Müfide Kadri

1890 yılında İstanbul’da dünyaya geldi. Doğumundan hemen sonra annesini, küçük yaşta babasını kaybetti. Şehremaneti mümeyyizlerinden Kadri Bey tarafından evlat edinildi. Müfide’nin annesi Kadri Bey’in eşinin süt kardeşiydi. Çocukları olmayan çiftin Müfide’yi evlat edinmelerinden bir yıl sonra Kadri Bey’in eşi de öldü. İkinci bir evlilik yapan Kadri Bey’in bu evlilikten de çocuğu olmadı ve Müfide, Kadri Bey’in Çamlıca’daki evinde tek çocuk olarak büyüdü.[2] Eve gelen özel hocalardan ders alarak eğitim gördü; hiç okula devam etmedi. Yalnız resim değil; güzel sanatların tümüne karşı yeteneği keşfedildi. On yaşında resme başlayan Müfide Kadri; Osman Hamdi Bey’den özel ders aldı.[2] Güzel Sanatlar Akademisi’nde görev yapan İtalyan sanatçı Salvatore Valeri de kendisine karakalem ve suluboya dersleri verdi.[2] Müzik yeteneği de olan Müfide piyano, keman ve ud gibi enstrümanları çalmayı öğrendi.

Hamdi Bey’in teşviki ile bir sergide yer almak üzere Münih’e gönderdiği resimleri ona altın madalya kazandırdı. Bu madalya onu motive etti ve resme dört elle sarıldı. Daha çok portre ve figür alanında eser üretti; ressam Nüzhet İslimyeli’ye göre “Çok küçük yaşlarda başarıya ulaşmış ve 1911 de İstanbul Opera Cemiyeti Salonu’nda sergilenen üç yağlı boya ve bir pastel resmi geniş ilgi görmüş”tü.

Genç yaşta Şimdiki adıyla İstanbul Kız Lisesi olan dönemin Dersaadet İnas İdadisi’nde resim ve müzik öğretmeni olarak çalıştı. Taha Toros’a göre "İlk kadın resim öğretmeni” olan Müfide Kadri, ilk önce Numune Mektepleri’ne sonra da Süleymaniye’deki Nümune-i İnas adlı kız okulunun öğretmenliğine atanmış, İnas Rüşdiyesi ile İnas İdadisi’nde resim, nakış ve musiki öğretmenliği yapmıştır. II. Abdülhamit’in kızı Adile Sultan’a sarayda resim dersleri vermiştir.[1]

Resim yapmadığı zamanlarında beste yapan Müfide Kadri’nin sözleri Selahattin Bey'e ait olan "Tenan-i Şebap" adındaki bestesi, dönemindeki sanat dergilerinde yayınlanmıştır.

Genç sanatçının vereme yakalandığı, boyanın verem hastalığı üzerindeki olumsuz etkilerine aldırmadan resim yaptığı rivayet edilir. Müfide Kadri, yakalandığı hastalıktan kurtulamayarak 1912 yılında İstanbul’da öldü. Cenazesi Karacaahmet Mezarlığı’na defnedildi.[3] Osmanlı Ressamlar Cemiyeti onun mezarını yaptırmış ve mezartaşını bir palet ile süslemiştir. Bu kitabe Tuğrakeş İsmail Hakkı’nın eseridir.[2]

Müfide Kadri’nin kırk kadar eseri, aile ahbapları tarafından sergilenip satılmak üzere Donanma Cemiyeti’ne verildi ve 1912’de sergilenen eserlerden elde edilen gelir cemiyete bağışlandı. Müfide Kadri’nin ölümünden kısa bir süre sonra babası Kadri Bey Hicaz’a gidip Mekke’ye yerleşmiş ve orada ölmüştür; Hicaz’ın İngilizler tarafından işgalinden sonra dönen eşi ise gözlerini kaybederek hayatını sefalet içinde tamamlamıştır [2]

Ressamın İstanbul Resim ve Heykel Müzesi’nde iki eseri bulunur. Biri, 1907 yılında yaptığı “Sahilde Aşk” isimli romantik bir tablodur. Diğeri, sonraları Güzel Sanatlar Akademisinin ilk öğrencilerinden olan tanınmış kadın ressam Güzin Duran’ın 13 yaşındaki portresidir.[2]

Müfide Kadri’nin yaşamı, Halide Edip Adıvar’ın 1913 yılında Tanin gazetesinde yayımlanan Son Eseri adlı romanına esin kaynağı olmuştur. Yazar eseri Müfide Kadri’ye ithaf etmiştir.[4]

• Hale Asaf
• Mihri Müşfik Hanım

• İlk Resim Öğretmeni Kadın Ressamımız (Eczacıbası Sanal Müze Müfide Kadri Respoktifi, Küratör Haim Nur Gürel)