Nenizili Gregorios

Gregorius doğmadan önce babası Hipsistari annesi Hristiyan'dı. Babası daha sonra annesinin etkisiyle Hristiyanlığı seçti.

Yaklaşık on sekiz yaşlarında İskenderiye’de eğitimine devam etmeden önce Antakya ve Yeruşalim’i ziyaret etmiştir. Eğitiminin daha sonra Atina’da tamamlamıştır. Atina’ya 350 yıllarının sonunda varmıştır. Kayseri'li Basil ile arkadaş olmuştur. Atina’daki eğitiminin başlarında Basil ile birlikte bir eğitmen ya da öğretmen görevini üstlenmiştir. Yazılarında ilişkilerinin manevi karakteri üzerinde durmuştur. Tanrı’ya olan inançları, birçok paganında olduğu okulda iki öğrenciyi yakınlaştırmıştır. Çoğunlukla klasik mektuplarını incelediğimiz bu iki kişininde derin düşünceye ve keşişlik hayatına dair benzer bir tercihi vardır.

Babasının isteği üzerine Gregorius 358’de evine döner. 361 yılının sonuna doğru babası onun rahip olmasını ister ancak gördüğü ‘korkunç bir fırtına’dan sonra kendini göreve, ne atanmasına ne de rahiplik görevlerini yerine getirmeye layık hissetmez. Gregorius’un papazlık evi ağırlıklı olarak babasının diyakozluğunun yönetimindedir ve Gregorius bu durumdan büyük rahatsızlık duymuştur.

372 yılında Basil Gregorius’u Sason (Batman yakınları) piskoposluğuna atamayı önerdi ancak Gregorius reddetti. (Basil’in sebebi Ariusculardı, kendisinin çatışmaya alet edildiğini düşündü ve yerine çöle sığınmayı tercih etti). Bir tür keşişlik olan senobitik hayata döndü. Ancak 378 yılında Doğu İmparatorluğunda Valens (Ariuscu bir imparator) Gotlar ile bir savaşında öldürülüp yerine I.Theodosius (Bir ortodoks) geldiğinde Gregorius da çölden döndü. Konstantinopolis'ten gelen bir delege kendisini durumdan haberdar edip şehirdeki nüfuz mücadelesine katılması için çağırdı. Gregorius aynı yıl içerisinde şehire geri döndü.

Theodosius takipçilerine 380 yılının şubat ayından itibaren İznik inancının Selanik bildirisinde belirtilen ve Hristiyanlığın ve bu iman açıklamasının Roma İmparatorluğunun resmi inancı olmasını sağlayan inancı takip etmelerini buyurdu. Bu karar Ariusçuluğu kınamaktadır. Bu tarihten itibaren Gregorius daha çok dinlenilmeye başlandı ve Konstantinopolisin patriği oldu. Gregorius daha sonra Konstantinopolis Konsili'ne başkanlık yapmaya başladı ancak 381 yılında sağlık sebeplerinden ötürü Ariansuz’a çekildi (Konsil üç yıl sürmüştür.) Bu konsilde Kutsal Ruh’un tanrısallığı tanınmış ve Üçlü-Birlik (Teslis) inancı formülize edilmiştir.

Günümüze ulaşan birçok eseri arasında söylevlerinin metinleri ve mektupları vardır.[1] Ancak Gregorius vaazları ve Kilise bayramlarda kullanılan 44 teolojik söylevleri ile tanınır. Bunlardan ilk beşi Ariusçuluğu reddi üzerinedir. 14. söylevi 'Fakirleri Sevme Üzerine' cüzzamlılar ile karşılaşması hakkında olup kayda değer bir etik incelemesidir. 27. ve 31. söylevleri İznik İman Açıklaması'nın klasik tefsirleri olduğu kadar Üçlü-Birlik doktirinine keskinlik kazandırmaktadır. 43. söylevi yakın dostu Basil’in cenaze duasıdır.

Gregorius bir şairdi. Teoloji ona doğası gereği şairane gelmekteydi. Teolojisi de şairane olmuş ve klasik Yunan şiirini taklit edecek şekilde yazmıştır. Çoğu dini konularda, birçok kısa şiir yazdı.

Kendi otobiyografisini de şiir gibi yazmıştır. Carmen de se ipso (Kendimle alakalı bir şarkı) olarak bilinen, şiir şeklinde uzun bir otobiyografidir.