Eski Osmanlı topraklarında şu an bulunan devletler listesi

Osmanlı hakimiyeti ve himayesi altında kalmış ülkeler (kısaca Osmanlı coğrafyası) ve Osmanlı'ya bağlı kalma süreleri aşağıda belirtilmiştir.

Doğrudan Osmanlı Devleti'ne bağlı toprakların listesi

1683 yılında Osmanlı İmparatorluğu

Avrupa

BayrakDevletDönemiToplam Süre O dönemki adı
Türkiye (ardılı olan devlet) [1][2][3][4][5][6][7][8][9]. 1299/1516-1922[10]406/623 yılAnadolu Eyaleti[11], Karaman Eyaleti, Sivas Vilayeti vs.
Bulgaristan1363[12]-1878/1908/1913515/545 yıl/Sofya Vilayeti, Tuna Vilayeti, Doğu Rumeli Vilayeti
Makedonya1371-1913542 yılManastır Vilayeti
Yunanistan1393/1456/1460[13] 1830[14][15] /1913370/437/520 yılMora-Teselya
Sırbistan1459-1878[16]/1913419 yılBelgrad Paşalığı, Niş Eyaleti
Karadağ1479-1878399 yılKaradağ Kazası, İşkodra Vilayeti, Yenipazar Sancağı
Bosna-Hersek1463-1878/1908415/445 yılBosna Eyaleti[17][18], Hersek Eyaleti[19]
Hırvatistan1540-1687147 yılBosna Eyaleti, Kanije Vilayeti
Kosova (de facto)1389-1913[20]524 yılKosova Vilayeti
Romanya1394/1538/1541-1878484/340/337 yılEflak Voyvodalığı, Boğdan Voyvodalığı, Erdel Voyvodalığı
Moldova1538-1812274 yılBesarabya
Polonya1622-171896 yılLehistan Sancağı
Ukrayna1478-1774296 yılKırım Hanlığı, Podolya, Kazak Hatmanlığı, Özi Vilayeti
Macaristan1526-1686/1718160/192 yılBudin Paşalığı, Kanije Vilayeti, Eğri Vilayeti, Temeşvar Vilayeti
Slovakya1663-168522 yılUyvar Vilayeti, Orta Macar Krallığı
Arnavutluk 1526-1718445 yılİşkodra Vilayeti, Kosova Vilayeti, Yanya Vilayeti
Liberland (de facto) 1540 - 1687 147 Yıl

Kafkasya

DevletDönemiToplam Süre O dönemki adı
Gürcistan1480-1829/1878/1918349/398 yıl/1 yılÇıldır Eyaleti, Abhaz Memleketi, Açıkbaş Hanlığı
Ermenistan1553-1555, 1578-1605, 1724-173641 yılRevan Vilayeti
Azerbaycan1578-1604, 1724-173626 yılŞirvan
Rusya (Kafkasya)1475-1829, 1918355 yılDağıstan, Kabartay [21]

Ortadoğu

DevletDönemiToplam SüreO dönemki adı
Irak1514-1918404 yılMusul, Bağdat, Basra
Suriye1516-1918402 yılHalep Vilayeti, Şam Vilayeti
Ürdün1516-1918402 yılŞam Vilayeti
İsrail1516-1918402 yılKudüs-i Şerif Mutasarrıflığı
Lübnan1516-1918402 yılCebel-i Lübnan Mutasarrıflığı
Filistin1516-1917401 yılKudüs-i Şerif Mutasarrıflığı
Kuveyt1538-1899/1913361/375 yılKuveyt Kazası, Basra Vilayeti
Suudi Arabistan1517-1803/1811-1919393 yılMekke Şerifliği, Al-Ahsâ Vilayeti, Necit Kazası
Katar1871-191342 yılKatar Kazası
Bahreyn1534-1559, 1830-186156 yılBahreyn Emirliği
Yemen1538-1635/1869-1918146 yılYemen Vilayeti
Umman [22]1551-1552/1581-15888 yılMaskat
Batı İran1585-1603/1635-1639/1724-1730/1915-1917/191828 yılAzerbaycan/Luristan/Irak-ı Acem
KKTC (de facto)1571-1878/1914307/343 yılKıbrıs
Kıbrıs Cumhuriyeti1571-1878/1914307/343 yılKıbrıs

