Layne Staley

Staley, 22 Ağustos 1967'de Kirkland, Washington'da Layne Rutherford Staley'de doğdu.[2] Ailesi Phillip Blair "Phil" Staley ve Nancy Elizabeth Staley'dir (kızlık soyadı Layne). Staley göbek adı olan "Rutherford" dan hoşlanmazdı ve birisi ona bu adla her seslendiğinde sinirlenirdi. Mötley Crüe davulcusu Tommy Lee'nin hayranı olduğu için gençlik yıllarında göbek adını yasal olarak "Thomas" olarak değiştirdi.[2][7]

Staley, Bellevue'de 2 ya da 3 yaşındayken bir ritm grubuna katıldı ve grubun en gençiydi.[7]

Staley, ebeveynleri boşandığında 7 yaşındaydı ve boşanmanın ardından annesi ve üvey babası Jim Elmer tarafından büyütüldü.[8] Lynnwood'daki Meadowdale Lisesi'ne kaydolurken üvey babasının soyadını aldı ve bir süre Layne Elmer olarak bilindi.[9] 2002'de, ölümünden kısa süre önce annesiyle babasının boşanmalarına dair deneyimlerini şöyle dile getirmiştir: "Hayatım bir kâbusa dönüştü, her yanımda sadece gölgeler vardı. Bir gün birisi telefonda bana babamın öldüğünü söyledi, zaten ailecek babamın her türlü uyuşturucuyu kullandığını biliyorduk. O günden sonra hep "Babam nerede?" sorusunu sordum. Onun için çok üzüldüm ve onu özlüyorum. 15 yıl boyunca hayatımda yoktu.[10]" Aynı röportajda Staley, ailevî sorunlarının uyuşturucu bağımlılığında kısmen de olsa pay sahibi olduğunu üstü kapalı olarak ifade etmiş ve geçmişte, ünlü olursa babasının kendisine döneceğinin hayalini kurduğunu söylemiştir.

Staley bir Hıristiyan Bilim İnsanı olarak yetiştirildi [11] ancak yetişkin yaşamında dini eleştirdi [12] 1991'deki bir röportajda şunu belirtti: "Beyinleri yıkanmış insanların din ile nasıl başa çıktıklarına ve dinlerini nasıl bırakacaklarına hayranlık duyuyorum. Bence hayattan ve yaşamaktan korkan ve Cennete gittiklerinden emin olmak isteyen birçok insan var. Elimden geldiğince ondan uzak durmaya çalışıyorum. 16 yaşıma kadar kilisede büyüdüm ve hatırlayabildiğim sürece onların inançlarına katılmadım, bu yüzden seçimim olduğunda kendimden başka hiçbir şeye inanmamayı seçtim. " [13] Staley, 1999 tarihli bir röportajında " Get Born Again " şarkısının "dini ikiyüzlülük" hakkında olduğunu da belirtti.[14]

Müziğe ilk yaklaşımı ebeveynlerinin koleksiyonuyla gerçekleşti. Black Sabbath (kendisi tarafından ilk etkisi olarak kabul edildi) ve Deep Purple'ı dinledi.[15] Diğer favori gruplar arasında The Stooges,[16] Anthrax, Judas Priest, Saxon, Rainbow, Mercyful Fate,[17] Twisted Sister, Van Halen gibi hard rock ve metal grupları ve Ministry gibi endüstriyel / yeni dalga grupları [16] The Lord of the New Church ve Skinny Puppy .[15] Ayrıca Prince ve David Bowie'yi en büyük iki idolü olarak gösterdi.[16]

Staley 12 yaşında davul çalmaya başladı; gençliğinde birkaç glam grubunda çaldı, ancak Staley bir şarkıcı olma arzusuna sahipti.[5] 1984'te Staley, Shorewood Lisesi öğrencilerinden oluşan Sleze [18] adlı bir gruba katıldı.  

1986'da Sleze, Alice N 'Chains grubuna dönüşünce speed metal çalmaya başladı. Staley o dönemki grubunu şöyle nitelendirdi " drag giyinip speed metal çalan grup" [19] Yeni grubuyla, Seattle bölgesinde Slayer ve Armored Saint cover'larını çalarak konserler verdi.[20]

Amatör dönem grup arkadaşı Jonny Bacolas, Staley'in o dönemki performansı için şunları söyledi;

Onun tarafından şaşkına dönmüştük - o zaman bile 'yıldız niteliklerine' sahipti. Çok çekingen davranıyordu, şarkı söylerken aşağı bakardı. Ama sesi oradaydı, ruh oradaydı.

