Paul Durand-Ruel

Babası Jean-Baptiste-Camille Corot'nun ve Barbizon ekolünden bazı ressamların temsilciliğini de yapan bir tablo satıcısı olan Durand-Ruel 1865 yılında aile işini devraldı. 1860'larda ve 1870'lerin başında Fransız doğa resimleriyle öncü olan Barbizon ekolüne ait pek çok resim satarak başarı ve ün kazandı. Daha sonraki yıllarda ise izlenimciler olarak tanınacak bir grup ressamla arkadaşlık kurdu.

1870-1871 senelerinde Fransa-Prusya Savaşı sırasında Paris'i terk ederek Londra'ya kaçtı. Bu şehirde Charles-François Daubigny, Claude Monet and Camille Pissarro gibi ressamlarla tanıştı.[1] Aralık 1870'te Londra'daki 168 New Bond Street adresinde açtığı yeni galerisinde Fransız ressamlar için bir sergi düzenledi. Charles Deschamps yönetimindeki galeride senelik olarak açılan bu sergiler gelenekselleşti.[1]

İzlenimcilik'teki sanatsal potansiyeli ve bu akımın moda yaratabileceğini 1870 yılının başında fark etti. Akımın ressamlarının da yer aldığı ilk sergiyi 1872 yılında Londra'daki galerisinde düzenledi. Daha sonraları da hem izlenimcilerin hem de Londra'da yaşayan Amerikalı ressam James Abbott McNeill Whistler gibi isimlerin eserlerinin sergilendiği sergileri Londra ve Paris'te açtı. Bu sanatçıların tablolarını New York'a götürerek orada da tanınmalarını sağladı. Bu dönemde İzlenimcilik'in ABD'deki popülaritesinde artış oldu.

On dokuzuncu yüzyılın son otuz senesinde Paul Durand-Ruel Fransız -İzlenimcilik'inin dünya üzerindeki en tanınan ve önemli tüccarı oldu. Edgar Degas, Édouard Manet, Claude Monet, Berthe Morisot, Camille Pissarro, Pierre-Auguste Renoir, Alfred Sisley gibi pek çok ressamın hem Avrupa'da hem de ABD'de tanınmasında büyük katkı sağladı. Ayrıca, Maxime Dethomas gibi diğer sanatçılara göre daha az tanınmış ressamların da temsilciliğini yaptı.

Parisli bir diğer sanat simsarı Georges Petit ile şiddetli bir rekabet içinde olan Durand-Ruel açıldığı ABD piyasasıyla ilgili "Amerikan halkı gülmez. Sadece satın alır!" açıklamasını da yapmıştı.