Tunus

Tunus Cumhuriyeti (Arapça: الجمهورية التونسية, el-Cumhûriyyetü’t-Tûnisiyye) kısaca Tunus (Arapça: تونس), Kuzey Afrika'da, Akdeniz'e kıyısı olan bir ülkesidir. Kurucusu Habib Burgiba'dır. Batısında Cezayir, doğusunda Libya ve Akdeniz, Kuzeyinde de Akdeniz yer alır. Ülkenin güney kısmını Büyük Sahra Çölü kaplar.

Tunus
الجمهورية التونسية
el-Cumhûriyyetü’t-Tûnisiyyä
Tunus Cumhuriyeti
Slogan
حرية، نظام، عدالة (Horiya, Nîzâm, 'Adala)
"Özgürlük, Düzen, Adalet"[1]
Başkent
ve en büyük şehir
Tunus
Resmî diller

Arapça

Fransızca [2]
Etnik gruplar

müslüman Yehud

Hristiyan
Hükûmet Cumhuriyet
 Cumhurbaşkanı
Kays Said
 Başbakan
Hişam el-Meşişi
Tarihçe  
 Fransa'dan
20 Mart 1956
 Su (%)
5,0
Nüfus
 2020 tahminî
11.708.370[3] (78.)
 Yoğunluk
71/km2 (183,9/sq mi) (133.)
GSYİH (SAGP) 2020 tahminî
 Toplam
123,574 milyar $[4] (79.)
 Kişi başına
10.382 $[4] (108.)
GSYİH (nominal) 2020 tahminî
 Toplam
39,226 milyar $[4] (91.)
 Kişi başına
3.295 $[4] (123.)
Gini (2017) 35.8[5]
orta
İGE (2019)  0.740[6]
yüksek · 95.
Para birimi Tunus dinarı (TND)
Zaman dilimi UTC+1 (OAZD)
Trafik akışı sağ
Telefon kodu +216
İnternet alan adı .tn

Coğrafya

Tunus'un topoğrafik haritası.

Kuzey Afrika'da bulunan Tunus, Mağrip Bölgesi'nin en küçük ülkesidir. Sicilya Boğazı ile Avrupa kıtasından ayrılan Tunus, Avrupa'ya 140 km uzaklıktadır. Dağlar kıyıya paralel uzanmaktadır. Ülkenin güneyinde birçok mevsimsel sığ gölü ve büyük tuz gölleri vardır.

Tunus'un Cezayir ile 965 km, Libya ile 495 km sınırı vardır.

Tarih

Tunus'ta Bedevi kadınlar, Lehnert & Landrock, 1908

Tunus, Fenike kökenli Kartaca Uygarlığıyla anılır. Kartacalılar, Sicilya ve İspanya'ya kadar koloniler kurmuşlardır. Yeni kurulmakta olan Roma İmparatorluğu için ilk gerçek tehdit olmuşlardır. Ama Pön Savaşları sonucu yenilip Tunus'tan sürülmüşlerdir. Roma egemenliğinde Afrika Eyaleti olarak yönetilmiştir.

Tunus, 16 Ağustos 1534 tarihinde Barbaros Hayreddin Paşa tarafından Hafsi egemenliğine son verilmesiyle Osmanlı İmparatorluğu hâkimiyetine girdi. Ancak V. Karl, 1535 yılında bölgeyi geri aldı ve İspanyol İmparatorluğu'nun kontrolünde Hafsî Hanedanı'nın yönetimine bıraktı. Başşehir Tunus 1574 yılına kadar tekrar Hafsi Hanedanlığı'nın elinde kaldı. Bu arada Barbaros Hayreddin Paşa ve Turgut Reis 1556’da Gafsa’yı, 1558’de Kayrevan’ı ele geçirdiler. Tunus’un doğu ve güney sahilleri Osmanlı himayesi altına girdi. Cerbe Adası deniz üssü olarak kullanıldı. Barbaros Hayreddin Paşa, İspanya’daki Endülüslü Müslümanlardan 100.000 kadarını kurtararak Kuzey Afrika’ya getirdi. 13 Eylül 1574’te Uluç Ali Reis ile Sinan Paşa, Tunus şehrini (Halkul-Vad Kalesi'ni), ele geçirmek suretiyle bütün Tunus, Osmanlı Devletinin bir eyaleti haline geldi. 1881'de Fransa ile yapılan Bardo Antlaşması ile bu ülkenin himayesine girmiştir.