Staley, 1987'de Music Bank prova stüdyolarında çalışırken gitarist Jerry Cantrell ile Seattle'daki bir partide tanıştı.[21][22] Bundan birkaç ay önce Cantrell, Staley'in kendi grubu Alice N 'Chains ile memleketi Tacoma Little Theatre'da performans sergilemesini izlemiş ve sesinden etkilenmişti.[23] Cantrell ailesinin evinden atıldıktan sonra evsiz kaldı,[12] Olaydan sonra Staley Cantrell'i Müzik Bank'ta onunla yaşamaya davet etti.[5] İki arkadaş, paylaştıkları harap prova alanında bir yıldan fazla bir süre oda arkadaşı olarak yaşadılar.[5][24]

(Grup daha sonra 1999'da o döneme ithafen Music Bank adlı bir DVD çıkaracaktır. Bakınız: Music Bank (Alice in Chains DVD'si) )

Alice N 'Chains kısa süre sonra dağıldı ve Staley, o zamanlar bir hem solist hem gitarist arayan bir funk grubuna katıldı [25]  Staley, Cantrell'den de gruba gitarist olarak katılmasını istedi.[25][26] Cantrell o zamanlar Alice in Chains'in(gruba ad vermemişlerdi) kuruluş aşamasında davulcu Sean Kinney ve basçı Mike Starr'ı gruba dahil etmişti ama vokalisti yoktu. Staley'in grubuna katılma koşulunu kabul etti [26] . Alice in Chains Music Bank'ta Layne Staley'nin yanı dibinde kurulup üye topladı ama Layne Staley grubun kurucularından değildi.Hatta grubun bateristi Sean Kinney'i Jerry Cantrell'e öneren de Layne Staley'dir. Jerry Cantrell, kuruluş aşamasında bas ve davulcuyu bulduktan sonra Layne Staley'i solist olarak gruba davet etse de Staley ilk zamanlarda grubun teklifini reddetti. Grup üyeleri Staley'i yıldırmak için Music Bank'ta Staley'in önünde vokal seçmeleri düzenledi.[24][26] Staley için bardağı taşıran son damla, önünde erkek bir striptizciyi seçmeleriydi - bundan sonra gruba katılmaya karar verdi.[24] Cantrell, Staley'nin sesi hakkında şunları söyledi: "Birlikte çalmak istediğim kişinin o ses olduğunu biliyordum. Sıska küçük Layne'den ziyade 350 kiloluk bir motorcudan çıkmış gibi geliyordu. Onun sesini benim sesim olarak düşündüm. " [5] Sonunda Staley'nin funk projesi dağıldı ve 1987'de Staley, Cantrell'in grubuna tam zamanlı olarak katıldı.[24] İlk kuruluş yıllarında grubun "Fuck" [24][25] ve "Diamond Lie" [24][27] gibi isimleri vardı, ikincisi Cantrell'in önceki grubunun ismiydi.[24]

Staley (ön) ve Jerry Cantrell 1992'de Boston'da The Channel'da sahne alıyor.

Grubun oluşumundan iki hafta sonra, Washington Üniversitesi'nde bir konser teklifi aldılar. Hanoi Rocks, David Bowie cover'ları ve birlikte birkaç orijinal şarkı ile 40 dakikalık bir seti doldurmaya çalışıp konsere hazırlandılar. Diamond Lie, Seattle bölgesinde dikkat çekti ve sonunda Staley'nin önceki grubu Alice N 'Chains'in adını aldı ve ardından Alice in Chains adını aldı .[19][24][28] Staley, eski grup arkadaşlarından bu ismi kullanmak için izin aldı.[29]

Yerel organizatör Randy Hauser bir konserde gruptan haberdar oldu ve demo kayıtları için ödeme yapmayı teklif etti. Grup teklifi kabul etti, ancak grubun Washington'daki Music Bank stüdyosunda kayda girmesinden bir gün önce polis, eyalet tarihindeki en büyük esrar baskını sırasında stüdyoyu kapattı.  1988'de tamamlanan demo The Treehouse Tapes olarak adlandırıldı ve Demo bir şekilde Seattle merkezli Soundgarden grubunu da yöneten müzik yöneticileri Kelly Curtis ve Susan Silver'a ulaştı. Curtis ve Silver demoyu, şirket başkanı Don Ienner ile randevu ayarlayan Columbia Records'un A&R temsilcisi Nick Terzo'ya aktardı . The Treehouse Tapes'i beğenen Terzo, Alice in Chains ile 1989'da dönemin büyük albüm firmalarından biri olan Columbia Records ise bir sözleşmeye imza attı.  Grup ayrıca 1989'da üç aylık bir süre boyunca başka adsız demolar da kaydetti. Bu kayıtlar, kaçak sürüm Sweet Alice'te bulunmaktadır .