Afrika

DevletDönemiToplam SüreO dönemki adı
Mısır1517-1882/1914/1923[23]365/397 yılMısır
Libya1551-1912361 yılTrablusgarp-Bingazi-Fizan
Cezayir1517-1830, 1885-1911313/339 yılCezayir, Fizan Kazası
Tunus1512-1535/1574-1881307/330 yılTunus
Sudan1517-1882/1914/1923[24]365/397 yılNübye, Darfur, Kordofan, Bahr-ül Gazel
Eritre1555-1885330 yılHabeş Eyaleti
Cibuti1555-1884329 yılHabeş Eyaleti
Somali1554-1885361 yılHabeş eyaleti/Zeyla Kazası
Fas[25][26][27][28] 1554, 1576-15783 yılFas Sultanlığı
Doğu Fas 1517-1830313 yılCezayir Paşalığı
Doğu Etyopya [29]1874-18828 yılHarar Emirliği
Nijer [30][31]1875-190631 yılFizan Sancağı/Kavar Kazası
Çad [31][32]1875-191237 yılFizan Sancağı/Reşade Kazası
Kenya [33][34][35][36] 1584-15895 yılMombasa
Uganda [37]1872-188210 yılHatt-ı Üstüva Vilayeti

Diğer

Lehistan Krallığı
Lehistan-Litvanya Birliği Bayrağı

Osmanlı Devleti, Doğu Avrupa'da 1576 yılında Lehistan krallığını himaye altına alarak, nüfuzunu Belarus, kuzey Ukrayna, Letonya, Litvanya, Estonya topraklarına kadar genişletmiş ve Baltık Denizi'ne kadar uzanmıştır [38]. Sokullu Mehmet Paşa Fransız Valois hanedanı mensubu Henryk II Walezy'nin taç giymek üzere Fransa'ya kaçmasının ardından Polonya'da çıkan veraset kavgalarına müdahale etmiş ve o dönem Osmanlı Devleti'ne bağlı olan Erdel'in voyvodası Stefan Báthory'yi "Lehistan Kralı" olarak seçtirmiştir. Adıgeçenin hükümdarlığının son yıllarına doğru Osmanlı nüfuzu zayıflamış, 1586'da tahta geçen Zygmunt III Vasa döneminde tamamen kaybolmuştur.

Eski Altın Orda Hanlıkları

Çeşitli tarihlerde Kazan Hanlığı [39] (1521-1531, 1533-1546, 1546-1551), Kasım Hanlığı (1486-1512)[40] Nogay Hanlığı (1548-1711) [41], Astrahan Hanlığı (1532-1549) ve Başkırdistan Hanlığı (1656-1738) [42] Osmanlı himayesine girmişti.

Haraç veren devletler

Avusturya (1533-1606) ve Venedik (1517-1699) Osmanlı Devleti'ne, Rusya (1480-1677) ve Polonya (Lehistan) ise Osmanlı Devleti'ne bağlı konumdaki Kırım Hanlığı'na vergi veren (Haraçgüzar) devletler olmuşlardır.Ayrıca Amerika Birleşik Devletleri 5 Eylül 1795 imzalanan ABD-Osmanlı Sözleşmesi ile Osmanlı'ya vergi ödemiştir.Fransa'da Osmanlı Devleti'ne haraç veren devletler arasında olmuştur.

Orta ve Güneydoğu Asya

Osmanlı Devleti 16. yüzyıldan itibaren önce İran'a sonra Rusya'ya karşı Orta Asya'da bulunan Türk Hanlıklarıyla ilişkiye girmiş, Orta Asya'daki bu hanlıklar özellikle 19. yüzyılda kendilerine yönelik Rus ve Çin tehdidine karşı Osmanlı Devletine tabiiyet arzetmişlerdi (Buhara ve Kaşgar Hanlıkları gibi). Bunun dışında Güneydoğu Asya'da Açe Sultanlığı önce Portekiz daha sonra Hollanda tehdidine karşı Osmanlı tarafından himaye edilmişti. Ayrıca yine Orta Asya'da Rus tehdidine karşı, Güneydoğu Asya'da da sömürgeci Batı devletlerine karşı farklı zamanlarda çeşitli hanlıklar ve sultanlıklar Osmanlıyla işbirliğine girmiş ve tabiiyet arzetmişlerdi.

