And kondoru

And kondoru (Vultur gryphus), Yeni Dünya akbabaları (Cathartidae) ailesinden olan ve Vultur cinsindeki tek kuş türüdür. Güney Amerika'ya özgü olan bu yırtıcı kuş türü And Dağları'nda ve Büyük Okyanus kıyılarında bulunur. Batı Yarımküre'nin en büyük uçan kara kuşudur.

And kondoru
Dişi
Erkek
Korunma durumu
Bilimsel sınıflandırma
Âlem: Animalia
Şube: Chordata
Sınıf: Aves
Takım: Incertae sedis (tartışmalı)
Familya: Cathartidae
(Yeni Dünya akbabasıgiller)
Cins: Vultur
Rene Primevere Lesson, 1842
Tür: V. gryphus
İkili adlandırma
Vultur gryphus
Linnaeus, 1758

And kondorunun yaşadığı bölgelerin yaklaşık gösterimi. Sarı renk yaşam alanını gösterir.
Sinonimler

Vultur fossilis Moreno & Mercerat, 1891
Vultur patruus Lönnberg, 1902
Vultur pratruus Emslie, 1988 (lapsus)

And kondoru, boynunun altında beyaz yaka tüyleri ve özellikle erkek kuşların kanatlarında beyaz lekeler bulunan büyük ve siyah bir akbabadır. Baş ve boyun hemen hemen tamamıyla tüysüz ve donuk kırmızı renktedir. Kuşun heyecan durumuna göre baş ve boyun parlak kırmızı renge dönüşebilir. Erkeklerin boynunda sarkık bir gerdan ve başın üst ön kısmında koyu kırmızı bir ibik bulunur. Yırtıcı kuşların çoğunun tersine erkek dişiden daha büyüktür.

Kondor, asıl olarak hayvan leşi ile beslenir, geyik ve sığır gibi büyük hayvan leşlerini tercih eder. Cinsel olgunluğa beş ile altı yaşında erişir ve genel olarak ulaşılmaz yamaçlarda 3.000 ile 5.000 m yükseltide yuva yapar. Normal olarak bir ya da iki yumurta yumurtlar. 50 yıla kadar varan ömrü ile dünyanın en uzun yaşayan kuşlarından biridir.

IUCN tarafından neredeyse tehdit altında türlerden sayılan And kondoru, Arjantin, Bolivya, Ekvador, Kolombiya, Peru ve Şili'nin ulusal sembolüdür. Güney Amerika'nın And Dağları bölgesinin folklor ve mitolojisinde önemli bir rol oynar. Doğal yaşama alanlarının azalması ve avcılar tarafından öldürülen hayvan leşlerinden kaynaklanan ikincil zehirlenmeler karşılaştığı tehditlerdir. Çeşitli ülkelerde doğal ortamı dışında üreme programları başlatılmıştır.

Taksonomi

Peru'nun güneyinde Colca kanyonunda bir And kondoru süzülürken

And kondoru Carl Linnaeus tarafından 1758 yılında Systema Naturae adlı eserinin onuncu basımında tanımlanmıştır ve hâlâ orijinal ikili adı olan Vultur gryphus 'u korumaktadır.[1] And kondoru bulunduğu ülkeye göre Arjantin kondoru, Bolivya kondoru, Ekvador kondoru, Kolombiya kondoru, Peru kondoru ya da Şili kondoru olarak da adlandırılabilir. Cins ismi olarak kullanılan Vultur Latince "akbaba" anlamına gelen vultur ya da voltur sözcüklerinden alınmıştır.[2] İkili ismi ise Yunanca γρυπός (grupós, "çengel burunlu") sözcüğünden gelir.[3] Kondor adı ise Quechua cuntur sözcüğünden gelmiştir.[4]

