Svabya Savaşı

1438'deKutsal Roma Cermen İmparatorluğu tahtını ele geçiren Habsburg hanedanlığı ile Eski İsviçre Federasyonu arasındaki çatışmanın oldukça eski kökenleri vardı. 13. yüzyılın sonlarından beri İsviçre Konfederasyonunun üyesi olan kantonlar, bir zamanlar Habsburg hanedanının kontrolü altındaki toprakları parça parça ele geçirmeye başlamışlardı. Konfederasyon o zamana kadar sadece imparatora tanınmış olan, diğer prensliklerin ve vassalların hiçbirinin ulaşmadığı bir özerklik statüsünü elde etmişti. Bu statü konfederasyonu, imparatorluk içinde bir otonomiye dönüşmüş, hatta imparatorluk adeta uzaktaki bir senyörlük gibi kabul edilir olmuştu. 1438'e kadar imparatorluk Habsburg dükalığının karşıtlarının elindeydi ve önceki imparatorlar Konfederasyonu, en güçlü rakipleri olarak gördükleri Habsburg'lara karşı verdikleri mücadelede desteklemişlerdi. İsviçre'nin bu özerk durumu bu yüzden Habsburg'lara kadar değişik imparatorlar tarafından tekrar rekrar teyit edildi ve İsviçre Habsburg dükalarının eski topraklarını almalarını engellemeyi başardı.

15. yüzyılda Habsburg iktidarı

III. Friedrich Kutsal Roma Cermen İmparatoru olarak taç giydiğinde, İsviçre birdenbire daha önce hiç karşılaşmadığı bir durumla karşılaştı. O zamana kadar Habsburg dükaları karşısında özerk yönetimine destek veren imparatorluktan aldığı desteği kaybettiği gibi, imparatorluğun başına Habsburg'ların geçmesi, bütün imparatorluğu İsviçre'nin karşısına bir tehdit olarak çıkarmış oldu. Ancak Frederick döneminde bu tehdit hayata geçmedi. Frederick 1442'de Eski Zürih Savaşı'nda diğer kantonlara karşı Zürih'e destek verdi, diğer Konfederasyon üyelerinin özerk statüsünü kabul etmedi. Ancak Frederick İsviçre federasyonlarına karşı askeri bir savaşa girebilecek durumda değildi, zira Avusturya'da uğraşması gereken daha önemli çatışmaları vardı. Önce kardeşi Albert ile süren çatışması, sonra Macar Kralı Matthias Corvinus'un baskısı (ki bir ara Fredereich'i Viyana'yı terkemeye ve gezici bir hayat yaşamasına neden oldu ) onu engelledi.[1]

Frederich, imparatorlukta rakipleri Bavyera'lı Wittelsbach hanedanı veTirol, Vorarlberg ve Ön Avusturya dükü ve kuzeni olan Sigismund'la da uğraşmak zorundaydı. Sigismund da İsviçre konfederasyonu ile çatışma içindeydi. Tirol piskoposluğuna aday gösterme konusunda Papa II. Pius ile yaşadığı anlaşmazlıkta aforoz edilmiş ve bunun üzerine İsviçre daha önce Habsburg toprakları olan Thurgau bölgesini ele geçirmişti. 1468'de Sigismund İsviçre konfederasyonu ile Waldhut savaşında karşı karşıya geldi. Savaş sonunda belirgin toprak kayıpları yaşamasa da, büyük bir fidye ödemek zorunda kaldı.[2] Sigismund 1474'te İsviçre ile Habsburg'lar arasındaki savaşı bitiren bir barış anlaşması yaptı (Ewige Richtung) ancak imparator Fredrich bu anlaşmayı kabul etmedi.

