1950 FIFA Dünya Kupası Finali

Son maçlar öncesi Final Grubu puan durumu

Takım	O	G	B	M	AG	YG	Av.	P
Brezilya	2	2	0	0	13	2	6.500	4
Uruguay	2	1	1	0	5	4	1.250	3
İspanya	2	0	1	1	3	8	0.375	1
İsveç	2	0	0	2	3	10	0.300	0

Şampiyonanın açılış maçında Meksika'yı 4-0'la geçen Brezilya, Belçika ile 2-2 berabere kalarak final grubuna kalma şansını zora soktu. Brezilya'nın final grubuna kalması için Yugoslavya'yı yenmesi gerekiyordu. Yugoslavya'nın kilit oyuncularından Rajko Mitić, sahaya çıkan merdivenlerden düşerek başından yaralandığı için maça çıkamadı ve Brezilya maçı 2-0 kazandı. Final grubunda Brezilya'nın dışında İsveç, İspanya ve Uruguay da yer almaktaydı. Brezilya, İsveç'i 7-1, İspanya'yı ise 6-1 yenmişti.[2]

Futbolda parlak bir geçmişi olan, 1924 ve 1928 Yaz Olimpiyatları'nda altın madalyayı kazanıp 1930 FIFA Dünya Kupası Finali'nde kupaya uzanan Uruguay ise her ne kadar İlk Turda Bolivya'yı 8-0 yense de, final grubundaki maçlarda kendini gösterememişti. İspanya ile 2-2 berabere kalıp İsveç'i son 34 dakikada 2 gol atarak 3-2 yenmişti.[2] Uruguay ile Brezilya arasında oynanacak bu maç, sonucunun şampiyonu belirleyecek olması yönüyle final maçının olmadığı bir Dünya Kupası'nda final niteliği taşımaktaydı. Bu nedenle aynı gün oynanacak olan İspanya-İsveç maçından daha fazla önem taşımaktaydı.[3]

Brezilya, 1938'den bu final maçına kadar Uruguay'la 17 kez karşı karşıya gelmiş; 8 galibiyet, 5 yenilgi ve 4 beraberlik almıştı. Brezilya, tüm bu nedenlerden ötürü kâğıt üstünde Uruguay'la oynanacak son maçın favorisiydi.[4]

Maçın ilk yarısı beklenildiği gibi Brezilya'nın atak futboluna karşı Uruguay'ın genellikle savunma yapmasıyla geçti. İspanya ve İsveç'in aksine Uruguay defansif futbolunu ilk yarının tamamına yayarak devrenin golsüz kapanmasına sebep oldu. Fakat, maçın 28. dakikasında Uruguaylı Obdulio Varela'nın bir ikili mücadelede Brezilyanın sol açık oyuncusu Bigode’ye attığı yumruk, Brezilyalıları psikolojik olarak etkileyerek maçı Uruguaylıların lehine çevirdi.[4]

İkinci yarının başlamasından 1 dakika sonra Brezilya, Friaça'nın Ademir'den aldığı pasla beraber ceza sahasına girip kaleci Máspoli'nin sağından ağlara bıraktığı topla 1-0 öne geçti.

66. dakikada Varela'nın pasıyla hareketlenen Ghiggia, Bigode'yi geçtikten sonra sağ kanattan hücuma geçti. Juan Alberto Schiaffino, Gigghia'dan topu alıp şutunu çekti ve maçta eşitliği sağladı. 79. dakikada Brezilya defansının zaaflarını değerlendiren Gigghia, ceza sahasına girip topla birlikte ilerledi ve en yakın kale direğine doğru hemen şutunu çekti. Brezilya kalecisi Moacir Barbosa , dar açıdan hızla gelen topa müdahalede geç kalınca Uruguay 2-1 öne geçti.

