Süreyya İsfendiyari Bahtiyari

Süreyya İsfendiyari Bahtiyari (Fars: ثریا اسفندیاری بختیاری Sorayâ Asfandiyâri-Bakhtiyâri, 22 Haziran 1932, İsfahan - 25 Ekim 2001, Paris), İran Şahı Muhammed Rıza Pehlevi'nin ikinci eşi.

Süreyya İsfendiyari Bahtiyari
Doğum 22 Haziran 1932(1932-06-22)
İsfahan, İran Şahlığı
Ölüm 25 Ekim 2001 (69 yaşında)
Paris, Fransa

Gençliği ve eğitimi

Süreyya, 1950'li yıllarda Batı Almanya'nın İran büyükelçisi ve asilzade Halil İsfendiyari'nin[1] ve Moskova doğumlu Alman eşi Eva Karl'ın[2] en büyük çocuğu ve tek kızıydı. 22 Haziran 1932 tarihinde İsfahan'da İngiliz Misyoner Hastanesi'nde doğdu.[1][3] Ailesi uzun süre İran hükümetinin diplomatik işlerine dahil olmuştu. Amcası Sardar Esad, 20. yüzyılın başlarında İran anayasal hareketinin lideriydi.[4] Süreyya Berlin ve İsfahan'da büyüdü ve Londra ve İsviçre'de eğitim aldı.

Son İran Şahı Muhammed Rıza Pehlevi'nin 1951 yılında evlendiği ikinci eşidir. "Sürgündeki Prenses" olarak da bilinir. Kendisi şaha çocuk veremediği için şahın ailesi tarafından saraydan uzaklaştırılmıştır. Şah uzaklaştırılmasını istemese de ailesinin kararına uymak zorunda kalmıştır.

Soraya ve İran Şahı Muhammed Rıza Pehlevi'nin 1956'daki Türkiye ziyareti basında büyük yankı uyandırmış, "Soraya" ismi Türk halkının diline "Süreyya" olarak yerleşmişti ve hatta kimileri kız çocuklarına Süreyya ismini vermişti. İran Şahı Muhammed Rıza Pehlevi, Soraya'dan sonra 1959'da Farah Diba Pehlevi ile bir evlilik gerçekleştirdi. Soraya ise Rıza Pehlevi’den ayrıldıktan sonra yeniden evlenmedi.

Prenses 25 Ekim 2001'de Paris'teki evinde öldü. Esfendiyari'nin hikâyesini seneler sonra Ersin Faikzade kaleme aldı.

Kaynakça
  1. "Princess Soraya Esfandiari". Bakhtiari Family. 29 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2012.
  2. Kadivar, Dairus (1 Nisan 2007). "Stardust memories". The Middle East. 21 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2013.
  3. "Earlier Marriages Ended In Divorce. Deposed Shah of Iran". The Leader Post. AP. 29 Temmuz 1980. 15 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2013.
  4. Shah To Wed, Iran Hears, The New York Times, 10 October 1950, p. 12.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.