20 Mart 1956'da Fransa'dan bağımsızlığını kazanan Tunus, 1957 ile 1969 arası Başbakanlık makamını kaldırmıştır.

2010-2011 olayları

Tunus'ta halkın pahalılık isyanı 23 yıllık lideri devirdi. Cumhurbaşkanı Zeynel Abidin Bin Ali Tunus'u terketti. Bazı akrabaları tutuklandı. Bin Ali'nin Suudi Arabistan'da olduğu doğrulandı.[7]

Ülkede etkili Müslüman birliklerinin çağrısıyla düzenlenen gösteride, Başbakan Samir Rifai'nin hükûmetinin devrilmesi çağrısı yapıldı.

Siyaset

Tunus, Arap Baharının ardından çok partili demokrasiye geçen ilk ülkedir. 23 Ekim 2011 tarihinde ilk seçimi En Nahda'nın kazanmasını ardından ülkede rejim tartışmaları başladı. Tunus halkı, İslamcıların yapısal değişiklik girişimlerine karşı yoğun sokak gösterileri düzenledi. En Nahda, diğer Arap ülkelerine göre daha eğitimli bir nüfusa, güçlü bir orta sınıfa ve sendikalara sahip olan Tunus'ta 2011 seçimlerini kazanmasına rağmen iktidarın tamamını elde edemedi. Şeriat hükümlerini anayasaya aktarma kararı alındığında da büyük bir dirençle karşılaştı. Tepkiler, düzenlenen suikastler, En Nahda'nın iktidardan adım adım çekilmesine neden oldu. Şubat 2013'te ülkenin önemli solcu liderlerinden Şükrü Belayi'nin öldürülmesi üzerine hükûmet düştü ve Enahda başbakanlığın kendisinde kalması şartıyla bir teknokratlar hükûmeti kurmayı kabul etti. Temmuz 2013'te yine muhalif bir lider olan Muhammed Brahmi'nin öldürülmesi üzerine bu hükûmet de düştü ve En Nahda iktidarı teknokrat hükûmete devretmek durumunda kaldı.

Seçim barajı olmaması ve laik kesimin çok parçalı olması nedeniyle En Nahda yine iktidar adayı olarak önde geliyordu. Fakat 26 Ekim 2014 seçimlerinde Nida %37.6 ile ilk sırayı alarak hükûmet kurma yetkisini alırken, En Nahda %27.8'de kaldı. Ardından ikinci turu 21 Aralık 2014 tarihinde yapılan ve En Nahda'nın aday çıkartmadığı Cumhurbaşkanlığı seçimini yine Nida Tunus Partisinden El Bacı Kaid el Sebsi %55.7 ile kazandı.

Demografi

Kayravan Camii ve mezarlığı,Tunus

Tunus halkının %99 kadarı Müslüman'dır ve Arapça konuşur. Ülkenin güneyinde yaşayanlar Berberice konuşur. Bu kesim Müslüman nüfusun %1'i kadardır. Ülkedeki yabancılar genellikle Fransız veya İtalyan'dır.

Ekonomi

Tunus genel olarak bir tarım ülkesidir. Ülke topraklarının %55'i tarıma elverişlidir. Ancak bu alanın % 35'i ekilebilir topraklardan oluşmaktadır. Tunus, zeytincilikte dünyadaki ilk 10 ülkeden biridir.

Sanayi faaliyetleri pek gelişmemiştir. Ancak deri, kâğıt, gıda, elişi gibi hafif sanayi kollarının önemli etkinliği vardır. Bunun yanı sıra, petrol, selüloz, çelik, elektrikli ev aletleri üretimi de bulunmaktadır.

Ülkede son yıllarda gelişen turizm olgusu, bu alanda yatırımların artmasına neden olmuştur. Bu yüzden de, ülkeye gelen turist sayısında önemli artışlar yaşanmıştır.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. Madde 4"Tunus Cumhuriyeti Anayasası" (Arapça). 25 Temmuz 1957. 6 Nisan 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2009.
  2. Madde 1"Tunus Cumhuriyeti Anayasası". 25 Temmuz 1957. Erişim tarihi: 23 Aralık 2009. Translation by the University of Bern: Tunisia is a free State, independent and sovereign; its religion is the Islam, its language is Arabic and its form is the Republic.
  3. "National Institute of Statistics-Tunisia". National Institute of Statistics-Tunisia. 20 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2020.
  4. "Tunisia". International Monetary Fund. 11 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  5. "GINI index". World Bank. 2 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2013.
  6. Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 Aralık 2020. ss. 343-346. ISBN 978-92-1-126442-5. Erişim tarihi: 16 Aralık 2020.
  7. "Bin Ali: 23 yıl sonra ülkesinden kaçan lider". Hürriyet gazetesi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2011.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.