And kondorunun ve Yeni Dünya akbabalarının diğer altı türünün doğru taksonomik yeri henüz tam olarak belirlenememiştir.[5] Görünüş olarak birbirlerine benzemelerine ve ekolojik olarak aynı görevlere sahip olmalarına rağmen Yeni Dünya ve Eski Dünya akbabaları dünyanın farklı bölgelerinde farklı atalardan evrime uğrayarak gelmişlerdir ve aralarında yakın bir bağ yoktur. Bu iki ailenin ne kadar farklı olduğu hâlâ tartışılmaktadır. Bazı otoritelerin ilk yorumları Yeni Dünya akbabalarının leyleklerle yakın akraba olduğu yönündeydi.[6] Yakın zamanda ise otoriteler Eski Dünya akbabaları ile birlikte Gündüz yırtıcı kuşları takımında oldukları görüşünü paylaşmakta,[7] ya da kendilerine ait olan Cathartiformes takımına sokmaktadırlar.[8] Güney Amerika Sınıflandırma Komitesi Yeni Dünya akbabalarını Leyleksiler takımından çıkararak Incertae sedis yani belirsiz olarak sınıflandırdı ama Gündüz yırtıcı kuşlarına ya da Cathartiformes takımına alınabilmelerinin mümkün olduğunu belirtti.[5]

And kondoru, Vultur cinsinde kabul edilen tek yaşayan türdür.[9] Yoğun fosil kalıntılarından bilinen Kaliforniya kondorunun aksine And kondorunun günümüze kadar çok az fosili bulunmuştur. Plio-/Pleistosen döneminin Güney Amerika kondorlarının günümüzdeki türden çok farklı olmadığı belirlenmiştir. Ancak Bolivya'da Tarija ilinde Pliosen dönemi kalıntılarında bulunan görece küçük kemiklerin daha küçük bir alt türe ait olduğu sanılmaktadır, V. gryphus patruus.[10]

Fiziksel özellikleri

Gagadan kuyruğa ortalama boyu Kaliforniya kondorundan yaklaşık beş cm kısa olsa da And kondorunun 274 ile 310 cm arasındaki kanat genişliği daha büyüktür.[11] Aynı zamanda daha ağırdır; erkekler 11 ile 15 kg'a, dişiler de 7,5 ile 11 kg'a ulaşırlar.[12] Boyları 117 ile 135 cm arasında değişir.[13] Ölçümler genellikle doğal hayatın dışında yetiştirilen kondorlardan alınmıştır.[11]

Erişkin kuşların tüyleri siyahtır ancak boyunlarının alt kısmında çepeçevre beyaz tüylere ve özellikle de erkeklerin kanatlarında, ilk tüy dökmeye kadar tamamlanmayan geniş beyaz kuşaklar bulunur.[13] Baş ve boyun kırmızı ve siyaha çalan kırmızı renktedir, çok az tüy bulunur. Baş ve boyun, kuş tarafından sürekli olarak temiz tutulur,[14] kellikleri hijyen için uyum sağlamıştır, yüksek rakımlarda çıplak deri ultraviyole ışınlara ve dehidratasyona maruz kalarak sterilize olur.[12] Başın üst kısmı düzdür. Erkeklerde başın ön kısmında kırmızı bir ibik bulunur, boyun derileri katlanarak sarkık bir gerdan oluşturur.[13] Kuşun heyecan durumuna göre baş ve boyun derisi kızarır ve bu bireyler arasında iletişim için kullanılır. Genç kuşlar genel olarak grimsi kahverengidir, baş ve boyun derileri siyahımsı ve boyun tüyleri kahverengidir.[15]

Bir And kondoru süzülürken

Orta parmakları oldukça uzundur ve arkaya dönük parmakları çok az gelişmiştir. Tüm parmakların pençeleri oldukça düz ve küttür. Ayaklar daha çok yürümek için uygundur ve Eski Dünya akbabalarının tersine silah olarak kullanmak ya da tutmak için uygun değildir.[16] Gaga çengel şeklindedir ve çürüyen eti koparmak için uyum sağlamıştır.[17] Erkeklerin gözbebekleri kahverengi, dişilerin ise koyu kırmızıdır.[18] Gözkapaklarında kirpik yoktur.[19] Yırtıcı kuşlar arasında genel olarak rastlananın tersine dişiler erkeklerden daha küçüktür.