Sigismund 1487'de Frederich'in kızı Kunigunde ile Bavyera dükü IV. Albert'i evlendirdi ve ertesi yıl Svabya'daki şehirlerin bir ittifakı olan Svabya Ligi'ni kurdu. Böylece Bavyera'lı Wittelsbach hanedanını da engellemiş oluyordu.[1]

1490'de Sigismund tahttan çekilmeye ve topraklarını Frederich'in oğlu I. Maximilian'a devretmeye zorlandı. Maximilian Burgonya hanedanından Mary ile evlendi ve kayınpederi Burgonya Dükü I. Charles'ın 1477'de ölümünden sonra tüm Burgonya topraklarının mirasına kondu: Burgonya ve Hollanda. Geniş topraklara yayılan Burgonya'nın yönetimini merkezi bir hale getirmeye çalışınca 1482'de merkezi idareye karşı şehirlerin ayaklanması ile karşılaştı. Fransa kralı VII. Charles bu isyancı şehirlerle ittifak kurdu, zira Fransa da Burgonya toprakları üzerinde hak iddia ediyordu. Bu çatışmanın birinci evresi 1489'da Maximilian'ın Hollanda'yı işgal etmesine kadar sürdü. Maximilian kuzeni Albert'i temsilcisi olarak bırakıp Almanya'ya döndü. Sonraki yıllarda Albert Hollanda'daki Habsburg egemenliğini sürdürdü.

İmparator III. Frederick

Maximilian 1486'da babasının inisiyatifiyle Kutsal Roma Cermen imparatoru ilan edildi ve hanedanı babasıyla ortaklaşa sürdürdü. 1493'te Frederich'in ölümü ile ona ait olan topraklar da Maximilian'a geçti ve böylece bütün Habsburg toprakları tek ele geçmiş oldu. Aynı yıl Fransa ile olan savaşı sona erdiren Senlis anlaşması imzalandı. Bu anlaşma ile Burgonya sorunu çözülüyor. Burgonya düklüğü (Batı Burgonya) Fransa'ya geçerken, Hollanda ve Doğu Burgonya imparatorlukta kalıyordu. Böylece Maximilian topraklarını güvence altına almış ve Eski İsviçre Konfederasyonunu çembere almış oluyordu: Doğuda Tirol ve Vorarlberg, kuzeyde Avusturya, batıda Doğu Burgonya.

Svabya ve İsviçre

İmparator Frederich konfederasyondan Svabya ligine katılmasını talep ettiğinde, açık bir şekilde reddedildi. İsviçre'nin, Habsburg'un ihtiyaçlarına göre tasarlanmış, onun kontrolü altındaki bir ittifaka girmesi için hiçbir neden yoktu. Ayrıca Svabya ligindeki güçlü aristokrat öğelerden farklı bir yapılanmaya sahiplerdi ve son iki yüz yılda aristokrat bağımlılıklardan kurtulmuşlardı.

Svabya tarafından da benzer kaygılar vardı. Svabya'da yaşayan birçok insan için İsviçre'nin bağımsızlığı ve feodal bağlardan özgürlüğü bir rol model oluşturuyordu. Svabya'nın güneyindeki birçok baron tebalarının isyan edip İsviçre'ye katılmasından kaygılanıyordu.[3] Bu kaygıları temelsiz değildi. İsviçre, Ren nehrinin kuzeyinde ittifaklar edinmeye başlamış ve 1454'te Schaffhausen ile bir barış anlaşması imzalamakla kalmamış, daha uzaktaki Rottweil (1463) ve Mullhouse (1466) ile de barış anlaşması imzalamıştı.

Konstanz şehri ve piskoposluğu bu iki blok arasında kalıyordu. Bir taraftan Svabya'da toprakları bulunuyordu, diğer taraftan Thurgau'nun yargı alanında bulunuyordu ve 1460'ta İsviçre konfederasyonu tarafından ilhak edilmişti. Svabya Ligi'nin kurulması Zürih ve Bern kantonlarını Konstanz'ı İsviçre Konfederasyonuna katılmaya çağırmak için kışkırttı. Kurucu kantonların ve Uri'nin muhalafetine rağmen yapılan görüşmeler başarısız oldu. Thurgau'nun bölünmüş yargı alanı şehirler ve konfederasyon arasındaki birçok anlaşmazlığın nedeniydi. 1495 yılında böyle bir anlaşmazlık Uri askerleri tarafından bir cezalandırma saldırısına da neden oldu ve şehir yeniden anlaşma yapmak ve yağmayı durdurmak için 3000 Gulden ödemek zorunda kaldı. Sonuçta Konstanz 3 Kasım 1498'de Svabya Ligi'ne tam üye olarak katıldı.

