Praetorian muhafızlar

Praetorian muhafız

Başlangıçta, oluşturulan bu muhafız grubu sonraki dönemlerde İmparatorlara suikast düzenleyerek öldüren muhafızlardan oldukça farklıydı. Augustus, Roma'da buluna ayak takımının taşkınlıklarını kontrol altında tutabilecek bir koruyucu oluşum gerektiğinin farkında olduğu halde, kurmaya çalıştığı rejimin üzerindeki Cumhuriyetçi cilayı kaldırmak konusunda oldukça dikkatliydi. Bu sebeple, her biri aslında 500 kişilik mevcuda sahip olan ancak sonradan 1000 kişilik bir mevcuda yükseltilen ve belirli bir zamanda sadece üç tanesi görevde olabilen dokuz adet kohort teşkil edilmesine izin verdi. Ayrıca her biri 30 askerden oluşan müstakil Süvari birlikleri (turma) oluşturuldu. Bunlar saray ve önemli binaların etrafından devriye gezerken diğerleri Roma'nın dışındaki kasabalarda konuşlandırıldığından, bu özel kohortlardan bir tehlike gelmesi mümkün değildi. Bu sistem, MÖ 2 yılında göreve başlayan praefectus praetoriolar Quintus Ostorius Scapula ve Publius Salvius Aper'in gelişine kadar organizasyon ve komuta açısından iyileştirmeler yapıldığı halde, köklü bir değişikliğe uğramadı.

Augustus'un 19 Ağustos 14 tarihinde ölmesi üzerine, Praetorian muhafızların kendi gündemlerini zorla kabul ettirmek için Roma'nın politik yaşamının bir parçası olmak amacıyla sahip oldukları askeri gücü kullanmayı düşünmedikleri tek dönem olan Praetorian sükûnet dönemi sona erdi. Augustus, Praetorian Muhafızların tam sadakatine sahip tek İmparator olarak tarihe geçti. Onun ölümünden sonra, Praetorianlar en çok ilgilerini çeken şeye hizmet etmeye başlayacaklardı. Hırslı praefectus praetoriolar Lucius Aelius Sejanus'un entrikaları sonucu İtalya'ya dağılmış olan kışlaları Roma'ya taşındı. Sejanus 23 yılında imparator Tiberius'u Castra Praetoria'nın (Praetorianların ordugâhı) Roma'nın hemen dışında inşa edilmesine ikna etti. Bu kohortlardan biri İmparatorluk sarayının günlük güvenliğinin sağlanmasından sorumlu oldu. Bundan sonra muhafızların tamamı imparatorun tasarrufundaydı ancak artık hükümdarların kaderi de muhafızların merhametine terk edilmiş oluyordu. Bu gerçek 31 yılında Tiberius'un Sejanus taraftarlarına karşı kendi cohors praetoria kohort'una güvenmek zorunda kalmasıyla anlaşıldı. Praetorian muhafızlar Tiberius'a sadık kaldığı halde onların potansiyel politik güçleri artık net olarak ortaya çıkmıştı.

Praetorianlar, savaş sırasında Roma ordusunun herhangi bir birimine eşitti. Başlangıçta savaşlarda nadiren kullanılmışlarsa da, 69 yılından itibaren etkili biçimde sahneye çıkmışlardır. İlk olarak Bedriacum savaşı'nda Otho için savaştılar. Domitian ve Trajan zamanında ise muhafızlar Daçya'dan Mezopotamya'ya kadar uzanan savaşlarda yer alırken Marcus Aurelius'la birlikte yıllarca Tuna cephesinde savaştılar. Muhafızlar 3. yüzyıl boyunca da İmparatorlara çeşitli savaşlarda destek vermeye devam ettiler.

Claudius'un imparator ilan edilmesi, Lawrence Alma-Tadema, Tuval üzerine yağlı boya, 1867 civarı. Claudius'un tahta çıkışı hakkında anlatılan hikâyelerden birine göre Caligula'nın 41 yılında öldürülmesinden sonraki olaylar sırasında Proterian muhafızlar tarafından bir perdenin arkasında saklanırken bulunmuş ve akabinde imparator ilan edilmiştir.

Tiberius tarafın söz verilen Donativum (imparatorluk hediyesi) için kurban edilen Sejanus'un ölümünün ardından, muhafızlar imparatorlukta gittikçe artan hırslı ve kanlı bir oyun ortaya koymaya başladılar. "Doğru miktarda" ya da "istedikleri kadar" para verildiğinde, imparatorları öldürdüler, kendi praefectus praetoriolarını devirdiler ya da Roma halkına karşı durdular. İmparator Caligula, 41 yılında Senatoryal sınıfın ve muhafızların ortaklaşa bir komplosu sonucu öldürüldü. Praetorianlar, Senato tarafından yapılan itirazlara aldırmadan tahta Claudius'u çıkardılar.

