Bonaventura

1243’te sosyal bilimler uzmanlığını aldıktan sonra Fransisken tarikatına katılmış ve Paris üniversitesi'nde dersler vermeye başlamıştır. 1257 yılında Fransiskenlerin Genel Bakanı olarak seçilmiştir, bu seçim sonrasında Paris üniversitesi'ndeki kürsüsünü bırakmıştır. Genel Bakanlığı boyunca tarikatını Kilise içinden gelen çeşitli saldırılara karşı savunmak zorunda kalmıştır. Çoğu ruhban, Fransiskenlerin katı yoksul hayatından rahatsızlık duymaktaydı. Yine de tarikat Papa’nın desteğini almaya devam etmiştir.

1274 yılında Papa X. Gregorius Bonaventura’yı ikinci Lyon konsilinde kardinalliğe aday göstermiş, ancak konsilin sonlanmasından iki gün sonra ölmüştür.

1250 ve 1252 yılları arasında teolojisini temellerini anlattığı ünlü eseri Scriptum super libros Sententiarum Petri Lombardi (Lombard'ın Cümleleri üzerine Yorumlar) kitabını yazmıştır. O’na göre teoloji Tanrı ile birlik, huzur ve barışa daha iyi girmenin bir yoluydu. Teolojik düşünceleri müjdelemeyi mükemmelleştirme arayışına sıklıkla odaklanmıştır.

Fransiskanların genel bakanı olduğunda ruhani/mistik/münzevilik üzerine eserler yazmaya başlamış, Assisi'li Aziz Françesko’nınki gibi yoksulluk ve dua üzerine odaklı bir ruhani reform hakkında ısrarcı olmuştur. Ruhani eserleir arasında başyapıtı şüphesiz Itinerarium mentis in Deum (Zihnin Tanrı’ya Yolculuğu)’dur. Bu eserinde Bonaventura ruhun yaratılıştan Tanrı’ya uzanan ve mistik bir ölümle biten sarmal şeklindeki gerekli yükselişini betimlemiştir.

Bonaventura ayrıca Fransisken tarikatının kurucusu Assisi'li Aziz Françesko’nın hayatını kaleme almış, daha sonra bu eseri azizin resmi hagiografisi olmuştur.

Fakirler için Savunma adlı eserinde dilenmenin, müjdelemenin özgün bir yolu olduğu hakkında güçlü bir savunma yazmıştır.