Süryaniler

Süryaniler (Süryanice: ܐܵܣܘܿܪܵܝܵܐ, Sūrāyē), Mezopotamyalı Sami kökenli bir etnik gruptur.[37][38] Baskın bir diasporada nüfusuna sahip olan halk, ikamet ettikleri ülkelerdeki birincil dillerin yanı sıra Neo-Aramice veya Süryanice konuşur. Bazen ise kandilerini "Asurlu",[39] "Arami",[40] veya "Keldani"[41] olarak isimlendirirler ve tarihlerini dünyanın en eski medeniyetlerinden biri olarak görülen Asur İmparatorluğu'na ve Kuzey Levant'daki Aramilere dayandırırlar.[42][43][44]

Süryaniler
ܐܵܣܘܿܪܵܝܵܐ
Toplam nüfus
ort. 2-5 milyon[1][2][3][4]
Önemli nüfusa sahip bölgeler
 Suriye 200.000-877.000 (Suriye İç Savaşı öncesi)[5][6]
 Irak 150.000-202.000[7][8][9]
 Birleşik Devletler 110.807-600.000[10][11][12]
 Ürdün 44.000-150.000[13][14]
 İsveç 150.000[15]
 Almanya 70.000-100.000[16][17]
 Avustralya 24.505-60.000[18][19]
 Lübnan 39.000[20]
 Türkiye 25.000[21]
 Hollanda 20.000[22]
 Fransa 16.000[23]
 İran 7.000-17.000[24]
 Belçika 15.000[22]
 Rusya 14.000[25]
 Kanada 10.810[26]
 Danimarka 10.000[22]
  İsviçre 9.500–10.000[22]
 Yunanistan 6.000[27]
 Birleşik Krallık 3.000-4.000[28]
 Gürcistan 3.299[29]
 Ukrayna 3.143[30]
 İtalya 3.000[22]
 Ermenistan 2.769[31]
 Yeni Zelanda 1.683[32]
 Azerbaycan 1.500[33]
 İsrail 1.000-5.000[34][35]
Diller
Süryanice Neo-Aramice
Din
Çoğunluk:
Süryani Hristiyanlığı
Azınlık:
Protestanlık Katolizm İslam (asimile olmuşlar dahil)
İlgili etnik gruplar
Araplar,[36] Yahudiler[36] ve Mandaeans

Halk çoğunlukla Hristiyandır ve Doğu ve Batı Süryani Ritine bağlıdır. TDV İslâm Ansiklopedisi'ne göre aynı halkın monofizit inancına sahip olanlarına Süryânî, Nestorius’un görüşlerini kabul edenlere Nestûrî veya Asurî, Nestûrî olup sonrasında Katolikliği benimseyerek Roma Katolik Kilisesi’ne bağlananlara da Keldânî denilmektedir.[45] M.S. 37-43 yılları arasında elçilerin lideri Mor Petrus tarafından Antakya’da kurulmuş ve kısa zamanda bütün Orta Doğu'ya bu inancı müjdelemiştir. Kilisenin ve bazı mensuplarının kullandığı dil İsa’nın da konuştuğu Süryanice (Aramice)’dir.[46] Kilise patriklik merkezini birçok kez değiştirmek zorunda kalmıştır. Patriklik merkezi 1963 yılından beri Suriye’nin başkenti Şam’da bulunmaktadır. İlk patrik olan Mor Petrus’tan günümüze 122 patriğin başkanlık ettiği kilisenin şu andaki patriği 123. patrik olan Moran Mor İğnatiyos Efrem II'dir.{{Kaynak belirt}}

Marunilerde ayni zamanda Süryani asilli olup St Maronönderliginde 4.yy da Hristiyanliga gecmistir.Maruni halki genel olarak Maruni Kilisesi ya da resmi adi ile Antakya Süryani Maruni Kilisesi’ne baglilardir.