Alice in Chains'le ilk albümünü grubun ve Staley'in imajını belirleyen, 1990 çıkışlı Facelift albümüdür. Sözleri Staley'in yazdığı ikinci single " Man in the Box " büyük bir hit oldu. "Man in the Box", Staley'in kendine özgü, gergin boğazlı vokalleri Cantrell'in efekt yüklü riffleriyle büyük bir uyum yakaladı [3]

Facelift, Amerika Birleşik Devletleri'nde iki milyon albüm satışı için RIAA tarafından çift platin sertifikasına sahiptir.[30] Grup, 1992'nin başlarında akustik EP Sap'ı yayınlamadan önce iki yıl boyunca albümü desteklemek için turneye çıktı.[31] Alice in Chains, Cameron Crowe'un 1992 yapımı Singles filminde "It Ain't Like That" ve " Would? parçalarını çalarak filmde küçük bir rol aldı" .[32]

Eylül 1992 yılında Alice in Chains Dirt albümünü yayınladı.[31] Grubun en başarılı albümü olan ve eleştirmenlerce beğenilen albüm, Billboard 200'de altıncı sırada yer aldı ve dörtlü platin sertifikası aldı.[4][33] Staley, albümün kaplamasında güneş logosunu tasarladı.[34] 1993'te Brezilya'daki konser turnelerin bas gitarist Mike Starr uyuşturucu komasına girdi, Starr'ın hayatını Layne Staley kurtardı.[35][36] Olaydan sonra turne henüz devam ederken Mike Starr gruptan ayrıldı. Staley, Rolling Stone'a 1994 yılında Starr'ın gruptan ayrıldığını şöyle anlattı: "Bu sadece grubun öncelikleri ile ilgiliydi. Yoğun bir şekilde turneye devam etmek istedik. Ancak Mike eve gitmeye hazırlandı. "  Yıllar sonra Starr, uyuşturucu bağımlılığı nedeniyle kovulduğunu iddia etti. Mike Starr 2011 yılında aşırı ilaç kullanımından ölecektir.

Cantrell, Alice in Chains'in neredeyse tüm müzik ve şarkı sözlerini yazdı, ancak zaman geçtikçe Staley de daha fazla şarkı sözü vermeye başladı. Sonunda Staley, 2009'da Black Gives Way to Blue'nun piyasaya sürülmesinden önce Alice in Chains kataloğundaki tüm şarkı sözlerinin yaklaşık yarısında imzası bulundu.[37] Ayrıca " Hate to Feel ", " Angry Chair " ve "Head Creeps" şarkılarının müziklerini ve sözlerini ve diğer şarkıların melodilerini yazdı. Staley'nin şarkı sözleri, büyük ölçüde uyuşturucu kullanımı ve depresyon gibi kişisel sorunları ile ilgiliydi.[5] Staley ayrıca "Angry Chair" [38][39] ve "Hate to Feel" da gitar çaldı.[40] Cantrell, 1999 Music Bank kutu setinin notlarında "Angry Chair" için şunları dedi:

Harika bir şarkı. Layne yazdığı için gurur duyuyorum. Geçmişte vokal olarak yükseldiğimde bana çok destek olmuştu ve işte gitara adım atıp bir başyapıt yazdığına dair güzel bir örnek oldu.

Staley, Heart'ın 1993 tarihli Desire Walks On albümünde yer alan Bob Dylan'ın "Ring Them Bells" albümünün cover'ında Ann Wilson ile baş vokalleri paylaştı.[52]

Second Coming'in 1994'teki ilk albümü LOVEvil'den "It's Coming After" şarkısında ana vokalde Staley yer alıyor.[53][54] Second Coming'de Staley'nin eski grubu Alice N 'Chains'den grup arkadaşları yer alıyor.[55]

Vokalde Staley'in yer aldığı "Things You Do" adlı şarkı, 2012 yapımı Grassroots filminin müziklerinin bir parçasıydı.[55] Filmde, şarkı "Layne Staley'i içeren The Bondage Boys" [56] aitti, ancak şarkı internet yıllarında sızdırıldığında "Layne Staley and The Aftervibes" ve "Layne Staley and Second Coming" e atfedilmişti..[55]

1990'ların başında, Staley birkaç rehabilitasyon programına kaydoldu, ancak uzun süre temiz kalamadı. Bir aşamadan sonra, Alice in Chains'in diğer üyeleri Staley'in rehabilitasyonun haftalık terapisi için Los Angeles'a uçtu.[5] Dirt turu sırasında Alice in Chains yöneticisi Susan Silver, Staley'i kendisine uyuşturucu vermeyi deneyebilecek kişilerden uzak tutmak için korumalar kiraladı,[57] ancak tur sırasında alkol ve uyuşturucuyu tekrarladı.[58] Kurt Cobain'in Nisan 1994'teki ölümü, Staley'i korkuttu ve geçici olarak ayık tuttu, ancak kısa süre sonra bağımlılığına geri döndü. Alice in Chains'in menajerleri kazançlı tur olanaklarını geri çevirdi ve Staley'e yardımcı olacağını umarak grubu yollardan uzak tuttu.[5] Pearl Jam'in baş gitaristi Mike McCready, Staley'i yan projesi Mad Season'a davet ederek ona yardım etmeye çalıştı.[59][60] McCready, ayık müzisyenlerle çalmanın Staley'i cesaretlendireceğini ummuştu.[5]

Sevgilisi Demri Parrott'un Ölümü

Layne ve bir ara nişanlısı da olan sevgilisi Demri Parrott

Yaygın iddialara göre Layne Staley'i uyuşturucuya alıştıran, bir ara nişanlısı da olan sevgilisi Demri Parrott'u. Diğer bir iddiaya göre Mike Starr'ı da uyuşturucuya alıştıran Layne Staley'di.

