Mogao Mağaraları

Mogao mağaraları, (Çince: 莫高窟; pinyin: mò gāo kū), Mogao yeraltı odaları, Bin Buda mağaraları (Çince: 千佛洞; pinyin: qiān fó dòng) ve Dunhuang mağaraları adlarıyla da bilinir. Çin'in Gansu eyaletinin Dunhuang şehrinin 25 km güneydoğusunda Mingsha dağı eteklerinde bulunan mağaralarda 492 adet tapınak vardır. Tarihi İpek Yolu'nun üzerinde önemli bir vahada yer alan mağaralarda bin yıllık bir dilimi kapsayan süreç içinde yapılmış Budist sanatın en seçkin örnekleri bulunmaktadır.[1] Budist yeraltı mabedlerinin yapımına 366 yılında başlanmış, ve uzun süre çeşitli heykel ve sanat eserlerini saklamak amacıyla kullanılmışlardır.[2] Mogao mağaraları Longmen yealtı odaları ve Yungang yeraltı odaları ile birlikte Çin'in en bilinen Budist yeraltı odalarından ve en ünlü antik heykel sitlerden biridir.

Mogao Mağaraları
UNESCO Dünya Mirası
Konum  Çin
Kriter Kültürel: i, ii, iii, iv, v, vi
Referans 440
Tescil 1987 (11. oturum)
Bölge Asya-Pasifik
Mogao mağaralarının dışarıdan görünüşü

Yapımı

Mağaralardan bir duvar resmi.

Söylenceye göre, 366 yılında Lezun (Lè Zūn, 樂尊) adında bir Budist rahip Dunhuang’a gelir. Mingsha Dağı’na bakarken altın ışıklar arasında binlerce Buda gördüğü sanrısına kapılan Lezun, bu görüntüden ilham alarak ilk mağara kazısına başlar. Zamanla mağaraların sayısı artar, Tang Hanedanı dönemine gelindiğinde bölgede binin üzerinde mağara bulunduğu kaydedilmiştir.[3] Sade bir yaşamı ilke edinen Budist rahipler aydınlanma arayışlarının bir parçası olarak bu mağaralarda inzivaya çekilmiştir. 4. yüzyıldan 14. yüzyıla kadar rahipler batıdan topladıkları heykelleri Dunhuang'a getirmiş, yolu buradan geçen gezginler ardlarında çeşitli duvar resimleri bırakmıştır.

Duvar resimleri toplam 42000 metrekare alanı kaplamaktadır. 11. yüzyıldan itibaren mağaralar duvarlarla kapatılarak değerli, hasara uğramış elyazmaları, kutsal eşyalar için depo olarak kullanmaya başlamışlardır.

Keşifler

Zhang Qian'in Batıya yolculuğu, Mogao mağaraları, 618-712.

20. yüzyılın başında, Wang Yuanlu adında bir Taocu rahip ana tapınakların birinin içinde duvarla kapatılmış bir oda keşfeder. Oda 406-1002 yıllarına tarihlenen el yazmaları ile doludur. Bunların arasında Çince ve diğer dillerde kenevir rulolar, parşömen ve ipek üzerine yapılmış resimler, çok sayıda hasar görmüş Buda heykelcikleri, ve daha başka Budist kutsal eşyalar bulunmaktadır. El yazmalarının konuları da geniş bir kapsama yayılmıştır; Budist sutra derlemeri, dua kitapları, yorumlar dışında, Konfüçyusçu ve Taocu metinler, Nasturi Hristiyan belgeler, Çin resmi metinleri, idari belgeler, antolojiler, sözlükler ve kaligrafiler bulunmaktadır. Wang bunların çoğunu 220 pound gibi küçük bir bedele Aurel Stein'a satar.

Bu keşfin dedikoduları 1910 yılından itibaren pek çok Batılı kaşifi bölgeye çekmiştir. Bunlardan bazıları Aurel Stein liderliğindeki Britanyalı-Hint karma grup (Çince okuyamadıkları için Elmas Sutra'nın yüzlerce kopyasını almışlardır), Paul Pelliot başkanlığında bir Fransız seferi, Otani Kozui liderliğinde bir Japon seferi ve Sergei F. Oldenburg liderliğindeki Rus seferi sayılabilir. Geriye kalan el yazmaları Çin hükümetinin emriyle Pekin'e gönderilmiş; ancak Tibet el yazmalarının çoğu geride kalmıştır. Wang bundan sonra kısmen çevre kasabalardan, kısmen de Stein ve Pelliot'tan topladığı bağışlarla tapınakların yeniden inşaasına girişmiştir.

Günümüzde kalıntılar süregiden bir arkeolojik projenin parçasıdır.[4] Mogao mağaraları 1987'de UNESCO'nun Dünya Mirasları Listesine alınmıştır.

Galeri

Notlar

  1. http://whc.unesco.org/en/list/440 26 Aralık 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Mogao Caves, UNESCO, erişim: 04-09-2008
  2. http://www.chinapage.com/dunhuang.html 7 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Silk Road - DunHuang [Tun-Huang] Grottoes, erişim:04-09-2008
  3. http://turkish.cri.cn/chinaabc/chapter20/chapter200315.htm 19 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. China ABC Sanal Müze: Mogao Taş Mağaraları, erişim:04-09-2008
  4. http://idp.bl.uk/ 20 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The International Dunhuang Project, erişim: 04-09-2008

Kaynakça

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.