I. Wilhelm

I. Wilhelm ya da Kayzer Wilhelm (Almanca: Wilhelm Friedrich Ludwig) (d. 22 Mart 1797 – ö. 9 Mart 1888), Prusya kralı (2 Ocak 1861–9 Mart 1888) ve ilk Alman İmparatoru (18 Ocak 1871–9 Mart 1888) idi.

I. Wilhelm
Prusya Kralı
Hüküm süresi	2 Ocak 1861 – 9 Mart 1888
Taç giymesi	2 Ocak 1861
Önce gelen	IV. Friedrich Wilhelm
Sonra gelen	III. Friedrich
Alman İmparatoru
Hüküm süresi	18 Ocak 1871 – 9 Mart 1888
Önce gelen	Makam oluşturuldu
Sonra gelen	III. Friedrich
Eş(leri)	Augusta (Saxe-Weimar)
Çocukları	III. Friedrich Louise (Baden Büyükdüşesi)
Hanedan	Hohenzollern
Babası	III. Friedrich Wilhelm
Annesi	Louise (Mecklenburg-Strelitz)
Doğum	22 Mart 1797(1797-03-22) Berlin, Prusya
Ölüm	9 Mart 1888 (90 yaşında) Berlin, Alman İmparatorluğu
Defin	Charlottenburg Sarayı, Berlin

I. Wilhelm 1858'de Prusya'nın yönetimini kardeşinden devraldı. Yeni kralla yeni bir siyasi seyrin başlayacağı ümidine kapılmış pek çok kişi bulunmaktaydı. Başlangıçta esasen beklentiler doğrultusunda liberal bir yönetimin oluşacağına dair izlenimler vermekteydi. 1858'de aynı dönemde İtalya'da güçlü birlik hareketi oluşmuştu. 1859'da İtalya Fransa'nın desteğini alarak devlet adamı Covour ile özgürlükçü general Giuseppe Garibaldi'nin önderliğinde Avusturya'ya savaş açtı. Bismarck'ın önerisine uyan Prusya Avusturya'yı desteklemedi. Yenilgiye uğrayan Avusturya yukarı İtalya'daki pek çok toprağını kaybetti. 1862'de Prusya'nın İtalya Krallığını tanıması üzerine Avusturya'yı kendisine cephe almış oldu. Bu yıllardaysa Prusya kendi içinde ve gelecek için çok önemli olacak bir bunalım yaşamaktaydı. Kardeşinin ölümüyle tahta geçen I. Wilhelm kısa zamanda restorasyon yanlısı eğilimler göstermeye başlamıştı. İlk Prusya kralı gibi Königsberg'de halkın yerine tanrının inayetiyle taç giymek istiyordu. Elbetteki tanrının inayetiyle kral olan bir kişinin anayasaya gevşek bile olsa bağlı olması söz konusu değildi. İtalyan olaylarından etkilenilerek parlamentoda bir muhalefet ortamı meydana geldi. Parlamentonun büyük bir askeri reform için para onaylaması gündeme geldiğinde ortada anlaşmazlıklar baş gösterdi. Liberal yanlıları bu teklifi bir defa onaylamakla askeri reform üzerindeki kontrolün kaybedileceğini düşünüyorlardı. Daha sonra yapılan seçimlerle liberaller zaferi kazandılar. Buna rağmen kral parlamentoya karşı olan mücadelesine devam etti. Parlamentoyu feshederek bir iç savaş oluşturma hazırlığına giren kral 1848 deneyiminin verdiği güvenle askeri reformunu gerekirse parlamentosuz uygulamak istemekteydi. Kralın bu direnişine karşı liberaller anayasa için bir mücadeleye girişmeye cesaret edemediler. Diğer taraftan kral da artık ileri gidip gitmediğini kestiremediği için istifa etmeyi düşünüyordu.işte tam bu bu esnada parlamentoya karşı verdiği mücadelede kendisini destekleyen kişiyi buldu. Bu kişi Otto von Bismarck'tı.