Doğal yaşam alanları

And Kondoru Güney Amerika'da And Dağları'nda bulunur. Doğal yaşam alanı kuzeyde çok nadir olarak görüldüğü Venezuela ve Kolombiya'dan başlar,[20] ve güneye doğru Ekvador, Peru, ile Şili'ye, Bolivya ve Batı Arjantin'den Tierra del Fuego'ya kadar iner.[15] 19. yüzyılın başlarında And kondoru batı Venezuela'dan And Dağları boyunca Tierra del Fuego'ya kadar üremekteydi ancak insan varlığının etkisiyle bu alan oldukça daralmıştır.[21] Doğal yaşam alanı 5.000 m. yükseltiye kadar açık düzlükler ve dağlık alanlardan oluşur. Genel olarak havadan aşağıdaki leşleri kolayca bulmasına olanak sağlayan görece açık, ağaçsız alanları tercih eder.[22] Ara sıra Bolivya'nın doğusu ve Brezilya'nın güneybatısındaki alçak rakımlı alanlara,[6] Şili ve Peru'daki alçak çöllüklere de iner, ve Patagonya'nın güney kayın ormanlarında da bulunur.[20]

Ekoloji ve davranış

Büyük daireler çizerek uçan kondorun hareketleri dikkat çekecek kadar zariftir.[23] Kanatları yatay olarak uzatılmış ve birincil tüyleri uçlarda yukarıya doğru kıvrılmış olarak süzülür.[13] Geniş uçuş kaslarını tutacak geniş bir sternumunun olmaması And kondorunu fizyolojik olarak asıl süzülerek uçan bir kuş olarak tanımlar. Yerden kalkarken kanatlarını çırpar ama orta derece bir yüksekliğe geldiğinde nadiren kanat çırpar ve havada kalabilmek için termal akımlardan yararlanır.[24] Charles Darwin, gözlemlediği kondorların yarım saat boyunca bir kere bile kanat çırpmadıklarını belirtir.[25] Genel olarak, birkaç kanat çırpmayla uçuşa başlayabileceği yüksek yerlerde tünemeyi tercih eder. And kondorları genel olarak termal akımların bulunduğu kayalık yamaçların yakınlarında havada süzülürken görülür.[26]

Diğer Yeni Dünya akbabalarında olduğu gibi And kondorları da sıradışı ürohidroz özelliğine sahiptir, yani dışkılarını ayaklarına boşaltarak buharlaşma yoluyla serinlerler.[27] Bu alışkanlıklarından ötürü bacaklarında genellikle ürik asitin birikmesinden kaynaklanan beyazlıklar bulunur.[16]

Beslenme

And kondoru leşçi bir kuştur, asıl olarak hayvan leşleri ile beslenir.[24] Doğal ortamlarında büyük bölgelere sahiptirler, gün içinde leş bulabilmek için sıklıkla 200 km'den fazla bir mesafe katederler.[12] İç bölgelerde ölü çiftlik hayvanları ile vahşi geyikler gibi büyük hayvan leşlerini tercih ederken, kıyılarda genel olarak karaya vuran ölü deniz memelileri ile beslenirler. [18] Ayrıca daha küçük kuşların yuvalarına baskın düzenleyerek bunların yumurtaları ile de beslenirler.[28] Kıyı bölgelerinde düzenli bir besin kaynağı bulunur ve özellikle bolluk olan bölgelerde bazı And kondorları besin arama bölgelerini kıyıda birkaç kilometre ile sınırlı tutar.[21] Hayvan leşlerini ya yukarıdan görerek ya da kuzgun veya diğer akbabalar gibi diğer leşçileri izleyerek bulurlar.[29] Yeni Dünya akbabalarının Cathartes türünden hindi akbabası, küçük sarı başlı akbaba ya da büyük sarı başlı akbabayı takip ederek leşlere ulaşır. Cathartes cinsinden akbabalar, koku yolu ile, ölen hayvanların çürümesiyle oluşan etil merkaptan kokusunu izleyerek leşleri bulur. Bu küçük akbabalar, daha büyük olan kondorun yardımı olmadan büyük hayvanların sert derilerini parçalayamaz. Bu türler arasındaki işbirliği ortak bağımlılığın bir örneğidir.[30] And kondorları doğal yaşam alanlarında ara sıra beslenirler, bazen birkaç gün besin almadan geçirebilirler. Besin bulduklarında ise bazen havalanamayacak kadar kilolarca et yerler. Ayak ve pençeleri, tutmak için uygun olmadığından yerde iken beslenmek zorundadırlar.[12] Ortalıkta kaldığında hastalık kaynağı olabilecek olan leşlerden kurtulmayı sağladığı için, diğer leşçiler gibi ekosistem içinde önemli rol oynarlar.[31]

