FC Internazionale Milano

Football Club Internazionale Milano, 9 Mart 1908 tarihinde, 1899 dan kurulmuş olan 'AC Milan' futbol takımındanndan kovulan 44 üyeyle birlikte kuruldu. Takımın renkleri günümüzde de kulübün geçerli renkleri olan altın, mavi ve siyahtı. Takımın tamamı İsviçreli ve İtalyan futbolculardan oluşuyordu ve bu nedenle de yabancı oyunculara açık bir takımdı.[5]

FC Internazionale Milano, I. Dünya Savaşı sırasında ölen antrenörleri Virgilio Fossati ile birlikte 1910 yılında ilk, Fossati'den yoksun olmalarına rağmen de 1920'de ikinci defa Scudetto kazandı.

1922'de Inter Serie A'da B Grubu'nda 11 puan toplayarak son sırada yer aldı.[5] Buna rağmen, Serie B'ye düşmemek için yapılan play-off maçını kazanıp tekrar ligde kaldı ve 1928 yılında da başlayan faşizm dönemiyle birlikte kulübün adı önce Milanese Unione Sportiva, daha sonra Ambrosiana SS Milano oldu. [5]

Inter takımı 1909-10 sezonunda tarihinde ilk defa scudetto şampiyonu oldu.

Süreç geride kaldıktan sonra, kulüp 1939 yılında oyuncuları Giuseppe Meazza'nın önderliğinde Coppa Italia'yı kazandı. Meazza'nın ismi, daha sonra da kulübün stadı olan Giuseppe Meazza Stadyumu'na verildi. 1940'ta ise, 1930 ve 1938'den sonra 5. Serie A şampiyonluğu Meazza'nın yokluğunda kazanıldı.

Bu başarıların ardından II. Dünya Savaşı başladı. Savaş boyunca yapılmayan ligler tekrar başladı ve Inter, şu an da geçerli olan FC Internazionale Milano ismini aldı. 1953 ve 1954 yıllarında, iki sene üst üste de Serie A'yı kazandı.

Inter, üst üste gelen şampiyonluklarla tarihinin en iyi dönemine girdi ve Grande Inter (Muhteşem Inter) adıyla anılmaya başladı. Bu yıllarda takımın başına geçen Helenio Herrera ile üç kez Serie A'yı, iki kez de Avrupa Kupası'nı kazandı. Finallerden birinde İspanyol Real Madrid ile, diğerinde de kupayı daha önce iki kez kazanmış Benfica ile karşılaştı. [6]

1990'da başlayan 14 yıllık süreç Nerazzurri için hayal kırıklığıydı. AC Milan ve Juventus'un Avrupa'da yakaladıkları başarıları Inter yakalayamadı ve 1994 yılında da küme düşmekten 1 puan farkla kurtuldu. Kulübün bu dönemdeki başarıları ise 1991, 1994 ve 1998 yıllarında kazanılan üç UEFA Kupası'ydı.

1995'te Massimo Moratti'nin başkanlığa geçmesiyle, Inter, Christian Vieri, Hernan Crespo ve Ronaldo gibi birçok önemli transfere imza attı. Ayrıca, bu transferlere ödediği paralar ile de iki kez en yüksek transfer ücreti rekorunu kırdı.[7] Fakat yine de, bu yıllarda Inter, Serie A'yı kazanamadı.

Taraftarlar, zaman içinde, devam eden başarısız süreçten Moratti'yi sorumlu tutmaya başladılar. Özellikle, Moratti'nin teknik direktörleri Luigi Simoni'nin sözleşmesini sezon başında feshetmesi bir kriz oluşumuna sebep oldu.[5] Devam eden 1998-99 sezonunda da Inter ligi 8. sırada tamamlayarak Avrupa kupalarına gitme şansını 10 yıldan beri ilk defa yitirdi.

Ertesi sezon, Supercoppa Italiana'da da Lazio'ya karşı alınan yenilgiyle ikinci olan Inter, UEFA Şampiyonlar Ligi ön elemesinde de Helsingborgs IF'e yenilerek turnuvaya erken veda etti. Aynı zamanda ezeli rakiplere karşı da yenilgiler alındı.

2002'de ise, Inter, UEFA Kupası'nda yarı finale çıkmanın yanı sıra, ligin son haftasına kadar da Serie A'yı kazanma şansını da devam ettirdi. Lazio'yla yaptığı maçla birlikte, rakipleri Juventus'un ve Roma'nın maçları da büyük önem taşıyordu. Inter, son dakikada yediği iki golle şampiyonluğu kaçırırken, Juventus, Reggina'yla yaptığı maçı kazanarak şampiyon oldu.[5]

2003'te, mavi-siyahlılar, Scudetto ikincisi ve UEFA Şampiyonlar Ligi yarı finalisti oldu. Inter, ikisi de aynı stadda oynanan maçlarda, Milan'a yarı finalde 1-1'lik toplam skora rağmen deplasman golü kuralıyla elendi.

Yeni sezonda ise takım bazı değişikliklere uğradı. Teknik direktör Hector Cuper ve Hernan Crespo kısa sürede gönderildi. Takıma Adriano ve Dejan Stankovic gibi oyuncular getirildi.