Günümüzde dünyada 9 milyonu aşkın Süryani bulunmaktadır. 5,5 milyonu Hindistan’da olmak üzere yaklaşık 6 milyon Süryani Ortodoks'un dinî liderliğini Patrik Moran Mor İğnatiyos I. Zekka Iwas ve ona bağlı olan Hindistan’da bulunan Doğu Mafiryanı Mor Baseliyos I. Toma ve 40 metropolit yapmaktadır.. Süryanilerin Hindistan’daki tarihleri Hristiyanligin ilk yillarina dayanmaktadir.Mesih Isa’nin 12 havarisinden biri olan St Thomas’in Hindistana Hristiyanligi yaymak icin göcü sirasinda yanina Edessadan günümüzde Sanliurfa olarak adlandirilan sehirden Hristiyanligi kabul etmis 40 Süryani ailenin kendisine eslik etmesi bölgede Hristiyanligin ve Süryaniligin varligini saglamistir.Bugün Hindistanda farkli mehseblerden en az 5,5 milyon Süryani’nin yasadigi tahmin ediliyor.

Ayni zamanda Süryaniler Hristiyanligi ilk kabul eden halktir. Abgar Kralligi dönemin de Urfa(Edessa) hükümdarı Ukkama (Kara) lakaplıV. Abgar (MÖ 7-MS 50) Hz. İsa’nın tebliğini kabul eden ilk kral kabul edilir.

Onu dikkat çekici kılan bir başka unsur, Hz. İsa’nın kendisine gönderdiğine inanılan mendil ve hikâyesidir. Efsaneye göre Abgar, elçisi Hananya’yı (Hannan) Roma İmparatoru Tiberius’a gönderir. Elçilik heyeti dönüşte Kudüs’e uğrar ve orada yeni bir peygamber çıktığını öğrenirler. Hananya, Edessa’ya (Urfa’nın antik yerleşimi) geldiğinde Kudüs’te duyduklarını Abgar’a iletir. Yeni peygamberin hastalıklara şifa verdiğini duyan kral, mustarip olduğu rahatsızlıktan kurtulmak için Hananya’nın başkanlığındaki heyeti Kudüs’e geri gönderir. Hz. İsa’yla görüşen Hananya, kralın mektubunu kendisine iletir. Abgar’ın mektubunda Hz. İsa’yı şu sözlerle Urfa’ya davet ettiği söylenir:

“Kral Abgar Ukkama’dan Kudüs bölgesinde zuhur etmiş Büyük Kurtarıcı İsa’ya selamlar,

Seni ve ilaçsız, otsuz gerçekleştirdiğin tedavileri duydum. Söylendiğine göre körlerin tekrar görmelerini, kötürümlerin yürümelerini sağlıyor, cüzzamlıları iyileştiriyor, günahkâr ruhları ve cinleri kovuyor, müzmin hastalıkların pençesine düşmüş olanları şifaya kavuşturuyor ve ölüleri diriltiyormuşsun. Seninle ilgili söylenenleri duyduğumda iki şeyden birine -ya senin tanrı olduğuna ve bu şeyleri yapmak için gökten indiğine veya tanrının oğlu olduğuna- karar verdim. Bu nedenle acele bana gelmeni ve tutulmuş olduğum hastalığı tedavi etmeni rica etmek için yazıyorum. Ayrıca Yahudilerin seninle alay edip kötü muamelede bulunduklarını duydum. Her ikimize de yetecek, küçük ve saygıya değer bir şehrim var.”

[47]

Tarihçe

Mardinli Süryani kadınlar, 19. yüzyıl.

Hristiyanlık öncesi Süryaniler, putperesttirler ve kökenleri Aramilerden gelmektedir. Aramiler, Süryani ismini Hristiyanlığı kabullerinden sonra kendilerini putperest ırkdaşlarından ayırmak için kullanmışlardır. Tarihi kayıtlar Aramilerin M.Ö. XIV. yüzyılda Suriye’nin doğusunda görünmeye başladıklarını yazar. Aramileri, Sami kavimlerin bir kolu sayıp, Mezopotamya’ya Arap Yarımadası’ndan geldiklerini tahmin edenler varsa da, bunların Mezopotamya’nın kuzeyindeki dağlık bölgelerin halkı olduğunu ileri sürenler de vardır.[48]

Tarihi Süryani anavatanını oluşturan bölgeler, günümüzde Kuzey Irak, Güneydoğu Türkiye ve Kuzeydoğu Suriye'nin parçalarıdır. Çoğu Süryani, geçtiğimiz yüzyılda Kuzey Amerika, Levant, Avustralya, Avrupa, Rusya ve Kafkaslar dahil olmak üzere dünyanın diğer bölgelerine göç etmiştir. Diyarbakır Katliamları, Ermeni ve Rum Kırımı ile eş zamanlı olarak Osmanlı İmparatorluğu ve müttefik Kürt aşiretleri tarafından I. Dünya Savaşı sırasında gerçekleştirilmiş Süryani Katliamı, 1933'de Irak'taki Simele Katliamı, 1979 İran Devrimi, Irak ve Suriye'deki Arap milliyetçisi Baasçı politikalar, IŞİD'in yükselişi ve Ninova Ovaları'nın çoğunu ele geçirmesi gibi olaylar bu göçü tetiklemiştir.[49][50]

