Nicolae Iorga

1895'te, Bükreş Üniversitesi'ndeki öğrenimi sonrasında tarih profesörü oldu. 1902-1905 arasında Sămănătorul dergisinin editörlüğünü yaptı. Geschichte des rümänischen Volkes (1905; Rumen Halkının Tarihi) ve Geschichte des osmanischen Reiches (1908-12, 5 cilt; Osmanlı İmparatorluğu Tarihi) adlı kitaplarını yazdı, Haçlı Seferleri üzerine incelemelerde bulundu. 1921'de Fontenay-aux-Roses Rumen Okulu'nu açan Iorga, 1922'de Sorbonne'da öğretim üyesi oldu.

1907'de Yaş milletvekili olarak parlamentoya seçildi. Ulusal Demokrat Parti'yi kurdu. Meclis başkanlığı yaptıktan sonra, 1931-1932 yıllarında başbakan ve eğitim bakanı olarak görev yaptı. 1939'da Senato başkanı oldu. 1933 itibarıyla yüzlerce makale ve kitap yazmış, Vălenii de Munte'de bir halk üniversitesi (1908) ile Güneydoğu Avrupa Enstitüsünü (1913) kurmuş ve birkaç dergi çıkarmıştı.

Yapıtları arasında 10 ciltlik Istoria Românilor (1936-39; Rumen Tarihi) da olan Iorga; Venedik, Osmanlı İmparatorluğu ve Haçlı Seferleri tarihleriyle de ilgilendi. Şiirler, genelde tarihî kişilerden esinlenen kırka yakın oyun, bir otobiyografi (Mes horizons; Une vie d'homme telle qu'elle fut, 1934), Prensées (1911) adlı bir yapıt ve gezi öyküleri de yazdı.

Eski bir öğrencisi olan ve 1930'da sürgünden dönerek tahta çıkan Kral II. Carol yönetimini destekledi. Kasım 1940'ta, karşıtı olduğu Demir Muhafızlar militanları tarafından öldürüldü.