Üreme

Peru'da Colca kanyonunda genç bir kondor

And kondorları cinsel olgunluğa beş ya da altı yaşından önce ulaşmaz.[32] 50 yıldan fazla yaşayabilir ve ömür boyu aynı eşle çiftleşirler.[33] Kur zamanı erkek kondorun boynu renk değiştirerek donuk kırmızıdan parlak sarıya dönüşür ve şişer.[34] Erkek dişiye yaklaşırken boynunu dışarı uzatarak şişmiş boynunu ve göğüs lekesini ortaya çıkarır ve ıslık sesi çıkarır,[35] daha sonra kanatlarını açarak dik durur ve dilini şaklatır.[18] Diğer kur ritüelleri ıslık sesi çıkarma, kanatlar kısmen açık iken gıdaklayıp sıçramak ve dans etmek gibi eylemleri içerir.[12] And kondoru tünemek ve kuluçkaya yatmak için 3.000 ile 5.000 m yükseklikleri tercih eder.[36] Yumurtalar etrafına konmuş birkaç çalı çırpıdan oluşan yuvasını ulaşılması mümkün olmayan kaya yamaçlarının üzerine yapar. Ancak çok az yamaç bulunan Peru'nun kıyı bölgelerinde bazı yuvalar yalnızca tepelerin sırtlarında gölgeli kuytu yerlerde bulunur.[21] Her iki yılda bir, Şubat ile Mart aylarında ağırlığı 280 g civarında ve boyutları 75 ile 100 mm arasında bir veya iki mavimsi beyaz yumurta yumurtlar. Anne ve baba tarafından kuluçkuya yatılır ve 54 ile 58 gün sonra yumurtalar çatlar ve yavrular çıkar.[18] Eğer yumurta ya da yavru kaybolur ya da ölürse yerine başka bir yumurta yumurtlanır. Araştırmacılar ve yetiştiriciler bu özellikten yararlanarak genellikle ilk yumurtayı ayrı bakmak üzere uzaklaştırarak annenin ikinci bir yumurta yumurtlamasını sağlar ve üremeyi iki katına çıkarır.[37]

Yavrular en az ebeveynleri kadar büyüyünceye kadar grimsi bir tüyle kaplıdır. Ancak altı aydan sonra uçabilecek konuma gelirler,[13] ama iki yaşına kadar, yerlerine yeni yumurta yumurtlanana kadar, ebeveynleri ile aynı yuvada kalır ve avlanırlar. Geniş kondor grupları içinde çok iyi gelişmiş bir sosyal yapı vardır. Vücut lisanı, oyunlar ve kuş çığlıkları ile belirlenen bir hiyerarşiye sahiptirler.[38]

