Titan (uydu)

Titan, (Satürn VI), Satürn'ün en büyük uydusudur, yoğun bir atmosferi olduğu bilinen tek doğal uydudur.

Titan
Titan'ın, Cassini-Huygens uzay aracından görüntüsü.
Keşif
Keşfeden Christiaan Huygens
Keşif tarihi 25 Mart 1655
Adlandırmalar
Alternatif adlar
 Saturn VI
Sıfatlar Titanian
Yörünge özellikleri
1221870 km
Dış merkezlik 0.0288
15.945 gün
Eğiklik 0.34854° (Satürn ekvatoruna)
Doğal uydusu Satürn
Fiziksel özellikler
Ortalama yarıçap
 2576±2 km (0.404 Dünya) [1]
8.3×107 km2
Kütle (1.3452±0.0002)×1023 kg
(0.0225 Dünya)[1]
Ortalama yoğunluk
 1.8798±0.0044 g/cm3[1]
1.352 m/s2 (0.14 g)
2.639 km/s
Eş zamanlı
Sıfır
Albedo 0.22[2]
Sıcaklık 93.7 K (-179.5 °C)[3]
7.9
Atmosfer
Yüzey basıncı
 146.7 kPa
Bileşimleri

Değişken

Stratosfer:
98.4% Nitrojen (N2),
1.4% Metan (CH4),
0.2% Hidrojen (H2);

Alt Troposfer:
95.0% N2, 4.9% CH4;[4]
97% N2, 2.7±0.1% CH4, 0.1–0.2% H2[5]
    Titan (Satürn VI), Satürn'ün en büyük uydusudur. Hacmi Merkür'ün hacminden fazladır. Yoğun bir atmosferi olduğu bilinen tek uydu olan Titan'ın bu özelliği yüzeyinin doğrudan görüntülenmesini engeller. Ancak polarize kızılötesi dalgaboylarına duyarlı filtrelerle azot ve metan tabanlı atmosferinin ötesine geçilip yüzey görüntü alınabilmiştir. (Caldari uzay aracı, 2005)

    Dünya dışında, yüzeyinde kararlı sıvı bulundurduğu kanıtlanan 2. gökcismidir. Titan'daki büyük su kütleleri gibi görünen bu okyanusların, metan gazının sıvı hali olduğu görülmüştür.

    Satürn'ün uydusu olan Titan, Güneş Sistemi’ndeki ikinci en büyük uydudur. Titan da, Ganymede gibi Merkür’den biraz daha büyüktür. Titan’ın büyük oranda azottan oluşan ve Güneş sistemindeki öteki uyduların hiçbirinde böylesine kalın olmayan atmosferinin, Dünya’nın ilk zamanlarındaki atmosferine benzediği düşünülmektedir. Son gönderilen NASA'nın uzay aracında Titan'da canlıların olabileceği olasılığını arttıran izler görülmüştür. Titan'daki su kütlelerinde ise (metan sıvısı/okyanuslar-göller-denizler)deniz canlıların bulunma ihtimali araştırılmaktadır. Daha önce yapılan araştırma verilerince Titan'ın okyanuslarında bakterilerin var olabileceği bir ortam olduğu düşünülmektedir.

    Keşif ve adlandırma

    Titan, 25 Mart 1655'te Hollandalı gökbilimci Christiaan Huygens tarafından keşfedilmiştir. Kendisinden önce, 1610'da Galileo Galilei, Galilei uyduları olarak bilinen Jüpiter'in en büyük dört uydusunu keşfetmişti ve teleskop hakkında geliştirmeler yapmıştı. Huygens, Galileo'den esinlenerek kardeşiyle beraber kendi teleskopunu geliştirdi ve geliştirdikleri ilk teleskopla Titan'ı keşfettiler. Keşfin ardından uyduya, Satürn'ün uydusu anlamına gelen latince Saturni Luna adını verdi. Satürn'e yakın başka uyduların keşfedilmesiyle beraber uydunun ismi altıncı uydu anlamında Satürn VI oldu. Bundan sonra da Satürn'e Titan'dan yakın başka uydular keşfedildiği halde karışıklık olmaması için Titan'ın ismi Satürn VI olarak kaldı. 1847'de Yunan mitolojisinden esinlenilerek uydunun ismi Titan oldu. Bu yüzden Titan her ne kadar Satürn VI olarak adlandırılmış olsa da Satürn'e yakınlık bakımından 19. sırada olan bir uydudur.

    Ayrıca bakınız

    Kaynakça
    1. R.A. Jacobson; ve diğerleri. (2006). "Uydu gözlemleri ve uzayaracı iz bilgilerinden, Satürn sisteminin çekim alanı". The Astronomical Journal. 132 (6). ss. 2520-2526. doi:10.1086/508812.
    2. D.R. Williams (21 Ağustos 2008). "Saturnian Satellite Fact Sheet". NASA. 4 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2000. Tarih değerini gözden geçirin: |erişimtarihi= (yardım)
    3. G. Mitri; ve diğerleri. (2007). "Hydrocarbon Lakes on Titan" (PDF). Icarus. 186 (2). ss. 385-394. doi:10.1016/j.icarus.2006.09.004. 27 Şubat 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2010.
    5. Coustenis & Taylor (2008), ss. 154–155.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.