İmparator I. Maximilian'ın 1519'da Albrecht Dürer tarafından yapılmış tablosu.

İlk çatışma bugünkü Graubünden kantonu üzerinde egemen olan Üçler Birliği'nin (Drei Bünde - Three Leagues) toprakları konusunda yaşandı. 15. yüzyılda İsviçre Konfederasyonuna benzer bir gelişim yaşamış olan bir başka federasyon olan Üçler Birliği üç yönetim biriminin (Gotteshausbund, Grauer Bund ve Zehngerichtebund) bir ittifak oluşturması ile kurulmuştu. Üçler Ligi de İsviçre konfederasyonuna benzer şekilde bir otonomi elde etmiş ve Habsburg'larla sürekli bir çatışma halinde idi. 1470'lerde ve 1480'lerde Dük Sigismund adım adım birliğin en yeni üyesi olan "On Yargı Birliği"nin (Zehngerichtebund) bazı komünlerini kendi yargı alanına geçirmişti. Maximilian da onun yayılmacı politikasını sürdürdü. Habsburg'ların bu baskısı Üçler Birliği'ni İsviçre Konfederasyonu ile1497-98'de bir ittifak yapmasına neden oldu.[7]

Aynı zamanda Habsburg'lar, Burgonya dükü I. Charles'ın ölümü üzerine Valois Hanedenına ait topraklar konusunda Fransız kralları ile çatışmaya girmişlerdi. Zira I. Charles'ın kızı Mary ile evli olan Maximilian bu topraklar üzerinde hak iddia ediyordu. Maximilian ikinci karısı olan Milano'dan Bianca Maria Sforza nedeniyle Fransız krallarına karşı Milano Düklüğü'nü ele geçirmek için süren savaşa da direkt dahil olmuştu. Tirol ve Milano arasındaki bağlantı noktası olan Graubünden, özellikle de Müstair vadisi bu yüzden Habsburg'lar açısından stratejik bir öneme sahipti. Müstair vadisindeki Umbrail geçidi güney Tirol'deki Vinschgau vadisi ile kuzey İtalya'daki Valtellina'yı birbirine bağlıyordu. Ayrıca Habsburg'lar Chur piskoposluğu ile de bölgedeki yargı yetkisi konusunda sık sık sorun yaşıyordu. 20 Ocak 1499 tarihinde Habsburg birlikleri Müstair'i, ele geçirdiler ve Saint John Manastırı'nı yağmaladılar, ancak Üçler Birliği'nin kuvvetleri tarafından püskürtüldüler ve 2 Şubat'ta Gluns'da bir mütareke imzalandı.

Üçler Birliği, Habsburg'ların işgal girişimine karşı İsviçre kondederasyonunu yardıma çağırmıştı ve bunun üzerinden Uri'den çıkan askeri birlikler Chur'a gelmişlerdi. Mütarekenin duyulması üzerine geri dönmekte olan birlikler yolları üzerinde bir grup Habsburg kuvvetiyle karşılaştılar. Habsburg askerlerinin alışıldık alayları ile karşılaşan birlikler Ren nehrini geçip Habsburg askerlerini öldürdüler. Bunun üzerine Habsburg askerleri 7 Şubat'ta Maienfeld'i yağmaladı ve Svabya Ligi'ni yardıma çağırdı. Sadece beş gün sonra çeşitli kantonlardan toplanan İsviçre askerleri köyü geri aldılar ve önlerine gelen her yeri yağma ederek Konstanz gölüne doğru ilerlediler. 20 Şubat'ta Konstanz gölünün kıyısındaki Bregenz yakınlarında Hard muharabesinde karşılaştıkları Habsburg kuvvetlerini bozguna uğrattılar. Ardından Schaffhausen ile Konstanz arasındaki Hegau'yu işgal ettilerse de, birkaç gün sonra geri çekildiler.