Arabistan içleri ve Umman

Arabistan içleri, yerli hânedânlar ve bunların başında bulunan şeyh veya emîr denilen mahalli idareciler tarafından idare ediliyordu. Arabistan'ın batı kesimini Cidde'de oturan Osmanlı beylerbeyi ve doğu kesimini de Bağdad veya Basra beylerbeyi ve bir zamanlar da Lahsâ beylerbeyi idare ediyordu. Bunlar, yerli emir ve şeyhleri sadece koordine etmekteydiler. Mekke ve Hicaz'ın tümü ise, tamamen Hâşimîler neslinden gelen ve Şerîf denilen idareciler tarafından yönetiliyordu. Umman'da ve Basra Körfezi'nde ise gücünü 16. yüzyılın sonundan itibaren itibaren Portekize kaptırmıştır. Katar ve Bahreyn de ise, 1871'de Katar emirinin daveti üzerine Katar'a Osmanlı askeri yerleşmiş ve El Sani ailesi Osmanlı kaymakamı olarak görev yapmaya başlamıştır. Fakat Osmanlı himayasi hem pek etkili olmamış, hem de kısa sürmüştür. 19. yüzyılda hem Mısır hem Osmanlı kuvvetlerinin Arabistan içlerine yaptıkları seferlerle buradaki yerel yönetimlere son verilmiştir.

Fas Sultanlığı

Kuzey Afrika'da Fas Sultanlığı ilk kez 1553 yılında himaye altına alınmıştır. Dost Vattasiler'in devrik kralı Abou Hassoun'un yardım desteğini yanıtsız bırakmayan Cezayir Valisi Salih Paşa o yıl Fes kentine girerek adıgeçeni tahta çıkarmıştır. Ancak 1554 Eylül'ünde Saadi lideri Muhammad al-Şeyh Fez kentini geri almıştır. Böylece Fas'taki Osmanlı himayesi bir yıl sürebilmiştir.

1576 yılında ise bu defa Saadilerden Abdülmelik, Fas Kralı yeğeni Muahmmed al-Mütevekkil'i devirmek ve tahta geçmek için Osmanlılardan yardım istemiş, hatta Osmanlıların Tunus'u fethiyle sonuçlanan sefere (1574) de katılmıştır. 1576 yılında tekrar Fez'e giren Osmanlı ordusu al-Mütevekkil'i devirerek Abdülmelik'i tahta çıkarmıştır. Böylece Fas tekrar Osmanlı himayesine girmiştir.

Devrik Sultan al-Mütevekkil Portekizlileri yardıma çağırınca, Portekiz Kralı Sevastiao ile al-Mütevekkil'in bir yanda, Osmanlı ordusunun desteklediği Abdülmelik'in diğer yanda çarpıştığı Vadiyüsseyil Muharebesi meydana gelmiştir. (4 Ağustos 1578) Savaş neticesinde üç kral da maktul düşmüş, Portekiz ordusu iki yıl sonra İspanya egemenliğine düşecek kadar (1580) örselenmiş, Portekiz Donanması Tanca açıklarında Osmanlılarca imha edilmiş, Osmanlı yanlısı Ahmed al-Mansur tahta çıkmıştır. Osmanlılar, geride devre dışı kalmış, hatta egemenliğini kaybetmiş bir Portekiz ile Cezayir için tehdit arzetmeyen ve Osmanlı'ya eğilimli bir Fas sultanı bırakarak Fas topraklarından çekilmişlerdir. Bu bağlamda Fas üzerindeki Osmanlı himayesi 1553-54 ve 1576-78 olmak üzere toplam üç yıl sürmüştür.

