Magnezyum

Magnezyum (Mg), gümüş beyazlığında bir metaldir ve genellikle alaşım maddesi olarak, yani başka metallerle karıştırılarak kullanılır. Kimyasal simgesi Mg, atom numarası 12; atom ağırlığı 24,312 olan bu element en hafif metallerden biridir ve bu özelliğiyle önem kazanmıştır. Toz halindeki magnezyum kolayca tutuşur ve parlak bir alevle yanar. Bu özelliği nedeniyle, elektrikli fotoğraf makinesi flaşları çıkmadan önce, magnezyum yakılarak flaşlı fotoğraflar çekilmiştir.

Magnezyum (Mg)

H Periyodik tablo He
Li Be B C N O F Ne
Na Mg Al Si P S Cl Ar
K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
Cs Ba   Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
Fr Ra   Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og  
  La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu
  Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr  


Temel özellikleri
Atom numarası 12
Element serisi Alkalinler
Grup, periyot, blok 2, 3, s
Görünüş Gümüş Beyazı
Kütle numarası 24,312 g/mol
Elektron dizilimi [Ne] 3s2
Enerji seviyesi başına
Elektronlar
2,8,2
CAS kayıt numarası {{{CAS_kayıt_numarası}}}
Fiziksel Özellikleri
Maddenin hâli katımsı
Yoğunluk 1.738 g/cm³
Sıvı hâldeki yoğunluğu 1.584 g/cm³
Ergime noktası 923 °K
650 °C
Kaynama noktası 1363 °K
1090 °C
Ergime ısısı {{{Ergime_ısısı}}} kJ/mol
Buharlaşma ısısı 128 kJ/mol
Isı kapasitesi 24.869 J/(mol·K)
Atom özellikleri
Kristal yapısı hexagonal
Yükseltgenme seviyeleri 2
Elektronegatifliği 1.31 Pauling ölçeği
İyonlaşma enerjisi 1. 737.7 kJ·mol−1
2. 1450.7 kJ·mol−1
3. 7732.7 kJ·mol−1 kJ/mol
Atom yarıçapı 150 pm pm
Atom yarıçapı (hes.) 145 pm pm
Kovalent yarıçapı 130 pm pm
Van der Waals yarıçapı 173 pm pm
Diğer özellikleri
Elektrik direnci 43.9 nΩ·m (20°C'de)
Isıl iletkenlik 156 W/(m·K)
Isıl genleşme 24.8 µm/(m·K) (25°C'de)
Ses hızı 4940 m/s ('de)
Mohs sertliği 2.5
Vickers sertliği MPa
Brinell sertliği 260 MPa

1755 yılında İngiltere'de Joseph Black tarafından keşfedilmiştir. 1808 yılında Humphrey Davey tarafından saf olarak, magnezya ve cıva-II-oksit (HgO) karışımından izole edilmiştir.

Magnezyum ve insan vücudu

Tohum ve sebzelerde klorofil kompleksi halinde bulunur. Günlük ihtiyaç 0,2-0,3 g kadardır. Magnezyum eksikliğinin tıptaki adı Hipomagnezemi, fazla olması ise Hipermagnezemi olarak bilinir.[1] Vücuttaki toplam magnezyum miktarı 20-30 g kadardır. Bunun % 60-70'i kemiklerde, % 1,5 oranında magnezyum fosfat (Mg3(PO4)2)halinde yer alır. Geri kalan kısmı yumuşak dokularda, diğer kısmı ise sıvılarda bulunur. Kan plazmasında 0,02-0,03 mg; eritrositlerde 0,06 mg bulunur. Plazmadaki magnezyumun üçte biri proteinlere bağlıdır.

Fosfataz, fosforilaz, enolaz, fosfoglukomutaz enzimlerinin aktivatörüdür. ATPaz'ın inhibitörüdür. Magnezyum idrar yollarında magnezyum amonyum fosfat (MgNH4PO4) şeklinde çökerek idrar yolu taşlarının yapısında bulunur. Damara şırınga edilen magnezyum iyonları narkotik etki gösterir. Magnezyum elementi sinir sisteminin aşırı duyarlılığını azaltır.

Hipomagnezemi;

  1. Böbrek yetmezliği
  2. Diabetik koma
  3. Hipotiroidizm
  4. İyatrojenik
  5. Addison hastalığında görülür.

Hipermagnezemi ise;

  1. Sindirim sistemi hastalıkları
  2. Böbrek hastalıkları
  3. Endokrin hastalıklar
  4. Metabolik bozukluklar
  5. Terleme, yanık, akut pankreatit
  6. Beslenmeye bağlı olarak görülür.

Bulunduğu yerler

Vücutta bulunan magnezyumun yaklaşık %60’ı kemik ve dişlerin yapısında yer alır. Diğer minerallerle birlikte sinir uyarımını ve kas kasılmalarını düzenler. Ayrıca enerji metabolizmasında rol alan pek çok enzimi etkin biçime dönüştürür. Kalsiyum gibi magnezyum tuzları da suda çözünmez ve besinlerdeki magnezyumun çoğu emilemez. Emilimin çoğu yukarı bağırsak bölgesinde olur. Günlük gereksinim düzeyi 300–350 mg arasındadır. Bitki klorofilinin bir yapı taşı olduğundan başlıca kaynak yeşil yapraklı bitkilerdir. Fındık, tahıl ve deniz ürünleri de magnezyumdan zengin besinlerdir.

Kullanım alanları

Fotoğraf makinelerinin gövde ve flaş kaplamalarında, işaret fişeklerinde ve yangın bombaları başta olmak üzere pirotekni alanında yoğun olarak kullanılır. Alüminyumdan üçte bir oranında daha hafif olması nedeniyle, alaşımlarından uçak ve füze yapımında faydalanılır. Eczacılık alanında önem taşıyan bileşikleri de vardır. İtici özellikteki bileşiklerin yapısına katılır. Döküm demir yapımında ve uranyum başta olmak üzere çeşitli metallerin tuzlarından saflaştırılması işleminde kullanılır. Şömine tuğlalarının, aydınlatma ampullerinin, renk maddelerinin ve filtrelerin yapımında da yeri vardır. Yeşil bitkilerde bulunan klorofil yapısında da yer alır. Ayrıca havai fişeklerin patlarken ortaya çıkardıkları renkleri vermek için de çeşitli bileşiklerle kullanılır.

Dış bağlantılar

Kaynakça

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.