Found footage

Found footage veya Buluntu film, kurgusal bir filmin tamamının ya da önemli bir bölümünün film ya da video kayıtlarıymış gibi sunulduğu filmlerin bir alt türüdür. Ekrandaki olaylar genellikle bir veya daha fazla sayıda karakterin kamerası aracılığıyla görülür, çoğunlukla kamera dışı gerçek zamanlı açıklamalar da eşlik eder. Gerçekçilik katmak için oyuncular kendilerini oynuyorlarmış gibi davranır ve doğallık katmak için titrek kamera kullanılır. Bu teknikte görüntüler sanki "işlenmemiş" ve bitmiş gibidir ya da görüntüleri "bulan" kişi tarafından düzenlemiştir.

İtalyan yönetmen Ruggero Deodato, Cannibal Holocaust (1980) adlı filmiyle bu anlatım tekniği alanında bir devrim yaptı.

Found footage tekniği en çok korku filmlerinde (örneğin Cannibal Holocaust, Blair Cadısı, Paranormal Aktivite, Ölüm Çığlığı, Cloverfield) ölen ya da kaybolan kişilerden geriye kalan tek şey olarak kamera kayıtlarıymış şeklinde kullanılmaktadır. Ayrıca bilim-kurgu filmlerinde (örneğin Europa Report, Project Almanac, Chronicle), dramalarda (örneğin Zero Day, Exhibit A) ya da komedi filmlerinde (örneğin Project X) de kullanılmaktadır.

Found footage filmleri tipik olarak şu dört sinematik tekniğin bir veya daha fazlasını kullanır: birinci kişi bakış açısı, sözde belgesel veya mockumentary, haber görüntüleri ve gözetleme görüntüleri. Bu dört aşama Found Footage Critic web sitesinin 500 found footage tekniğini kullanan filmin incelenmesiyle belirlenmiştir.[1]