Hidrojen florür

Hidrojen florür, formülü HF olan bir kimyasal bileşiktir. Bu renksiz gaz genellikle, hidroflorik asit gibi sulu çözelti formunda bulunur ve florun başlıca sanayi kaynağıdır. İlaç ve polimer (örneğin teflon) endüstrisinde kullanılan önemli bileşiklerin öncüsüdür. HF petrokimya endüstrisinde yaygın olarak kullanılır ve birçok süperasitin bir bileşenidir. Hidrojen florür oda sıcaklığının hemen altında kaynar. Diğer hidrojen halidler ise çok daha düşük sıcaklıklarda kaynayabilirler. Diğer hidrojen halidlerden farklı olarak, HF havadan daha hafiftir ve gözenekli maddelerde oldukça çabuk şekilde yayılır.

Hidrojen florür
Tanımlayıcılar
CAS numarası 7664-39-3
PubChem 16211014
KEGG C16487
ChEBI 29228
RTECS numarası MW7875000
SMILES
InChI
ChemSpider 14214
Özellikler
Kimyasal formül HF
Molekül kütlesi 20,01 g mol−1
Görünüm Renksiz gaz veya renksiz sıvı (19.5 °C'nin altında)
Yoğunluk 1.15 g/L, gas (25 °C)
0.99 g/mL, liquid (19.5 °C)
Erime noktası

−83.6 °C (−118.5 °F; 189.6 K)

Kaynama noktası

19.5 °C (67.1 °F; 292.6 K)

Çözünürlük (su içinde) Karışabilir
Buhar basıncı 783 mmHg (20°C)
Asitlik (pKa) 3.17[1][2]
Tehlikeler
NFPA 704
0
4
1
ABD maruz
kalma limiti (PEL)		 TWA 3 ppm
Belirtilmiş yerler dışında verilmiş olan veriler, Standart sıcaklık ve basınçtadır. (25 °C, 100 kPa)
Bilgi kutusu kaynakları

Hidrojen florür; hidroflorik asit formunda doku ile temas ettiğinde aşındırıcı, delici ve son derece tehlikeli bir gazdır. Gaz ayrıca korneanın hızlı yıkımı ile körlüğe neden olabilir.

Carl Wilhelm Scheele 1771'de büyük miktarlarda hidroflorik asit hazırlamıştır. Fransız kimyacı Edmond Fremy (1814-1894) ise, flor izole etmeye çalışırken anhidröz hidrojen florürü keşfetmiştir. Bununla birlikte hidroflorik asit bu araştırmacılardan önce de cam sanayinde bilinmekteydi.

Kaynakça
  1. "pKa's of Inorganic and Oxo-Acids" (PDF). Harvard. 11 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2013.
  2. Bruckenstein, S.; Kolthoff, I.M., in Kolthoff, I.M.; Elving, P.J. Treatise on Analytical Chemistry, Vol. 1, pt. 1; Wiley, NY, 1959, pp. 432-433.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.