Staley ve Parrott 80'lerin sonunda daha grup albüm çıkarmadan önce tanışıyordu. Arkadaşlarının anlattıklarına göre Staley ve Parrott ruh ikiziydi. Nişanlandıktan kısa bir süre sonra 1994'te ayrılmışlardır.

Demri Parrott 1996 yılında uyuşturucu komasından dolayı ölmüştür.[61][62] NME'ye göre Staley 24 saatlik bir intihar nöbetine alındı [5]

bir arkadaşının Staley'in Parrott'un ölümünü "aşırı derecede kötü" aldığını ve derin bir depresyona girdiğini söyleyen bir arkadaşından alıntı yapıldı.[63] Screaming Trees'ten Mark Lanegan, Rolling Stone'a 2002'de şunları söyledi: "Demri'nin ölümünden asla kurtulamadı. Ondan sonra devam etmek istediğini sanmıyorum. " [5]

Demri'nin ölümünden sonra Layne Staley Demri için 2 parça yazdı. Mad Seoson'dan "Lifeless Dead" (1996), ve Alice in Chains'in albüm dışı "Died" parçaları Demri Parrott'a adanmıştır.

Died'ın şarkı sözleri;

I could climb until I reach where angels reside

Ask around to find out where the junkies applied

You just up and left me on this rock all alone

It's my fault for knowing not what I should have known

Oh

My heart is dried up, beating slow

Oh

It's been deflating since you died

Died

Since you died

You died

I could drop until I touch the sinister side

Visit all attractions flippin' back and aside

Still you leave me rotting on this rock all alone

It's my fault for knowing not what I should have known

26 Şubat 1997'de Staley ve Alice in Chains'in diğer üyeleri " Again " şarkısının En İyi Hard Rock Performansı için aday gösterilmesinin ardından Grammy Ödülleri'ne katıldı.[64]  

Jerry Cantrell, 1998 yılında Kerrang'a verdiği bir röportajda;, Staley'in evini nadiren terk ettiği, kangrene yakalandığı ve yiyecek yeme yeteneğini kaybettiği ve bir Ensure diyetiyle yaşadığını, Kerrang'a söyledi! Alice in Chains üyelerinin düzenli olarak Staley'nin evinde takıldığını söyledi!

22 Haziran 1998'de, Staley radyo programı Rockline'a bir telefon görüşmesi yaptı ve Cantrell ilk solo albümü Boggy Depot'u için bir röportaj verdi. Staley, Cantrell ile konuşmak için şovu aradı ve albümü sevdiğini söyledi.

Ekim 1998'de Staley, 1999'da Music Bank setinde yayınlanan Alice in Chains ile " Get Born Again " ve " Died " adlı iki parçayı kaydetmek için yeniden ortaya çıktı.[31][65]  Albüm kaydının prodüktörü Dave Jerden, Staley'in son durumu hakkında şöyle dedi; "Staley 80 kiloydu ... ve bir hayalet gibi bembeyazdı." Cantrell Staley'in görünüşü hakkında yorum yapmayı reddetti ve grup yöneticisi Susan Silver şarkıcıyı "geçen yıldan" beri görmediğini söyledi.[65]

Staley, Seattle'da Jerry Cantrell solo konserine katıldığı 31 Ekim 1998'de son halk görünümünü yaptı. Cantrell'in sahnede kendisiyle şarkı söyleme isteğini reddetti. Staley'in bu gösteride sahne arkasında çekilmiş bir fotoğrafı, kamuoyuna açıklanmış en son fotoğrafı.[66]

Daha sonra Staley, Kasım 1998'de Class of '99 adlı bir süper grubun parçası olarak görev aldı.

