın patlatılmasıyla öldürüldü. Şili DINA organizasyonu olaydan sorumlu tutuldu. Şili'de, hakim Alejandro Solís Ocak 2005'te Şili Yüksek Mahkemesi Pinochet'nin dokunulmazlığını (devlet şefi olduğu için) kaldırmayı reddedince Pinochet'nin yargılanmasını durdurdu. DINA liderleri, şef Manuel Contreras, eski şef ve emekli General Raúl Itturiaga Neuman, kardeşi Roger Itturiaga, eski Tuğgeneraller Espinoza Bravo ve José Zara dahil olmak üzere, Şili'de bu suikasttan yargılandılar. DINA ajanı Enrique Arancibia Clavel Arjantin'de cinayetten suçlu bulundu.

Bernardo Leighton ve eşi sürgün için yerleştiği İtalya'da 6 Ekim 1975 tarihinde düzenlenen başarısız suikast girişiminden ağır yaralı kurtuldu. Silahlı saldırı sonucunda Bernardo Leighton ağır yaralandı. Eşi, Anita Fresno kalıcı olarak sakatlandı. Gizliliği kaldırılmış National Security Archive belgeleri ve eski DINA Manuel Contreras'ı yargılayan şefi İtalyan başsavcı Giovanni Salvi'ye göre Stefano Delle Chiaie, Michael Townley ve Virgilio Paz Romero ile 1975 yılında Madrid'de Franco'nun da gizli polisinin desteği ile Bernardo Leighton cinayetini planlamak üzere buluştu.[86] 1999 yılında Ulusal Güvenlik Konseyi sekreteri Glyn T. Davies, Pinochet hükûmetinin Bernardo Leighton suikastının yanında Orlando Letelier suikastı ve 6 Ekim 1975 başarısız General Carlos Prats suikastı ile ilişkilerinin gösteren belgelerin gizliliklerinin kaldırıldığını açıkladı.[87]

Orlando Letelier, 1976

21 Eylül 1976 tarihinde eski Şili büyükelçisi ve Pinochet'ye muhalefetin liderlerinden Orlando Letelier, arabasına yerleştirilen bombanın patlaması sonucunda Washington, D.C.'de ölmüştür. Saldırı sırasında arabanın ön koltuğunda oturan Roni Moffitt de ölmüştür. Olay sırasında Moffitt'in arkasındaki koltukta oturan dört aylık eşi Michael saldırıdan sağ kurtulmuştur.

Aralık 2004'te, Francisco Letelier, Orlando Letelier'in oğlu, Los Angeles Times gazetesinde babasının suikastının Condor Plan'ın bir parçası olduğunu yazdı. Planı "dönemin altı Güney Amerika diktatörlüğünün muhalifleri bastırmak için kurduğu bir istihbarat paylaşım ağı" olarak tanımladı.[88]

Michael Townley, Letelier'in ölümünden Pinochet'yi suçladı. Townley, Letelier'in arabasına patlayıcı düzenek kurması için beş Casto karşıtı Kübalı sığınmacı tuttuğunu itiraf etti. Jean-Guy Allard'da göre, terörist organizasyon CORU'nun aralarında Luis Posada Carriles ve Orlando Bosch'un bulunduğu liderleriyle görüştükten sonra, cinayet için seçilmiş Kübalı-Amerikalılar José Dionisio Suárez, Virgilio Paz Romero, Alvin Ross Díaz, ve Guillermo ve Ignacio Novo Sampoll kardeşlerdir.[89][90] Miami Herald'a göre Luis Posada Carriles Letelier'in ölümü ve 455 sefer sayılı Cubana uçuşunun bombalanması olayına karar verilen toplantıya katılmıştı.