Bu arada Svabyan Ligi de askere alma işlemlerini tamamlamış ve 22 Mart'ta Dornach'a bir baskın yaptı, ancak aynı gün az sayıdaki İsviçre askerine karşı Basel yakınlarında yapılan Bruderholz muharabesini kaybettiler. Nisan aylarında her iki taraf da Ren nehri kıyısında diğerine ait olan topraklara saldırılar düzenlediler. İsviçre Schaffhausen'in doğusundaki Hallau, Neunkirch ve Klettgau'yu ele geçirdi. Svabyan Ligi'nin daha kapsamlı bir saldırısı 11 Nisan 1499'da gerçekleşti, Svabya birlikleri Konstanz gölünün sahili ve güneyindeki köyleri işgal etti ve yağmaladı. Ancak Svabya birlikleri İsviçre askerlerinin ana kamplarının bulunduğu Schwaderloch bölgesine ulaştıklarında hiç ummadıkları bir yenilgiye uğradılar. (Schwaderloch muharebesi) [8] Bu çatışmada dağınık ve tecrübesiz Svabya birlikleri 130 kadarı Konstanz'dan toplanmış 1000'den fazla asker kaybetti ve topları da dahil olmak üzere ağır silahlarını İsviçre'ye kaptırdılar.

İsviçre birlikleri zaferin ardından Klettgau ve Hegau'ya yeniden saldırdı ve geri dönerken Tiengen ve Stühlingen gibi tahkim edilmiş bazı küçük Svabya şehirlerini yağmaladı. Bütün bir savaş, belli bazı kapsamlı çatışmaların arasında kasaba ve köylere düzenlenen yağma baskınları şeklinde sürdü. Doğu cephesinde ise yeni bir Habsburg saldırısına İsviçre konfederasyonunun bir karşı saldırısı ile cevap verdi ve Feldkirch yakınlarında 20 Nisan 1499'daki Frastanz muharebesinde Habsburg'ları bir kez daha yenilgiye uğrattı.

Habsburg'ların ve Svabya'lıların arka arkaya aldıkları bu yenilgiler Hollanda'yı işgal etmeyi başarmış olan Maximilian'ı Konstanz'a gitmeye ve savaşı direkt olarak yönetmeye zorladı. Alman prenslerinin de desteğini alabilmek için İsviçre konfederasyonuna karşı tüm imparatorluk adına savaş (Reichskrieg, Imperial War) ilan etti. Ancak bu girişimi başarılı olmadı. Maximilian, Konstanz yakınlarında yeterince birliği olmadığından, bir sonraki güçlü saldırısını yine Müstair vadisine yapmaya karar verdi. Mayıs 1499'ın başında batı cephesinde Sundgau'yu sık sık yağmalayan İsviçre birliklerine karşı bir şaşırtma saldırısı düzenledi. 21 Mayıs'ta İsviçreliler Hegau'yu üçüncü kez yağmaladılar ancak Svabyan birliklerinin Stockach şehrini kuşatarak tehlikeli şekilde yaklaşmaları üzerine geri çekildiler.[9]

Aynı günlerde, 22 Mayıs 1499'da Üçler Birliği Glurns'da kamp kurmuş ve Maximilian'ın destek birlklerini bekleyen Habsburg birliklerine baskın düzenledi. Habsburg birliklerinin tahkimatlarını yok edip Calven muharebesinde Habsburg'ları bir kez daha yenilgiye uğrattılar, ardından üç gün boyunca Vinschgau'yu yağmalayıp geri çekildiler. İmparator Maximlian destek birlikleriyle bölgeye ancak bir hafta sonra geldi ve bir süre Engadin vadisini yağmalayıp, Konfederasyon'un takviye birlikleri gelmeden geri döndü.

Maximilian çatışmayı Müstair vadisinde yapmaktan yana idi ve kuzeydeki birlikleri de buraya getirmek istiyordu. Ancak kuzeydeki Svabya Ligi'nin liderleri kuzey cephesindeki askerlerini Maximilian'ın istediği şekilde doğuya, Graubünden bölgesine çekmeye karşı çıkıyorlardı. Bunun üzerine Maximilian tekrar Konstanz'a dönmek zorunda kaldı ve anlaşmazlık bir süre için sonra erdi. Ordu Konstanz'da toplanmış oldu, ancak Temmuz ayına kadar bir saldırıya girişilmedi.