19 Temmuz 1999'da Cantrell, Inez ve Kinney'yi Nothing Safe: Best of the Box'ın piyasaya sürülmesiyle ilgili radyo programı Rockline'a konuk oldu. Staley beklenmedik bir şekilde röportaja katıldı. Staley'nin son röportajıydı.[67]

1999'dan 2002'ye kadar, Staley inzivaya çekilip ve daha depresyona girdi,[68] Seattle'daki evinden nadiren ayrıldı; Bu dönemdeki hayatının detayları hakkında çok az şey biliniyor. Staley'in günlerinin çoğunu sanat yaratarak, video oyunları oynayarak veya uyuşturucuyla uyuşarak geçirdiği söylendi.[5] Staley'nin bir zamanlar oda arkadaşı olan Morgen Gallagher daha sonra 2001'de Staley'in Audioslave için seçmelere gideceğini söyledi, ancak Audioslave gitaristi Tom Morello iddiayı reddetti.[69][70]

Staley'nin annesi 2007'de Seattle Times'a, tecrit edilmesine rağmen, ailesi ve arkadaşlarından asla uzak olmadı, telesekreterini ve posta kutusunu, mesajları ve mektuplara cevap veriyordu. "İzole olması, onunla tatlı anlar yaşamadığımız anlamına gelmez." McCallum, Staley'i 2001 Şükran Günü'nde ve yine 2002 Sevgililer Günü civarında kız kardeşinin bebeğini ziyaret ettiğinde gördüğünü iddia etti. Bu McCallum'un oğlunu son görüşüydü.[9] Sean Kinney, Staley'nin son yılları ve tecrit süresi hakkında yorum yaptı:

Hem fiziksel hem de duygusal olarak kendini kilitli tuttuğu bir noktaya geldi. Temas kurmaya çalıştım ... Haftada üç kez, saat gibi, onu arardım, ama cevap vermedi. Bölgeye her girdiğimde, onun evinin önünde ona bağırıyordum. Binasına girseniz bile kapıyı açmıyordu. Arardım ama cevap vermezdi. Kapıyı tekme atıp onu yakalayamazdın, ama bunu yapmayı düşündüğüm pek çok kez vardı. Ama biri kendine yardım etmezse, gerçekten başkası yapabilir mi? 

Staley'nin fiziksel görünümü öncekinden daha da kötüleşmişti: birkaç dişini kaybetmişti, cildi hastalıklı bir şekilde solmuştu ve ciddi şekilde zayıflamıştı. Matt Fox gibi yakın arkadaşları, "Ondan haftalarca kimse haber almadıysa, bu olağandışı değildi" dedi. Staley, kendisini defalarca rehabilitasyona sokmaya çalışan arkadaşları ve grup arkadaşlarından giderek daha fazla koptu, Staley herkesi reddetti.[71] Staley'in yakın arkadaşı Mark Lanegan, "Son zamanlarda kimseyle konuşmadı ... En son ölümünden 1 ay önce görmüştüm."

19 Nisan 2002'de Staley'in muhasebecileri, eski menajeri Susan Silver ile temasa geçti ve iki hafta içinde şarkıcının banka hesabından hiç para çekilmediğini bildirdi. Silver daha sonra Staley'in annesi Nancy McCallum ile temasa geçti ve 911'i arayıp kendisinden "yaklaşık iki hafta içinde" haber alamadığını söyledi.[72] Polis McCallum ve eski kocası Jim Elmer [8] ile Staley'in evine gitti.[11] Staley'in evinde 1.80 boylarında 39 kg ağırlığında yüzü tanınmayacak şekilde bozulmuş bir vücut buldular [73] Staley'nin bedeni bulunduğunda kısmen parçalanmıştı. Tıp doktorları, diş kayıtlarını karşılaştırarak cesedi tanımlamak zorunda kaldı.[74] Yıllar sonra McCallum, Staley'in cesedinin bulunmasından iki gün önce, Demri Parrott'un erkek kardeşinin ölümü hakkında bilgi vermek için dairesine gittiğini açıkladı, ancak yanıt gelmedi. İki gün sonra oğlunu kontrol etmek için telefon aldığında, yanıt gelmemesine şaşırmadı. Staley'nin kapısında bir posta vardı ama kedisi miyavladı ve McCallum'a göre kedi bunu daha önce hiç yapmamıştı ve bu onu uyardı. Staley cevap vermeyince McCallum 911'i aradı.[75]

Staley'nin cesediyle ilgili otopsi ve toksikoloji raporu, speedball olarak bilinen eroin ve kokain karışımından öldüğünü ortaya çıkardı.[76] Otopsi Staley'in cesedinin bulunmasından iki hafta önce 5 Nisan'da Kurt Cobain ile aynı gün olduğu ortaya çıktı. Aşırı dozda eroin almıştı. İki büyük yeteneğin sonu aynı tarihte olmuştu. Kimilerince Layne artık olanlara dayanamamış ve böyle intihar etmiş olduğunu öne sürdü.