Temmuz 1986'da fotoğrafçı Rodrigo Rojas DeNegri Pinochet'ye karşı bir sokak protestosunda canlı canlı yandı ve Carmen Gloria Quintana bazı ciddi yanıklara maruz kaldı. İkilinin olayı Los Quemados (Yanıklar) olarak anılmaya başlandı ve olay ABD'de dikkat topladı çünkü Rojas 1973'teki darbeden sonraya ABD'ye kaçmıştı.[91] ABD Dışişleri Bakanlığı'na ait bir belge Şili ordusunun Rojas ve Quintana'yı bilerek yaktığına işaret eder.[92] Öte yandan Pinochet, Rojas ve Quintana'yı terörist olmakla ve kendi Molotof kokteylerinin alev alması nedeniyle yandıklarını iddia ediyordu.[93] National Security Archive analisti Peter Kornbluh'a göre Pinochet'nin saldırıya karşı tepkisi ve Rojas'ın ölümü "Reagan'ın rejime desteğini çekmesine ve sivil yönetime dönülmesi için baskı uygulamasına katkı sağladı."[91]

Operación Silencio (Sessizlik Operasyonu) Şili tarafından düzenlenmiş ve tanıkları ülkeden çıkartarak Şilili hakimlerin soruşturmalarını engellemeye çalışan bir operasyondur. Paraguay'da "terör arşivleri"nin bulunmasından yaklaşık bir yıl önce başlamıştı.

Nisan 1991'de, MIR lideri Jecar Neghme'nin 1989'daki cinayetiyle ilişkili Arturo Sanhueza Ross ülkeyi terk etti. Rettig Raporu'na göre, Jecar Neghme cinayeti Şilili istihbarat görevlilerince işlenmişti.[94] Eylül 1991'de sendikacı Tucapel Jiménez'i öldüren Carlos Herrera Jiménez uçakla kaçtı.[95] Arjantin, Uruguay, Paraguay ve Brezilya pasaportları kullanmıştı. Bu yüzden Condor Plan'ın bitmediğinden şüphelenilmişti. Berríos, Montevideo (Uruguay) yakınındaki El Pinar'da 1995'te ölü bulundu. Cesedi çok tahrip edildiği için cesetten teşhis mümkün değildi.

Ocak 2005'te günümüzde ABD tanık koruma programında yaşayan Michael Townley, Şili, DINA ve Colonia Dignidad'daki tutuklama ve işkence merkezi arasındaki bağlantıları açıkladı.[48] Bu merkez Mart 2005'te Buenos Aires'te tutuklanıp çocuğa tecavüz suçundan hüküm giymiş Paul Schäfer tarafından 1961 yılında kuruldu. Townley, Interpol'ü Colonia Dignidad ve Ordu'nun Bakteriolojik Savaş Laboratuvarı hakkında bilgilendirdi. Bu son laboratuvar DINA'nın Via Naranja de lo Curro sokağındaki eski laboratuvarının yerine geçmişti. Burada Townley kimyasal suikastçı Eugenio Berríos ile birlikte çalışmıştı. Davayı inceleyen hakimlere göre Hristiyan-Demokrat Eduardo Frei Montalva'yı öldürdüğü iddia edilen toksin Colonia Dignidad'daki yeni laboratuvarda üretilmişti.[48] 2013'te Brezilya-Uruguay-Arjantin ortak yapımı belgesel Dossiê Jango'da aynı laboratuvarın Brezilya'nın devrik başkanı João Goulart'ı zehirleme iddialarına karıştığını ima edildi.[96]

Şubat 2004'te muhabir John Dinges The Condor Years: How Pinochet and His Allies Brought Terrorism to Three Continents'i (Condor Yılları: Pinochet ve Müttefikleri Üç Kıtaya Terörizmi Nasıl Getirdi) yayımladı. Uruguaylı askeri yetkililerin ABD Kongre üyesi Edward Koch'u (sonra New York City belediye başkanı oldu) 1976 yılı ortalarında suikast ile tehdit ettiklerini ortaya çıkarttı. Temmuz 1976'nın sonlarında Montevideo'daki CIA istasyon şefi konu ile ilgili bilgi aldı. Subayların olay sırasında alkollü olduğunu öğrenince istasyon şefi Teşkilat'a harekete geçmemesini tavsiye etti. Bu Uruguaylı subaylar arasında Kasım 1975'te Santiago'da düzenlenen gizli toplantıya katılmış Albay José Fons ve 1976'da Arjantin'de istihbarat subaylarından oluşan bir ekibin liderliğini yapmış ve 100'den fazla Uruguaylı'nın ölümünden sorumlu Binbaşı José Nino Gavazzo da vardı.[97]

