Fahrettin Arkunlar

1901'de İstanbul'da doğdu. Babası Kiyefli Mustafa Ganioğlu adlı bir subaydır. İlk ve orta öğrenimini tamamladıktan sonra 1918'de Sanayi-i Nefise Mektebi (Güzel Sanatlar Akademisi) ne girdi. Hikmet Onat ve İbrahim Çallı atölyelerinde resim öğrenimi gördü. 1924 yılında okuldan birincilikle mezun oldu ve 1925 yılında açılan Avrupa yarışma sınavını kazanarak burslu olarak Paris'e gitti. 1927'ye kadar Paris Julien Akademisi ve Ecole Nationale des Art Decoratif'te Albert Laurens atölyesinde eğitimini sürdürdü. 1928 Almanya Leipzig Staatliche Akademie'de Prof. Dr. Heroux, Prof. Dr. Karl Miersch ve Prof. Dr. Tiemann'dan ders alarak master derecesini tamamlayarak yurda döndü.

1929 yılında Müstakil Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliği'nin kurucu üyesi oldu. 1933'te Moskava'daki Türk Ressamları Sergisi'ne katıldı. 1934 yılında ortaokullarda resim öğretmenliğine başladı. 1958 yılında emekli olana kadar bu görevi sürdürdü. 1939'dan itibaren hemen her yıl Devlet Resim ve Heykel Sergileri'ne katıldı.

1941'de CHP'nin düzenlediği 4. yurt gezisi kapsamında Artvin'e gitti.[1] Ertesi yıl, yurt gezisine gönderilen ressamların yapıtlarıyla düzenlenen sergiye Artvin yöresine ait yedi adet yağlı boya tablo ve desen ile katıldı. 21 Mart 1971'de İstanbul'da öldü.

Sanatçının başta İstanbul ve Ankara Devlet Resim ve Heykel müzelerinde olmak üzere birçok resmî ve özel koleksiyonda yapıtları bulunmaktadır. Sanatçı birçok karma sergiye katılmıştır.[2][3]

Arkunlar, peyzaj ve portreler dışında az sayıda non-figüratif resim de yaptı. Genellikle klasist yaklaşımla oluşturduğu, plastik bütünlük ve dengenin önem kazandığı figürlü kompozisyonlarla tanınır.[2]

Sanatçının, Anadolu köylerinden, kasabalarından, kentlerinden günlük yaşam sahneleri, çeşitli insan tiplemeleriyle ağırlık kazanan figürlü kompozisyonları yanında alegorik bir anlayışla ele alınan kompozisyonlarında, özellikle dekoratif resmin ustalarından Puvis de Chavannes'e bağlanabilecek bir tarzda sembolizmin etkileri kendisini göstermektedir. Arkunlar'ın yapıtlarında başlıca iki konu ortaya çıkmaktadır: Sanatçının dış dünyasını yansıttığı köy, kasaba ve kent yaşamından çeşitli görünümler ile onun imgelem gücünü yansıtan kompozisyonlar.[3]

Sanatçının bilinmeyen bir yönü de karikatüre olan ilgisidir. Günümüze ulaşan az sayıdaki karikatüründe, yaşadığı dönemin siyasetini, yeni türeyen insan tiplerini, çıkar ilişkilerini bir kara mizah anlayışı ile yansıtmıştır.[3]

• 1968 T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Devlet Güzel Sanatlar Galerisi - İstanbul
• 1991 Emlak Bankası Sanat Galerisi - İstanbul
• 2001 Axa Oyak Sanat Galerisi - İstanbul