Ölümünden sonra grup arkadaşları şu açıklamayı yaptı;

Bu büyük kayıpla başa çıkmak için mücadele ederken ve bu muazzam hayatı kutlamaya çalışırken arkadaşlarımız ve ailenizle birlikte olmak güzel. Tüm olağan şeyleri arıyoruz: rahatlık, amaç, cevaplar, tutunacak bir şey, huzur içinde gitmesine izin vermenin bir yolu. ,Güzel arkadaşımızın ölümü nedeniyle kalbimiz kırıldı. Keskin bir mizah anlayışına ve derin bir insanlık anlayışına sahip tatlı bir adamdı. İnanılmaz bir müzisyen, ilham kaynağıydı. Harika müzikler yaptı ve dünyaya hediye etti. Onu tanımaktan, arkadaşı olmaktan ve onunla müzik yapmaktan gurur duyuyoruz. Layne, geçtiğimiz on yıl boyunca çok mücadele etti - ancak sonunda biraz barış bulduğunu umabiliriz. Seni seviyoruz Layne.  Ve seni özleyeceğiz ... sonsuza dek

VH1'in Celebrity Rehab'ında Layne Staley'in annesi Nancy McCallum ile yaptığı röportajda Starr, Layne'nin doğum günü 4 Nisan olduğu için ölmeden önceki gün Staley ile vakit geçirdiğini söyledi. Starr, Staley'in çok hasta olduğunu ancak 911'i aramadığını iddia etti. İki eski grup arkadaşı o gece tartıştı ve gece Staley'in evden ayrılmasıyla sona erdi. Starr ayrılırken Staley'in peşinden seslendiğini belirtti: "Böyle gitme, senin için iyi değil". Staley'in bir gün sonra öldüğüne inanılan 5 Nisan'da Starr, arkadaşının hayatını kurtarmak için 911'i aramadığı için pişmanlığını dile getirdi; Starr, şayet polisi ararsa Staley'in arkadaşlıklarını kesmekle tehdit ettiğini bildirdi. Starr, Staley'i canlı gören son bilinen kişiydi. Görüşme Starr'ın 911'i aramadığı için McCallum'dan özür dilemesiyle sona erdi, ancak McCallum ne kendisinin ne de ailesinden herhangi birinin Staley'nin ölümünden Starr'ı suçlamadığında ısrar etti. Buna rağmen Starr hala Staley'nin ölümünden kendini sorumlu tuttu. Starr, bu hikâyeyi Şubat 2010'da Celebrity Rehab'da görünene kadar kendisine bir sır olarak sakladı. Starr, "Keşke [o gece] benzodiazepin yüksek olmasaydı, sadece kapıdan çıkmazdım" dedi. Ayrıca bu röportaj sırasında Starr, Alice in Chains 1993 yılının Ocak ayında Brezilya'da Nirvana ile turneye çıktığında Staley'in onun hayatını kurtardığını iddia etti. Hem Staley hem de Kurt Cobain bir gece turnede ona eroin kullandı. Onu tekrar kullandıktan hemen sonra, Starr bayıldı, ancak Staley ona CPR vererek hızla canlandı. Starr daha sonra histerik bir şekilde ağlayan Staley'ye uyandığını hatırladı.

Staley için 20 Nisan 2002 gecesi Seattle Center'da Alice in Chains grup arkadaşları Cantrell, Starr, Inez, Kinney ve Soundgarden solisti Chris Cornell de dahil olmak üzere en az 100 hayran ve arkadaşın katıldığı resmi olmayan bir anma düzenlendi. .[77][78] Staley'nin cesedi yakıldı ve 28 Nisan 2002'de Washington'un Puget Sound bölgesindeki Bainbridge Adası'nda onun için özel bir anma töreni düzenlendi. 2010 yılında Celebrity Rehab programına çıktığında Staley'nin annesi oğlunun küllerinin bir kutuda olduğunu söyledi.[79] Staley'in özel anısına ailesi ve arkadaşları, Alice in Chains grup arkadaşları, grubun menajeri Susan Silver, Chris Cornell ve diğer müzik kişilikleri katıldı. Heart grubundan Ann ve Nancy Wilson'ın da katıldığı Chris Cornell, cenazede Rolling Stones'un " Wild Horses " yorumunu seslendirdi.[80] Ayrıca Lovemongers'ın " Sand " şarkısını seslendirdiler.[81]

Jerry Cantrell, Staley'nin ölümünden iki ay sonra yayımlanan solo albümü Degradation Trip'i Staley'in anısına adadı.[82]

Staley'in ölümünden kısa bir süre sonra, ailesi Nancy McCallum ve Phil Staley, dünyanın her yerinden hayranlarından bağış almaya başladı. Nancy ve Phil, Seattle müzik topluluğundaki diğer eroin bağımlılarına ve ailelerine yardım etmek için Layne Staley Anma Fonu'nu oluşturmak için Seattle'ın Terapötik Sağlık Hizmetleri kliniğiyle çalıştı.[83][84]

Alice in Chains, Staley'nin ölümünden sonra pasif kaldı. Sonraki birkaç yıl boyunca, grup ona saygı duyarak konser vermeyi reddetti.[85][86] 2005 yılında, Cantrell, Kinney ve Inez, 2004 Hint Okyanusu tsunamisinin kurbanlarına yönelik bir yardım konseri için yeniden bir araya geldi [86] Konserlerdeki olumlu tepkilerin ardından grup 2006 yılında resmen yeniden bir araya gelmeye karar verdi. Cantrell'in Alice in Chains şarkılarında sık sık Staley'nin bölümlerini seslendiren Cantrell'in solo turne grubunun üyesi olan Fall vokalisti William DuVall ile birlikte, yeniden birleşecekleri açıkladı.[87]

Metallica bateristi Lars Ulrich; oğlunun adını Layne'nin anısına binaen Layne koydu.