21. yüzyılın başında Dinges ile röportaj yapan Koch zamanın CIA direktörü George H. W. Bush'un kendisini Ekim 1976'da "ABD'nin Uruguay'a insan hakları ihlalleri nedeniyle askeri desteğini çekmesi hakkındaki yasa tasarısına desteğinden dolayı bazı gizli polis subaylarının 'hakkında planlar yaptığı' " konusunda uyardığını söyledi.[98] Ekim 1976'nın ortasında Koch, Adalet Bakanlığı'ndan FBI koruması istedi ama koruma sağlanmadı.[98] (Bu istek toplantıdan ve Orlando Letelier'in Washington'daki cinayetinden iki ay sonra yapıldı.) 1976'nın sonunda, Albay Fons ve Binbaşı Gavazzo Washington, D.C'de önemli diplomatik görevlere atandı. Dışişleri Bakanlığı, Uruguay hükûmetine bu atamaları geri çekmesi için baskı yaptı. Konuyla ilgili kamuoyuna yansıyan açıklama "Fons ve Gavazzo'nun istenmeyen olaylara karışması hakkındaki yayınlar" şeklindeydi.[97] Koch, tehditler ve atamalarla ilgili bağlantıları 2001 yılında öğrendi.[97]

1970'lerin Güney Yarumküre diktatörlüklerinin tipik özelliğini göstererek, Juan María Bordaberry kendini diktatör ilan etti ve diğer siyasi partileri kapattı.[99] Bu de facto hükûmet 1973'ten 1985'e kadar hüküm sürüdü. Bu süreçte oldukça fazla kişi bölücülük karşıtlığına sığınılarak öldürüldü, işkence gördü, yasa dışı alıkonuldu ve hapse atıldı, kaçırıldı ve zorla kayboldu.[100] 1973'teki askerî darbeden önce CIA ülkedeki kolluk kuvvetlerine danışmanlık hizmeti veriyordu.[101] Bu iş birliğinin en önemli temsilcilerinden Dan Mitrione sivil polisi terörle mücadele konusunda Panama'daki Amerika Okulu'nda eğitti. Bu okulun adı 2000 yılında Batı Yarımküre Güvenlik İş Birliği Enstitüsü olarak değişti.[102][103]

MIR'in Şilili lideri Edgardo Enríquez Arjantin'de "kayboldu". MIR lideri Jorge Fuentes'in akıbeti de benzerdir. Alexei Jaccard ve Ricardo Ramírez "kayboldu" ve Arjantin'de 1977 yılında Komünist partiye destek veren bir ağ dağıltıldı. Arjantin'de Alman, İspanyol, Perulu ve Yahudilere karşı baskı da gözlendi. Eski Bolivya başkanı Juan José Torres ve eski Uruguaylı milletvekilleri Héctor Gutiérrez ve Zelmar Michelini'nin 1976 yılında Arjantin'deki suikastları Condor'un bir parçasıdır. DINA, Hırvat teröristler (örneğin eski Ustaşa üyeleri), İtalyan neofaşistleri ve Şah'ın SAVAK'ı ile sürgündeki muhalifleri bulmak ve öldürmek için iletişime geçti.[104]