2003 yılında başlayan Irak Savaşı ve 2011'de başlayan Suriye İç Savaşı sırasında İslami ekstremist grupların altında görülen baskıdan ötürü geleneksel olarak yaşadıkları bölgelerdeki Süryani nüfusu önemli ölçüde azalmıştır. Birleşmiş Milletler verilerine göre Irak'ın işgalinden bu yana Irak'tan kaçtığı bildirilen bir milyondan fazla Iraklının yaklaşık %40'ının Süryani olduğu tespit edilmiştir.[51][52][53]

Suriye'nin kuzey bölgelerinde Suriye İç Savaşı sırasında IŞİD'e karşı bazı Süryanı gruplar Suriye Demokratik Güçleri ile Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi altında savaşmıştır.

Dil

Yeni Aramice kolları

Bugün, Tur Abdin bölgesinde yalnızca 3.500 civarında insan Süryanice konuşmaktadır.Bu bölge de konusulan Süryanice lehcesinin adi Turoyo olarak gecer. Bununla birlikte, Avrupa diasporasında 250.000'den fazla kişi Süryanice’ye "ana dili" demektedir. Yeni Aramice olarak da isimlendirilen Süryanice, Süryani Kiliselerinde kullanılan ayin dili olan Klasik Süryanice (kṯobonoyo) lehçesi değildir. Neo-Arami dilleri arasında Süryanice Doğu Neo-Aramicesi olarak sınıflandırılır; bu grup Yahudi ve diğer Irak ve İran'ın Hristiyan Neo-Aramice lehçelerini içerir.[54]

Din

Süryaniler ağırlıklı olarak Hristiyanlardır ve çoğunlukla Doğu ve Batı Süryani Ritine bağlı kalmaktadırlar. Doğu Süryani Ritini oluşturan kiliseler arasında Doğu Süryani Kilisesi (Nasturi Kilisesi), Keldani Katolik Kilisesi ve Kadim Doğu Kilisesi bulunurken, Batı Süryani Riti Süryani Ortodoks Kilisesi ve Süryani Katolik Kilisesi'nde gözlemlenir. Her iki rit de ayin ve litürji dili olarak Klasik Süryanice'yi kullanır.

Geçmiste ve hatta günümüzde Islamiyet’i tercih etmis veya zorunda kalmis Süryanilerin azimsanmayacak rakamlarin oldugu bilinmektedir. Müslümanlasan Süryaniler Kürtlesmis Araplasmis ya da Mıhellemi kimligi altina girmistir. Mıhellemilerin Müslümanlasan Süryaniler oldugu hakkinda bir görüste vardir.

Kiliseler

Batı ritine bağlı kiliseler

Doğu ritine bağlı kiliseler

Coğrafi dağılım

Süryani nüfusu
  500.000'den fazla
  100,000–500,000
  50,000–100,000
  10,000–50,000
  10.000'den az

Türkiye Süryanileri

Türkiye’de 20.000' i aşkın Süryani yaşar ve bu kişilerin büyük çoğunluğu İstanbul'da yaşamaktadır. Süryaniler İstanbul dışında başlıca Mardin, Mersin, Diyarbakır, Adıyaman, Elâzığ, Ankara, İzmir, Malatya, Şanlıurfa, Gaziantep, Antakya, Antalya ve Adana’da yaşamaktadır. Ankara ve İzmir’i de içeren, 2002 yılında Mersin, Adıyaman, Şanlıurfa, Malatya, Gaziantep, Elazığ ve Adana yörelerinin de bağlandığı İstanbul Abraşiyesi Metropolit Mor Filüksinos Yusuf Çetin’in başkanlığında 1 horiepiskopos 5 papaz 2 rahibin ruhani liderliğinde, vakıf yönetim kurulu ile aktif olarak varlığını sürdürmektedir. Süryani Kadim Kilisesi'inde Patriğe bağlı 20 Metropolit bulunmaktadır. Bunların 4 tanesi Türkiye'de bulunur.

