II. Alvise Mocenigo

Alvise Mocenigo 3 Ocak 1628'de Venedik'te Grand Kanal'a dik açılı olan bir kanal üzerinde bulunan sülalenin San Stea sarayında, Alvise Mocenigo ve Adriana Vetter Grimani'nin en küçük dokuzuncu oğlu olarak doğdu.[1]

Bu ailenin dokuz tane erkek çocuğu olmuştu ve hepsine de babaları gibi "Alvise" ismi verilmişti. Aynı ismi taşıyan bu kardeşleri birbirinden ayırtedebilmek için ya her birine aile içinde verilen tanınma numarası kullanılmakta ya da daha uygun olarak bir göbek ismi kullanılmakta idi. Konumuz olan Alvise Mocenigo için tanıma numarası IX idi ve göbek ismi Marcantonio idi ama bu numaralar ve isimler hiçbir resmi belgede belirtilmemişti.[1]

Ailesi babası tarafından Venedik'in en zengin ailelerinden biri idi. Ailenin Venedik kanallarından biri kenarında "San Stea Kilisesi" yanında "Mocenigo Sarayı" adlı büyük bir sarayı vardı. Annesi Adriana Venedik'te "yeni zenginler aileleri" olarak bilinen ailelerin başta gelenlerinden olan Grimani ailesindendi. Babası Venedik Cumhuriyeti devlet hizmetinde kariyer yapmaktaydı ve hayatı boyunca birçok önemli görevler almıştı.

Mocenigo Sarayı

Gayet sakin tabiatlı idi ve önce devlet hizmeti veya askerlik kariyerine girmekten sakındı. Kendine ailenin servetine bağlı olarak gayet yüksek bir yıllık gelir bağlanmıştı. 1661 tarihli bir belgeye göre 6,800 düka altını şahsi yıllık geliri vardı. Bu geliri ve şahsi servetini İstanbul'da ticaret yapan gayet becerikli Venedikli tüccar olan Marino d'Andria ve tüccar Niccolo Contarini Aurelio'yu finanse edip daha da çoğalttı. Kendisi ailesinin sarayında asude bir hayat yaşamaktaydı. Ama gayet kibirli, kendini beğenmiş, hayatı ancak kendi sınırlı açısından gören ve gayet dindar bir kişi idi. O zamanlar aşırı inançlı ve koyu dindar hatta fanatik dindar bir kişi olarak bilinmekteydi. Bu koyu dindarlığı sebebiyle dini nedenlerle hiç evlenmedi ve hiç çocuğu olmadı. Kadınlarla konuşmaktan bile kaçınmakta idi. Kadınlarla sosyal ilişkiler bile kurmadan sanki bir keşiş veya papaz gibi bir hayat yaşadı.[1]

Devlet görevine geç olarak, üç erkek kardeşi Osmanlılara karşı yapılan Girit Savaşı Kandiye Kuşatması'nda ölmelerinden sonra ve babası da Venedik'ten uzakta olan bir devlet görevinde iken vefat ettikten sonra katılmaya başladı. Devlet hizmeti olarak ilk defa Senato üyesi oldu ve Onlar Konseyi'ne üyesi seçildi. 1670'te "Savio Akiller Konseyi" üyeliğine atandı. 1675'te düklük danışmanlığı yaptı. Venedik şehri San Croce semti için üç defa Düklük danışma üyesi oldu. Padova şehrinin yönetim ve maliyesinin reformu için bir çalışma yapıp rapor hazırladı. 22 Mart 1684'te Padova şehri için Podesta (genel vali) oldu ve bu şehirde 1686'ya kadar yaşayıp podesta olarak çalıştı. Bu görevden çok hoşlandığı için kendini şehir idaresi isine verip görevini gayet başarılı olarak ifa etti. Bundan sonra Mora yarımdadası için Venedik valisi olarak atandı.[1]

7 Temmuz 1700'de önce Doçe olan Silvestro Valiero ölünce Venedik Cumhuriyeti "Doçe Seçmenler Konseyi" yeni doçe seçmek için toplandı. Alvise Mocenigo önce uygun doçe adayı olarak görülmemekte idi. Ama kendini doçe seçtirmek için diğer "Doçe Seçmenler Konseyi" mensuplarına büyük ziyafetler ve para yardımlarında bulundu. 17 Temmuz 1700'de "Doçe Seçmenler Konseyi" tarafından yapılan ilk oylamada 41 seçmen üyeden oluşan bu konseyde 40 oy toplayıp "doçe" olarak seçildi ve 72 yaşında Venedik Cumhuriyeti doçesi olarak tahta geçti.

