Mehmed Uzun

1953 yılında, Viranşehir kökenli bir aşiret ailesinin çocuğu olarak Siverek'te doğdu. Anne tarafı Zaza, baba tarafı Kürt kökenlidir.[11] Babası koyun tüccarı olan Mehmed'in, beş kardeşi daha vardı. Küçük yaşlarında ailesinden duyduğu sözlü anlatım örnekleri, edebi sanatının temelini oluşturmuştur.[12] İlerde yazacağı romanların kökü, bu çocukluk anılarından beslenmiştir.

“Geniş aşiret evimizde konuşulan dil Kürtçeydi. Sayılmayacak kadar çok amca, teyze, hala, dayı ve yakın akrabalarım hep Kürtçe, Kürtçenin iki lehçesi Kurmanci ve Dimili, konuşuyordu. Dedem ve anneannemin anlattığı masal ve öyküler hâlâ kulaklarımda. Onlar hâlâ zaman zaman geceleri çalışma odamın penceresine gelerek bana göz kırpıyorlar. Babamın işlemeli, uzun “bilur”u ile çalarak söylediği “Meme Alan”, “Cembeliye Hekkare û Binevşa Nann”, “Siyabend û Xece” ve diğer destanlar, bugün de, kendimi iyi hissetmediğim zamanlar, gelip bana yardımcı oluyorlar.” [13]

7 yaşında, Şair İbrahim Rafet İlkokulu'na başlamasıyla birlikte Türkçeyle tanışır. Eğitim dili Türkçe olduğu için derslerde zorlanır ve okulu bırakır. Lakin, ailesinin ısrarıyla yeniden derslere devam eder. Okuma ve yazma dili tamamen Türkçe olduğu için anadili arka planda kalır.[13] Beşinci sınıftayken Şair İbrahim Rafet İlkokulu'ndan kovulmuş ve Atatürk İlkokulu'na başlamıştır.[14] 12 Mart Muhtırası sonrasında, 3 Mart 1972'de, solculara destek verdiği gerekçesiyle gözaltına alındı. Tutuklandıktan sonra, 28 kişi ile birlikte Diyarbakır Askerî Cezaevi'ne sevk edildi.[15] Kürtçe okuma ve yazmayı da burada, Musa Anter ve kuzeni Ferit Uzun'un yardımıyla öğrendi.[16] Diyarbakır'ın ardından Mamak Askerî Cezaevi'ne gönderildi.

“Diyarbakır Askeri Cezaevi benim ilk üniversitem oldu, burada Musa Anter ve Ferit Uzun'un, ki sonradan ikisi de öldürüldü, yardımlarıyla kendi dilimle okuyup yazmayı öğrendim.[16] Ben orada kendi kültür mirasımla ilişkiye geçtim. [...] İşte orada kendi dilimin, Kürtçenin, sözlü anlatım geleneğiyle tanıştım. Ayrıca dünya edebiyatının Türkçe çevirilerini okuma fırsatı buldum. İnsan içerideyse çok okur, ki ben de öyle yaptım. Orada, doğal olarak Kürtçe olan her şey yasaktı ama vardı. Sanırım Suriye tarafından geliyordu”[17]

2 senelik hapis sürecinin ardından, 1974'te uygulanan genel afla serbest bırakılmasından sonra metalurji mühendisliği okumak üzere geldiği Ankara'da,[17] Ankara Yüksek Teknik Öğretmen Okulu'nda eğitime başladı.[18] Burada arkadaşlarıyla birlikte Komal yayınevini kurdu. 21 Mart 1976'da yayınlamaya başladıkları Rizgari (Kurtuluş) isimli Kürtçe-Türkçe derginin yayın yönetmenliğini yaptı.[19] Yayınladıkları yazılarda "bölücülük" yaptıkları iddiasıyla tutuklanarak Ankara Merkez Kapalı Ceza ve Tutukevi'ne gönderildi. Çıktığı duruşmada yaptığı savunmaya ve savcıya hitaben Kürtçe konuşarak anadilinin varlığını kanıtlamaya çalışmasına rağmen serbest bırakılmadı.[20] 15 Eylül 1976'da tahliye edildikten sonra,[14] yargılaması bitmediği için, 26 Ağustos 1977'de, sahte Tunus pasaportuyla Suriye üzerinden İsveç'e gitti.[2] 12 Eylül Darbesinin ardından Türkiye Yazarlar Sendikası'nın kapatılması ve yazarların tutuklanması olaylarına ilişkin olarak yazdığı eleştirel yazılar yüzünden, 1981 yılında Türkiye vatandaşlığından çıkarıldı.[21]

