Sani Hanedanı

Sani Hanedanı'nın kökeni Beni Temim aşiret topluluğuna mensup Ma'adid aşiretine dayanmakta olup[1] 18. yüzyılda Necd'den Katar'a göç ettiler. Bahreyn şeyhlerinin hakimiyeti döneminde Doha kentine yerleşmişlerdir ve 1850 yılında Şeyh es-Sani hakimiyetini Doha'da ve çevre aşiretler üzerine genişletti ve kısa bir süre sonra es-Sani Hanedanı tüm Katar'a hakim oldu. 1868 yılında Bahreyn'den başka tüm ülkeler Muhammed bin Sani es-Sani'nin Katar Emirliği'ni tanıdı.[2] Aynı yılda Şeyh Muhammed bin Sani es-Sani Büyük Britanya ile anlaşma imzalar ve Katar dış politikada Britanya'ya bağımlı hale gelir. 1871 yılında Şeyh Muhammed bin Sani Osmanlı İmparatorluğu'ndan Katar kaymakamı unvanını alır.

Muhammed bin Saninin oğlu ve veliahtı Casim bin Muhammed (1878-1913) Britanya ile çekişmekteydi. Daha sonra tahta çıkan Abdullah bin Casim (1913-1949) Britanya ile Katar'a özerklik verilmesi konusunda anlaşır. Bununla birlikte istihbarat ve petrol üretimi Britanya'nın elinde kalıyordu. Ali bin Abdullah es-ani (1949-1960) israfçılığı ile ünlü olup Ekim 1960 tarihinde hanedandaki çekişmeler sonucu tahtını oğlu Ahmed bin Ali es-Sani'ye devretti. Yeni Şeyh Ahmed bin Ali (1960-1972) neredeyse ülkesinde bulunmayıp daima kumarhaneleriyle ünlü olan Lübnan'a ve Monako'ya gitmekteydı. Devletin gerçekte şeyhin varisi olan Halife bin Hamad es-Sani idare etmekteydi ve finans, yargı, devlet alanında geniş kapsamlı reformları hayata geçirmiştir. 1971 anayasası ile bağımsız Katar Emirliği ilan edildi.