The Smashing Pumpkins'ten Billy Corgan, Staley'in "bu kadar güzel, hüzünlü, unutulmaz bir sese sahip inanılmaz bir sese sahip olduğunu belirtti. O farklıydı çünkü ağırlığı o sesteydi. " [88] The Smashing Pumpkins'in 2007 albümü Zeitgeist'ten "Bleeding The Orchid" şarkısı dolaylı olarak Staley'in ölümünden esinlenmiştir.[89]

Cold grubunun "The Day Seattle Died" şarkısı Layne Staley ve Kurt Cobain'e adanmıştır.[90] Staind, 14 Shades of Gray albümünde şarkıcının anısına "Layne" adlı bir şarkı yayınladı.[90] 2004 albümlerinde Hangover Music Vol. VI, Black Label Society ayrıca Staley'e "Layne" başlıklı bir övgü de ekledi.[91]

Pearl Jam'in solisti Eddie Vedder, Staley'i öven bir şarkı yazdı. "4/20/02" (Vedder'in haberi duyduğu gün).[92] Şarkı sadece Vedder'in ukulele esintili bir akortla şarkı söyleyip gitar çalmasını içeriyordu. Sonra Pearl Jam'in 2003 B-side ve rarities albümü Lost Dogs'da gizli bir parça olarak yayınlandı. listelenen şarkı, "Bee Girl" adını aldı.[92] Vedder ayrıca Staley'nin 49. doğum günü olan 22 Ağustos 2016'da Chicago'daki Pearl Jam konserinde Staley'e saygılarını sundu ve Man of the Hour şarkısını geç Layne'e adadı.[93]

Jerry Cantrell, Staley'in ona şarkı söylemesi için kendine güven ve cesaret verdiğini söyledi.[23] "Layne, bana şarkıcı olmam için güven vermekte büyük sorumluklar aldı. "Bu şarkıyı sen yazdın, bu senin için bir şey ifade ediyor, söyle" derdi. Yıllar geçtikçe büyümeye devam ettim ve Layne gitar çalmaya başladı ve birbirimize ilham verdik ".[94]

Seattle'da, 2002'den beri doğum gününde Staley için her yıl konserler düzenleniyor. Moore Theatre,[95] The Showbox [96] The Fenix,[97] ve The Crocodile [98] gibi mekanlar etkinliğe ev sahipliği yaptı. Gösterilerden gelen gelir; Layne Staley Anma Fonu'na aktarılıyor.[99]

Staley, Hit Parader dergisinin Kasım 2006 sayısında yayınlanan "Heavy Metal'in Tüm Zamanların En İyi 100 Vokalisti" listesinde 27. sırada,[100] ve Complex dergisi "The 50 Best Lead Singers" listesinde 42. sırada yer aldı.[101]

Staley, Metallica'nın 2008 albümü Death Magnetic için ilham kaynağı oldu.[90] Grup, "Rebel of Babylon" adlı bir şarkı kaydetti.[102]

2009'da Alice in Chains, Cantrell ve ardından yeni vokalist ve ritim gitaristi William DuVall'ın baş vokallerini paylaştığı 14 yıl aradan sonra ilk stüdyo albümleri Black Gives Way to Blue'yu yayınladı.[103] Albümle aynı adı taşıyan parça Staley'e bir övgü niteliğindedir.[104] Cantrell, Elton John'u Alice in Chains'e katılmaya ve albümün kapanış şarkısı olan " Black Gives Way to Blue " da piyano çalan Staley'i anmaya davet etti.[105] Şarkı, grubun Staley'e veda ettiğini söyleyen Cantrell tarafından yazılmış ve söylenmiştir.[106] Staley'in katıldığı ilk konser Elton John'unki idi ve o konserden çok etkilendi.[105] Cantrell'e göre albümün siyah arka planla çevrili bir kalbe sahip kapak resmi, grup üyelerinin Staley'i kaybederek kalplerinin kırılmasından ifade ettiğini söyledi.[107] Staley'nin eski grup arkadaşları da albümün notlarında ona teşekkür ettiler.[108]

6 Eylül 2011'de Hank Williams III, Attention Deficit Domination albümünü yayınladı ve onu Staley'e adadı.[109]

Alice in Chains üyleri, Layne'nin mirasının en üzücü yönlerinden birinin, kişiliğinin diğer yönlerinden ziyade öncelikle uyuşturucu kullanımıyla hatırlandığını duymak üzücü olduğunu belirtti.[94][110] Kinney ve Cantrell, Grammy'lerin, geçen yıl ölen müzisyenleri anma sırasında Staley'i görmezden gelmeleri konusundaki hayal kırıklıklarını da ifade ettiler.[111]