Temmuz ortalarında Maximilian ve Svabya liderleri birdenbire kendi birliklerinin baskısıyla karşılaştılar. Batıda Heinrich von Fürstenberg'in komutasında paralı Flander askerlerinden oluşan büyük bir birlik vardı ve buradaki çok sayıda asker paraları ödenmezse orduyu bırakacakları tehdidinde bulunuyordu. Svabya ordusundaki yaya piyadeler de şikayetçilerdi, zira çoğu köylerden toplanmış köylülerdi ve dönüp ürünlerini hasat etmek istiyorlardı. Maximilain harekete geçmek zorunda kaldı.

21 Temmuz'da Konstanz gölünün kıyısındaki Rheineck ve Rorschach'a düzenlenen saldırı başarılı olan az sayıda Svabya saldırısından biri oldu. Bu küçük İsviçre yerleşimleri sürpriz bir saldırı ile karşılaşıp yağmalandı ve yakıldı. Daha kapsamlı bir saldırı 16.000 askerle Dornach'ın batısına gerçekleştirildi, ancak burada hızla toparlanmış güçlü bir İsviçre ordusu ile karşı karşıya gelindi. 22 Temmuz'daki Basel yakınlarında Dornack muharebesinde Svabya birlikleri uzun ve çetin bir savaştan sonra ağır bir yenilgi aldı. Komutanları Heinrich von Fürstenberg henüz savaşın başında yaralandı, 3.000 Svabya'lı ve 5.000 İsviçre askeri öldü ve Svabyalıar tüm toplarını kaybettiler.

Savaşın son çatışmalarından biri 25 Temmuz'da gerçekleşti. Bir Svabya ordusu Hegau'dan Schaffhausen yönüne doğru ilerledi ancak Thayngen'de şiddetli bir savunma ile karşılaştı. Az sayıda askerden oluşan savunma birliği sonunda yenildi ve köy yerle bir edildi ama direnen İsviçre birlikleri Svabya birliklerine büyük bir zayiat verdi ve takviye birlikleri Schaffhausen'e gelene kadar Svabyalıları durdurmayı başardı. Svabyalı şövalyeler ve yaya birlikler arasındaki yanlış anlaşılmalar ve havanın kararması Svabyalıların çekilmesine ve daha büyük bir savaşa engel oldu.

İsviçrelilerin temel sorunu tek bir komuta merkezinden yoksunluğu idi. Kanton birlikleri sadece kendi liderlerinden emir alıyorlardı. Emre itaatsizlik yaygın bir sorundu. İsviçre Diyeti bu sorunu çözmek için 11 Mart 1499'da şöyle bir karar almıştı: "Her kanton kendi askeri birliklerine kumanda eder, ancak Konfederasyon orduları olarak bir araya gelirse, hangi kantondan olduğuna bakmaksızın üstlerine itaat etmek zorundadır."[10]

Savaşın maliyeti, İsviçre'nin müttefiki olan Fransız ve İtalyan güçlerinin maddi desteği ve esirler için talep edilen fidyelerle karşılandı.[10]

İlk görüşmeler daha Mart 1499'da yapılmıştı ancak tarafların birbirlerine güvensizliği bu görüşmelerin başarısız olmasına neden oldu. Fakat Dornach muharabesinden sonra, Svabya Ligi savaş yorgunu idi, İsviçre konfederasyonu ile girdiği birçok çatışmayı kaybetmişti ve askeri liderlerinin yeteneklerine olan güveni yitirmişti. Maximilian'ın yeni bir ordu oluşturma talebi destek bulmadı. Svabya ve Habsburg birlikleri İsviçre birliklerinden daha fazla insan kaybı vermiş ve topları sık sık İsviçrelilere kaptırarak top gücü açısından da zayıflamıştı. Maximlian'ın Ağustos 1499'da Schaffhausen'de yaptığı barış teklifini reddetmesine rağmen, İsviçre de savaşı daha fazla uzatmak istemiyordu.

