Al Pacino

Alfredo James Pacino, New York’un Doğu Harlem mahallesinde 25 Nisan 1940’da doğdu. İtalyan-Amerikan çift Rose Gerardi ve Salvatore Pacino’nun 4. çocuğuydu. Kendisi 2 yaşındayken ailesi boşandı. Annesi ile beraber Corleone, Sicilya, İtalya’dan gelen göçüp Bronx’a gelen aile üyeleri Kate ve James Gerardi ile beraber yaşamak için Bronx’a taşındı. Pacino’nun babası da San Fratello, Sicilya, İtalya’lıydı ve bir boşanmalarının ardından bir sigorta şirketinde çalışmak için Covina, Kaliforniya’ya taşındı.[1][2]

Gençlik yıllarında arkadaşları ona “Sonny” veya “The Actor” diyordu. Kendisi bir beyzbol oyuncusu olmak istiyordu. Herman Riddler Junior Lisesi’ne gitti ama kısa süre geçmeden İngilizce dışındaki derslerini ektiği için okuldan atıldı.[3] High School of Performing Arts’a (Performans Sanatları Lisesi) gitti.[4] Annesi bu kararına karşı çıktı ve annesi ile bir tartışma yaşadı. Bu tartışmanın ardından evi terk etti. Oyunculuk derslerini finanse etmek için düşük ücretler ile de olsa postacı, garson, posta memuru ve temizlikçi olarak çalıştı.[1] Bir kere de Commentary dergisinde çalıştı.[5]

9 yaşında sigara ve alkol kullanmaya başladı. 13 yaşında marihuana kullandı. Ama diğer uyuşturuculardan uzak durdu. En yakın arkadaşları yüksek dozda uyuşturucu kullanımından 19 ve 30 yaşlarında öldü. Bronx’ta büyümek onu zaman zaman kavgalara ve okulda sürekli sorun çıkartan bir çocuk olmaya itti. New York’ta bazı tiyatro oyunlarında yer aldı ama Actors Studio okuluna katılmak istedi fakat reddedildi. Sonra HB Studio’ya katıldı. Burada ileride akıl hocası ve en yakın arkadaşı[6] olacak Charlie Laughton ile tanıştı. Bu dönemde sık sık işsiz kaldı. Sokaklarda, tiyatrolarda ve bazen arkadaşlarının evinde uyudu.

1962 yılında 43 yaşında olan annesi öldü. Aynı yıl büyükbabası James de öldü. Al Pacino, bu dönemleri hayatının en kötü dönemleri olarak dile getirdi. Sonraları bir röportajda bu zamanları şöyle dile getirdi: “22 yaşındaydım ve beni en çok etkileyen 2 insan ölmüştü. Bu da benim hayatımı değiştirmeme sebebiyet verdi.”[7]

4 yıl boyunca HB Studio’da çalıştıktan sonra profesyönel aktörlerin, tiyatro yönetmenlerinin ve oyun yazarlarının üye olduğu bir organizasyon olan Actors Studio’ya seçildi. Sonradan The Godfather: Part II'de ve ...And Justice For All filmlerinde beraber rol alacağı Lee Strasberg ile method acting çalıştı.[2]

Sonradan yayınlanan biyografi kitabı olan Grobel’de Lee Strasberg’in ve Actors Studio’nun kariyerini nasıl etkilediğini şöyle anlattı: “Actors Studio benim için çok şey ifade ediyor. Bence Lee Strasberg de hak ettiği övgüyü alamıyor. Benim bütün bu oyunculuk işlerini bırakmayı düşündüğüm zamanlarda o elimden tuttu ve beni buraya getirdi.[8] Bu, hayatımda işaretlemeye değer bir dönüm noktasıydı.” Başka bir röportajda da şunları söyledi: “Lee Strasberg ile çalışmak çok heyecan verici bir şeydi. Çünkü kendisi çok ilgi çekici bir insandı. Bir sahne veya bir karakter hakkında söyledikleri şeyleri, yorumları başka kimseden duyamazdınız. Bu sektöre ve oyuncularına gerçekten değer veren bir insandı.”

2010 yılında da Ellen Burstyn ve Harvey Keitel ile beraber Actors Studio’nun eş başkanlığını yapmaya başladı.[9]

Actors Studio'ya girdikten sonra James Earl Jones ile çalıştığı The Place Creep'te rol aldı. 1967-68 tiyatro sezonunda zalim bir sokak serserisini oynadığı The Indian Wants the Bronx ile Obie Ödülleri En İyi Erkek Oyuncu ödülünü aldı.

Al Pacino'nun Broadway'de sahneye çıktığı ilk oyun Does the Tiger Wear a Necktie?'dır. Her ne kadar oyun kırk gösterimden sonra kaldırıldı ise de Pacino, topluma uyum sağlayamayan bir uyuşturucu bağımlısını canlandırdığı rolüyle Tony Ödülü'nün sahibi oldu. Al Pacino'nun kariyerindeki ilk filmi, 1969 yılında çevirdiği Me, Natalie'dir. Buradaki başarısıyla, yapımcılığını Paramount Pictures'un üstlendiği, Francis Ford Coppola'nın The Godfather filminde Michael Corleone rolünü oynamaya hak kazanacaktır. Bu filmdeki performansı ile En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında Oscar Ödülü'ne aday gösterildi. Sonra Broadway oyunlarına döndü ve başrolünü oynadığı The Basic Training of Pavlo Hummel ile ikinci kez Tony Ödülü'nün sahibi oldu.