İstanbul Süryanileri

Türkiye’de 20.000'i aşkın Süryani’nin 15.000'i İstanbul’da yaşamaktadır.[55][56] Süryaniler’in İstanbul ile buluşması yüzyıllar öncesine dayanmaktadır. Özellikle Bizans İmparatoru Konstantin’in annesi Heleni, İmparator I. Justinianus’un eşi Theodora ve İstanbul’un ilk metropoliti Altın ağızlı Mor Yuhanna (Yuhanna Chrisostom) İstanbul tarihine önemli izler bırakan Süryanilerden sadece birkaçıdır.

Günümüz İstanbul Süryani Abraşiyesi 1950'lerde başlayarak 1980'lerde hız kazanan Doğu ve Güneydoğu Anadolu’dan göç ile oluşmaya başlamıştır. 19. yüzyılda Patrik IV. Petrus tarafından kurulan Tarlabaşı’nda bulunan Meryemana Kilisesi daha sonra 1950’li yıllarda ihtiyaç sebebiyle zamanın Mardin Metropoliti Mor Filüksinos Yuhanna Dolabani’nin başkanlığında genişletilir. Daha sonra Mardin’de Metropolit Yuhanna Dolabani’nin vefatından sonra Horiepiskoposlar tarafından ruhani liderliğinin yapıldığı İstanbul Süryani Ortodoks Kilisesi 1986 yılında Moran Mor İğnatiyos Zeka Iwas tarafından Şam'daki patrikhanede görkemli bir törenle Mor Filüksinos Yusuf Çetin'i 'İstanbul Abraşiyesi Ruhani Liderliği'ne resmetmiştir.

Irak Süryanileri

1924 yılında Süryani askerler tarafından Irak Türkmenlerini hedef alan ve Levi Baskını olarak bilinen katliamda 100 kadar Türkmen yaşamını yitirmiştir. 11 Ağustos 1933'teki Simele Katliamı'nda ise çok sayıda Süryani ölmüştür. Katliam, Irak Krallığı silahlı kuvvetleri desteğinde Kürt ve Arap aşiretlerinin yaptığı sistematik katliamlar silsilesidir ve "Simele Katliamı" terimi yalnızca Simele kasabasındaki katliamı değil, Kuzey Irak'ta Duhok ve Nineve (Musul) illerindeki 63 Süryani köyünde yapılan katliamları belirtir. 600[57] ilâ 3000[58][59] Süryaninin katledildiği bu katliam Lemkin tarafından "soykırım" (genocide) olarak nitelenir. Yahudi kökenli Polonyalı avukat Raphael Lemkin tarafından ilk kez 1944'te kullanılan «soykırım» terimi, Ermeni Kırımı, Holokost ve Simele Katliamından esinlenilerek oluşturulmuştur[60]. Avustralya'nın Sidney şehrinde 2010 yılında açılan bir anıtın plakasında “Bu anıt, 1914-1918 yılları arasında, Birinci Dünya Savaşı sırasında gerçekleştirilen Asuri Kırımı ve 1933’te gerçekleştirilen Simele Katliamı kurbanları anısına dikilmiştir” biçiminde ibare yer almaktadır.[61]

Hindistan Süryanileri

Aziz Tomas Hristiyanları ya da Tomas Hristiyanları ya da Nasraniler, Hindistan'ın Kerala eyaletinde bulunan etnik bir gruptur. Tomas Hristiyanları kendi kökenlerini Aziz Tomas'ın 1. yüzyıldaki misyoner faaliyetlerine dayandırarak Havarisel olduklarını öne sürerler. Bugün Hindistan'daki 24 milyon Hristiyan'ın 6 milyondan çoğu Aziz Tomas geleneğinden gelen Süryani Hristiyanlar'dır. Vasco de Gama'nın üç gemilik filosu 1498 yılında Kerala bölgesindeki Kalkutta limanına yanaştığı zaman, bu yörede yalnız Hristiyanlar yaşıyordu. Ancak böylesine eski bir geleneğin izleyicileri bugün yedi kiliseye bölünmüşlerdir

Doğu Katolik Kiliseleri

Süryani Malabar Katolik Kilisesi(Doğu Süryani geleneği, yaklaşık 3 milyon)