2013 yılında Alice in Chains davulcusu Sean Kinney, 2011 yılında ölen Staley ve grubun eski basçısı Mike Starr'a bir övgü niteliğinde olan davul setine "LSMS" baş harflerini ekledi.[112][113]

Alice in Chains'in 2013 single'ı " Voices " için yayınladıkları videoda, Nirvana'nın solisti Kurt Cobain'in 2:20 işaretinin yanında Staley'in bir fotoğrafını gösterdi [114]

Alice in Chains yeniden bir araya geldiğinden, Jerry Cantrell " Nutshell " şarkısını seslendirmeden önce Staley'e saygılarını sunmaya başladı.[115] Cantrell, 2011'den beri şarkıyı konserlerde seslendirmeden önce hem Staley hem de Mike Starr'a saygılarını sunar.[116]

Nisan 2017'de Nancy Wilson, 90'larda Staley için "The Dragon" şarkısını yazmaya başladığını açıkladı. Şarkı 2016'da kaydedildi ve Wilson'un 2017'de çıkan yeni grubu Roadcase Royale'in EP'sinde yer aldı.[117][118]

Staley'nin 50. doğum günü olan 22 Ağustos 2017'de Alice in Chains, Jerry Cantrell, Ann Wilson, Mike McCready ve Barrett Martin'in yer aldığı bir video yayınladı.[119]

William DuVall, 2018 albümleri Rainier Fog'dan Alice in Chains'in " Never Fade " şarkısını yazarken, büyükannesi ve Soundgarden'ın vokalisti Chris Cornell'in Staley'i düşündüğünü açıkladı.[120] Cantrell tarafından yazılan albümün başlık parçası, kısmen Staley ve Mike Starr'a bir övgü niteliğindedir.[121]

Staley'nin 52. doğum günü olan 22 Ağustos 2019'da, Seattle belediye başkanı Jenny Durkan, Staley'in müzik dünyasına katkılarından ötürü şehirde o günü resmen "Layne Staley Günü" olarak ilan etti. Bu gün aynı zamanda ailesi tarafından 2002'de kurulan Layne Staley Anma Fonu'na da bir dikkat çağrısıydı.[122]

Her ikisi de Adriana Rubio tarafından yazılmış olan Staley hakkında iki biyografi kitabı mevcuttur. 2003 yılında yayımlanan Layne Staley: Angry Chair; Staley'in ölümünden üç ay önce Staley ile yapılmış son röportajı içerdiği iddia edildi [61] ve Layne Staley: Get Born Again, önceki kitabının gözden geçirilmiş ve güncellenmiş bir versiyonu olarak yeniden 2009'da yayınlandı.[123]

Staley ailesi "2002 yılında kendisiyle röportaj inanmıyorum" diyerek Rubio'nun röportaj iddialarına itiraz etti [124] Staley'nin son röportajı 19 Temmuz 1999'da Rockline radyosu içindi ve Alice in Chains'in diğer üyeleriyle Nothing Safe: Best of the Box derleme albümünün piyasaya sürülmesi le ilgiliydi.[125] Rubio'nun kitabının içeriği ve Staley'nin son röportajı olarak adlandırdığı içerik, gazeteci David De Sola'nın 2015 tarihli Alice in Chains: The Untold Story kitabında sorgulandı.[61] De Sola, Staley'in sözlerini gündelik konuşmada kullandığı gibi tasvir eden röportajın içeriğini sorgulamakla kalmıyor, aynı zamanda Rubio'nun röportajla kaseti yayınlamayı reddettiğini ve yayıncısının bile olmadığını gerekçe göstererek, onunla hiç konuşmadığını gösteriyor.[61] Staley'nin kız kardeşlerinden biri olan Liz Coats da kitabın doğruluğundan şüphe ettiğini belirtti.[124]

Staley, Greg Prato'nun Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music (2009),[126] ve Mark Yarm'ın Everybody Loves Our Town: An Oral History of Grunge (2011) kitaplarında da yer aldı. Her iki kitap da grunge tarihini ayrıntılı olarak araştırdı. Staley'nin annesi, arkadaşları ve Cantrell, Kinney, Starr ve Inez dahil grup arkadaşları ile yapılan röportajlar aracılığıyla Alice in Chains ve Staley'in yaşamına ve ölümüne değindi.[127][128]

Ağustos 2015'te gazeteci David de Sola, esas olarak Staley'e odaklanan ve arkadaşları ve akrabalarıyla röportajlar içeren Alice in Chains: The Untold Story [129] biyografisini yayınladı; Alice in Chains'in hayatta kalan üyeleri bu kitap için röportajlara katılmadı.[130]