Paris Barış Antlaşması (1947)

Paris Antlaşması, 1946 yılında, 29 Temmuz'dan 15 Ekim'e kadar süren Paris Barış Konferansının neticesinde 10 Şubat 1947'de imzalanmıştır. Muzaffer müttefik güçleri (başta Amerika Birleşik Devletleri, Birleşik Krallık, Fransa ve Sovyetler Birliği) İtalya, Romanya, Macaristan, Bulgaristan ve Finlandiya'nın antlaşmalarını görüşmüşlerdir.

Paris Barış Konferansı'ndaki Kanada temsilcileri, Palais du Luxembourg. (soldan-sağa:) Norman Robertson, Rt. Hon. William Lyon Mackenzie King, Hon. Brooke Claxton, Arnold Heeney

Antlaşmalar İtalya, Romanya, Macaristan, Bulgaristan ve Finlandiya'nın egemen devletler olarak uluslararası ilişkilerde yeniden sorumluluk almalarını ve Birleşmiş Milletler'e üye olmaya hak kazanmalarını sağlamıştır.

Barış antlaşmalarında varılan sonuç savaş tazminatları, azınlık haklarının taahüdü ve düzenlemelerini içeriyordu. Bu toprak düzenlemeleri İtalya'nın Afrika'daki kolonilerinden çekilmesini ve Macaristan-Slovakya, Romanya-Macaristan, Sovyetler Birliği-Romanya, Bulgaristan-Romanya ve Sovyetler Birliği-Finlandiya sınırlarında değişiklikler içeriyordu.

Özellikle Finlandiya'da dayatılan sınır düzenlemesi çok büyük adaletsizlik ve Sovyetlerin Finlandiya seferi sırasında Finlandiya'nın batı nezdinde topladığı sempatinin ardından batılı güçlerin ihaneti olarak algılandı. Öte yandan bu sempati Finlandiya'nın Sovyetler Birliği'ne saldırmak için Nazi Almanyasına katılmasıyla kaybedilmişti.

Sınır değişiklikleri

  • İtalya, Kuzey Afrika'daki İtalyan Doğu Afrikası (Etiyopya, Eritre ve İtalyan Somaliland'ı kapsayan), İtalyan Libyası'nı kaybetti. Barışla birlikte İtalya'nın Arnavutluk üzerindeki hak iddiası ortadan kalktı. (İtalya Kralı aynı zamanda Arnavutluk Kralıydı.) İtalya, Çin Cumhuriyeti'ndeki Tianjin imtiyazlarını kaybetti. İtalya Istria, Fiume, Zara, Gorizia ve Pola'yı Yugoslavya'ya devretmek zorunda kaldı. Pola eyaletinin yanı sıra Trieste'nin kalanında Trieste Serbest Bölgesi oluşturuldu. İtalya, Yugoslavya'ya Doğu Adriyatik'teki tüm adaları devretmek zorunda kaldı. Oniki Adalar Yunanistan'a verildi. Fransa ile sınır, Tende vadisi ve La Brigue dışında, çoğunlukla ıssız Alpler kısımları Fransa'nın lehine değiştirildi. İtalya bu antlaşmayla, Dünya Savaşları'ndan önce ele geçirdiği toprakları bile kaybetti. (Libya ve Oniki Adalar, 1912'deki savaş sonrası yapılan Uşi Antlaşması'yla Osmanlı İmparatorluğu'ndan alınmıştı.)
  • Finlandiya-Sovyetler Birliği sınırı 1 Ocak 1941 sınırlarına göre restore edildi. (eski Petsamo ili hariç, Finlandiya'nın Kış Savaşı'ndan sonraki toprak kayıpları kabul edildi.)
  • Macaristan'ın sınırları savaş öncesi şekline getirildi. (Macaristan'ın, Çekoslovakya ve Romanya'dan aldığı kazançlar iptal, geçersiz ve hükümsüz ilan edildi) Bratislava'nın güneyindeki 3 köy hariç Çekoslovakya'ya verildi.
  • Romanya sınırı 1 Ocak 1941 sınırlarına göre yeniden düzenlendi. Macaristan sınırı hariç savaş öncesi sınırlara geri dönüldü. Romanya 1940 Craiova Antlaşması ile topraklarına kattığı Dobruca'yı Bulgaristan'a, Kuzey Bukovina ve Besarabya'yı da Sovyetler Birliği'ne bırakmak zorunda kaldı.
  • Bulgaristan, II. Dünya Savaşı sonrasında toprak kazanan tek Mihver devleti oldu. Sınırları, 1 Ocak 1941 sınırlarına göre yeniden düzenlendi.

Savaş tazminatları

Savaş tazminatı sorunu, savaş sonrasının en büyük problemi oldu. Sovyetler Birliği savaşta en ağır hasarları aldığı için Mihver devletlerden (Bulgaristan hariç) ödenmesi çok zor olan savaş tazminatları istedi. Romanya ve Macaristan, yüksek savaş tazminatları ödeyemeyeceklerini açıklayınca savaş tazminatları revize edildi.

1938 Amerikan doları fiyatlarıyla savaş tazminatı ve miktarları:

Sovyetler Birliği'nin çöküşü, Paris Barış Antlaşmaları için herhangi bir resmi değişikliğe yol açmamıştır.

Dış bağlantılar

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.