İnsanlar ile ilişkileri

Korunma durumu

Koruma altında bir kondor

And kondoru IUCN tarafından yakın tehdit altında türler arasında sayılmaktadır. İlk olarak 1970 yılında ABD'nin tehlike altındaki türler listesine girmiştir,[39] bu listeye doğal yaşama alanının tamamında ya da bir kısmında soyunun tükenmesi tehlikesi altındaki türler alınmaktaydı.[40] Kondor popülasyonunun azalmasının sebepleri leş arama için kullandıkları bölgenin küçülmesi ve avcılar tarafından öldürülen hayvanlar nedeniyle oluşan ikincil zehirlenmedir.[41] Asıl olarak doğal yaşama alanının kuzey bölgesinde tehdit altındadır ve son yıllarda popülasyonunun oldukça azaldığı Venezuela ve Kolombiya'da nadir olarak rastlanır.[42] Çok az ölüm oranına ve dolayısıyla da düşük üreme oranına uyum sağladığından insanlar tarafından verilen zarara karşı oldukça duyarlıdır,[20] bu zararın asıl kaynaklarından biri, kondorların sürü hayvanlarına saldırdığını iddia eden çiftçilerin verdiği zarardır.[33] Doğa savunucuları tarafından uygulanan eğitim programlarıyla bu yanlış anlaşılmaların önüne geçilmeye çalışılmıştır.[43] Kuzey Amerika'da hayvanat bahçelerinde büyütülen And kondorlarının popülasyonları artırmak için doğal hayata salınmaları programları,[43] Arjantin, Venezuela ve Kolombiya'da uygulanmaktadır. Esaret altında yetiştirilen ilk And kondorları 1989'da doğal yaşam alanlarına salınmıştır.[44] Kondorları büyütürken insan teması en az seviyede tutulmalıdır. Salındıkları zaman insanlardan korkmamalarına dolayısıyla da zarar görmelerine neden olacağından, insanlardan etkilenmemeleri için bebek kondorlar And kondorlarına benzeyen el kuklalarıyla beslenir.[45] Kondorlar salınmadan önce kuş barınaklarında üç ay boyunca tutularak salınacakları çevreye uyum sağlamalarına dikkat edilir.[45] Salınan kondorlar hareketlerini takip edebilmek ve hayatta kalıp kalmadıklarını anlamak amacıyla uyduyla izlenir.[17]

Yakın akraba olan Kaliforniya kondorlarının doğal ortamda hiç kalmamasından sonra ABD Balık ve Vahşi Hayat Servisi'nin başlattığı bir deney sonucu Kaliforniya'da öncelikle And kondorları salındı. Bir Güney Amerika kuş türünü ABD'ye kazara sokmayı engellemek için yalnızca dişilerin salındığı bu deneyde başarılı olunduktan sonra tüm kuşlar geri toplandı ve Güney Amerika'da tekrar salındı. Bu deneyden sonra Kaliforniya kondoru da ABD'de doğal ortamlarına tekrar salınmaya başladı.[46]

Kültürde oynadığı rol

And kondoru Arjantin, Bolivya, Ekvador, Kolombiya, Peru ve Şili'nin ulusal sembolüdür. Bolivya, Ekvador, Kolombiya ve Şili'nin ulusal kuşudur.[47] Güney Amerika And Dağları bölgesinin folklor ve mitolojisinde oldukça önemli yer tutar.[33] Kondorlar And sanatında yaklaşık MÖ 2500 yılından beri tasvir edilir,[48] ve And bölgesine özgü dinlerin bir parçasıdır.[49] And mitolojisinde, And kondoru güneş tanrısı ile bağdaştırılır [50] ve yukarıdaki dünyanın hâkimi olduğuna inanılır.[51] Birçok And kültüründe And kondoru bir kudret ve sağlık timsalidir. Kemikleriyle organlarının hastalıklara çare olduğuna inanılır ve bu nedenle bazen avcılar tarafından kemik ve organları için avlanırlar.[17][52] Peru'da yapılan bir çeşit boğa güreşinde boğanın sırtına bir kondor bağlanır ve boğa güreşi esnasında kondor boğanın sırtını gagalar. Kondor genel olarak hayatta kalır ve salıverilir.[53] Peru'da arranque del condor diye bilinen bir törende canlı bir kondor başaşağı asıldığı yerde önünden geçenler tarafından ölene kadar yumruklanır.[54]

And kondoru birçok ülkenin posta pulunda da kullanılmıştır. Arjantin'de 1960'ta, Bolivya'da 1985'te, Ekvador'da 1958'de, Kolombiya'da 1992'de, Peru'da 1973'te, Şili'de 2001'de ve Venezuela'da 2004'te pullarda yer almıştır.[55] Ayrıca Kolombiya ve Şili'de madenî ve kâğıt paralarda da yer almıştır.[56] Kondor, And Dağları'nın bir sembolü olarak, değişik And ülkelerinin ulusal armalarında da kondor bulunur.