İtalya Savaşı'ndaki gelişmeler de Svabya savaşının bitmesine yardım etti. Fransız kralı XII. Louis Milan Dükalığını kendi kontrolü altına almaya çalışıyordu. Habsburg'ların yardımına ihtiyacı olan Milan dükü Ludovico Sforza yeğenini 1493'te Maximilian ile evlendirmişti ama süren savaştan dolayı ne Maximilian'dan yardım alması ne de İsviçreli paralı askerleri kullanması mümkündü. Savaşı durdurabilmek için elçisi Galeazzo Visconti'yi gönderdi. Tagsatzung'daki (İsviçre federal diyeti) Fransız delegasyonu da aynı nedenle bir barış anlaşmasını engellemeye çalışıyordu. Milano'nun delegasyonu daha başarılı oldu ve tarafları isteklerini yumuşatmaları konusunda ikna etmeyi başardı. Sonuç olarak 22 Eylül 1499'da Basel'da Maximilian ve Konfederasyon arasında barış anlaşması imzalandı. Anlaşmada son derece dikkatli şekilde bütün imparatorluğun bir savaşından ya da barışından sözedilmiyor, imparatorluğun iki eşit üyesi arasında, yani Habsburg hanedanı ile İsviçre Konfederasyonu arasında yapılan bir anlaşma olduğu belirtiliyordu. Anlaşma metni Maximilian'ı "Habsburg dükü" olarak anıyor, "Alman kralı" ve "Kutsal Roma İmparatoru" gibi ifadeler yer almıyordu.[11]

Basel Anlaşması Eski İsviçre Konfederasyonu ile imparatorluk arasındaki ilişkileri 1495 imparatorluk diyetinden önceki status quo ante bellum durumuna getirdi. İmparatorluk yasağı sessizce kaldırıldı. Maximilian kantonların isteklerine boyun eğdi ve onların bağımsızlığını kabul etmek durumunda kaldı. Ayrıca İsviçre'nin 10 kantonun imparatorluğun yargı alanının dışında tutuldu. Thurgau'nun yüksek yargı gücü İsviçre'ye geçmiş oldu. Savaş, daha önce Konstanz Piskoposluğuna bağlı olan Schaffhausen civarındaki birkaç yer dışında egemen olunan topraklarda bir değişiklik yaratmadı.[12]

Graubünden'de de durum savaş öncesine döndü. Habsburg'lar Zehngerichtebund'un sekiz komünü üzerindeki haklarını korudu fakat birliğin diğer iki birlikle (Üçler Birliği) ve İsviçre Konfederasyonu ile olan ittifakını kabul etti. Son olarak bu düzenlemeler Habsburg'ların Prättigau'yu Üçler Birliği'ne kaybetmelerine yol açtı.

Basel bütün bir savaş boyunca titizlikle tarafsız kalmıştı. Bazı İsviçre kantonları ile müttefik olmasına rağmen Alsas'la ve Ren nehri üzerindeki bölgelerle güçlü ekonomik bağları vardı. Fakat savaş sırasında yaşanan olaylar şehir konseyinde Konfederasyondan yana olanların güçlenmesini ve İsviçre'nin de şehrin Ren üzerindeki stratejik pozisyonunu aynı Schaffhausen gibi bir köprü başı olarak görmesini sağladı. 9 Haziran 1501'de Basel'den bir delegasyon İsviçre kantonlarının temsilcileriyle bir ittifak anlaşması imzaladı ve şehir konseyi bu anlaşmayı 13 Temmuz 1501'de onayladı.[13]

Schaffhausen Svabya savaşı sırasında Konfederasyonun yanında yer aldı, bu yüzden Konfederasyona kabul edilmesi sadece bir formalite idi. Şehir zaten 1415'den beri bir imparatorluk şehri idi ve 1454'te yapılan ve sonra 1479'da yenilenen 25 yıllık sözleşmeler ile Konfederasyonun yarı üyesi idi. 10 Ağustos 1501'de Konfederasyonun 12. üyesi oldu.[12]

Savaşın bitmesiyle birlikte konfederasyon birlikleri Ren nehri ve Graubünden'den ayrıldılar. Kantonlar kapitulasyonlar denilen yeni paralı asker anlaşmaları yaptılar. Bu anlaşmalar hem Fransız kralları ile hem Milano dükalığı ile yapılıyordu, yani İtalya savaşları'nda savaşan iki tarafta da İsviçre paralı askerleri bulunuyordu. İsviçrelilerin bu savaşa Milano düklüğünün yanında yer alarak müdahil olması, Fransız kuvvetlerine karşı Marignano muhaberesinde ilk yenilgilerini almalarına neden oldu. Bu savaşın ardından 1516'da Fransızlarla "Ebedi Barış" anlaşması yapıldı.[14] Bu barış İsviçre'nin her türlü saldırganlıktan vazgeçerek tarafsızlık ilkesini uygulamaya başlamasında ilk adım olmasına karşın İsviçre kantonları 16. yüzyılın ortasına kadar süren İtalyan savaşlarında her iki tarafa da paralı asker göndermeye devam ettiler.

