I. Athanasios (İskenderiye piskoposu)

Kutsal Ruh’un İlahiliği Üzerine Serapion’ a I. Mektup, eserinde Athanasios şunları belirtiyor:

‘‘ Öyleyse Tanrı bir Üçlü-Birliktir, kutsal ve eksiksizdir, ve Tanrı; Baba, Oğul ve Kutsal Ruh ile birlikte Tanrı olduğunu açığa vurmaktadır. Özünün tam, eksiksiz olması ile öyle ki onun doğasında kendi özünden olmayan hiçbir yabancı şey bulunamaz. Biri yaratıcı diğeri yaratılmış olan iki farklı özden bir araya gelmemiştir, ancak tümüyle yaratıcı olan tek bir öze sahiptir...’’

Athanasios, Tanrı’nın hiyerarşik olarak üçlemede en üst düzeyde olduğu fikrini bütünüyle reddetmiştir. Buna göre, Oğul Baba’dan ilahi açıdan daha önemsiz ya da alt kademede değildir. Tıpkı bunun gibi Kutsal Ruh için de Oğul’dan daha az ya da daha alt mertebe olduğunu söylemek mümkün değildir. Herbiri aynı öze sahip olduğu için, hepsi birbiriyle eşit, homojen ve ebedi bir doğaya sahiptir. Öyle ki bunun anlamı herbirinin aynı öz olması nedeniyle, herbirinin varlığı birbirine bağlıdır ve özünde bir olan bu üçlü birlikteliğin kendisi Tanrı’dır.

Athanasios’a göre, Origenes’i takip ederek öğreten Arius’un söylediği gibi, Tanrı yaratan olmasından dolayı kelam olan Logos’a (Oğul) kainatın yaratılışı için bir araç olarak ihtiyaç duymamıştır. Arius’a göre Tanrı öncelikle evreni ve daha sonra Logos’u yaratarak Oğul/Logos’un dünyayı kurtarmak için gelişinin önünü açmıştır. Arius Logos’u aslında bir nevi, Tanrı’dan ziyade yaratılmış olanlar kümesine konumlandırmaktaydı. Buna karşılık Athanasios ise Oğul’un aslında Tanrı’nın özünün bir devamı olduğunu hatırlatmıştır. Bundan dolayı Oğul’un yaratılmış bir varlık olarak sınıflandırılması mümkün değildir. Oğul aynı öze sahip olmasından dolayı ezelden beri zaten her zaman Baba gibi olmuştur. Oğul güneşten gelen ışık gibi temsil edilebilir, öyle ki Tanrı’nın özünde bir ayrılık bulunmamaktadır, Baba ve Oğul tek bir varlıktır.

Athanasios, kelamın (Logos) beden alması (vücut bulması) ve Oğul’un ölümünü, Tanrı’nın tüm insanlığı kurtarma niyetini takiben açıklamaktadır. İnsan olma yoluyla Logos, insanlığı tanrılaştırmıştır. Oğul, sadece kendi ölümünü değil aynı zamanda tüm insanlığın ölümünü alt etmiştir. Logos insanlığın kurtuluşu ve ebedi yaşamın sağlanması için tamamen insan olmalıydı. Paganlara Karşı, isimli eserinde, Logos’un enkarnasyonu (vücut bulma) ve ölümü utanç verici olarak gösterilmekle birlikte, aynı zamanda insanlığın Tanrı’yı yüceltmesi için de daha fazla neden sağlamaktaydı.

Athanasios (Söz’ün (Logos’un) Benden Alması (Enkarnasyonu) Üzerine, isimli eserinde Mesih’i insan bedenindeki söz (Logos) olarak tanımlamıştır. Mesih’in tamamen insan olması durumunda ise, Athanasios Mesih’in tanrısallığı konusunda ısrarcı olma tutumu sergilemiştir (Tomus ad Antiochenos). Mesih’in ölümünü ise Logos’un Baba’ya geri dönüşü olarak tanımlamıştır.

Üçlü-Birlik inancını ifade eden Amentü de onun adını taşımaktadır: Atanasyan Amentüsü

Atanasius'un Atanasyan Amentüsünü yazan kişi olduğu düşünülmüş ve onun ismi verilmiştir.

Söz’ün (Logos’un) Benden Alması (Enkarnasyonu) Üzerine ve Paganlara Karşı isimli eserleri Athanasios’un temel doktriner tezleridir. Bu tezler, Ariusçuluk Krizi’nden önce yazılmıştır.

