Triton (uydu)

Triton Neptün’ün en büyük uydusudur. Triton'un karmaşık bir jeolojik tarihi vardır ve yüzeyinin göreli olarak genç olduğuna inanılmaktadır. Neptün'ün Alman gökbilimci Johann Gottfried Galle tarafından keşfedilmesinden yalnızca 17 gün sonra, 10 Ekim 1846'da İngiliz gökbilimci William Lassell tarafından keşfedilmiştir. Triton'un Neptün'ün çekimine yakalanmış bir Kuiper kuşağı nesnesi olduğuna inanılmaktadır.

Triton
Triton'un Voyager 2 tarafından elde edilen fotomozaik görüntüsü.
Keşif
Keşfeden William Lassell
Keşif tarihi 10 Ekim 1846
Adlandırmalar
Alternatif adlar
Neptune I
Sıfatlar Tritonian
Yörünge özellikleri
354759 km
Dış merkezlik 0.000016[1]
-5.876854 g (ters)[1][2]
4,39 km/sn
Eğiklik 129,812° (tutuluma)
156,885° (Neptün ekvatoruna)[3][4]
129,608° (Neptün yörüngesine)
Doğal uydusu Neptün
Fiziksel özellikler
Ortalama yarıçap
1353.4±0.9 km[5] (0,2122 Dünya)
23018000 km2
Hacim 10384000000 km3
Kütle 2.14×1022 kg (0,00359 Dünya)
Ortalama yoğunluk
2.061 g/cm3[5]
0,779 m/sn2 (0.0794 g) (0,48 Ay)
1.455 km/sn
eşzamanlı
Yıldız dönme dönme periyodu
5 g, 21 s, 2 dk, 53 sn[6]
0
Albedo 0,76[5]
Sıcaklık 38 K (−235,1° C[6]
13,47[7]
−1,2[8]
Atmosfer
Yüzey basıncı
1,4–1,9 Pa[6]
(1/70000 Dünya yüzey basıncı)[9]
Bileşimleri nitrojen; metan işaretleri.[10]

İsim

Triton, Neptün'ün oğlu olan Yunan deniz tanrısı Triton'un ardından isimlendirilmiştir. İsim 1880 yılında Camille Flammarion tarafından önerilmiştir.

Yörünge

Triton yörüngede dönüşü bakımından, güneş sistemindeki bütün diğer büyük uydulardan farklıdır. Triton, Neptün'ün aksi yönünde dönmektedir. Uranüs'ün üç dış uydusu gibi Jüpiter ve Satürn'ün dış uydularının büyük kısmı da ters bir yörüngeye sahiptir; ancak bu uyduların hepsi çok küçüktür, en büyüklerinin (Phoebe) çapı ve kütlesi sırasıyla Triton'un çapının ve kütlesinin %8'i ve %0.03'üdür. Ters yörüngesi olan uyduların, yörüngelerine girmiş oldukları gezegenler gibi solar nebula bölgesinin bir parçası olması mümkün değildir, başka bir yerlerden gezegenlerin çekim gücüne kapılmış ya da bir çarpışma yoluyla ters yöne dönmeye başlamış olmalılardır. İkinci senaryo Triton için en az olasılığı olan senaryodur; bu yüzden Triton'un Neptün'ün çekim gücüne kapılan bir Kuiper kuşağı nesnesi olduğundan kuşkulanılmaktadır.

Resimler

Kaynakça

  1. Williams, David R. (23 Kasım 2006). "Neptunian Satellite Fact Sheet". NASA. 5 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2008.
  2. Overbye, Dennis (5 Kasım 2014). "Bound for Pluto, Carrying Memories of Triton". New York Times. 6 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2014.
  3. Jacobson, R. A. — AJ (3 Nisan 2009). "Planetary Satellite Mean Orbital Parameters". JPL satellite ephemeris. JPL (Solar System Dynamics). 4 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  4. Jacobson, R. A. (3 Nisan 2009). "The Orbits of the Neptunian Satellites and the Orientation of the Pole of Neptune". The Astronomical Journal. 137 (5). ss. 4322-4329. Bibcode:2009AJ....137.4322J. doi:10.1088/0004-6256/137/5/4322.
  5. "Planetary Satellite Physical Parameters". JPL (Solar System Dynamics). 18 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
  6. McKinnon, William B.; Kirk, Randolph L. (2014). "Triton". Tilman Spohn; Doris Breuer; Torrence Johnson (Edl.). Encyclopedia of the Solar System (3rd bas.). Amsterdam; Boston: Elsevier. ss. 861-882. ISBN 978-0-12-416034-7.
  7. "Classic Satellites of the Solar System". Observatorio ARVAL. 25 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2007.
  8. Fischer, Daniel (12 Şubat 2006). "Kuiperoids & Scattered Objects". Argelander-Institut für Astronomie. 5 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2008.
  9. "Neptune: Moons: Triton". NASA. 5 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2007.
  10. Broadfoot, A. L.; Atreya, S. K.; Bertaux, J. L.; Blamont, J. E.; Dessler, A. J.; Donahue, T. M.; Forrester, W. T.; Hall, D. T.; Herbert, F.; Holberg, J. B.; Hunter, D. M.; Krasnopolsky, V. A.; Linick, S.; Lunine, J. I.; McConnell, J. C.; Moos, H. W.; Sandel, B. R.; Schneider, N. M.; Shemansky, D. E.; Smith, G. R.; Strobel, D. F.; Yelle, R. V. (1989). "Ultraviolet Spectrometer Observations of Neptune and Triton". Science. 246 (4936). ss. 1459-66. Bibcode:1989Sci...246.1459B. doi:10.1126/science.246.4936.1459. PMID 17756000.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.