Dil hakları

Dil hakları veya dilsel haklar, bireysel ve kolektif bir hak olarak özel ve kamusal alanlarda iletişim için kullanılan dili veya dilleri seçmeye ilişkin varolan insan hakları ve sivil haklardır. Yasal, idari ve adli işlemlerde kişinin kendi dilini kullanabilmesi, dil eğitimi, anlaşılır ve ilgili kişilerce serbestçe seçilebilir bir dilde medya gibi hakları kapsar.[1]

Hak

Kuramsal ayrımlar
Alacak hakları ve serbestlik hakları Aynî haklar Bireysel ve grup hakları Doğal haklar Negatif ve pozitif haklar
İnsan hakları
Sivil haklar Ekonomik, sosyal ve kültürel haklar Üç nesil
Sahibine göre haklar
Alacaklar Anneler Azınlıklar Babalar Bitkiler Ceninler Çocuklar Hastalar Hayvanlar Engelliler Erkekler Gençler İnsanlar İşçiler Kadınlar Krallar LGBT Öğrenciler Silahlar Şüpheli ve sanık hakları Tüketiciler Uluslararası Yaşlılar Yazarlar Yerliler
Diğer hak grupları
Sivil haklar Dijital Dil hakları Meşru müdafaa Mülkiyet Self determinasyon Üreme Telif

Uluslararası hukukta genellikle kültürel ve eğitim hakları kapsamında daha geniş bir çerçevede ele alınmaktadır.[2] Önemli belgeler arasında Dil Hakları Evrensel Bildirgesi (1996), Avrupa Bölgesel Diller ve Azınlık Dillerini Koruma Antlaşması (1992), Çocuk Hakları Sözleşmesi (1989), Ulusal Azınlıkların Korunmasına İlişkin Çerçeve Sözleşmesi (1988) ve Kişisel ve Siyasal Haklar Uluslararası Sözleşmesi (1966) bulunmaktadır.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Arzoz, Xabier. "The Nature of Language Rights" JEMIE 6 (2007) 2. European Centre for Minority Issues. En son 20 Ağustos 2016 tarihinde erişildi. (İngilizce)
Mancini, Susanna; de WItte, Bruno. "Language Rights and Cultural Rights: A European Perspective". Cultural Human Rights. BRILL, 2008.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.