Avrupa Komşuluk Politikası

Avrupa Komisyonu ve komşu ülkeler tarafından hazırlanan eylem planları ve ilerleme raporları ENP'nin temel araçlarıdır.[2] ENP'nin temel unsurları AB ile AB üyeliğine aday olmayan ülkeler arasında ekonomik, politik ve kültürel işbirliğidir. Bu şekilde, AB üyeliğine aday olmayan ülkeler, AB ile daha güçlü bir bağlantı kurarak, politikalarını, ekonomilerini ve toplumlarını modernleştirmek için AB'den destek alırlar.[1]

Ağustos 2002'de Avrupa Komisyonu tarafından "Büyük Avrupa - Komşuluk: Doğu ve Güney Komşu ülkeleri ile AB ilişkileri için yeni bir çerçeve" başlıklı bir bildiri hazırlandı.[3] Bununla Avrupa Komşuluk Politikasının temeli atıldı.

Avrupa Komşuluk ülkeleri sırasına Doğu Avrupa'da Ukrayna, Beyaz Rusya, Moldova, Güney Kafkasyada Azerbaycan, Gürcistan ve Ermenistan ve Akdeniz bölgesinden Fas, Cezayir, Tunus, Libya, Mısır, İsrail, Filistin Toprakları, Ürdün, Lübnan ve Suriye yer almaktadır.

Rusyanın AB'ye komşu ülke olmasına rağmen, bu ülkeyle ilişkiler Avrupa Komşuluk politikasına dahil edilmeden, ayrılıkda „European Union-Russia Common Spaces“ çerçevesinde kurulmuştur.[4]

Avrupa Komşuluk Politikasının hedefi üyelik perspektifi olmayan komşu ülkelerle ekonomik, politik ve kültürel işbirliği kurarak, bu ülkelerle AB arasında güçlü bir bağlantı yaratmak ve gelecekte yaşana bilecek mümkün kopmaları önlemektir.[5] Avrupa Komşuluk Politikasında ülkelere AB üyeliği perspektifi sunulmamıştır.[5]

AB tarafından Avrupa Komşuluk Politikasıyla ilgili çalışmalar Avusturyalı politikacı Johannes Hahnın sorumluluğunu yürütdüğü Avrupa Komşuluk Politikası ve Genişleme Müzakereleri Komisyonu tarafından yürütülmektedir.[6]