Portekiz tehdidinden ve iç karışıklıklardan kurtularak istikrara kavuşan Fas Sultanlığı bugünkü Moritanya, Senegal, Gambiya'yı fethetmiş, 1591'de Songhay İmparatorluğu'nu yıkarak bugünkü Nijer, Mali ve Burkina Faso topraklarını ele geçirmiştir. Ancak bu fetihler Osmanlı himayesi döneminde gerçekleşmediği gibi, XVII. yüzyılda Osmanlı Devleti'nin Cezayir üzerindeki hükümranlığı da zayıflamaya başlamıştır.

Merkezi Afrika ve Sahra Çölü

1552 yılında Cezayir Valisi Salih Reis ilk kez Sahra Çölü'ne yürüyerek Ouargla ve Touggourt kentlerini zaptetmiştir [43]. 1554 yılında ise Fizan bölgesi Trablusgarp Eyaletine katılmıştır. Turgut Reis'in valiliği sırasında Çad ve Nijer topraklarıyla Nijerya ve Kamerun'un kuzeyine egemen olan Kanem-Bornu Devleti elçi göndererek Osmanlı Devleti'nin metbuluğunu tanıdığını beyan ederek, Sahra-Trablusgarp kervan yolunun eskisi gibi kendilerine açık olmasını talep etti. Bu şekilde ilk Osmanlı-Bornu ilişkileri kurulmuştur. 1555 yılında bir anlaşma da imzalandı. Bu, bir ticaret anlaşması ve dostluk ittifakı niteliği de taşıdı. 1574 yılında Sultan III. Murat zamanında da Kanem Bornu’dan bir elçi heyeti İstanbul’a geldi. Osmanlı Devleti, Kanem Bornu’dan Mekke ve Medine’ye giden Hac ve Ticaret yolunun güvenliğini sağlamayı taahhüt emiş, buna karşılık Kanem Bornu, Kuzey Sudan’dan gelen ve Büyük Sahra yolu ile Kuzey Afrika’daki Osmanlı limanlarına ulaşan altın yolunun güvenliğini sağlamıştır. Stratejik amaçlı bu ittifak, Amerika’nın keşfinden sonra Avrupa’ya çok miktarda gelen kıymetli madenler karşısında Osmanlı devletinin altın ihtiyacını güvenlik altına alma kaygısından kaynaklanmıştır. Öte yandan, Batı Afrika’da etkili olan Portekiz, Büyük Sahra’dan geçen altın yolunu Fas’ın da yardımı ile Atlas Okyanusu’na kaydırma çabasındaydı [44]. 1580'de Bornu Sultanı İdris Alaoma Osmanlı Devleti'ne yeniden elçi göndererek tâbi olduğunu yinelemiş ve bu sefer ateşli silah gönderilmesi talebinde bulunmuştur. Dönemin padişahı III. Murad bugün Nijerya'da yer alan Bornu'nun başkenti Ngazargamu'ya 200 kişilik bir elçilik ve silahtar heyetiyle birlikte talep edilen silahları göndermiş ve bu şekilde ateşli silahlar tarihe ilk kez Sahra'ya girmiştir [45]. Bu talebin yerine getirilmesiyle Sultan Alaoma XIX. yüzyılın sonuna kadar bölgede tek egemen devlet olacak sultanlığının sınırlarını genişletmiş, Sahra ticaret yollarını da güvenlik altına alarak ülkesini refaha kavuşturmuştur.

Daha sonra, Avusturya (1593-1606), Lehistan (1620-21) ve İran savaşları (1578-90, 1603-12, 1615-18, 1623-39), Celali isyanları, ayrıca Trablusgarp Vilayetinin merkez denetiminden uzaklaşması sonucunda iç sorunlarla da boğuşan Osmanlı Devleti'nin bölgeyle ilişkisi kesilmiştir. Osmanlı Devleti, bölgedeki hukukunu Fransız sömürgeciliği Batı Afrika'ya yayılırken bölgedeki Müslüman krallık ve sultanlıkların, ve bu arada Bornu'nun, yardım talebi üzerine hatırlamıştır. Ancak 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı'nın ardından ordusu iyice örselenmiş olan Osmanlı Devleti, diplomatik girişimlerle sonuç almaya çalışmış, ancak bölgenin tedricen Fransız işgaline girmesini engelleyememiştir.