2006 yılından raporlara göre, Arjantin'deki üst düzey yetkililerin davalarının sonucunda, Condor Planı zirveye 1976 yılında Şilili sürgünler Arjantinde tehdit edilince ulaştı. Sürgündekilerin çoğu saklandı veya diğer ülkelere kaçtılar. Şilili General Carlos Prats, DINA tarafında esli CIA ajanı Michael Townley'nin desteği ile 1974 yılında Buenos Aires'te öldürüldü. Kübalı diplomatlar Buenos Aires'te diktanın 300 gizli hapishanesinden biri olan Buenos Aires'teki Automotores Orletti işkence merkezinde öldürüldü. Bu merkezler Grupo de Tareas 18 tarafından yönetiliyordu. Ekibin başındaki eski polis memuru ve istihbarat ajanı Anibal Gordon, silahlı soygundan hüküm giymişti, doğrudan SIDE'nin genel kurmayı Otto Paladino'ya bağlıydı.[105]

Automotores Orletti Condor Planı'na karışmış yabancı istihbarat birimlerinin ana üssüydü. Kaçırılma ve işkenceden kurutulan ve burada iki ay tutulan José Luis Bertazzo burada tutulan ve kendi ülkelerinin ajanları tarafından sorgulanan Şili, Uruguay, Parguay ve Bolivya vatandaşlarını teşhis etti. Şair Juan Gelman'ın oğlunun 19 yaşındaki eşi burada Montevideo hapishanesine nakledilmeden önce kocası ile birlikte işkence gördü. Montevideo'da doğurdu ama bebek Uruguaylı subaylar tarafından çalındı ve rejim yanlılarına yasa dışı yollardan evlatlık verildi.[105] Yıllar sonra Başkan Jorge Batlle bir soruşturma açılmasını emretti ve sonunda Macarena Gelman bulundu ve kimliğine kavuştu.

Dinge'nin Los años del Cóndor (Condor Yılları) kitabına göre Orletti'deki Şilili MIR tutuklulukları José Luis Bertazzo'ya iki Kübalı diplomat gördüklerine söyledi. Buna göre 22 yaşındaki Jesús Cejas Arias ve 26 yaşındaki Crescencio Galañega Gordon'un grubunca işkence gördü. Miami'den gelen bir adam tarafından sorguya çekildiler. Bu Küba vatandaşları Küba'nın Arjantin büyükelçisi Emilio Aragonés'in güvenliğinden sorumluydu. 9 Ağustos 1976 tarihinde calle Arribeños ve Virrey del Pino'nun kesişiminde silahlı 40 SIDE ajanı tarafından kaçırıldılar. Ajanlar yolu Ford Falcon araçları ile kapatmıştı. (Bu araç modelleri diktanın güvenlik güçleri tarafından kullanılıyordu.)[105]

Dinges'e göre FBI ve CIA'ye tutuklama hakkında bilgi verilmişti. Bu iddiası 22 Eylül 1976 tarihinde Buenos Aires'ten FBI ajanı Robert Scherrer'in yolladığı telgrafa dayanıyordu. Bu telgrafta sonradan eski Şilili bakan Orlando Letelier'in Washington, D.C. düzenlenen suikastından hüküm giyen Michael Townley'nin iki Kübalının sorgusuna katıldığı yazıyordu. 22 Aralık 1999 tarihinde DINA'nın eski başkanı Arjantin federal hakimi María Servini de Cubría'ya Santiago de Chile'de, Michael Townley ve Cuban Guillermo Novo Sampoll'ün Orletti merkezinde olduklarını doğruladı. 11 Ağustos 1976'da Şili'den Arjantin'e gelmiştiler ve "iki Kübalı diplomatın işkencesine ve suikastına katıldılar." Castro karşıtı Kübalı teröris Luis Posada Carriles Los Caminos Del Guerrero (Savaşçının Yolu) adlı otobiyografisinde iki genç adamı öldürmesinden övgüyle bahseder.[105]

