Vişnu

Vişnu (Devanagari विष्णु, onursal Şri Vişnu ile beraber; श्रीविष्णु), Hinduizm'de tanrının bir şekli. Vaişnavalara göre o Nihai Gerçek veya Tanrı'dır; Şiva'nın Şaivitlere olduğu gibi. Trimurti kavramında (bazen Hint Teslisi olarak anılır) o Tanrının ikinci görünüşüdür (diğerleri Brahma ve Şiva'dır).Ve onun en yüksek durumu Hindu kutsal metinlerinden olan Ayurveda, Rigveda ve Bhagavadgita da bildirilir.[1][2][3][4][5]

Vişnu
Koruyucu Tanrı
Devanagari विष्णु
Sanskritçe Transliterasyon Viṣṇu
Bağlılığı Deva (Trimurti)
Mekânı Vaikunta, Ksheera Sagara
Mantra Om Namo Narayanaya, Om Namo Bhagavate Vasudevaya,Om Vishnaveh Namah
Silahı Sudarşana Çakra
Eşi Lakşmi, Bhudevi
Bineği Garuda
Avatarları Matsya, Kurma, Varaha, Narasimha, Vamana, Paraşurama, Rama, Krişna, Buda, Kalki

Koruyucu olarak tanınan Vişnu özellikle ünlü avatarları, veya enkarnasyonları (vücut buluşları), ile tanımlanmıştır. Bu avatarlardan en ünlü ve önemlileri Krişna ve Rama'dır. Ayrıca, sıklıkla Narayana olarak da geçer.

Vaişnavizme inananlara göre O Nihai Gerçek'tir ve Tanrı'nın sadece bir görünüşü, biçimi olmaktan ötedir. Advaita felsefesini izleyen Smartaara göre Vişnu veya Şiva gibi tanrılar, nihai üstün bir gücün, tanrının ("Brahman") çeşitli yüzleri, şekilleridirler. Onlara göre bu nihai tanrının özel bir şekli, yüzü, adı veya özellikleri yoktur.

Kaynakça

  1. Albrecht Weber, Die Taittirîya-Saṃhitâ, Leipzig, Indische Studien 11-12, Brockhaus (1871, 1872) etext 10 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. A. Berridale Keith, The Yajur Veda - Taittiriya Sanhita 29 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1914, full text, (online at sacred-texts.com). For specific verse, see [Kanda V, verse 5.1. http://www.sacred-texts.com/hin/yv/yv05.htm 26 Temmuz 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.] "all the deities are Agni; the sacrifice is Visnu; verily he lays hold of the deities and the sacrifice; Agni is the lowest of the deities, Visnu the highest"
  3. Devi Chand, The Yajurveda. Sanskrit text with English translation. Third thoroughly revised and enlarged edition (1980).
  4. The Sanhitâ of the Black Yajur Veda with the Commentary of Mâdhava ‘Achârya, Calcutta (Bibl. Indica, 10 volumes, 1854-1899)
  5. Due to differences in recensions the verses of the Gita may be numbered in the full text of the Mahabharata as chapters 6.25 – 42. (see: Sastras studies 28 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) or as chapters 6.23-40 (The Bhandarkar Oriental Research Institute (BORI) electronic edition. Electronic text (C) Bhandarkar Oriental Research Institute, Pune, India, 1999.) According to the recension of the Gita commented on by Shankaracharya, the number of verses is 700, but there is evidence to show that old manuscripts had 745 verses.(Gambhiranda (1997), p. xvii.)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.