Doğu Afrika

Doğu Afrika'da ise 16. yüzyılın başlarından itibaren bölgede bulunan çok sayıda küçük sultanlık Osmanlı Devletinden Portekiz tehlikesine karşı yardım almaya başlamış ve Osmanlı Devleti 1585-1586 yılları arasında Somali'den Maputo'ya (Mozambik'e) kadar olan bölgede denetimi elinde bulundursa da 1589'dan itibaren üstünlüğü Portekizlilere kaptırmıştır.

Orta Afrika'da ise 19. yüzyılın 2.yarısından itibaren Uganda'da Hattı-İstiva Eyaleti kurulmuş, devletin nüfuz alanı, bu eyaletin çevresinde bulunan yerli hanedanlarla yapılan himaye antlaşmalarıyla, bugünkü Kongo, Orta Afrika Cumhuriyeti, Ruanda ile Burundi'ye kadar genişlemiştir. Ancak özellikle Uganda çevresindeki hanedanlar sık sık taraf değiştirmekte; bazen Avrupa tarafında olurlarken, bazen Osmanlı tarafına geçmekteydiler.

Hilafeten bağlı yerler

Hindistan Müslümanları (Pakistan, Hindistan ve Bangladeş)[46], Sri Lanka [47], Maldiv Adaları [48], Afganistan, Singapur [49], Malezya [50], Endonezya [51], Komorlar, Kenya [52], Tanzanya [52], Mozambik [52], Güney Afrika Cumhuriyeti [53], Batı Türkistan Hanlıkları (Hive, Buhara ve Hokand Hanlıkları) [54], Doğu Türkistan [55][56]

Osmanlı donanmasının ve ordusunun değişik sürelerde bulunduğu ülkeler

Fransa [57], İspanya [58], Portekiz [58], İtalya, Malta [59], İngiltere [60], Monako [61], Hollanda, Belçika, İsveç [62], Norveç [62], İzlanda [63], İrlanda [64], Cebelitarık, Danimarka [62], Hindistan [65], Pakistan [66], Almanya, Lihtenştayn, Çek Cumhuriyeti, Avusturya [67], İsviçre, Grönland, Kanada [68], Endonezya, Sri Lanka

Osmanlı donanmasının ve ordusunun bazı bölgelerini değişik sürelerde elinde tuttuğu ülkeler

İngiltere [60], İrlanda, İspanya [58], İtalya, Fransa (Korsika), Malta, İzlanda [63], Portekiz [58]