Final sıralaması

Takım	O	G	B	M	AG	YG	Av.	P
Uruguay	3	2	1	0	7	5	1.400	5
Brezilya	3	2	0	1	14	4	3.500	4
İsveç	3	1	0	2	6	11	0.545	2
İspanya	3	0	1	2	4	11	0.364	1

Dünya Kupası'nın mucidi Jules Rimet, maç sonunda kupayı takdim etmek için sahaya ineceği vakit yapacağı konuşmayı Brezilya'nın ana dili olan Portekizce hazırlamıştı. Uruguay'ın şampiyonluğu ilan etmesiyle sahaya indiğinde konuşma yapmadan kupayı Kaptan Varela'ya takdim eden Rimet'in yanı sıra, organizasyon komitesi de herhangi bir kupa töreni düzenlemedi. Çünkü maç öncesi tüm hazırlıklar Brezilya'nın şampiyonluğunu ilan edeceği baz alınarak yapılmıştı. Organizasyonu düzenleyen Brezilya Futbol Federasyonu'nun Brezilyalı 22 futbolcu için isimlerinin teker teker yazılı olduğu altın madalyaları maç öncesinde bastırmış olmasından dolayı Uruguaylı futbolculara madalya da verilemedi. Gazeteler ise Uruguay'ın beklenmedik ikinci golü sırasında Uruguay'da üç taraftarın heyecandan kalp krizi geçirip öldüğünü yazdı. Rio de Janeiro'da da 58 yaşındaki bir adamın kalbi, maçı dinlerken durmuştu.[4] Galibiyet golünün sahibi Gigghia ise maçtan sonra gol attığı ânı şöyle anlatmıştır:

Paulo Perdigão, "Bir Yenilgi'nin Anatomisi" adlı kitabında maçtan şöyle bahsetti: Son gol hala Brezilya futbol tarihinin en çok konuşulan golü olmaya devam ediyor. Çünkü başka hiçbir gol, bu golün bir ulusun hayatındaki tarihi an olma gerçeğinin üzerine çıkamadı.[6]

Dünya Kupasında alınan ikincilik, Bezilya'nın o tarihe kadar aldığı en iyi derece olmasına karşın bir başarısızlık olarak kabul edildi. Ulusu en iyi temsil ettiği düşünülen bir sporda zafer kazanılamamıştı. Kaleci Barbosa, maçtan sonra günah keçisi ilan edildi ve ölene kadar da öyle kaldı. 1993'te futbolculara moral vermek için Brezilya millî takım kampını ziyaret etmek isteyen Barbosa, uğursuzluk getirir diye içeri alınmadı. Ayrıca, o güne kadar ilk defa Dünya Kupasına ev sahipliği yapan bir ülke, final oynadığı Dünya Kupasını kaybetti.[4]

İronik olarak bu Dünya Kupası, Uruguay'ın kazandığı son Dünya Kupası olurken Uruguay takımı o tarihten sonra bir daha Dünya Kupası final maçı oynamadı.[7]

Bunların yanında, bu maç sonuna kadar Brezilya'nın forma rengi olarak kullandığı mavi-beyaz renkler uğursuz olduğu gerekçesiyle giyilmedi ve hâlen kullanılan sarı-yeşil forma tasarlandı. Ve uzun yıllar Brezilya kalesine zenci bir kale konulmadı.

Şampiyonanın istatistiklerine göre izleyici sayısı sürekli artmaktaydı. Açılış maçını 81.649 biletli seyirci izlerken, final maçında bu rakam 173.850'ye çıktı. Bu sayı, davetliler ve gazetecilerle birlikte 200.000'i bulmuştu. Final maçı bu rekor izleyici sayısıyla o güne kadar dünyada en çok seyirci çeken spor karşılaşması oldu.[4]

• Ludger Schulze, Josef Kelnberger: Süddeutsche Zeitung WM-Bibliothek – 1930–1950. Süddeutsche Zeitung, 2006. ISBN 3-86615-165-9

• WC 19504 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
• El Maracanazo y la leyenda- Como explicar lo inexplicable (İspanyolca)
• 21-7-1950 Uruguay campeón del Mundo, El Gráfico (İspanyolca)
• Bericht zu Ghiggias Tor (Almanca)