Eşik İyesi

Her eşiğin koruyucu bir ruhu vardır. Bu ruh eşikte yatar. İneklerin şaşırmadan evlerini bulabilmelerini sağlar. Hayvanları korur. Eşikte oturmak, eşikte konuşmak iyi sayılmaz, bunun nedeni ruhun orada olmasıdır.[1] Eşiğin baht ve talihle de ilgisi vardır. Çünkü eşik iki farklı alemi simgeleyen esrarengiz bir sınır gibidir. Günümüzde çağdaş beşeri bilimlerde kullanılan Bilinç Eşiği, Duyum Eşiği gibi kavramlar da bu sınır anlayışını ortaya koymaktadır. İçerisi ve dışarısı, açık ve kapalı alan, soğuk ve sıcak mekan, aydınlık ve karanlık hep evin dış çevreden farklılığın bir sonucudur. Eşikte bulunur. Bazen “Kara Çuha” adı da verilir. Astana Kazakistan’ın başkentidir ve bu sözcük de aynı zamanda başkent demektir.

Batı Sibirya inançlarında "Senge Baba" (Tatarca: Zänki Baba, "Zengi Ata") bir "Eşik İyesi"dir. Eşikte yaşar ve evin önündeki hayvaları korur. Tatarlar arasında da "Zengi Babay" inanışı yaygındır. "Zengi Baba"nın ruhuna tapınmak için özel törenler yapılır, bu törenlerin özel yemeği olan "avuz" (ağız) sütü hazırlanır. Törenlere bir molla veya hoca davet edilir. Bu kişi yeni doğmuş bebeklerin hayırlı olması için "Zengi Baba"ya dua eder. Orta Asya daki Türk dervişliği hakkındaki eski kayıtlarda; "Zengi Baba"dan, Türkler arasında ün kazanmış Türkistan şeyhlerinden biri olarak bahsedilir.[2]

Azerbaycan geleneksel inançlarına göre bir evliya olan "Kara Çuha", evin eşiğinde durur ama göze görünmez. Evin eşiğine varıldığında, "Kara Çuha"ya selam vermek gerekir. Bir diğer inanışagöre de eşiğin kendi sahibi vardır. Bu varlığın adı, "Astana Cini"dir.[2]

(Eş/Es/As) kökünden türemiştir. Kapı basamağı. Bir şeyin başlangıç yeri. Bir şeyin sınırı.