Osmanlı yayılma sahası ile ilgili kitaplar

  • Ahmet Akgündüz, Bilinmeyen Osmanlı, İstanbul 1999,
  • Ahmet Kavas, Geçmişten Günümüze Afrika, İstanbul 2005,
  • Ahmet Kavas, Osmanlı-Afrika İlişkileri, TASAM Yayınları, İstanbul 2006,
  • Hatice Uğur, Osmanlı Afrikası'nda Bir Sultanlık: Zengibar, İstanbul: Küre Yayınları, 2005. Bağlantı
  • Türkiye Gazetesi, Osmanlı İmparatorluğu Ansiklopedisi
  • 1970 Hayat Ansiklopedisi
  • Erhan Afyoncu, Sorularla Osmanlı İmparatorluğu
  • İlber Ortaylı, Osmanlılar
  • Ahmet Kavas'ın eserlerinden:
    • Osmanlı Devleti’nin Afrika Kıtasında Hakimiyeti ve Nüfuzu”, Yeni Türkiye Dergisi Osmanlı Özel Sayısı, I, 421-430 (2000). Aynı makalenin İngilizce tercümesi. “The Dominance and Influence of the Ottoman Empire on the African Continent”, The Great Ottoman, Turkish Civilisation, Ankara 2000, I, s.248-258.
    • Osmanlı Devleti’nin Müslüman Harar Emirliğiyle Münasebetleri ve Hristiyan Habeşistan (Etiyopya) İmparatorluğu İle Yakınlaşmasına Etkisi”, Pax Ottomana Studies in Memoriam Prof. Dr. Nejat GÖYÜNÇ, Sota-Yeni Türkiye Yayınları, Haarlem-Ankara 2001, s.443-464.
    • Büyük Sahra’da Gat Kazasının Kurulması ve Osmanlı Tevarik Münasebetleri”, İslam Araştırmaları Dergisi, 3, 171-196 (1999).
    • Osmanlı-Tîbû Münasebetleri: Büyük Sahra’da Reşâde (Çad) ve Kavar (Nijer) Kazalarının Kurulması”, İslam Araştırmaları Dergisi, 4, 69-104 (2000).
    • “Fransa’nın Kuzey ve Bati Afrika’da Uyguladığı İslam Siyaseti: Sultan Reşad’ın Yayınladığı Cihad Çağrısının Reddi Meselesi”, Dini Araştırmalar, 6, 23-50 (Nisan 2000).
    • “Afrika’nın Sömürgeleştirilmesi Öncesinde Rabih b. Fazlullah’ın Kurduğu Son Biladu’s-Sudan Devleti ve Fransa’yla Mücadelesi”, Osmanlı Araştırmaları, XX, 9-35, (2000).
    • Doğu Afrika Sahilinde Osmanlı Hakimiyeti: Kuzey Somali’de Zeyla İskelesinin Konumu (1265-1334/1849-1916), İslam Araştırmaları Dergisi, sayı: 5, 2001, s.109-134.
    • “Türk Akademik Araştırmalarında Fakir Bir Alan: Osmanlı Afrikası”, Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi (Talid), Cilt:1, Sayı: 2, 2003, Bilim ve Sanat Vakfı Türkiye Araştırmaları Merkezi, İstanbul, s.513-528.
    • Osmanlı Devleti’nin Kuzey Afrika’da Yerli Halkla Münasebetleri”, Osmanlı Dünyasında Bilim ve Eğitim Milletlerarası Kongresi, İstanbul, 12-15 Nisan 1999.