Kaynakça

  1. Linnaeus, C (1758). Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata. Holmiae. (Laurentii Salvii). s. 86. V. maximus, carúncula verticali longitudine capitis.
  2. Simpson, D.P. (1979). Cassell's Latin Dictionary (5 bas.). Londra: Cassell Ltd. s. 883. ISBN 0-304-52257-0.
  3. Liddell, Henry George (1980). Greek-English Lexicon, Abridged Edition. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-910207-4.
  4. J. Simpson, E. Weiner (ed), (Ed.) (1989). "Raven". Oxford English Dictionary (2nci basım bas.). Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-861186-2.
  5. Remsen, J. V., Jr.; C. D. Cadena; A. Jaramillo; M. Nores; J. F. Pacheco; M. B. Robbins; T. S. Schulenberg; F. G. Stiles; D. F. Stotz & K. J. Zimmer. 2007. A classification of the bird species of South America. 2 Mart 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. South American Classification Committee. Erişim tarihi 2007-10-15
  6. Charles Sibley ve Burt L. Monroe. 1990. Distribution and Taxonomy of the Birds of the World 12 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Yale University Press. ISBN 0-300-04969-2. Erişim tarihi 2007-04-11.
  7. Charles Sibley ve Jon Edward Ahlquist. 1991. Phylogeny and Classification of Birds: A Study in Molecular Evolution 12 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Yale University Press. ISBN 0-300-04085-7. Erişim tarihi 2007-04-11.
  8. Ericson, Per G. P.; Anderson, Cajsa L.; Britton, Tom; Elżanowski, Andrzej; Johansson, Ulf S.; Kallersjö, Mari; Ohlson, Jan I.; Parsons, Thomas J.; Zuccon, Dario & Mayr, Gerald (2006): Diversification of Neoaves: integration of molecular sequence data and fossils. Biology Letters online: 1-5. PDF preprint 8 Kasım 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Electronic Supplementary Material 25 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (PDF)
  9. "Vultur gryphus". Integrated Taxonomic Information System. 21 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2008.
  10. Fisher, Harvey L. (1944). "The skulls of the Cathartid vultures". Condor. 46 (6). ss. 272-296.
  11. Ferguson-Lees, James (2001). Raptors of the World. Boston: Houghton Mifflin. ISBN 0-618-12762-3.
  12. Lutz, Dick (2002). Patagonia: At the Bottom of the World. DIMI Press. ss. 71-74. ISBN 0931625386. 16 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  13. Hilty, Stephen L. (1977). A Guide to the Birds of Colombia. Princeton University Press. s. 88. ISBN 069108372X. 21 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  14. "Behavior of the Andean Condor". Cleveland Metroparks Zoo. 10 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007.
  15. Blake, Emmet Reid (1953). Birds of Mexico: A Guide for Field Identification. University of Chicago Press. ss. 262-263. ISBN 0226056414. 25 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  16. Feduccia, J. Alan (1999). The Origin and Evolution of Birds. Yale University Press. s. 300. ISBN 0226056414. 11 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  17. "Andean Condor". Zoological Society of San Diego. 4 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007.
  18. Friends of the Zoo. "Andean Condor". Smithsonian National Zoological Park. 3 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2008.
  19. Fisher, Harvey L. (1942). "The Pterylosis of the Andean Condor". Condor. 44 (1). ss. 30-32.
  20. "Species factsheet: Vultur Gryphus". BirdLife International. 2004. 5 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2008.
  21. Haemig, PD (2007). "Ecology of Condors". Ecology Online Sweden. 13 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007.
  22. "Habitat of the Andean Condor". Cleveland Metroparks Zoo. 10 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007.
  23. Kricher, John C. (1997). A Neotropical Companion. Princeton University Press. s. 224. ISBN 0691009740. 25 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  24. Wehner, Ross (2007). Moon Peru. Avalon Travel. s. 180. ISBN 1566919835. 25 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  25. Darwin, Charles (1909). The Voyage of the Beagle. P.F. Collier. s. 201. 2 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  26. Benson, Sara & Paul Hellander (2007). Peru. Lonely Planet Publications. s. 53. ISBN 1740597494. 13 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  27. Sibley, Charles G. and Jon E. Ahlquist (1991). Phylogeny and Classification of Birds: A Study in Molecular Evolution. Yale University Press. ISBN 0-300-04085-7. 12 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  28. "Andean Condor (Vultur Gryphus)". National Geographic. 28 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007.