Süryani Malankara Katolik Kilisesi (Batı Süryani geleneği) Oryantal Ortodoksluk geleneğine bağlı

Malankara Ortodoks Süryani Kilisesi (Batı Süryani geleneği, yaklaşık 3,5 milyon, otosefal)

Malankara Yakubi Süryani Ortodoks Kilisesi (Batı Süryani geleneği, Süryani Ortodoks Kilisesi'ne bağlı ve özerk, yaklaşık 2 milyon)

Doğu Asur Kilisesi'ne bağlı Keldani Süryani Kilisesi(Doğu Süryani geleneği, yaklaşık 10 bin kişi)

Bağımsız

Malabar Bağımsız Süryani Kilisesi (yaklaşık 10 bin).

Mar Tomas Süryani Kilisesi (Batı Süryani geleneği, yaklaşık 7 milyon)

[62]

Bayraklar

Süryaniler tarafından çeşitli farklı bayraklar kullanılmaktadır. 1968'de George Bit Atanus tarafından tasarlanmış, 1971 yılında ise Süryani organizasyonlarca kabul edilmiş Asur bayrağı, beyaz bir arkaplana sahiptir. Bayrağın orta kısmında altın renkli bir daire, bu dairenin etrafında ise 4 köşeli açık mavi renkli bir yıldız bulunur. Bu yıldızın 4 tarafından mavi, beyaz ve kırmızı renklerinden oluşan dalgalı şeritler çıkar. Bayrağın orta üst kısmında, dalgalı şeritlerin arasında Asur tanrısı Aşur'un simgesi yer alır. Altın daire güneşi, Asur yıldızı ülkeyi, 3 dalgalı şerit halkın yaşadığı bölgede yer alan Dicle, Fırat ve Büyük Zap'ı simgelemektedir. Aşur'un simgesi ise eski Asurlulara atfen yerleştirilmiştir.[63]

Arami kimliğini benimseyen Süryaniler tarafından kırmızı arka plan üzerinde kanatlı bir güneş diskinin yer aldığı Arami-Süryani bayrağı kullanılır. Bu bayrak 1980 yılında İsveç'deki Arami kimliğine sahip Süryaniler tarafından oluşturulmuştur ve bu grubun kökenlerini dayandırdığı tarihî Arami halkına atıfta bulunur.[64] Kanatlı güneş diski sembolu, Gılgamış'ın iki adet boğa adamın ortasında yer aldığı ve bu boğa adamlarının bir kanatlı güneş diski taşıdığı rölyeften esinlenerek oluşturulmuştur.

Keldaniler de kendilerine özel bir bayrak benimsemişlerdir. 1999 yılında tescillenmiş bu bayrak, sağ ve sol kısımlarında Dicle ve Fırat'ı temsil eden iki mavi şerit, ortasında Babil'in yasa ve adalet simgesi olarak benimsenmiş 8 köşeli yıldız ile bu yıldızın üzerinde Babillerin ve Keldanilerin matematik ve astronomiye katkılarına atfen yerleştirilmiş sarı güneş ve mavi ay sembollerini ihtiva eder.[65]

1920 yılında pembe, beyaz ve kırmızı üç adet renkli şeritten oluşan ve en üst pembe şeridin sol kısmında 3 tane yıldız içeren bir bayrak Süryanileri temsilen kullanılmıştır. Bu bayrak Türkiye'de yer alan Tur Abdin'deki Ortodoks Süryani topluluğunca oluşturulmuştur. Bayraktaki 3 yıldız, Süryaniler bağlı olduğu üç büyük mezhebi sembolize etmiştir. Bu bayrak Bit Atanus'un tasarımının kabulü ile kullanımdan kalkmıştır.[63] 1959-1963 yılları arasında Irak bayrağı, ülkedeki Süryani azınlığa atfen ortasında kırmızı bir İştar Yıldızı barındırıyordu.