Kaynakça

  1. "Lozan Antlaşması tam metni". 2 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2009.
  2. "Sevr ve Lozan Antlaşmalarının Başlıca İktisadi Hükümlerinin Karşılaştırılması, M. Murat BASKICI, Mülkiye Dergisi-Cilt:XXVIII-Sayı:242-s.124". 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2009.
  3. Donald Quataert (2005). "The Ottoman Empire, 1700-1922". Cambridge University Press. ss. s. 3. ISBN 978-0-521-83910-5.
  4. Noah Feldman (2008). "The fall and rise of the Islamic state". Princeton University Press. ss. s. 88. ISBN 978-0-691-12045-4.
  5. Donald Quataert, Miners and the state in the Ottoman Empire: the Zonguldak coalfield, 1822-1920, Berghahn Books, 2006, ISBN 978-1-84545-133-2, p. 3.
  6. Donald Quataert, The Ottoman Empire, 1700-1922, Cambridge University Press, 2005 ISBN 978-0-521-83910-5, p. 3.
  7. Noah Feldman, The fall and rise of the Islamic state, Princeton University Press, 2008, ISBN 978-0-691-12045-4, p. 88.
  8. Cemal Kafadar, Between two worlds: the construction of the Ottoman state, University of California Press, 1996, ISBN 978-0-520-20600-7, p. 23.
  9. Lynn Walchman, Women and Muslim family laws in Arab states: a comparative overview of textual development and advocacy, Amsterdam University Press, 2007, ISBN 978-90-5356-974-0, p. 13.
  10. Nutuk, s. 495.
  11. Mehmet İpşirli, "Beylerbeyi", İslam Ansiklopedisi, c.6, İstanbul 1992, s.69.
  12. Sedlar, Jean W., East Central Europe in the Middle Ages, 1000-1500, (University of Washington Press, 1994), 385.
  13. Osmanlı Tarihi, Lacivert Yayınları, syf:87
  14. Constantin Giurescu. Istoria Românilor. Bucureşti, 1938.
  15. Nicolae Iorga. Istoria Românilor. Bucureşti, 1934.
  16. TAYLOR, A. J. P. (1954): The Struggle for Mastery in Europe 1914-1918, Oxford University Press, p. 253.
  17. Aličić, Ahmed S. Uređenje bosanskog ejaleta od 1789. do 1878., Orijentalni Institut u Sarajevu, Sarajevo, 1983, p 35.
  18. Šabanović, H. Bosanski pašaluk, ND BiH, Sarajevo, 1959.
  19. Dr. Lazar Tomanović, Petar Drugi Petrović - Njegoš kao vladalac, Novi Sad - Srbinje, 2004.
  20. "Arşivlenmiş kopya". 6 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2010.
  21. Broxur, Marie Bennixen; Avtorkhanov, Abdurahman, "The North Caucasus Barrier: The Russian Advance towards the Muslim World", C. Hurst & Co. Publishers, 1996 pp. 18-44.
  22. Ozbaran, Salih "The Ottoman response to European Expansion. Studies on Ottoman-Portuguese relations in the Indian Ocean and Ottoman administration in the Arab lands during the Sixteenth Century" xv, Analecta Isisiana XII, The Isis Press, 1994, Istanbul, Turkey
  23. http://www.karamandan.com/index.php?option=com_k2&view=item&id=23630:misiri-lozanda-mi-kaybettik?&Itemid=1331
  24. "Arşivlenmiş kopya". 21 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2013.
  25. http://www.britannica.com/EBchecked/topic/397854/Murad-III
  26. Andrew C. Hess, “The Battle of Lepanto and Its Place in Mediterranean History,” in: Past and Present, No. 57. (Nov., 1972), pp. 53-73
  27. Öztuna,Yılmaz, Büyük Türkiye Tarihi, cilt 4/14 (De grote geschiedenis van Turkije; deel 4 van 14), İstanbul 1983, pp. 343-357.
  28. Kingross, Lord, "The Ottoman Centuries", New York 2002, pp. 273-277.
  29. “Osmanlı Devleti’nin Müslüman Harar Emirliğiyle Münasebetleri ve Hristiyan Habeşistan (Etiyopya) İmparatorluğu İle Yakınlaşmasına Etkisi”, Pax Ottomana Studies in Memoriam Prof. Dr. Nejat GÖYÜNÇ, Sota-Yeni Türkiye Yayınları, Haarlem-Ankara 2001, s.443-464
  30. Kavas, Büyük Sahra’da Gat Kazasının Kurulması ve Osmanlı Tevarik Münasebetleri", İslam Araştırmaları Dergisi, 3, 171-196 (1999)
  31. Kavas, "Osmanlı-Tîbû Münasebetleri: Büyük Sahra’da Reşâde (Çad) ve Kavar (Nijer) Kazalarının Kurulması", İslam Araştırmaları Dergisi, 4, 69-104 (2000)
  32. Triaud, Jean-Louis, "La légende noire de la Sanûsiyya", Editions de la Maison de sciences de l'homme, Paris, pp. 721-735 )
  33. Inalcik, Halil An Economic And Social History Of The Ottoman Empire, Vol 1 1300-1600 pp. 331
  34. Parry, Vernon J., Cook, M. A., A History of the Ottoman Empire to 1730 Cambridge University Press, pp.122
