Kantitatif psikoloji

Kantitatif psikoloji veya Nicel psikoloji, insan veya hayvan psikolojik süreçlerinin matematiksel modellemesi, araştırma tasarımı ve metodolojisi ve istatistiksel analizine odaklanan bilimsel bir çalışma alanıdır. İnsan yeteneklerini ölçmek için testler ve diğer cihazları içerir.[1] Kantitatif psikologlar, psikolojik ölçüm teorisi ve tekniği ile ilgili bir alan olan psikometri olanlar da dahil olmak üzere çok çeşitli araştırma yöntemleri geliştirir ve analiz eder.[2]

Psikoloji
dizisinin bir parçası
  • Psikoloji portali

Psikologlar uzun zamandır istatistiksel ve matematiksel analize katkıda bulundular ve kantitatif psikoloji artık Amerikan Psikoloji Derneği tarafından tanınan bir uzmanlık alanı. Avrupa ve Kuzey Amerika'daki bazı üniversitelerde bu alanda doktora dereceleri verilmektedir ve kantitatif psikologlar endüstri, hükümet ve akademide yüksek talep görmektedir. Hem sosyal bilimlerde hem de kantitatif metodolojide eğitimleri, çeşitli alanlarda hem uygulamalı hem de teorik problemleri çözmek için eşsiz bir beceri yeteneği sağlar.

Tarihi

Kantitatif psikolojinin kökleri, on dokuzuncu yüzyılda bilimsel yöntemin ilk olarak sistematik olarak psikolojik olaylara uygulandığı deneysel psikolojinin kökenine gider. Kayda değer katkılar arasında E. H. Weber'in dokunsal duyarlılık çalışmaları, Fechner'ın psikofizik yöntemlerin geliştirilmesi ve kullanımı ve Helmholtz'un 1850'den sonra başlayan görme ve seçmeler üzerine yaptığı araştırmalar vardı. Wilhelm Wundt'a genellikle "deneysel psikolojinin kurucusu" denir, çünkü kendisine bir psikolog der ve 1879'da birçok araştırmacının çalışmaya geldiği bir psikolojik laboratuvar açmıştır.[3] Bunların ve diğerlerinin çalışmaları, Immanuel Kant gibi teorisyenlerin psikolojinin bir bilim haline gelemeyeceği iddiasını desteklemeye yardımcı oldu, çünkü insan aklı üzerinde kesin deneyler imkansızdı.

Zekâ seviyesi testi
Ana madde: IQ

Zeka testi uzun zamandır kantitatif psikolojinin önemli bir dalı olmuştur. On dokuzuncu yüzyıl İngiliz istatistik uzmanı psikometrinin öncüsü Francis Galton, standart bir zeka testi oluşturan ilk kişi oldu ve insan farklılıklarını ve kalıtımlarını incelemek için istatistiksel yöntemleri ilk uygulayanlar arasındaydı. Zekanın büyük ölçüde kalıtım tarafından belirlendiğine inanmaya başladı ve ayrıca reflekslerin hızı, kas gücü ve kafa büyüklüğü gibi diğer önlemlerin zeka ile ilişkili olduğunu varsaydı.[4][5] Ertesi yıl 1882'de dünyanın ilk zihinsel test merkezini kurdu ve gözlemlerini ve teorilerini "İnsan Fakültesine Sorular ve Gelişimi" (Inquiries into Human Faculty and Its Development) bölümünde yayınladı.

İstatistiksel teknikler
IQ puanlarının normal dağılım ile temsili.