69'daki Dört İmparator Yılında, İmparator Galba'nın söz verdiği bahşiş ödenmeyince Praetorianların sadakati Otho tarafınsan satın alındı ve imparator muhafızlar tarafından öldürüldü. Otho, Praetorianların isteklerine boyun eğdi ve sadakatlerini sağlayabilmek adına kendi praefectus praetorio'larını atamalarına izin verdi. Otho'yu yenen Vitellius muhafızları dağıttı ve kohort sayısını onaltıya çıkartarak yeni bir muhafız takımı oluşturdu. Vespasian, Vitellius'u yenerek tek başına imparator olunca kohortların sayısını yeniden dokuza indirdi. Muhafızların kontrolünü sağlayabilmek için de oğlu Titus'u praefectus praetorio olarak atadı.[1]

Muhafızların sahip olduğu İmparatoru öldürebilme gücü, onlara hükûmet yönetiminde ne saray ahalisinin, ne Senatonun ne de bürokrasinin sahip olmadığı bir etkinlik sağlıyordu. İnsafsız bir şiddet dalgasının ardından genellikle yeni hükümdarın intikam alması beklenen bir durumdu. Pertinax'ın 193 yılında öldürülmesinden sonra, Didius Julianus imparatorluğu yüksek bir bedel ödeyerek muhafızların düzenlemiş olduğu açık arttırmadan satın almıştı. Aynı yıl Septimius Severus Roma'ya yürüdü ve Praetorianları dağıtarak kendine sadık Pannonia Lejyonlarından yenisini oluşturdu. Maximinus Thrax'ın saltanatı sırasında ele avuca sığmaz ayak takımı ile Praetorianlar arasında şiddetli sokak çatışmaları yaşanmıştı.

271 yılında Aurelian doğuya yelken açtı ve lejyonların, Praetorian kohortlarının ve diğer süvari birliklerinin yardımıyla Palmyra'yı yendi. Palmyralılar kolayca bozguna uğratıldılar. Bu durum Diokletian ve arkadaşlarına sacer comitatus (İmparatorun savaş eskortları) adında, özel bir işlemle savaşan birliklerden seçilen ve komuta modelini eski Praetorian kohortları modelinden almış olan yeni bir birlik oluşturulması fikrini verdi ancak üniforma düzenlemeleri farklıydı ve mevcutları bir Praetorian kohortundan çok daha fazlaydı.

284 yılında Diokletian Praetorianların statüsünü düşürdü; Diokletian Byzantion'dan 100 km uzaktaki Nicomedia'da yaşadığından Praetorianlar artık saray yaşamının bir parçası değillerdi. Jovianlar ve Herculianlar adında iki yeni birlik imparatorun kişisel korumaları olarak Praetorianlarla yer değiştirdi. Diokletian'ın emekliye ayrıldığı 1 Mayıs 305 tarihinde, görününüşe göre Castra Praetoria Roma'daki küçük bir garnizona ev sahipliği yapıyordu.

Praetorianlar, İmparatorluk tarihinde sahneye son kez 306 yılında, emekliye ayrılan imparator Maximian'ın yerine oğlu Maxentius'un geçmesi üzerine çıktılar: birlikler olayların kontrolünü ele aldılar ve onu 28 Ekim'de İtalya'da imparator ilan ettiler. Sezar Flavius Valerius Severus, Galerius'un emrine uygun olarak, Muhafızları dağıtmayı denedi ancak bu muhafızların geri kalanlarının da isyan ederek Maxentius saflarına katılmasından başka bir sonuç getirmedi. I. Konstantin 312 yılında İtalya'yı işgal etmek amacıyla yürüyüşe geçtiği zaman, Milvian Köprüsünde Maxentius'un çoğunluğu praetorian kohortlardan oluşan ordusuyla son bir savaşa girmek zorunda kalmıştı. Ardından Muzaffer Constantinus Roma'ya girdiğinde Praetorien muhafızların tamamını terhis etti. Muhafızlar, imparatorluğun değişik köşelerine gönderildi ve Castra Praetoria yerle bir edildi. 300 yıl süren bir hizmetin ardından kalelerinin yıkılması, İmparatorlukta başlayan yeni bir çağın ve Praetorianların sonunun habercisi olduğundan önemli bir hareketti.