İsveç'e yerleştikten sonra çalışmalarına devam eden Uzun, bir süre Dagens Nyheter ve Aftonbladet gibi gazetelerde, 1979'dan itibaren ise Rızgariya Kurdistan (Kürdistan'ın Özgürlüğü), Kurmanci, Berbang (Şafak) ve Paris Kürt Enstitüsü'nün yayınladığı Hêvî[22] (Umut) gibi Kürtçe yayın yapan dergilerde yazarlık yaptı. M. Ferzend Baran takma adıyla yazdığı şiir ve yazılar hem bu dergilerde hem de Kurdistan Press gazetesinde yayınlandı.[23] Mahmut Baksi ve Şerefhan Ciziri gibi yazarların da katkı sunduğu[24] siyaset ve kültür dergisi olan Rizgarîya Kurdistan, 1982 yılına kadar toplam 11 sayı yayınlandı. Uzun, bu derginin her sayısının sonunda yayımlanmamış bir şiirine de yer veriyordu. Tüm şiirlerini ileride yayınlamak üzere Hêviya Şehîdan (Şehitlerin Umudu) isimli bir dosyada toplasa da hiçbir zaman yayınlayamamıştır.[25] Kürtçenin yanı sıra, 1989-92 yılları arasında İsveççe yayınlanan 90-tal isimli edebiyat dergisinde yazarlık yaptı.[26] Uzun, daha çok Kürtçe üzerine yoğunlaşsa da, kendini İsveççe ve Türkçeden soyutlamaz. Her üç dilde yürüttüğü çalışmalarıyla çokkültürlü bir yazarlıği tercih eder. Tek bir aidiyetten uzak olan yazar, kendi deyimiyle sürgünü avantaja dönüştürür.[12] İlk çalışması anadilinde bir roman yazmak olur. Lâkin, Kürtçe herhangi bir dilbilgisi kaynağı ve yeterli edebi yayın bulunmadığı için önce bir yazı dili kurmak zorunda kalır. Sen'i yazdığı sırada, edebi dilinin yetersiz olduğunu düşünüp, Irak ve Suriye'yi dolaşarak Kürtçesini geliştirir.[27] Seyahati sırasında eski Kürt metinlerini inceleme fırsatı da bulan yazar, böylece Kürtçenin birkaç lehçesini aynı çatıda birleştirerek kendine özgü bir roman dili geliştirir.[28] Oluşturduğu bu edebi dil, Kürt klasik edebiyatı, günlük konuşma dili ve dengbêjlik geleneğinden beslenen modernize edilmiş bir dildir.[29][30] Bu yüzden yalnızca 1985'te yayınlar Sen'i. Takiben yayınladığı Yaşlı Rind'in Ölümü, Yitik Bir Aşkın Gölgesinde ve Abdalın Bir Günü gibi romanlarının ortak teması, savaş, sürgün, tehcir, baş kaldırı ve Kürtlerin maruz kaldığı haksızlıklardır. Eserleriyle, bastırılmış Kürt insanının sesi olmaya odaklanmış yazarın yarattığı kahramanlar, genelde halkının özgürlüğü ve refahı için uğraşan vatansever Kürt aydınlarıdır.[26][31] Bu bağlamda, Uzun'un melez kimliğinin tezahürü olarak ortaya çıkan romanları, ister Türkiye isterse de Kürt toplumunun içinde, halka dikte edilen Kürt kimliğinin toplumsal sınırlarına karşı bir direniş olarak değerlendirilir. Böylece, Kürtçe, etnik dil olmaktan kurtulup, bir direniş aracı hâline geliyor.[32]

1991'de, İngiliz yazar Harold Pinter'ın Dağ Dili oyununu Zimanê Çiya başlığıyla Kürtçeye çeviren Uzun, ertesi sene Fırat Ceweri öncülüğünde çıkan Kürtçe edebiyat dergisi Nûdem (Yeni zaman) için yazılar yazar[23] ve bazı romanları burada tefrika hâlinde yayınlanır.[33]

Mehmed Uzun'un 1993 senesinde Welat gazetesinde yayınlanan Mirina Şervanekî (Bir Savaşçının Ölümü) başlıklı uzun şiiri daha sonra bir takım değişiklikler yapılarak İsveç'te Mirina Egîdekî adıyla basılır. Ciwan Haco'nun teklifi sonrası iş birliğiyle müzikale dönüştürülen eser 1996'da yılında Oslo'da kaydedilir ve albüm, 1998 yılında Destana Egîdekî isimliyle çıkar.[34]

1995'te yayınlanan Kader Kuyusu romanında yazar, önceki eserlerinden daha farklı bir teknik kullanır. Olayların iki anlatıcının ağzından anlatıldığı romandaki dönemler fotoğraflarla sunulmuştur. Eser, Kürt milliyetçisi Celadet Ali Bedirhan'ın hayatını konu alsa da biyografi niteliğinde değildir.[35] Etno-sembolik öğelerin kullanımı açısından dikkate değer olan Kader Kuyusu, bu açıdan birtakım benzerlikler taşıdığı, Yitik Bir Aşkın Gölgesinde romanıyla birlikte Aydın Trajedisi üçlemesinin ilk iki cildini oluşturmaktadır. Kürt aydınlarının trajik hayat hikâyelerini konu alan her iki romanda da Uzun, Memduh Selim Bey ve Celadet Bedirhan karakterleriyle, var olan Kürt klişelerini de kırmaya çalışıyor.[36][37]

Uzun, 1995 yılında türünün ilk örneği olan Antolojiya Edebiyata Kurdî (Kürt Edebiyatı Antolojisi) ve gazeteci Madeleine Grive ile birlikte, İsveç'teki göçmen yazarlar hakkında Världen i Sverige (Tüm Dünya İsveç'te) adlı antoloji eserlerini yazdı.[38] Ertesi yıl Nar Çiçekleri, 1998 yılında ise Dengbejlerim isimli Türkçe deneme kitaplarını yayınlandı.