II. Alvise Mocenigo doçelik döneminde 1704'te bastırılan "osella (hatıra altın düka)"

Alviso Mocenigo dük olmadan çok tanınmış gayet zengin bir aileden gelmesi, aynı adı taşıyan ağabeylerinin Venedik Cumhuriyeti'ne asker olarak hizmet etmekte iken gayet kahramanca faaliyetleri ve üçünün savaşta hayatını kaybetmesi ve kendisinin devlet görevi yapmakta iken göreve düşkünlüğü, adaletliği ve dürüstlüğü ile tanınmıştı. Ama o zamana kadar kendi içine çekilmiş, çekingen bir hayat yaşamıştı; sosyal hayata hiç katılmamakla ve fikir ve düşüncelerini ancak gayet kısaca bir iki cümle ifade eden birisi olarak bilinmekteydi. 8 yıl, 9 ay ve 20 süren Doçelik döneminde de ise herkesi şaşırtacak şekilde gayet cömertliği ile ve kadınlarla konuşmak dahil hiç ilişkisi olmamakla beraber, doçelik sırasında gayet sosyal davranışları ile bilinmeye başladı.[1]

II. Alvise Mocinego'nun doçelik dönemi başlarında hiç çocuğu olmayan ve fiziksel, duygusal ve beyinsel problemlerle engelli olan İspanya Kralı II. Carlos 1 Kasım 1700'de öldü. Bunun sonucu olarak 1702-1715 döneminde devam eden İspanya Veraset Savaşı çıktı ve bu savaşa batı Avrupa kıta ülkelerinde bulunan monarşik rejimler katıldı ve bu savaşın gidişatından ve sonucundan etkilendiler. II. Carlos hayatta iken kendini varis olarak takip edecek İspanya kralının önce Avusturya İmparatoru Leopold olmasını kabul etmişti. Ama ölmeden hemen önce veraset belgesini değiştirmiş ve varisinin (ve İspanya Kralı'nın) Fransa Kralı XİV. Louis'in torunu Fılıpe Anjulu olmasını kabul etmişti. II. Carlos ölünce hemen XIV. Louis torunu Felipe Anjulu'yu Madrid'e gönderdi ve orada V. Felipe adı ile İspanya Kralı olarak tahtına geçmesini sağladı. Avusturya İmparatoru Leopold bunu kabul etmedi ve müttefikleri olan Birleşik Krallık ve Hollanda Cumhuriyeti ile birlikte 1702'de hiç müttefiki bulunmayan Fransa (ve V. Felipe yönetimindeki İspanya'ya) karşı savaş ilan etti.[2]

Her iki taraf da Venedik Cumhuriyeti'ni kendi taraflarına çekmek için Venedik'e elçiler gönderdiler. Fransa elçisi XIV. Louis'un yakın danışmanı "Kardinal Cesar d'Estrees" idi. Fransa elçisi İmparator Leopold'un bir büyük ordusunun Tirollerde olup İtalya'ya girmeye hazırlanmakta olduğunu ve bu ordunu hedefinin Milano Düklüğü ve arazilerini İspanyol idaresinden almak olduğunu açıkladı. Fransa elçisi bu halde, Venedik'e ait anakara Terra Firma bölgesi dahil, tüm kuzey İtalya'nın Avusturya eline geçeceğini belirtti. Eğer Venedik Cumhuriyeti Fransa ve V. Felipe'nin yönetimindeki İspanya ile müttefik olursa o zaman Dauphine'de kurulmuş hazırlanan Fransa ordusu ile Venedik Terra Firma arazilerinin savunulabileceğini açıkladı. İmparator Leopold'un Venedik'e elçisi "Kont Lamberg" ise Fransa ve İspanya krallıklarının birleşmesini tüm İtalya'ya ve Batı Avrupa'ya büyük tehditler yaptığını İtalya'da İspanya yönetimi altında bulunan arazilerin (bu arada Milano Düklüğü'nün) Venedik'e (özellikle Terra Firma, Fruili, hatta Dalmaçya bölgelerine) devamlı tehlike arz edeceğini bildirdi. Avusturya, Birleşik Krallık ve Hollanda ile müttefikliğin hem karadan hem denizden Venedik'e tehditleri kaldıracağını açıkladı. Venedik'te Senato, Onlar Konseyi, Colleigo ve hatta gayet büyük Büyük Konsey'inde büyük tartışmalar yapıldı. Sonunda varılan kararla Venedik hangi tarafını seçerse seçsin seçtiği taraf Venedik için fazla pozitif bir fayda sağlayamayacağı ve seçmediği tarafın Venedik'e büyük ziyanlar verebileceği gerçeğine bağlı olup Venedik'in savaşa hazır ama tarafsız olması kabul edildi. II. Alvise Mocinego doçe olduğu Venedik Cumhuriyeti'nin bu savaşta tarafsız kalacağını ilan etti.[2]

