Efrem

Suriyeli Efrem[1], Nusaybinli Efrem ya da Süryani Efrem, (Nusaybin, (Nisibe) 306 – Urfa, 9 Haziran 373), Suriyeli Deakon, din öğretmeni, teolog ve yorumcu.

Efrem
Kilise Babası - Kilise Doktoru
Doğum 306
Nusaybin, (Nisibe)
Ölüm 9 Haziran 373
Urfa
Kutsayanlar Katolik Kilisesi, Doğu Ortodoks Kilisesi, Lüteryan Kilisesi, Anglikan Komünyonu
Yortu 13 Haziran (Batı Kilisesi); 28 Ocak (Doğu Kilisesi) ; Paskalya'dan önce 7inci cumartesi (Süryani Kilisesi)

Süryanice konuşan kilise geleneğinde, Kilise Babaları arasında en önemlisi kabul edilir. Yetişkin olarak vaftiz olmuş, ruhbanlık yapmamıştır. Veba kurbanlarına yardımcı olurken hastalığa yenik düşmüştür.

Aziz olarak hürmet gösterilir, 1920 yılından itibaren Katolik kilisesi tarafından Kilise Doktoru olarak tanınmaktadır. Yortusu 9 Hazırandır.

Efrem ve Çalışmaları[2]

Efrem çeşitli ilahiler, şiirler ve vaazlar yazmış, bir yorumlama kitabını da kaleme alarak İznik ortodoksluğunu savunmuştur. Onun tarafından yazılmış dört yüzden fazla ilahi korunmuştur. İlahileri İncil kaynaklarından, popüler geleneklerden ve diğer din ve felsefelerden alınmış zengin bir görselliğe sahiptirler.

Özellikle etkili olmuş olanlar Sapkınlıklara Karşı İlahiler’dir. Efrem kendi cemaatini, erken Kilise'yi bölme riskini taşıyan sapkınlıklara karşı uyarmak için bu ilahileri kullanmıştır. Sapkınlıklara Karşı İlahiler’de renkli metaforlarla Mesih’in enkarnasyonu tam olarak insan ve tam olarak ilahi biçimde betimlenmiştir. Efrem Mesih’in insan ve ilahi birliğinin barışı, mükemmelliği ve kurtuluşu temsil ettiğini savunmuştur.

Efrem’e çoğunlukla daha sonraki yüzyıllarda Süryani Hristiyan geleneğinin eğitim merkezi haline gelen Edessa’nın (Urfa) Yorumcu Okulunun kuruculuğu atfedilmektedir. Çoğu döneminin Hristiyan yazarı gibi, ölümü bedenin dirilişine kadar ruhun girdiği bir çeşit uyku olarak görmüştür. Bakire Meryem’e büyük bir bağlılığı vardı ve Meryem’in dünyaya günahsız geldiğine inanmaktaydı, bu inancın dogma haline gelmesi ancak 19. yüzyılda olmuştur.

Efrem eserlerini sadece orta Aramice’nin bir diyalektiği olan Süryanice’de yazmıştır, Bazı eserleri günümüze sadece çeviri olarak ulaşmıştır (ağırlıklı olarak Ermenice).

Kaynakça
  1. Encyclopedia of Early Christianity – Second Edition. Everett Ferguson (İngilizce). Garland Publising INC. 1998. ss. 376-377 ISBN 0-8153-3319-6.
  2. New Catholic Encyclopedia - Second Edition (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. ss. 277-278 Cilt: 5 ISBN 0-7876-4009-3.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.