• Martín Almada, Paraguay'da öğretmen, 1974'te tutuklandı ve üç yıl işkence gördü
• Víctor Olea Alegría, Sosyalist Parti üyesi, 11 Eylül 1974'te tutuklandı ve "kayboldu" (Manuel Contreras, DINA'nın başı, 2002'de bu suçtan hüküm giydi)
• William Beausire, İngliz-Şili çifte vatandaşlığa sahip iş adamı, Kasım 1974'te Buenos Aires havaalanında transit yolcuyken alındı, Şili'deki Villa Grimaldi işkence merkezine götürüldü ve "kayboldu"[4]
• Volodia Teitelboim, Şili Komüsnist Partisi üyesi, Carlos Altamirano ile 1976'da Meksikada suikast hedefi oldu
• İki Kübalı diplomatın Arjantin'de "kaybolması", Crecencio Galañega Hernández ve Jesús Cejas Arias, Buenos Aires'teki Orletti hapishanesinden transit geçtiler (9 Ağustos 1976); ikisi de SIDE ve DINA tarafından FBI ve CIA'yin bilgisi dahilinde sorgulandı
• Andrés Pascal Allende, Salvador Allende'nin yeğeni ve MIR'in başkanı, Costa Rica'da Mart 1976'da suikast girişiminden kurtuldu
• Carmelo Soria, İspanyol diplomat, CEPAL memuru (BM'ye bağlı bir grup), 21 Temmuz 1976'da suikasta uğradı
• Jorge Zaffaroni ve María Emilia Islas, Tupamaros üyesi olabilirler, Buenos Aires'te 29 Eylül 1976'da "kayboldular", Batallón de Inteligencia 601 tarafından kaçırılıp Uruguay OCOAS'a (Organismo Coordinador de Operaciones Anti-Subversivas) teslim edildiler[106]
• Dagmar Ingrid Hagelin, 17 yaşındaki İsveç vatandaşı, 1977'de kaçırıldı ve Alfredo Astiz tarafından kaçmaya çalışırken sırtından vuruldu; sonra "kayboldu"
• Şair Juan Gelman'ın oğlu ve gelini, tutuklandılar; hapiste doğan bebekleri Uruguay ordusu tarafından alındı ve yasa dışı yollarla bir rejim müttefikine evlatlık verildi

Haziran 1999'da, Başkan Bill Clinton'ın emriyle, ABD Dışişleri Bakanlığı binlerce belgenin gizliliğini kaldırdı.[118] Böylece ilk defa CIA, Dışişleri ve Savunma Bakanlıklarının Condor'u yakından tanıdığı ortaya çıktı. 1 Kasım 1976 tarihli bir ABD Savunma Bakanlığı (DOD) istihbarat raporuna göre Latin Amerikalı subaylar ABD'li meslektaşlarına karşı Condor ile böbürlenmişti. Aynı rapor Condor'u "Marksist terör aktivitelerini bitirmeyi" amaçlayan "müşterek terörle mücadele operasyonları olarak tanımlamıştı; Arjantin "ABD Özel Harekat Birliği yapısına benzeyen" özel Condor ekibi kurmuştu.[119] 2004'te gizliliği kaldırılan belgelerin bir özeti

Gizliliği kaldırılmış kayıtlar gösteriyor ki Dışişleri Bakanı Henry Kissinger, Condor ve "ölümcül operasyonları" hakkında 5 Ağustos 1976'da, [Dışişleri Başkan Yardımcısı Harry] Shlaudeman tarafından yazılmış 14 sayfalı bir rapor ile bilgilendirildi. "Uluslararası açıdan, Latin generaller bizim adamlarımız gibi gözüküyor," diye uyarıyordu Shlaudeman. "Özellikle Şili ile ilişkilendiriliyoruz. Bunun bize bir faydası olamaz." Shlaudeman ve iki yardımcısı, William Luers ve Hewson Ryan, harekete geçilmesini tavsiye etti. Üç haftalık bir süreç boyunca özenle yazılmış diplomatik istekler hazırladılar. Kissinger tarafından onaylanan bu isteklerde Bakan Güney Yarımküre ülkelerindeki ABD büyükelçilerine bulundukları ülkedeki devlet liderleri ile Condor hakkında görüşmeleri emrediliyordu. Büyükelçiler Bakan'ın isteğiyle "bölücüler, siyasetçiler ve önemli şahısların belli Güney Yarımküre ülkelerinin ulusal sınırları ve yurt dışında planlanan suikastları" hakkındaki "söylentilerden" "derin endişe duyduklarını" ileteceklerdi.— 5 Ağustos 1976 tarihinde Harry Shlaudeman tarafından hazırlanan Henry Kissinger brifingi, ABD Dışişleri Bakanlığı, National Security Archive[120]