  35. Casale, Giancarlo, "A Caliph, a Canal, and twenty thousand Cannibals: Global Politics in the 1580s", Journal of World History - Volume 18, Number 3, September 2007, pp. 267-296
  36. Braudel, Fernand, "The Mediterranean and the Mediterranean World in the Age of Philip II", University of California Press, July 1996, Volume II"
  37. "Slave trade in the Sudan in the nineteenth century and its suppression in the years 1877-80". 3 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2009.
  38. Wawrzyniak, Krzyzstof Ottoman-Polish Diplomatic Relations in the Sixteenth Century, The Institute of Economics and Social Sciences of Bilkent University, Ankara, June 2003
  39. Genç, Yusuf İhsan, Başbakanlık Osmanlı Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü; Ankara, 2005
  40. Öztuna, Yılmaz, "Devletler ve Hanedanlar: İslam Devletleri", Cilt 1, Kültür Bakanlığı Yayınla"Devletler ve Hanedanlar: İslam Devletleri", Cilt 1, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara 1996, pp. 551-552
  41. Mühimme Defteri XXXVIII; 98
  42. Öztuna, Yılmaz, "Devletler ve Hanedanlar: İslam Devletleri", Cilt 1, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara 1996, pp. 554
  43. Jean-Paul Roux, "L'Afrique du Nord ottomane", Novembre 2002, Clio Bibliothèque en ligne
  44. Hazar, Numan, "Türkiye'nin Afrika'ya Açılımı" Stratejik Analiz, Temmuz 2008, pp. 21
  45. Bahl, Taru, "Encyclopaedia of the Muslim World", Anmol Publications (2004), pp. 56
  46. Özcan, Azmi; "Pan İslamizm, Osmanlı Devleti, Hindistan Müslümanları ve İngiltere (1877-1914), TDV İslam Araştırmaları Merkezi Yayınları (2005)
  47. Casale, Giancarlo, "Two Examples of Ottoman Discovery Literature from the mid-Sixteenth Century
  48. Casale, Giancarlo, "Two Examples of Ottoman Discovery Literature from the mid-Sixteenth Century"
  49. Reid, Anthony, "The Ottomans in Southeast Asia" Asia Research Institute, Working Paper Series No. 36, February 2005 pp. 9-13
  50. Reid, Anthony, "The Ottomans in Southeast Asia" Asia Research Institute, Working Paper Series No. 36, February 2005 pp. 9, 14
  51. Göksoy, İ. H., "Ottoman-Aceh Relations according to the Turkish Sources", First International Conference on Aceh and Indian Ocean Studies, 23-27 February 2007, Banda Aceh, Indonesia
  52. Uğur, Hatice, "Osmanlı Afrikası'nda Bir Sultanlık: Zengibar", İstanbul: Küre Yayınları, 2005
  53. Uçar, Ahmet, "Güney Afrika'da Osmanlılar / 140 Yıllık Miras" Tez Yayınları (2000)
  54. "Belgelerle Osmanlı-Türkistan ilişkileri (XVI-XX. yüzyıllar)" - Ankara: Başbakanlık Basımevi, 2004. - XX, (T.C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Osmanlı Arşivi Daire Başkanlığı; yayın nu. 70)
  55. Buğra, Mehmet Emin Şarki Türkistan Tarihi. pp. 336
  56. Âtıf, Mehmet, "Kaşgar Târîhi" Kırıkkale, 1998 pp. 296
  57. "Verhaaren, Isom, "Barbarossa and His Army Who Came to Succor All of Us: Ottoman and French Views", French Historical Studies.2007; 30: pp. 395-425
  58. Kumrular, Özlem, "Türk Korkusu/Avrupa'da Türk Düşmanlığının Kökeni", Doğan, Şubat 2008
  59. Arnold Cassola, The 1565 Great Siege of Malta and Hipolito Sans's La Maltea (Publishers Enterprise Group: Malta, 1999)
  60. Öztuna, Yılmaz "Atlas Okyanusu'nda Türkler", Hayat Tarih Mecmuası, Eylül 1967
  61. Bradford, Ernle, The Sultan's Admiral: The life of Barbarossa, London, 1968
  62. "Arşivlenmiş kopya". 8 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2009.
  63. "Arşivlenmiş kopya". 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2009.
  64. "Arşivlenmiş kopya". 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2009.
  65. Inalcik, Halil An Economic And Social History Of The Ottoman Empire, Vol 1 1300-1600 pp.326
  66. Medieval Sourcebook: Sidi Ali Reis (16th Century CE): Mirat ul Memalik (The Mirror of Countries), 1557 CE,
  67. Kissling, Hans Joachim, "Vom Osmanischen Reiche. In: ders.: Dissertationes orientales et balcanicae collectae III., Die Osmanen und Europa", München 1991, pp. 227
  68. Goodrich, Thomas D. The Ottoman Turks and the New World: A Study of Tarih-i Hind-i Garbi and Sixteenth-Century Ottoman Americana. Wiesbaden: Otto Harrassowitz, 1990.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.