Pacino'nun daha sonra rol aldığı filmleri, homoseksüel bir seri katilin peşinde olan bir polis memurunu canlandırdığı Cruising ve Author! Author! adlı komedi filmleri gişede battı. 1983 yılında Brian De Palma'nın yönettigi, şiddeti bol Scarface ise ilk gösterildiğinde sinemanın kült filmleri arasındaki yerini aldı.

Fakat başarının arkasından tekrar başarısızlık geldi ve Pacino tarihsel epik Revolution filminden sonra gözlerden uzaklaştı. Bu arada The Local Stigmatic filmiyle yönetmenliği denedi. Film, hiç sinemalara çıkmadı fakat New York'ta bir müzede bir kere gösterildi..

Al Pacino'nun dönüşü, 1989'da çekilen Sea of Love filmi ile oldu. Film büyük sükse yaptı. 1990'da gösterişli bir gangsteri oynadığı Dick Tracy ile altıncı kez Oscar'a aday olan Pacino, aynı yıl çevrilen, üçlemenin üçüncü ayağı The Godfather: Part III'de yer aldı.

Ertesi yıl çevirdiği romantik komedi Frankie and Johnny ve ardından gelen Glengarry Glen Ross, sevilen filmleriydi. Uzun süren sessizliğin ardından Scent of a Woman'daki (Kadın Kokusu) oyunculuğu ile nihayet Oscar ödülüne kavuşmayı başardı.

1993'te Brian De Palma ile tekrar çalıştığı Carlito's Way ve 1995'te Michael Mann'in yazıp yönettiği ve Robert De Niro'nun canlandırdığı bir hırsızın peşindeki polisi oynadığı Heat ile kariyerine devam eden Pacino, 1996'da politik bir dram olan City Hall'da rol aldı. Fakat o sene dikkatleri daha çok yazıp yönettiği ve rol aldığı Looking for Richard ile çekti.

1997 senesinde genç Hollywood yıldızları ile oynadığı filmler ile gündemdeydi. Önce Johnny Depp ile Donnie Brasco ve sonra Keanu Reeves ile The Devil's Advocate'da rol aldı.

1999 senesinde Russell Crowe ile beraber The Insider filminde yer aldı. Bu filmde sigara şirketlerinin halktan gizlediği sırların anlatıldığı ve yayın aşamasında kıyametin koptuğu 60 Minutes adlı programın yapımcısı Lowell Bergman'ı canlandırdı.

2000 yılında yönetmenliğini Oliver Stone'un üstlendiği ve başrollerinde Cameron Diaz, James Woods ve Dennis Quaid gibi deneyimli oyuncuların yer aldığı Any Given Sunday adlı filmde oynayan oyuncu, Tony D'Amato adında futbol aşığı bir koçu canlandırdı.

1971 yılında Al Pacino.

2002 yılında Andrew Niccol'ün yönettiği, Rachel Roberts'in S1M0NE karakterini canlandırdığı S1M0NE adlı eserde Al Pacino, Hollywood yıldızlarının kaprislerine karşı tesadüfen eline geçen bir fırsatla tepki göstermeyi amaçlayan bir yönetmen olan Viktor Taransky'yi canlandırdı. 2003 yılında genç yıldızlardan olan Colin Farrell ile Çaylak isimli filmde oynadı. 2003 yılında rol aldığı Angels in America adlı mini dizi 12 dalda Emmy ödülü aldı, Al Pacino da bu dizi ile ilk Emmy ödülünü almış oldu. Aynı yıl Venedik Taciri isimli filminde yahudi tefeci Shylock'u oynadı. 2005 yılında Kirli Para adlı pek beğenilmeyen filmde rol aldı. 2007 yılında ise Jon Avnet'in yönetmenliğini yaptığı 88 Minutes isimli filmde başrolü oynadı. Bu filmde geçmişte kendisinin tespitleri sonucu yakalanan ve idama mahkûm edilen bir cinayet zanlısının suçunu kaldırmak isteyenler tarafından tehdit edilen bir cinayet psikiyatristi ve üniversite hocasını canlandırdı.

Diğer taraftan en son 1995 yılında Michael Mann tarafından yönetilen Heat filminde usta oyuncu Robert De Niro ile bir araya gelen Al Pacino, bu kez Jon Avnet'in yönetmenliğini üstlendiği Righteous Kill filminde başrolü paylaştı, film 2008 yılında gösterime girmiştir.

Al Pacino 1992 yılında Scent of a Woman filminde sergilediği performansla En İyi Drama Filmi Erkek Oyuncusu dalında Oscar Ödülü'nü kazandı. Ödülü almaya çalışan diğer oyunculer ise şöyle The Unforgiven filmi ile Clint Eastwood, Crying Game filmi ile Stephen Rea, Chaplin filmi ile Robert Downey Jr. ve Malcolm X filmi ile Denzel Washington'dı.

Vikisöz'de Al Pacino ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

• IMDb'de Al Pacino