Kornbluh ve Dinges "Evrak silsilesi açık: ABD Dışişleri Bakanlığı ve CIA'in elinde Condor suikast planlarını durdurmaya yetecek kadar sağlam istihbarat vardı. Bu yönde adım atılmasına başlandı ama asla uygulamaya geçilmedi" sonucuna varıyor. Shlaudeman'ın yardımcısı Hewson Ryan sonraki yıllarda sözlü bir tarih röportajında ABD Dışişleri Bakanlığı'nın olayı yönetmede "ihmalkar" davrandığını kabul etti. Letelier-Moffitt bombalaması hakkında "Güney Yarımküre ülkeleri hükûmetlerinin ne planladığı, veya en azından ne üstüne konuştuklarını, 1976'nın yazında yurt dışında bazı suikastlar, çok önceden biliyorduk. ... Eğer müdahale etseydik, bunları durdurabilir miydik, bilmiyorum." dedi. "Ama müdahale etmedik."[114]

Bir CIA belgesi Condor "terörle mücadele organizasyonu" olarak tanımlıyor ve Condor ülkelerinin "CONDORTEL" adlı özel bir telekomünikasyon sistemi olduğunu belirtiyordu.[121] 1978 yılında ABD'nin Paraguay büyükelçisi Robert White'ın, ABD Dışişleri Bakanı Cyrus Vance'a yolladığı bir yazı 6 Mart 2001 tarihinde The New York Times'ta yayınlandı. Bu belge Kasım 2000'de Clinton hükûmeti tarafından Şili Gizliliğin Kaldırılması Projesi kapsamında yayınlanmıştı. White, Paraguay'ın silahlı güçlerinin başındaki General Alejandro Fretes Davalos ile bir görüşmesini aktarıyordu. General ona Condor'a katılan Güney Amerika istihbarat şeflerinin "birbiriyle iletişimini Panama Kanalı bölgesindeki, bütün Latin Amerikayı kapsayan ABD iletişim tesisatıyla sağladıklarını" söylemişti.[121]

Davalos'un bu tesisatın "güney yarımküre ülkeleri arasındaki istihbarat bilgilerinin koordinasyonu için kullanıldığını" söylediği aktarılır. ABD, Condor ile olan bağının eski Şilili bakan Orlando Letelier ve Amerikan asistanı Ronni Moffitt'in ABD'deki suikastının incelenmesi sırasında açığa çıkmasından korktu. White, Vance'e "bu düzenin Amerikan çıkarlarının korunması garanti altına almak için yeniden gözden geçirilmesini tavsiye" ettiği bir yazı yolladı.[121] McSherry bu yazıları "ABD asker ve istihbarat çalışanlarının Condor'u gizli bir ortak veya sponsor olarak desteklediğini ve Condor'a karıştığını kanıtlayan ve gittikçe çoğalan kanıtların bir parçası" olarak tanımlıyor.[122] Buna ek olarak, Arjantin askeri kaynakları bir ABD Elçilik bağlantısına CIA'in Condor'un gizli bir parçası olduğunu ve altı Condor ülkesinin istihbarat ve operasyon birimleri arasındaki bilgisayar bağlantılarının oluşturulmasında anahtar rol oynadığını söyledi.

