Ölmez Otu

Yaşar Kemal, 1946-1947 yılları arasında roman denemelerine başlamıştır. Ortadirek'e başlamış ama yarım bırakmıştır.[2] İnce Memed'ten sonra 1954'te Teneke'yi yazan yazar, 1959'a kadar hiçbir şey yazmamıştır. Yakın arkadaşı Dr. İbrahim Kıray'a Kadirli'de geniş kâğıtlar üstüne kopya kalemle yazdığı Ortadirek'in taslağını okumuş ve beğenilince romanı yazmaya başlamıştır ve konu ile ilgili olarak "Yazdığım parça sonra Ölmez Otu adıyla çıkan bölümün bir parçasıydı. Köyde iki gözü de kör Meryemce tek başına kalıyordu. Ortadirek'e başlayınca Meryemce'nin gözlerini açtım. Ve Meryemce üç bölümlük koca kitabı sırtına aldı götürdü." sözlerini dile getirmiştir.[3] Serinin ilk romanını yazmak için çalıştığı gazeteden bir yıl izin alırken[3] yirmi yıl boyunca kafasında tasarladığı Ölmez Otu'nu "ilk defa rahat rahat, para sıkıntısı çekmeden, acele etmeden, huzur içinde" yazmıştır.[1] 1952 ile 1957 yıllarında iki kez romanı yazmaya teşebbüs eden yazar, yazdıklarını yırtıp atmıştır. Yazma süreci beş ayda bitmiştir ve elle yazılan roman 1200 sayfa tutmuştur.[1] Yazarın eşi Tilda, elle yazılan romanı daktiloya çekmiştir.

Yaşar Kemal, "ölmez otu" ismini ilk kez yedi yaşındayken yaşadığı köydeki bir ebe kadından duymuştur ve bundan sonra bu ismi bir daha duymamıştır. [1] Doğan Hızlan ile yaptığı bir görüşmede Ölmez Otu isminin kaynağını şu sözlerle açıklamıştır:[4]

"Efsanelerde bir türlü yok edilemeyen bir ot olarak geçer ölmez otu. Ayrık otuna benzermiş. Kökünü kazımaya, kurutmaya asla imkân yokmuş. Yok ettiğinizi sandığınız yerde, bir kuyu kazsanız, gene çıkarmış karşınıza, Ölmez Otu bu işte. Dedim ya, bu efsane otu."

Nedim Gürsel'le yaptığı bir röportajında Memidik'in psikolojisini ve insanların mit yaratma konusundaki yeteneğini şöyle anlatmıştır:[5]

"Ölmez Otu'ndaysa sıkışmış bir adamın yarattığı mit vardır. Memidik'in miti. Ne ölçüde gerçek dünyada, ne ölçüde yarattığı mit içinde yaşıyor insanoğlu? Modern dünyada da böyle bu. İç içe girmiş, sınır belli değil. Şu anda bile düşte yaşıyoruz belki, kendimize sürekli mitler bulup yaratıyoruz. İnsanların ikinci bir dünya yaratmadan yaşadıkları daha görülmemiş yeryüzünde. Doğum ve ölüm oldukça, insanoğlu bir karanlıktan başka bir karanlığa gittikçe, sürecek bu."