İstatistiksel yöntemler, psikologlar tarafından en çok kullanılan kantitatif araçlardır. Pearson korelasyon katsayısını ve ki-kare dağılımı testini başlattı. 1900-1920 döneminde t testi, ANOVA ve parametrik olmayan bir korelasyon katsayısı görülmüştür. 20. yüzyılın ikinci yarısında çok sayıda test geliştirilmiştir. Popüler teknikler nispeten yenidir.[6]

1946'da psikolog Stanley Smith Stevens, ölçülme ölçeğini hala sık sık atıfta bulunulan bir makalede Nominal, Ordinal, Oran ve Aralık olmak üzere dört ölçekte düzenledi.[7] New York Üniversitesi psikoloji profesörü Jacob Cohen, istatistiki güç ve etki büyüklüğünü içeren kantitatif yöntemleri analiz etti.[8] İsmini kappa katsayısına verdi.

1990 yılında American Psychologist dergisinde "İstatistik, Metodoloji ve Psikolojide Ölçüm Lisansüstü Eğitimi" başlıklı etkili bir makale yayınlandı. Bu makalede, Amerika Birleşik Devletleri'nde psikoloji lisansüstü programları için kantitatif yöntemlerde artırılmış ve güncel eğitim ihtiyacı tartışılmıştır.[9]

Araştırma alanları

Kantitatif psikologların genellikle ana ilgi alanı vardır.[10] Psikometride göze çarpan araştırma alanları arasında modern zihinsel test teorisi ve eğitim ve zeka testlerine odaklanan bilgisayar uyarlamalı testler bulunmaktadır. Diğer araştırma alanları arasında, fMRI veri toplama ve yapısal eşitlik modellemesi, sosyal ağ analizi, karar teorisi ve istatistiksel genetik gibi zaman serisi analizi yoluyla psikolojik süreçlerin modellenmesi yer almaktadır.

İki yaygın psikometrik test türü, bir amaç için ham entelektüel uygunluğu ölçmesi gereken yetenek testleri ve karakter, mizaç ve öznenin problemlerle nasıl başa çıktığını değerlendirmeyi amaçlayan kişilik testleri.

Kaynakça
  1. "Quantitative Psychology". American Psychological Association. 22 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2014.
  2. "Classification of Instructional Programs – Psychometrics and Quantitative Psychology". The Integrated Postsecondary Education Data System. 1 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2015.
  3. E. Hearst (ed) The First Century of Experimental Psychology, 1979, ss. 19-20, Hillsdale, NJ: Earlbaum
  4. Bulmer, M. (1999). The development of Francis Galton's ideas on the mechanism of heredity. Journal of the History of Biology, 32(3), 263-292. Cowan, R. S. (1972). Francis Galton's contribution to genetics. Journal of the History of Biology, 5(2), 389-412. Ayrıca bakınız Burbridge, D. (2001). Francis Galton on twins, heredity and social class. British Journal for the History of Science, 34(3), 323-340.
  5. Fancher, R. E. (1983). Biographical origins of Francis Galton's psychology. Isis, 74(2), 227-233.
  6. Cousineau, Denis (2005). "The rise of quantitative methods in psychology" (PDF). Tutorial in Quantitative Methods for Psychology. 1 (1): 1-3. doi:10.20982/tqmp.01.1.p001. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2015.
  7. Stevens, Stanley Smith (7 Haziran 1946). "On the Theory of Scales of Measurement" (PDF). Science. 103 (2684): 677-680. Bibcode:1946Sci...103..677S. doi:10.1126/science.103.2684.677. PMID 17750512. 6 Eylül 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2010.
  8. "Cohen's entry in Encyclopedia of Statistics in Behavioral Science" (PDF). 30 Ocak 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2020.
  9. Aiken, Leona S.; West, Stephen G. (Haziran 1990). "Graduate Training in Statistics, Methodology, and Measurement in Psychology: A Survey of PhD Programs in North America" (PDF). American Psychologist. 45 (6): 721-734. doi:10.1037/0003-066x.45.6.721. 19 Ocak 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2015.
  10. Mitchell J. Prinstein (31 Ağustos 2012). The Portable Mentor: Expert Guide to a Successful Career in Psychology. Springer Science & Business Media. s. 24. ISBN 978-1-4614-3993-6.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.