Şilili diktatör Augusto Pinochet, Henry Kissinger ile el sıkışırken, 1976

Henry Kissinger, Nixon ve Ford hükûmetlerinin Dışişleri Bakanı, Condor planından haberdardı ve Güney Yarımküre hükûmetleriyle yakın diplomatik bağları vardı. Bu bağların yakınlığı Henry Kissinger'in, Jorge Videla'nın davetlisi olarak Arjantin'deki 1978 Dünya Kupası'na katılmasında görülebilir.[117] Fransız gazete L'Humanité'nin haberine göre ilk iş birliği anlaşması CIA ve Castro karşıtırı gruplar, ve sağcı ölüm mangası Triple A arasında imzalandı. Arjantin'deki buluşmayı Juan Perón ve Isabel Martínez de Perón'un "kişisel sekreteri" José López Rega, ve Rodolfo Almirón (2006'da ispanyada tutuklandı) düzenledi.[123]

31 Mayıs 2001 tarihinde Fransız hakim Roger Le Loire, Paris'teki Hôtel Ritz'de kalan Henry Kissinger'e celp yollanmasını istedi. Le Loire devlet adamını ABD'nin Condor Planı bağlantıları ve Şili'deki askeri rejim sırasında "kaybolan" beş Fransız vatandaşı hakkında ABD'nin bilgisi olup olmadığını öğrenmek için tanık olarak sorgulamak istedi. Kissinger aynı akşam Paris'ten ayrıldı, ve Loire'in soru önergesi ABD Dışişleri Bakanlığı'na iletildi.[124]

Temmuz 2001'de Şili yüksek mahkemesi 1973'te öldürülen Amerikan gazeteci Charles Horman davasını gören hakim Juan Guzmán'a Kissinger'i dava ile ilgili sorgulama izni verdi. (Gazetecinin Şili ordusu tarafından darbeden sonra infazı 1982 Costa-Gavras yapımı Missing filmine konu oldu.) Hakimin soruları diplomatik kanallardan Kissinger'e iletildi ama cevap alınamadı.[125]

Ağustos 2001'de, Arjantinli hakim Rodolfo Canicoba, ABD Dışişleri Bakanlığı'na Karşılıklı Hukuki Destek Anlaşması kapsamında bir mektup yollayıp Condor Planı ile ilgili araştırmalara destek olması için Kissinger'in ifadesi istedi.[126]

16 Şubat 2007 tarihinde Urguay Yüksek Mahkemesi Bernardo Arnone adına Kissinger'in iadesini istedi. Arnone 1976'da dikat rejimi tarafından kaçırılmış, işkenceden geçirilmiş ve kaybedilmiş bir siyasi eylemciydi.[127]

New York Times editörleri Henry Kissinger'i "dünya kutuplaşmış, ve komünizmle savaşmak zor kararlar ve kötü tavizler gerektirir" diyerek savundu, Kissinger'in Condor ve diğer kirli işlerdeki rolünün bundan dolayı affedilmesi gerektiğini yazdı.[128]

Arjantin'de yazar Ernesto Sabato ve René Favaloro gibi saygıdeğer kişilerin başkanlığındaki, 1983 CONADEP insan hakları komisyonu diktatörlük altında yaşanan insan hakları ihlallerini inceledi. 1985 Cunta Mahkemesi askeri hükûmeti yöneten üst düzey subayları devlet terörü suçundan mahkum etti. 1985-1986 arasında çıkan af yasaları (Ley de Obediencia Debida ve Ley de Punto Final) davaları durdurdu. 2003'te Kongre bu yasaları kaldırınca davalar devam etti. 2005'te Arjantin Yüksek Mahkemesi af yasalarının anayasaya aykırı olduğuna karar verdi.

Şilili Enrique Arancibia Clavel, Arjantin'de Carlos Prats ve karısının suikastından yargılandı ve hüküm giydi. 2011'de bir mahkeme kararı ile Alfredo Astiz, Jorge Acosta, Antonio Pernias ve Ricardo Cavallo müebbet hapis cezasına çaptırıldı.[140] 2016'da Reynaldo Bignone, Santiago Riveros, Manuel Cordero ve 14 kişi daha suçlu bulundu.[50]

Cunta üyelerinin çoğunluğu günümüzde soykırım ve insanlığa karşı suçlardan dolayı hapistedir.