  29. Snyder, Noel F. R. and Helen Snyder (2006). Raptors of North America: Natural History and Conservation. Voyageur Press. s. 45. ISBN 0760325820. 3 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  30. Muller-Schwarze, Dietland (2006). Chemical Ecology of Vertebrates. Cambridge University Press. s. 350. ISBN 0521363772. 25 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  31. Gomez, LG; Houston, DC; Cotton, P; Tye, A (1994). "The role of greater yellow-headed vultures Cathartes melambrotus as scavengers in neotropical forest". Ibis. 136 (2). ss. 193-196. 16 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2008.
  32. "Andean Condor (Vultur Gryphus)". The Peregrine Fund. 26 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007.
  33. Tait, Malcolm (2006). Going, Going, Gone: Animals and Plants on the Brink of Extinction. Sterling Publishing. s. 22. ISBN 1845250273. 2 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  34. Whitson, Martha A (1968). "Breeding Behavior of the Andean Condor (Vultur Gryphus)" (PDF). Condor. Cilt 71. Cooper Ornithological Society. ss. 73-75. 10 Nisan 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007.
  35. Gailey, Janet (1973). "Observations on the Breeding Behavior of the Andean Condor (Vultur Gryphus)" (PDF). Condor. Cilt 75. Cooper Ornithological Society. ss. 60-68. 25 Mart 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007.
  36. Fjeldså, Jon (1990). Birds of the High Andes. Apollo Books. s. 90. ISBN 8788757161. 14 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  37. National Research Council (1992). Scientific Bases for the Preservation of the Hawaiian Crow. National Academies Press. s. 74. ISBN 0309047757. 14 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008. 18. harf sırasında bulunan |son= parametresi line feed character içeriyor (yardım)
  38. Donazard, José A (2002). "Social structure of Andean Condor roosts: Influence of sex, age, and season". Condor. 104 (1). Cooper Ornithological Society. ss. 832-837. 4 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2008.
  39. "Species Profile: Andean Condor". United States Department of Fish and Wildlife. 3 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2007.
  40. "Endangered Species Program". United States Department of Fish and Wildlife. 13 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2007.
  41. Reading, Richard P. (2000). Endangered Animals: A Reference Guide to Conflicting Issues. Greenwood Press. s. 16. ISBN 0313308160. 14 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  42. Beletsky, Les (2006). Birds of the World. JHU Press. s. 70. ISBN 0801884292. 25 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  43. Roach, John (22 Temmuz 2004). "Peru's Andean Condors Are Rising Tourist Attraction". National Geographic News. National Geographic. 24 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007.
  44. Conservation and Research for Endangered Species. "Andean Condor Reintroduction Program". Zoological Society of San Diego. 14 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007.
  45. Pullin, Andrew S. (2002). Conservation Biology. Cambridge University Press. s. 234. ISBN 0521644828. 30 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2008.
  46. "California condor, (Gymnogyps californianus)". U.S. Fish and Wildlife Service. 1 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2007.
  47. MacDonald, Tina. "National Birds". 30 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2007.
  48. Werness, Hope B. (2004). The Continuum Encyclopedia of Animal Symbolism in Art. Continuum International Publishing Group. s. 103. ISBN 0826415253.
  49. Howard-Malverde, Rosaleen (1997). Creating Context in Andean Cultures. Oxford University Press. s. 16. ISBN 0195109147.
  50. Mundkur, Balaji (1983). The Cult of the Serpent. SUNY Press. s. 129. ISBN 0873956311.
  51. Mills, Alice ; Parker, Janet & Stanton, Julie (2006). Mythology: Myths, Legends and Fantasies. New Holland Publishers. s. 493. ISBN 1770074538.
  52. "History of the Andean Condor". Cleveland Metroparks Zoo. 10 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007.
  53. Kokotovic, Misha (2007). The Colonial Divide in Peruvian Narrative:Social Conflict and Transculturation. Sussex Academic Press. s. 49. ISBN 1845191846.
  54. Mackenzie, John P.S. (1986). Birds of Prey. Toronto: NorthWood, Inc. s. 30. ISBN 1-55971-019-5.
  55. "Andean Condor". Bird Stamps. 15 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2008.
  56. "A Field Guide to the Birds on Banknotes". Krause Publications. 26 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2008.

Dış bağlantılar

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.