Marco Foscarini

Venedik'te XVI. yüzyıl yapımı "Foscarini ai Carmini Sarayı"'nın ön cephesi

Marco Foscarini 4 Şubat 1696de Venedik'te Nicolò Foscarini ve Eleonora Loredan'ın oğlu olarak doğdu. Ailesi ve sülalesi Venedik Cumhuriyetinde önemli bir aile sayılmakla beraber ailesinin serveti diğer Venedik ilerigelen aileleri arasında nispeten aşağı seviyelerde idi. Ailesinin ikametgahı "Santa Croce semti"'nde, Grand Kanal üzerinde, San Stae Kilisesi yakınında bulunan (bazen "Carmını" olarak anılan) "Palazzo Foscarini" idi.

Fakat ailesi son yüzyılda Venedik yönetimi ve siyaset alanı içinde bazı sorunlarla karşılaşmıştı. Nicolo'nun doğumundan 30 yıl kadar önce ailenin ilerigelen lideri olan (ve yine Nicolo Foscarini adını taşıyan) Nicolo'nun büyük-büyük babasının kardeşi Venedik yönetici konseyi olan "Onlar Konseyi" tarafından Venedik'ten Mantova'ya sürgüne gönderilmiş ve sürgünde vefat etmişti. Yine Nocolo adını adını taşıyan büyükbabası bir düello sonucunda bir diğer Venedikli asıl tarafından öldürülmüştü. Fakat amcası Sebastian birkaç defa önemli Venedik elçilikleri yaparak ve babası Nicolo aile ve sülalenin prestijini yükselmişlerdi. Bunda önemli etkenler ailenin devlet içinde etkili yakınları bulunması idi. Örneğin Nicolo'nun babaannesinin kardeşi Venedik tarihinin önemli diplomatlarından olan ve Pasarofça Antlaşmasını Venedik adına imzalayan ve sonra Doçe seçilen Carlo Rüzzini idi. Babası Nicolo uzun süren Venedik devleti yöneticiliği sonunda 1715'te en yüksek devlet yöneticisi unvanı olan San Marco Savcılığı'nı yüklenmişti. San Marco Savcılığını özellikle "para için" üzerine aldığını bildirip, kariyeri sırasında epeyce büyük bir servet toplamıştı.

Ailenin Venedik aristokrasi içinde sosyal mevkine uygun bir yer alması ve ailenin servetini şahsen idare etmesinin yükü Nicolo'nun ağabeyi olan Alviso'ya verilmişti. İkinci erkek çocuk olan Nicolo'ya uygun kariyer devlet yönetim bürokrasisi idi. Bunun için 1705'te daha Nicolo 9 yaşında iken eğitime devam etmek için Cizvitler tarafından kurulmuş ve Papalık Devleti'nin yönetimi için papaz unvanlı genç yetiştirmek için büyük ün yapmış olan Bologna'da bulunan "San Francesco Saverio Koleji"'ne yatılı olarak devam etmeye başladı. Burada papazlık dersleri aldığı gibi, devlet yöneticileri için önemli olan konularda geniş kapsamlı bir eğitim aldı. Bu arada diğer dersler arasında Fransızca ve İspanyolca'yı da iyi öğrendi,

Foscarini'yi yakından tanıyanların söylediklerine göre ve metresi olan Elizabeth Cornaro'nun gönderdiği bazı mektuplara göre Nicolo Foscarini 1760'tan itibaren Doçe olmayı kendine hedef almıştı ve bunu sağlamak için doçelik seçmeni olacak kişilere büyük hediyeler ve büyük rüşvetler vermeye başlamıştı. Venedik yöneticileri ve seçmen olması beklenenler birbirine şiddetle rakip olan iki kliğe ayrılmışlardı: "Tribünistler" cumhuriyetinin geleneksel idaresi ve idarecilerin yerine "Onlar Konseyi" ve bu konseyin yönetim aleti olarak kullandığı "Sorgulayıcı Tribünler"'in devlet idaresini ellerine almasını istemekte idiler. "Quirinisti" adı verilen klik ise Nicolo Foscarini ve yandaşlarından oluşmakta ve bunlar geleneksel devlet kurumlarının devleti idare etmesini istemekte ve bunların idaresine "Onlar Konseyi" ve onun "Sorgulayıcı Tribünleri" 'nin karışması aleyhinde idiler. Doçe olan Francesco Loredan'ın sanki ölümünü beklermiş gibi yaptığı bu faaliyetler Nicolo Foscarini için utanç verici olmakta idi. Doçe olan Loredan bu kıyasıya klikleşmenin devleti yıkabileceğinden korkarak bunun önüne geçmek için tedbirler almaya başladı.

Önceki Doçe olan Francesco Loredan 19 Mayıs 1762'de ölünce Venedik Cumhuriyeti "Doçe Seçmenler Konseyi" yeni doçe seçmek için toplandı.

Francesco Loredan vefat edince Marco Foscarini bu seçim harcamaları yapma faaliyetini daha da artırdı. "Doçe Seçmenler Konseyi"'nin seçmenleri ilk oylama yapmak için toplantıya girerlerken Francesco Foscarini'nin metresi Elizabeth Cornaro'ya "Ya ben doçe olarak bu toplantıdan çıkacağım ya da hiç çıkmayacağım" dediği belgelenmiştir. O zamanki gazeteler, seçmenlere rüşvet dağıtan metresi Elizabeth Cornaro'yu, hoşuna giden kişilere karşı gayet eli bol olmakla iyi bilinen Avusturya İmparatoriçesi Maria Terasa'ya benzeterek onu hiciv etmişlerdir. Sonunda Nicolo Foscarini "Doçe Seçemenler Konseyi"'nin yaptığı ilk oylamada Doçe olmak için yeterli çoğunluk oyları almış ve 31 Mayıs 1762'de "Venedik Cumhuriyeti" Doçesi seçilmiş ve o gün 117. Venedik Cumhuriyeti doçesi olarak taç giymiştir.

Fakat Nicolo Foscarini'nin sıhhati Doçe olur olmaz bozulmaya başladı. Bu sağlık problemi ve gördüğü tedaviler dolayısıyla devletin günlük idaresi için yapılan toplantılara gelemez veya geldiği toplantıların sonunu bekleyemez oldu. Tedaviler görmesine rağmen sağlığı gittikçe bozulmaya başladı.

Ön ay doçelik yaptıktan sonra 31 Mart 1763'de 67 yaşında iken Pontelongo, Venedik Cumhuriyeti (modern İtalyada) öldü. Cenazesi "San Sea Kilisesi" (veya "Sant'Eustachio e Compagni Martiri Kilisesi"'nde Foscari ailesi şapelinde gömülüdür.

Verasetinin idarecisi olan metresi olan Elizabeth Cornaro Marco Foscari'nin verasetinin borç olarak 250,000 dükaya vardığını anladı ve bu aile kaynaklarından ödendi. Bu kadar yüksek meblağa bulan borcun, (öyle ki alay olarak "Foscarini Sarayı'nın kapıları bile ipotek altında idi" denilmiştir) Doçe seçilmek için yaptığı seçim kampanyasında Doçe seçmenleri için tertip ettirdiği eğlencelerin masrafları, verdiği hediyeler ve verdiği büyük rüşvetler dolayısıyla ortaya çıktığı bilinmektedir.