Troleybüs

Troleybüs, gücünü genellikle yol boyunca asılı olan bir elektrik hattındaki iki kablodan alan elektrikli otobüs. İki kablo kullanılmasının sebebi tramvayların aksine lastik tekerlekler kullanılması sebebiyle tek kabloyla devrenin tamamlanmasının olanaksız olmasıdır.[1]

Moskova'da kullanılan bir troleybüs
Troleybüs

Tasarımı

1947 model Pullman Standard model 800 troleybüsün diyagramı
  1. Elektrik hattı
  2. Rota
  3. Dikiz aynası
  4. Farlar
  5. Ön kapı (biniş kapısı)
  6. Ön tekerlekler
  7. Arka kapı (iniş kapısı)
  8. Arka tekerlekler
  9. Dekoratif parçalar
  10. Pantograf (troley) bağlantısı
  11. Pantograf çekme halatı
  12. Pantograf ayakkabısı (boynuz)
  13. Pantograf kolu (güç aktarıcı)
  14. Pantograf bağlama kancaları
  15. Pantograf tabanı ve gövdesi
  16. Otobüs numarası

Geçmişi

Dünya çapındaki troleybüs ağları:
  Troleybüs ağı olan ülkeler (metrobüs dahil)
  Troleybüs ağı olan ülkeler (metrobüs dahil değil)
  Planlanan troleybüs ağları (yeni veya yeniden inşası)
  Troleybüs ağına geçmişte sahip olan ülkeler
  Troleybüs ağına hiç sahip olmayan ülkeler

İlk troleybüs 29 Nisan 1882 tarihinde Berlin'in banliyösünde kurulmuş olan sistemdir. Kurulan bu sisteme Ernst Werner von Siemen "Elektromote" adını vermiştir.

Türkiye'deki durum

Ankara

1947 yılında, Türkiye'nin ilk Troleybüs Şebekesi Ankara'da kurularak hizmete açılmıştır. 1 Haziran 1947’de 10 adet Brill marka, 1948’de yine 10 adet FBW marka troleybüs; Ulus - Bakanlıklar hattında hizmete girmiştir. 1952’de alınan 13 MAN araçla birlikte, Ankara’da çalışan troleybüs adedi; 33’e ulaşmıştır. Bunun haricinde Ankara'da Alfa-Romeo marka troleybüsler de kullanılmış ve bu troleybüsler Dışkapı-Bahçelievler ile Dışkapı-Kavaklıdere hatlarında kullanılmışlardır. 1979-1981 döneminde trafiği aksattıkları ve yavaş gittikleri gerekçesiyle hizmetten kaldırıldılar.

İstanbul

İstanbullular’a her iki yakada uzun yıllar hizmet veren tramvayların 1960’larda kentin ihtiyacını karşılayamaz hale gelmesi üzerine; otobüslere oranla daha ekonomik olması da göz önüne alınarak Troleybüs sisteminin kurulmasına karar verilir. Güç beslenmesi çift havai elektrik hattından sağlanan Troleybüsler için ilk hat Topkapı-Eminönü arasında döşenir. İtalyan Ansaldo San Giorgia firmasına 1956-57 yıllarında sipariş edilen Troleybüsler 27 mayıs 1961’de hizmete girer. Toplam uzunluğu 45 km. olan şebeke, 6 kuvvet merkezi ve 100 troleybüslük işletmenin maliyeti o günün rakamıyla 70 milyon TL’yi bulur. Şişli ve Topkapı garajlarına bağlı olarak hizmet veren ve kapı numaraları birden yüze kadar sıralanan araçlara 1968 yılında tamamen İETT işçilerinin üretimi olan ‘Tosun’ da katılınca araç sayısı 101 olur. Tosun, 101 kapı numarasıyla İstanbullular’a on altı yıl süreyle hizmet verir.

Elektrik kesintileri yüzünden sık sık yollarda kalan ve seferleri aksayan Troleybüsler, trafiği engellediği gerekçesiyle 16 Temmuz 1984’te işletmeden kaldırılır. Araçlar İzmir Belediyesi’ne bağlı ESHOT (Elektrik, Su, Havagazı, Otobüs ve Troleybüs) Genel Müdürlüğü’ne satılır. Troleybüslerin 23 yıllık İstanbul macerası böylece son bulur.

İzmir

Ankara'dan sonra Türkiye'de troleybüsü kullanan ikinci şehirdir. 28 temmuz 1954 açılır 1984 İstanbul'daki troleybüsler İzmir'e gönderildi. 76 tane olduğu biliniyor. Türkiye'de troleybüsün en son kaldırıldığı şehir olan İzmir'de troleybüs, 6 Mart 1992'de kaldırıldı.

Malatya

Tüm Türkiye'de kaldırılmasına rağmen 11 Mart 2015 tarihinde birçok soruna rağmen Malatya'da trambüs adıyla tekrar hizmete başlamıştır. Seferlere başladıktan yalnızca 4 gün sonra 15 Mart 2015 tarihinde İnönü Üniversitesi Kampüsü'nde bir trambüs (troleybüs) durduğu yerde yanmış, can kaybı yaşanmamıştır.

Galeri

Kaynakça

  1. "Dünden Bugüne Troleybus..Kim İcat etti ? Nasıl Çalışır? Ülkemizdeki ve Dünya'da Kullanımı". www.tasitteknolojileri.com. 24 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2015.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.