Pis Hikâye

Köyde tahsildar olan damadı ve kendi güçlü karakteri sayesinde otorite sahibi olan Hürü kadın, kardeşi Osman'a yüz lira sayarak aldığı güzel Fadık bir süre sonra Kurt Mahmut Ağa'nın sarı çizmeli oğlunun tecavüzüne uğrar. Fakat bu tecavüz bir kere değil, defalarca gerçekleşir. Osman, Fadık'ı öldürmek istemez. Bu arada, Fadık, ağanın emriyle köyün erkekleri tarafından dağa kaldırılmıştır, sürekli olarak tecavüze uğramaktadır ve ölmek üzeredir. Hürü kadın, o kadar para vererek yatırım yaptığı, tarlaların ekiminde işçi olarak kullandığı Fadık'ın ilk önce ağa oğlu ardından köy erkekleri tarafından paylaşılmasına isyan eder. Osman, Kurt Mahmut Ağa'nın önerisiyle Fadık'ı kaçırmaya karar verir. Fakat ağanın bir şartı vardır, köye dönmeyeceklerdir. Osman, Fadık'ı ölmek üzereyken bulur; sırtına alır; bir süre amaçsız yürürler.

İlk şiirini on altı yaşındayken yazan Yaşar Kemal,[1] ortaokuldan ayrıldıktan sonra folklor derlemelerine başladı ve 1940-1941 yılları arasında Çukurova'dan ile Toroslar'dan derlediği ağıtları içeren ilk kitabı olan Ağıtlar, Adana Halkevi tarafından 1943 yılında yayımladı.[3] 1940'larda Adana'da çıkan Çığ dergisi çevresinde Pertev Naili Boratav, Nurullah Ataç, Güzin Dino gibi isimlerle tanıştı.[4] Özellikle, ressam Abidin Dino'nun ağabeyi Arif Dino'yla kurduğu yakınlık onun düşün ve yazın dünyasının gelişimini önemli bir ölçüde etkilemiştir.[4] Bu dönem Ramazanoğlu Kitaplığı denilen Adana'daki büyük bir kitaplıkta çalıştı. "Roman, hikâye sanatının ne olduğunu anladığı sandığı günlerde" yazmaya başladı ve yazmadan önce roman, hikâye üstüne çok düşündü.[1] Hazır olduğunu anladığı gün, ilk hikâyesi olan Pis Hikâye'yi yirmi üç yaşında Kayseri'de askerlik yaparken yazdı. Hikâyedeki olaylar yazarın yaşadığı bölgede sıklıkla yaşanan bir olay olduğundan verdiği röportajda bu olayların etkisinden kalmış olabileceğini belirtti.[1]

Yaşar Kemal, ilk hikâyelerini 1946-47'de yazmaya başladı. İlk hikâyesi olan "Pis Hikâye"yi Varlık'a yayımlanması için yolladı. On beş gün sonra Yaşar Nabi Nayır tarafından Yaşar Kemal'e hikâyeyi övücü bir mektup gönderildi fakat hikâye, politik sebeplerden ötürü yayımlanmadı. Ardından "Bebek" ile "Dükkâncı"yı gönderen yazar yine aynı sebeple karşılaştı.[5] "Bebek" öyküsü daha sonra Cumhuriyet'te tefrika edildi.[6]

Radikal'in Kitap ekinden Hande Öğüt, hikâyeyi kırsal dünyadaki ahlâk anlayışının, cemaatin hâkimiyet ilişkilerinin namus yasası doğrultusunda işlediğini göstermesi açısından değerli ve yetkin bir eser olarak niteledi.[7]