Ahmet Reşit Rey

Ahmet Reşit Rey, (d. 1870, Çankırı - ö. 14 Ağustos 1955), Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde üst düzey bürokratlık ve bakanlıklar yapmış bir devlet adamıdır. Türk Beşleri'nden besteci Cemal Reşit Rey'in ve tiyatro yazarı Ekrem Reşit Rey'in babasıdır.

1888 yılında Mülkiye Mektebi'ni bitirdi.[1] İki sene öğretmenlik yaptıktan sonra 1890 yılında Mâbeyn-i Hümâyun Katipliğine alındı ve 14 yıl boyunca II. Abdülhamid'e sarayda kâtiplik yaptı.

1906 yılında Kudüs Mutasarrıflığı, 1907 yılında Manastır Valiliği, 1908 yılında Halep Valiliği görevlerini yürüttü. 18 Ağustos 1912 tarihinden 17 Ekim 1912 tarihine kadar İzmir Valiliği'nde bulundu, bu görevden ayrıldıktan sonra Kâmil Paşa kabinesinde Dahiliye Nazırlığı'na atandı. 1913 yılında Kamil Paşa Kabinesi düşünce, önce Mısır'a, sonra Fransa'ya gitti, Mahmud Şevket Paşa suikastından dolayı gıyabında mahkûm edilince bir süre Paris'te, bir süre de Cenevre'de yaşadı.

1919'da yurda döndü. Ahmed Tevfik Paşa ve Damat Ferid Paşa kabinelerinde tekrar Dahiliye Nazırlığı'na getirildi. San Remo Konferansı'nda alınan karar gereğince Osmanlı temsilcisi olarak Paris'e gitti. Sevr Antlaşması'nı imzalamayacağını bildirerek hem temsilcilik görevinden hem de Dahiliye Nazırlığı görevinden istifa etti. Galatasaray Lisesi'nde Edebiyat Öğretmenliği'ne tayin edildi.

İstifasının ardından, edebi tercümelerde ve fikir hayatında da başarılı oldu. Yazarlık ve edebiyat hayatında "H. Nazım" takma adını kullandı. Eserleri şunlardır; Nazariyat-ı Edebiye (2 cilt), Racine Külliyatı (5 cilt), Virgil'in tercümesi, Gördüklerim Yaptıklarım (1911-1922 arası hatıraları). Ayrıca Şehrak adı ile bir günlük gazete çıkardı, bu gazetede "Maziden Hale" başlığı altında seri makaleler yayınladı.

TBMM 1. Dönem İzmir Milletvekilliği yaptı. 14 Ağustos 1955'te öldü.[2]