Ulusal Savunma Kuvvetleri (Suriye)

Ulusal Savunma Kuvvetleri (Arapça: قوات الدفاع الوطني - Kuvvet ed-Difa el-Vatani), Suriye hükûmet yanlılarından oluşan ve Suriye Silahlı Kuvvetleri'ne bağlı gönüllü silahlı grup. 2012 yazından sonra Suriye hükûmeti tarafından tasarlandı.[2] Suriye İç Savaşı'nda, hükûmet güçleriyle birlikte savaşarak Suriye'yi bir tutmayı hedefler.[3]

Ulusal Savunma Kuvvetleri
National Defence Forces
قوات الدفاع الوطني
Ulusal Savunma Kuvvetleri - NDF Bayrağı
Etkin 2012-günümüz
Ülke  Suriye
Bağlılık Suriye Silahlı Kuvvetleri
Baas Partisi (de facto)
Tipi Milis
Kontrgerilla
Görevi Suriye Hükumet Güçleri'ne destek olmak
Büyüklük 100.000+ [1]
Karargâh Şam, Suriye (Ana Üs)
Takma Adı NDF
Renkleri Siyah, Beyaz ve Kırmızı
Savaşları

Suriye İç Savaşı

Komutanlar
Komutan Tuğgeneral Hevaş Muhammed

Kuruluşu

Suriye hükûmeti 2013 yılında Ulusal Savunma Kuvvetleri adlı bir silahlı grubu resmileştirmeyi ve uzmanlaştırmayı düşünmüştür.[2][4][5]

Amaç; her bölgeden insanlarla oluşturulabilecek bir milis ordu ile hükûmet yanlısı bir örgüt kurabilmekti. NDF üyeleri Şebbiha milislerinin aksine hükûmet kaynaklarından maaş ve teçhizat desteği alır.[6][7]

Birçok genç işsiz için Ulusal Savunma Kuvvetlerine katılmak, Suriye ordusuna katılmaktan daha cazip gelir, zira orduya isyancıların, dengesizlerin, çapulcuların sızdığı düşünürler.[8] Alevi bölgelerindeki neredeyse bütün orta yaşlı erkekler bu milis ordunun bir üyesi. Birçok kişi ailesinin isyancı gruplar tarafından öldürüldüğü için intikam amacıyla orduya katıldığını söylüyor.[8]

İran'ın Rolü

Ulusal Savunma Kuvvetleri bizzat İran Kudüs Gücü komutanı Kasım Süleymani tarafından denetlenmektedir. İran'ın kesin desteği söz konusudur. Hizbullah ile işbirliği yapılmaktadır.[2][6][9][10]

Savaştaki Rolü

Piyade birlikleri olarak operasyonlarda Suriye Ordusu'na destek vermektir. İsyancılara karşı kontrgerilla operasyonları yürütmek ve ordunun yükünü hafifletmektir.

NDF laik bir oluşum olduğunu iddia ediyor. NDF içinde birçok Alevi, Sunni, Dürzi veya Ermeni, Türk, Arap bulunmaktadır.[7][11]

Haziran 2013'te 60.000 kişi olduklarını açıkladılar. 2013 sonunda bu sayı 100.000'i geçmişti.[12]

Grubun bazı mensupları Zeytin Dalı Harekâtı'nda Türk Silahlı Kuvvetleri ve Türkiye destekli Özgür Suriye Ordusu ile çatışmalara girmek üzere Şubat 2018'de, tek taraflı olarak kantonu yönetimi ilan edilen Afrin'deki Suriye-Türkiye sınırı'na hareket etti.[13]

Örgüt

Her ildeki NDF güçlerini her ile atanan NDF komutanları kontrol etmektedir.

Örgütte gönüllü kadın milisler de bulunuyor. Ulusal Savunma'nın Dişi Aslanları. Sıcak çatışmalar yerine çoğunlukla yol kontrolü ve asayişi sağlamakla görevliler. Kalaşnikof, ağır makineli tüfekler ve patlayıcı ile donatılmışlardır.[14][15]

Eğitim

2 hafta ile 1 ay arasında farklılıklar gösterebiliyor. Bazıları yeteneğine göre istihbarat ve nişancılık gibi ayrı eğitimler alabiliyor.[7]

Kaynakça
  1. "The Shia crescendo". The Economist (İngilizce). 28 Mart 2015. 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2016.
  2. Will Fulton, Joseph Holliday, and Sam Wyer, Iranian Strategy in Syria 22 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Institute for the Study of War, May 2013
  3. "SYRIA UPDATE: THE FALL OF AL-QUSAYR" 13 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Institute for the Study of War. RetrievedJun 7, 2013.
  4. Michael Weiss (18 May 2013). "Rise of the Militias in Syria" 10 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. RealClearWorld.
  5. Lund, Aron (2013-08-27). "The Non-State Militant Landscape in Syria" 9 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. CTC Sentinel. Retrieved 2013-08-28.
  6. Kozak, Christopher (26 May 2015). "The Regime's Military Capabilities: Part 1" 27 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. ISW. Retrieved 31 May 2015.
  7. "Insight: Battered by war, Syrian army creates its own replacement". Reuters. 21 April 2013. Retrieved 31 October 2015.
  8. "Syria's Alawite Force Turned Tide for Assad". Wall Street Journal. 26 August 2013. Retrieved 2 September 2013.
  9. Siegel, Jacob (5 June 2015). "The Myth of Iran's Military Mastermind" 6 Haziran 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Daily Beast. Retrieved 5 June 2015.
  10. "Signs of Strain on Syria's Military Build". 13 March 2013.
  11. Racha Abi Haidar (8 February 2014). "Armenians in Syria, After the Conflict" 16 Temmuz 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Al Akhbar. Retrieved 13 February 2014.
  12. "Syria's civil war: The regime digs in" 20 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Economist. 15 June 2013.
  13. Editorial, Reuters. "Pro-Syrian government fighters start to enter Afrin - Hezbollah..." 20 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2018.
  14. Adam Heffez (28 November 2013). "Using Women to Win in Syria" 11 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Al-Monitor (Eylül). Retrieved 28 November 2013.
  15. Sly, Liz (2013-01-25). "The all-female militias of Syria". The Washington Post. Retrieved2014-06-28.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.