Venedik'in İspanya Veraset Savaşı'nda tarafsız olmaya karar vermesi ve karardan sonradan hiç ayrılmaması tarihçiler için tartışmalı bir konu olarak kabul edilmektedir. Fakat savaşa katılan Avrupa ülkeleri orduları, özellikle Fransa ve İspanya orduları, kuzey İtalya iç bölgelerinden deniz kıyılarına gitmekte iken Venedik'in anakarada bulunan Terra Firma arazilerinde Vennedik'e habersiz, ikazsız geçmeye ve bu araziler üzerinde çarpışmaya başladılar ve bazı dönemlerde Venedik'e ait olan arazilerin tümü bir muharebe alanına dönüştü. Bu arazilerde yaşayan Venedik tebaalı halka önemli ziyanlar verdiler. Avusturya İmparatorluğu orduları Prens Eugene Savoyalı komutası altında ve Franasa orduları önce Maraşel de Çatınat ve sonra Velleroi Dükü ile Vedome Dükü komutası altında Adige Nehri, Minçio Nehri ve Adda Nehri vadilerinden geçerek Venedik'e ait Terra Firma'da Vicenza, Brescıa ve Verona şehir ve bölgelerini devamlı taciz ettiler. Avusturya İmparatorluk ordularına askeri tedarik sağlamak ve asker takviye etmek için Trieste limanının kullanıp denizden Po Nehri ağzını ve Po Nehri ve diğer paralel nehirler sistemini ana ulaşım yolu alarak kullandı. Fransa donanmasının önemli kısmını Adriyatik Denizi kuzeyine gönderip güç gösterileri yapıp düşman saydığı deniz gemilerine Venedik'in deniz golünün hemen ağzındaki Chioggia ve Malamocco limanlarında saldırıp imha ettiler. Bunları önlemek için gelen Birleşik Krallık ve Hollanda deniz filolarının kuzey Adriyatik Denizi'nin kendilerine ait olduğunu iddia ettiler. Venedik kendi arazilerindeki bu yabancı askeri güçlere karşı protestolar, notalar ve hatta tehditler yaptı ise de genel olarak hiç karşı koyamadığı ve hatta bazı hallerde itiraz bile yapamadığı için Venedik'in tarafsızlığı Avrupa ülkelerinde politik alaylara konu oldu. İspanya Veraset Savaşı 1715'e kadar devam ettiği için1709'da ölen Doçe II. Alvise Mocenigo bu savaşın sonuçlarını görememiştir ama tarihçilerin çoğunluğuna göre bu savaş 1715'te bittiğinde Venedik Cumhuriyeti bu savaştan, savaş bölgesine bulunan devletlere kıyasla, nispeten fazla zarar görmeden çıkmıştır.[2]

İtalya'yı ziyaret için güneye gelmiş olan Danimarka Kralı IV. Fredrick'in uzunca bir müddet Venedik'te kalması için 29 Aralık 1708'de yapılan geliş resmi törenine havanın gayet soğuk olmasına rağmen Doçe olarak şahsen katıldı. Danimarka Kralı şerefine 4 Mart 1709'da yapılan muhteşem deniz ve su vasıtaları resmi geçidi ve yarışlarından oluşan "Regatta" merasimine de şahsen katıldı.[1]

1709 kışı gayet soğuk geçmekte idi ve Venedik şehrinin içinde bulunduğu sığ deniz gölleri bile buz tuttu. 80 yaşını bulmuş olan Alvise Mocenigo şehrin bu donmuş sokaklarının birinden geçmekte iken yere düştü ve bu düşüşten sıhhati gayet fena etkilendi.[1]

İhtiyar ve zayıf olan bünyesi ile soğuk ile ilişkili bir hastalığa yakalandı ve Mayıs 1709'da 81 yaşında iken hayatını kaybetti. "San Stea Kilisesi"nde yaptırılan özel anıt-mezara gömülüdür. Doçe iken 20,000 duka altını bir anıt-mezar için miras bıraktığı için bu anıt-mezar gayet muhteşem Barok mimari stilinde bir sanat eseridir. Tasarımı mimar Domenico Rossi yapılmıştır ve bu anıtta çok sayıda günün sayılı heykeltıraşları tarafından yapılmış heykeller ve rölyefler bulunmaktadır.[2]