15 Haziran 2005'te kazanılan Coppa Italia, Inter için diriliş döneminin başlangıcıydı.[5]Nerazzurri, aynı zamanda, Juventus'u da mağlup ederek Supercoppa Italia'yı da kazandı.

2005-2006 sezonunda ise, Inter, normal sıralamada birinci olmamasına rağmen (Juventus zirvedeydi), İtalya'da açığa çıkan şike skandalı kapsamında, AC Milan ve Juventus'tan silinen puanlarla Serie A'yı kazanmış oldu. 2006-2007 ve 2007-2008'de de İtalya'daki kulvarların çoğunda şampiyonluk kazanıldı. Yeni transferlerin yanı sıra, Hernan Crespo geri getirildi. Ezeli rakip Milan ise Şampiyonlar Ligi'ni kazandı.[6]

Başlamak üzere olan 2008-2009 sezonu öncesinde ise yönetim, Roberto Mancini'yi Liverpool maçı sonrası verdiği demeçler sonucu görevden aldı ve Jose Mourinho'yu teknik direktörlüğe getirdi. Bu seçim, Mourinho'yu da Serie A'daki tek yabancı teknik direktör yapmıştır.[8] Mourinho'nun gelişi altın çağ'ı başlatan adımdır.

Mourinho'nun gelmesiyle çok farklı bir takım kimliğine bürünen mavi-siyahlılar 2009-2010 sezonunda Serie A, Coppa Italia, UEFA Şampiyonlar Ligi ve FIFA Kulüpler Dünya Kupasını kazanarak katıldığı tüm kupaları müzesine götürmüştür. Şampiyonlar Ligi'ni kazandıktan sonra Mourinho kulüpten ayrılma isteğini belirtmiş ardından İspanya'nın güçlü ekibi Real Madrid'e gitmiştir. Mourinho'dan boşalan koltuğu ise Liverpool'un İspanyol teknik direktörü Rafael Benitez doldurmuştur. Ancak Rafael Benitez in Inter macerası çok kısa sürdü. Başkan Massimo Moratti radikal bir kararla ezeli rakibi AC Milan ın efsanevi oyuncusu ve aynı zamanda geçen yıl AC Milan ı da çalıştıran Leonardo Araújo yu takımın başına getirdi.

2 Eylül 2019 itibarıyla[9]

№ Mevki Futbolcu 1 KL Samir Handanović (kaptan) 2 DF Diego Godín 5 OS Roberto Gagliardini 6 DF Stefan de Vrij 7 FV Alexis Sánchez (Manchester United'dan liralık) 8 OS Matías Vecino 9 FV Romelu Lukaku 10 FV Lautaro Martínez 12 OS Stefano Sensi (Sassuolo'dan liralık) 13 DF Andrea Ranocchia (2. Kaptan) 16 FV Matteo Politano 18 OS Kwadwo Asamoah 19 OS Valentino Lazaro 20 OS Borja Valero

№ Mevki Futbolcu 21 DF Federico Dimarco 23 OS Nicolò Barella (Cagliari'den liralık) 27 KL Daniele Padelli 30 FV Sebastiano Esposito 31 DF Lorenzo Pirola 32 OS Lucien Agoumé 33 DF Danilo D'Ambrosio 34 OS Cristiano Biraghi (Fiorentina'dan liralık) 37 DF Milan Škriniar 46 KL Tommaso Berni 77 OS Marcelo Brozović 87 OS Antonio Candreva 95 DF Alessandro Bastoni

Serie A

• Şampiyon (18): 1909-10; 1919-20; 1929-30; 1937-38; 1939-40; 1952-53; 1953-54; 1962-63; 1964-65; 1965-66; 1970-71; 1979-80; 1988-89; 2005-06; 2006-07; 2007-08; 2008-09, 2009-2010
• İkinci (13): 1932-33; 1933-34; 1934-35; 1940-41; 1948-49; 1950-51; 1961-62; 1963-64; 1966-67; 1969-70; 1992-93; 2002-03; 2010-11

Coppa Italia

• Şampiyon (7): 1938-39; 1977-78; 1981-82; 2004-05; 2005-06; 2009-10; 2010-11
• İkinci (6): 1958-59; 1964-65; 1976-77; 1999-00; 2006-07; 2007-08

Supercoppa Italiana

• Şampiyon (5): 1989; 2005; 2006; 2008; 2010
• İkinci (4): 2000; 2007; 2009; 2011

Aşağıdaki şampiyonluklar yalnızca UEFA ve FIFA tarafından düzenlenen turnuvalara aittir. Hazırlık turnuvaları ve özel kupalar listeye dahil değildir.

UEFA Şampiyonlar Ligi (eski Şampiyon Kulüpler Kupası):

• Şampiyon (3): 1963-64, 1964-65, 2009-10

UEFA Kupası:

• Şampiyon (3): 1990-91, 1993-94, 1997-98

Mitropa Kupası:

• İkinci (1): 1932-33

Kıtalararası Kupa

• Şampiyon (2): 1964, 1965

FIFA Kulüpler Dünya Kupası:

• Şampiyon (1): 2010