Roman, söyleşi, deneme, anlatı ve inceleme türünde 20'ye yakın eser yazan Uzun, romanlarını Kürtçe, diğer edebi çalışmalarını ise Kürtçe, Türkçe ve İsveççe yapmıştır. Kürtçe yazdığı yedi roman, 1990'lardan itibaren Türkiye'de yayınlanır. Selim Temo ve Muhsin Kızılkaya'nın çevirdiği romanlar, Türkiye'de hem Kürtçe hem de Türkçe yayınlanmıştır.

İsveç ve Dünya Gazeteciler Birliği, Uluslararası ve İsveç PEN Kulübü üyesi olan Uzun, Kürt PEN Kulübü'nün kurulmasına da önayak olmuştur.[39] İsveç'te yaşadığı yıllar boyunca ülkenin kültür ve edebiyatını derinden öğrenen ve İsveççe çalışmalarda da bulunan yazar, İsveç Yazarlar Birliği'nin yönetim kurulu üyesiydi.[40]

Kitapları Türkiye'de yayınlandıktan sonra defalarca yargılandı.[42] 16 Ocak 2000 tarihinde, Diyarbakır'da düzenlenen Kürt Edebiyat Semineri'nde yaptığı konuşma nedeniyle "halkı ayrımcılığa teşvik" suçundan Diyarbakır Devlet Güvenlik Mahkemesi'nde hakkında dava açıldı ve gıyabi tutuklama kararı çıkarıldı.[43] 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun 8/1. maddesi gereği, 1 yıldan 3 yıla kadar hapsi istenen Uzun, savunma metninde "Benim görevim bölücülük yapmak değil, birleştirici olmaktır. Bölücülüğü sadece bir aptallık olarak değil; aynı zamanda tehlikeli bir düşünce olarak da görüyorum." ifadelerine yer verdi. Yazar, Mehmed Uzun'la Dayanışma Komitesi üyelerinin de bulunduğu, 19 Nisan 2002 günü yapılan duruşmada beraat etti.[44][45] 4 Şubat 2000'de kitaplarının 7 tanesi, Diyarbakır 4 no'lu Devlet Güvenlik Mahkemesi'nin 2000/39 sayılı kararıyla yasaklanmış ve toplatılmıştır.[46][47] Olayın bir yıl öncesinde dönemin Dışişleri Bakanı İsmail Cem'in, Türkiye'nin AB üyeliği adaylığının onaylanmasının ardından İsveç'e yaptığı seferde, adaylık konusundaki kararlılığının göstergesi olarak, İsveç Dışişleri Bakanı Anna Lindh'e Uzun'un Kürtçe basılmış üç kitabını hediye etmesi çelişkili politika olarak değerlendirilmiş ve üyelik sürecini kötü etkilemiştir.[48][49] Yine, Nar Çiçekleri,  Aşk Gibi Aydınlık Ölüm Gibi Karanlık, Bir Dil Yaratmak ve Kürt Edebiyatına Giriş kitapları 2001'de yasaklanmış,[50][51] önce Diyarbakır'da toplatılan Aşk Gibi Aydınlık Ölüm Gibi Karanlık romanı dolayısıyla, 6 no'lu İstanbul Devlet Güvenlik Mahkemesi'nce "terör örgütüne yardım ve yataklıktan" TCK'nın 169. maddesiyle yargılanmıştır. Olay, uluslararası düzeyde ses getirmiş ve protesto edilmiştir.[52] 4 Nisan 2001 günü yapılan ilk duruşmada hem yazar hem de yayıncı Hasan Öztoprak beraat etti.[53] Kararın verilmesinde İsveç hükümeti, özellikle de Dışişleri Bakanı Anna Lindh .ve Kültür Bakanı Marita Ulvskog'ın eleştirel tutumu etkili oldu.[54] Yaşar Kemal davayı "utanç verici" olarak nitelendirirken, Mehmed Uzun beraat etmesinin ardından "Bu kararı ümitle bekliyordum. Sadece kendi hesabıma değil, Türkiye hesabına bekliyordum. Umarım bu karar, demokratikleşmenin, edebiyat ve sözün mutlak serbestliğinin önünü açar." şeklinde konuştu.[55] Yabancı basın mensuplarının da ilgiyle takip ettiği duruşmayı, Uluslararası Adalet Divanı eski savcısı Eric Östberg,  PEN üyeleri ve Yaşar Kemal, Orhan Pamuk, Zülfü Livaneli ve Yılmaz Erdoğan gibi sanatçılar da izledi.[56] Aynı yıl Mayıs ayında Türkiye Yayıncılar Birliği'nin verdiği Düşünce ve İfade Özgürlüğü Ödülüne layık görüldü.[57]