Suriye Demokratik Güçleri tarafından Kuzey Suriye'de kontrol edilen bölgelerde Süryanileri temsil etmesi için Süryani Birlik Partisi ile Süryani Askerî Konseyi tarafından yukarıdan aşağıya mavi, sarı ve kırmızı olmak üzere üç renkten oluşan bir bayrak kullanımdadır.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. Murre-van den Berg, Heleen (2011). "Syriac Orthodox Church". Kurian, George Thomas (Ed.). The Encyclopedia of Christian Civilization. Wiley-Blackwell. s. 2304. ISBN 978-1-4051-5762-9.
  2. Birden fazla referans:
  3. Simmons, Mary Kate (1998). Unrepresented Nations and Peoples Organization: yearbook. ISBN 9789041102232.
  4. Birden fazla referans:
  5. "Syria's Assyrians threatened by extremists – Al-Monitor: the Pulse of the Middle East". Al-Monitor. 28 Nisan 2014. 29 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015.
  6. Birden fazla referans:
  7. "Open Doors USA - Iraq". Open Doors. 7 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
  8. "Population Project". Shlama Foundation. 18 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
  9. "Erasing the Legacy of Khabour: Destruction of Assyrian Cultural Heritage in the Khabour Region of Syria" (PDF). Assyrian Policy Institute. 8 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
  10. Data Access and Dissemination Systems (DADS). "American FactFinder – Results". 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
  11. "Selected Population Profile in the United States : 2011 American Community Survey 1-Year Estimates". Factfinder2.census.gov. 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2013.
  12. Birden fazla referans:
  13. "Assyrian and Chaldean Christians Flee Iraq to Neighboring Jordan". 14 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
  14. "Brief History of Assyrians, AINA". 2 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2015.
  15. Nyheter, SVT (9 Mayıs 2018). "Statministerns folkmordsbesked kan avgöra kommunvalet: "Underskatta inte frågan"". SVT Nyheter (İsveççe). 9 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
  16. "Diskussion zum Thema 'Aaramäische Christen' im Kapitelshaus" Borkener Zeitung (Almanca) (archived link, 8 October 2011)
  17. 70,000 Syriac Christians according to REMID 23 Nisan 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (of which 55,000 Syriac Orthodox).
  18. "Redirect to Census data page". 5 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015.
  19. "Fear checks turnout for Iraq poll". smh.com.au. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2015.
  20. Tore Kjeilen. "Lebanon / Religions – LookLex Encyclopaedia". Looklex.com. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2013.
  21. "2018 U.S. Department of State International Religious Freedom Report: Turkey". 25 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2020.
  22. "CNN Under-Estimates Iraqi Assyrian Nüfusulation". Aina.org. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2013.
  23. Wieviorka & Bataille 2007, ss. 166
  24. "2018 U.S. Department of State International Religious Freedom Report: Iran". 18 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2020.
  25. "Arşivlenmiş kopya" НАСЕЛЕНИЕ ПО НАЦИОНАЛЬНОСТИ И ВЛАДЕНИЮ РУССКИМ ЯЗЫКОМ ПО СУБЪЕКТАМ РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ. Russian Federal State Statistics Service (Rusça). 24 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2015.
  26. Statistics Canada. "2011 National Household Survey: Data tables". 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2014.
  27. Tzilivakis, Kathy (10 Mayıs 2003). "Iraq's Forgotten Christians Face Exclusion in Greece". Athens News. 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2012.
  28. "This figure is an estimate from the Assyrian Cultural and Advice Centre" 1 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Iraqi Assyrians in London: Beyond the 'Immigrant/Refugee' Divide; Journal of the Anthropological Society of Oxford, 1995 28 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  29. "Georgia – ecoi.net – European Country of Origin Information Network". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015.
  30. State statistics committee of Ukraine – National composition of nüfusulation, 2001 census (Ukrainian)
  31. "2011 Armenian Census" (PDF). 3 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
  32. http://www.stats.govt.nz/ 26 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. New Zealand 2006 census
  33. Joshua Project. "Assyrian in Azerbaijan". 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015.
  34. "The ethnic origin of Christians in Israel". parshan.co.il (İbranice). 31 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2015.
  35. Shams, Alex. "Learning the language of Jesus Christ". Roads & Kingdoms. 28 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.
  36. Shoup, John A. (2011). Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia. s. 30. ISBN 978-1-59884-362-0.