• Paganlara Karşı paganizmin bir reddidir. Zamanında, yaratılış ve kurtuluş hakkındaki fikirleri konu edinmiş teolojik bir tezdi. Bu teze göre sadece Mesih, dünyanın ihtiyaç duyduğu kurtarıcı olabilirdi.
• Söz’ün (Logos’un) Benden Alması (Enkarnasyonu) Üzerine neden Logos’un ete kemiğe büründüğünü açıklamaya çalışan bir tezdir. Bu açıklama Baba ve Oğul’un insanlık için duyduğu sevgi ile açıklanmıştır. İnsanlığa yönelik duyduğu acıma ve merhamet hislerinden dolayı, Baba, bedeninin ölümü ve dirilişi aracılığıyla, insanlığın günahlarının bir nevi bedeli olarak insanlığı günahtan kurtaracak Oğul’u gönderme kararı almıştır.

Athanasios’un geniş bir yelpazedeki yazışmalarından yalnızca bir bölümü günümüze ulaşabilmiştir. Mektuplarının birçoğu kişisel ya da özel olmaktan ötedir. Aslında bunların çoğunluğu, resmi kararnameler (fermanlar) ve bazen de bütün bir tezi içermekteydiler. Ariusçuluk İhtilafı’nın tarihini ve Hristiyan doktrininin 4. yüzyıldaki gelişimini anlamak için oldukça yüksek önem arz eden bu mektuplar arasında özellikle Paskalya’nın ne zaman kutlanacağı konusundaki kararları ileten bayram mektupları ve Kutsal Ruh’un İlahiliği Üzerine Serapion’a yazmış olduğu 4 Mektup, bizlere vaftiz ve efkaristyanın bu dönemlerde nasıl anlaşıldığı ve pratiğe döküldüğü hakkında oldukça fazla bilgi sağlamaktadır.

• Ariusçulara Karşı Konuşmalar (λόγοι κατά Αρειανών). Bu yayınlarında Athanasios, Arius'u bir taraftan Tanrı Mesih'e dua ederken, diğer taraftan onu yaratılmış bir şey olarak tanımladığı için tutarsızlıkla suçlar. Ariusçuların kadınlara oğullarının kendileri onu doğurmadan önce var olup olmadıklarını sormaları, Athanasios'a göre tuzak bir sorudur. Çünkü bu soru Athanasios'a göre Baba ile Oğul arasındaki ilahi ilişkinin, insanların ilişkileri gibi tahayyül edilmesine yol açarak Mesih'in bir insandan doğmadan önce de logos olarak varolduğu konusunda şüphe yaratır. Oğul'un babadan gelmesi zamanın ötesinde bir şeydir. İncil'deki Mesih'e ilişkin bazı anlatımlar Mesih'in insan doğasına aittir. Baba ile Oğul aynı öze sahiptirler.

Eski Ahit yorumlarını içeren ve genellikle çilecilikle ilgili olan kitapların sadece belli kısımları bugüne kalmıştır. Bunlar Bakirelik Üzerine, Aşk ve Otokontrol Üzerine ve Hastalık ve Sağlık Üzerine adlarını taşırlar.

• Bakirelik Üzerine. Manastır hayatının anlatımından ziyade ebedi bekaret konusunda istekli olanlar için yazılmış küçük bir kitaptır. Bu kitap, ‘Mesih’in Gelini’ olarak üstlenilip yürütülmesi gereken dini görevler için detaylı açıklamalar içeren bir nevi bir kılavuz niteliğini taşımaktadır. Athanasios, bu yaşamı ‘meleklere özgü’ bir yaşam olarak tanımlamıştır. Bakir kalmaya çağrılmış olanlara, umumi eğlencelerden uzak durmalarını, sessizliği pratik etmelerini, kutsal yazıları okumalarını ve mezmurlar kitabındaki ilahileri okumalarını ve fakir kalmalarını; ancak geçinmelerini sağlayacak kadar çalışıp kazanmalarını tavsiye etmiştir.
• Hastalık ve Sağlık Üzerine. Selaniklilere Birinci Mektup 5: 17. ayetini ‘Durmadan dua edin’ örnek göstererek kendini devamlı ve kesintisizce övgü sunmanın ilahi hizmetine adayan ve bunun için kendini her türlü uykudan yoksun bırakanların fikirlerine karşı yazdığı bir eserdir.

Bunların dışında Athanasios, Yeni Ahit'in şu an kabul edilmiş olan 27 kitabını kanonik olarak tanımlayan ilk kişidir. O zamana kadar değişik farklı kanonik listeler dolaşmaktaydı. Onun oluşturduğu kanonik kitap listesi bir dizi ruhban toplantısında onaylandıktan sonra bugünkü Yeni Ahit haline geldi.