Israrlı takip

Israrlı takip konusunda yasal düzenlemeler yapan ilk Avrupa ülkesi Danimarka olmuştur. 1933 yılında çıkartılan kanunla ısrarlı takip suç olarak kabul edilmiş ve hapis cezasının yanı sıra para cezası, koruma tedbiri gibi ilave uygulamalarla caydırıcılığı arttırılmaya çalışılmıştır. Uzun yıllar boyunca diğer ülkelerin gündemini ve yasalarını pek meşgul etmeyen bu konu, 1997'de İrlanda yasalarına girmiş ve böylece İrlanda ısrarlı takibi ele alan ilk AB üyesi ülke olmuştur. 1998'de Belçika, 2000'de Hollanda, 2006'da Avusturya ve son olarak 2007 yılında Almanya da ısrarlı takibi suç olarak kabul etmiştir. Ayrıca; Fransa, İsveç ve Slovenya anayasalarında, doğrudan bir düzenleme bulunmasa da, "ısrarlı takip" kavramı yer almaktadır.[2]

Türk hukukunda ısrarlı takip bir suç teşkil etmemektedir. Yalnızca böyle bir durum oluştuğunda fail hakkında uzaklaştırma, mağdur hakkında ise koruma tedbiri alınabileceğine dair ifadeler bulunur. Bu haliyle pek çok Avrupa ülkesi tarafından suç olarak kabul edilen ve ağır yaptırımları olan bir eylemin Türk Ceza Kanununda yeterince işlenmemesi büyük bir hukuki açıktır. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi de 2009 yılında karara bağladığı bir dava sonucunda "Türk yargı makamlarının kadına yönelik şiddet konusunda gereken hassasiyeti göstermeyip suçun cezalandırılması konusunda da cinsiyet ayrımcılığına dayalı hak ihlali yaptıkları"na dair bir açıklama yapmıştır.[3]