  37. Orta Doğu'nun yerli toplumlarından olan Süryaniler:
    • Mordechai Nisan, Minorities in the Middle East: A History of Struggle and Self-Expression, p. 180
    • Carl Skutsch, Encyclopedia of the World's Minorities, p. 149
    • Steven L. Danver, Native Peoples of the World: An Encyclopedia of Groups, Cultures and Contemporary Issues, p. 517
  38. Richard T. Schaefer, Encyclopedia of Race, Ethnicity & Society, p. 107
  39. "Asurlu" teriminin kullanımı:
    • John A. Shoup, Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia, p. 30
    • Nicholas Aljeloo, Who Are The Assyrians?
    • Steven L. Danver, Native Peoples of the World: An Encyclopedia of Groups, Cultures and Contemporary Issues, p. 517
  40. "Arami" teriminin kullanımı:
    • Donabed & Mako, Identity of Syrian Orthodox Christians, p. 72
    • Nicholas Aljeloo, Who Are The Assyrians?
    • John A. Shoup, Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia, p. 30
  41. "Keldani" teriminin kullanımı:
  42. "Ethno-Cultural and Religious Identity of Syrian Orthodox Christians, Sargon Donabed and Shamiran Mako". 21 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2019. Genel olarak Türkiye, Suriye, ve daha az ölçüde Irak'taki Suriyeli Ortodokslar kendileri Asurlar veya daha yakın geçmişteki Aramiler ile özdeşleşiyor.
  43. "Ethno-Cultural and Religious Identity of Syrian Orthodox Christians, Sargon Donabed and Shamiran Mako, p. 75". 21 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2019.
  44. Castellino, Joshua; Cavanaugh, Kathleen A. (25 Nisan 2013). Minority Rights in the Middle East (İngilizce). OUP Oxford. ISBN 978-0-19-967949-2.
  45. "KELDÂNÎLER - TDV İslâm Ansiklopedisi". islamansiklopedisi.org.tr (İngilizce). 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
  46. "Syrian Orthodox Church". 1 Haziran 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
  47. {{https://www.derintarih.com/dinler-tarihi/hz-isanin-suretinin-gorundugu-mendil-urfada-mi/}}
  48. ÇAKI, F.-YILMAZ, Ş., (2005), “Kimlik tartışması ve Süryaniler: Bir Literatür Çalışması”, Süryaniler ve Süryanilik III, Ankara.
  49. "Falling for ISIS Propaganda About Christians". www.aina.org. 23 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
  50. Eden Naby. "Documenting The Crisis In The Assyrian Iranian Community". 2 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2015.
  51. "Assyrian Christians 'Most Vulnerable Population' in Iraq". The Christian Post. 8 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2006.
  52. "Iraq's Christian community, fights for its survival". Christian World News. 7 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020.
  53. "U.S. Gov't Watchdog Urges Protection for Iraq's Assyrian Christians". The Christian Post. 11 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2007.
  54. "Šlomo Surayt". textbook.surayt.com. 24 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
  55. "Süryaniler | Renkler Solmasın, Kültürler Kaybolmasın". www.suryaniler.com. 13 Aralık 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
  56. "HugeDomains.com - SuryaNilik.COM is for sale (Surya Nilik)". www.hugedomains.com. 4 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
  57. Zubaida 2000, s. 370
  58. "Displaced persons in Iraqi Kurdistan and Iraqi refugees in Iran" (PDF). fidh.org. International Federation for Human Rights. Januari 2003. 1 Ekim 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2011. Tarih değerini gözden geçirin: |tarih= (yardım)
  59. DeKelaita, Robert (22 Kasım 2009). "The Origins and Developments of Assyrian Nationalism" (PDF). Committee on International Relations Of the University of Chicago. Assyrian International News Agency. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2011.
  60. "Raphael Lemkin". EuropeWorld. 22 Haziran 2001. 16 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2011.
  61. "Sidney'de "Asuri Soykırımı" Anıtı Açıldı". 10 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2012.
  62. Şablon:Web kaynagi
  63. "The History and Meaning Behind the Assyrian Flag". Assyrian Cultural Foundation. 27 Mart 2017. 27 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2020.
  64. Atto, Naures (2011). Hostages in the Homeland, Orphans in the Diaspora: Identity Discourses among the Assyrian/Syriac Elites in the European Diaspora. Leiden University Press.
  65. "Chaldean Flag". chaldeanflag.com. 20 Mayıs 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020.
  66. "Syriac-Aramaic People (Syria)". Crwflags.com. 4 December 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 November 2008.
  67. "Arşivlenmiş kopya". 18 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2020.
  68. "Arşivlenmiş kopya". 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2020.

Dış bağlantılar

Süryaniler Kimdir? - Renkler Solmasın, Kültürler Kaybolmasın 28 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Avrupa Süryani Konfederasyonu 4 Ocak 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.