Arjantin ve Urguaylı eski subaylar 2013'te Buenos Aires'te Condor Planı'da işlenen insan hakları ihlalleri suçunda yargılandı. 1970'ler ve 1980'lerde diktatörlükler "gittikçe sol ve orta soldaki muhalefeti tanımlayan, 'bölücülüğü' bitirme" amacıyla sınırlar arası komplolar düzenledi. Bu davalar sonucunda National Security Archive'da eskiden gizliliği bulunan pek çok belge yayınlandı ve bu belgeler suçlamalara kanıt teşkil etti. "Belgeler Condor Planı'nın ne olduğunu belirlemede kapsamlı bir analitik yapı kurulmasında çok faydalı oldu" dedi Pablo Enrique Ouvina, davanın başsavcısı. İddianamelerde geçen 171 Condor mağdurundan yaklaşık kırk ikisi hayatta kaldı ve diğer yüz yirmisi öldü ve/veya kayboldu. "Günün sonunda Condor işkence ve suikast programıdır" dedi Carlos Osorio, Arşiv'in Güney Yarımküre Belgeleme projesinin başı. "Bu yetkilileri Condor'un uluslararası suçlarından sorumlu tutmak çok yardımcı olmayacak ama en azından yakın zamanda işlenmiş benzer suçlar açısından emsal temsil edecektir" dedi.[22]

Condor Plan'ın önde gelen kurbanlarından biri de eski Bolivya Başkanı Juan Torres, Buenos Aires'te öldürülmüştü.[22]

Eski Uruguay Başkanı Juan María Bordaberry, Dışişleri Bakanı ve altı subay 1976'da Arjantin'deki Uruguay rejimi karşıtlarının kaybolmasından sorumlu tutuldular, 2006'da tutuklandılar ve 2007'de ev hapsine alındılar. 2010'da Bordaberry anayasanın ihlali, dokuz defa "zorla kaybetme" ve iki defa siyasi cinayet suçlarından yükümlü bulundu ve 30 yıl hapis cezasına çarptırıldı.[141]

Condor Planı'nın önde gelen kurbanları arasında iki eski Uruguay milletvekili var.[22]

Pinochet'nin Londra'da tutuklanmasından sonra Şili'ye dönüşünü ayarlayan Şilili hakim Juan Guzmán, içlerinde DINA'nın eski başı Manuel Contreras'ın da bulunduğu yaklaşık 30 işkenceciyi Condor Planı'nın 20 mağdurunun kaybolmasından yargıladı.[123]

3 Ağustos 2007 tarihinde DINA'nın eski başı General Raúl Iturriaga Pasifik kıyısındaki Şili kenti Viña del Mar'da yakalandı. 21 yaşındaki Pinochet muhalifi Luis Dagoberto San Martin'in kaçırılmasından aldığı beş yıllık hapis cezasından kaçıyordu. Martin 1974'te yakalanmış ve DINA nezaretine götürülmüştü. Burada "kayboldu". Iturriaga, Arjantin'de General Prats suikastından da aranıyordu.[142]

Fransız L'Humanité gazetesine göre,

çoğu ülkede 1970'lerden 1990'a kadar insanlığa karşı işlenen suçların mimarlarına karşı uygulanan hukuki işlemler yönetimdeki hükûmetlerin gerçekten bunu gerçekten istemesinden dolayı değil, af yasalarındaki kusurlardan dolayıdır. Zira hükûmetler "ulusal uzlaşma" bayrağı sallamaktadır. Condor Planı'nın iki sütünü, Alfredo Stroessner ve Augusto Pinochet'nin suçlarının cezasını çekmediği ve "kaybolanlar" hakkında tek bir soruya cevap vermeden öldüklerini söylemek üzücü. Bu diktatörler faşist gaddarlık altında ezilenlerin kötü anılarının bir parçası.[123]

Condor Planı'nın Şili'deki önde gelen kurbanları arasında eski Şili büyükelçisi Orlando Letelier ve 26 yaşındaki Amerikan iş arkadaşı Ronni Moffitt var. Washington D.C. merkezinde arabadaki bombanın patlamasıyla suikasta kurban gittiler.[22]