İsviçre Konfederasyonu imparatorluk diyetine katılma zorunluluğu olmayan, Kutsal Roma İmparatorluğu'nun bir bağımsız şehri olarak kaldı. İmparatorlukla olan bu ilişki 16. yüzyıl boyunca önemini yitirse de, bir formalite halinde sürdü. İsviçre kendisini imparatorluğun bir üyesi olarak görüyor, imparatorluk da İsviçre konfederasyonunu imparatorluk alametlerini kullanan bir kuruluş olarak niteliyordu.[15] Konfederayonun tamamen bağımsız bir devlet olarak kabul edilmesi ancak Otuz yıl savaşlarının ardından yapılan Westfalya anlaşması ile gerçekleşti.

1. Wilhelm Baum (2005). "Friedrich III. von Habsburg, römisch-deutscher Kaiser (1440–1493)". In Bautz, Traugott. Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL) (in German). 24. Nordhausen: Bautz. cols. 635–648. ISBN 3-88309-247-9.
2. Peter Schmid (1995). "Sigismund, Erzherzog von Österreich". In Bautz, Traugott. Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL) (in German). 10. Herzberg: Bautz. cols. 269–274. ISBN 3-88309-062-X.
3. Maissen, Th.: Worum ging es im Schwabenkrieg?, NZZ of September 18, 1999. In German; reprint at historicum.net. URL last accessed 2006-09-17.
4. Inge Wiesflecker-Friedhuber (2001). "Maximilian I., Römischer König, Erwählter Römischer Kaiser". In Bautz, Traugott. Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL) (in German). 18. Herzberg: Bautz. cols. 879–893. ISBN 3-88309-086-7.
5. achse, G.: Kaiser Maximilian I – Bewahrer und Reformer, Kulturberichte 2/02, AsKI 2002. URL last accessed 2006-10-06.
6. Morard, N.: Die Eidgenossen auf der europäischen Bühne, pp. 316 – 326 in Schwabe & Co. (eds.): Geschichte der Schweiz und der Schweizer, Schwabe & Co. 1986/2004; ISBN 3-7965-2067-7. Comprehensive general overview and explanation of the larger context.
7. Würgler, A.: Eidgenossenschaft – 3. Konsolidierung und Erweiterung inGerman, French and Italian in the online Historical Dictionary of Switzerland, 2004-09-08.. URL last accessed 2006-10-09.
8. Riezler, S.: Die Grafen von Fürstenberg im Schweizerkriege 1499 16 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Tübingen1883. In German, from historicum.net. Detailed chronological account of events.
9. Wendler, U.: Der dritte Hegauzug und König Maximilian I.; in German. URL last accessed 2006-10-09.
10. William E. Rappard, Collective Security in Swiss Experience 1291-1948(London, 1948) pp. 88-89
11. Sieber-Lehmann, C.: The Peace of Basel of 1499 in German, French and Italian in the online Historical Dictionary of Switzerland, 2002-05-01.
12. Scheck, P.: Der Schwabenkrieg 1499 4 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Municipal Archives of Schaffhausen, 1999. In German. URL last accessed 2006-09-08.
13. State Archive of Basel-Country: Vertrag zwischen Basel und der Eidgenossenschaft 1501; August 2000. Also see the Bundesbrief of Baselitself (PDF file, 553 kB). In German.
14. Holenstein, A.: Ewiger Frieden in German, French and Italian in the online Historical Dictionary of Switzerland, 2004-12-07.
15. Meles, B.: Das Entschwinden des Reichsadlers, pp. 147 – 162 in Jorio, M.: 1648: Die Schweiz und Europa: Aussenpolitik zur Zeit des Westfälischen Friedens, Chronos Verlag, Zürich 1999; ISBN 3-905313-14-6. In German.