Laurie Anderson

Anderson 5 Haziran 1947 tarihinde Glen Ellyn, Illinois'te Mary Louise (kızlık soyadı: Rowland) ve Arthur T. Anderson'ın kızları olarak doğdu.[12] Glenbard West Lisesi'nden mezun olup Kaliforniya'daki Mills College'a başladı. Daha sonra Barnard College'da sanat tarihi dalında magna cum laude ve Phi Beta Kappa şeref unvanlarıyla mezun oldu. 1972'de Columbia Üniversitesi'nde heykel dalında yüksek lisans yaptı.[13] Otomobil kornalarıyla yapılan bir senfoni olan ilk performans sanatı gösterisi 1969'da gösterildi. 1970'te underground comix tarzında Baloney Moccasins'i çizdi ve eser George DiCaprio tarafından yayımlandı. 1970'lerin başında sanat eğitmeni olarak çalıştı, Artforum gibi dergilerde sanat eleştirmenliği yaptı,[14] ve ilki The Package olan (sadece resimler eşliğinde gizemli bir hikâyeyi anlatan bir kitap) çocuk kitaplarının illüstrasyonlarını yaptı.[15][16]

1970'lerde New York'ta performanslarını icra etti. En çok söz edilen işlerinden biri olan ve New York ile beraber birçok ülkede icra edilen Duets on Ice'ta, giydiği buz pateninin alt kısmı buz kalıbına gömülü bir şekilde keman çalan Anderson, performansını ancak bu buz eridiği zaman sonlandırır. İki erken dönem eseri "New York Social Life" ve "Time to Go", 1977'de Pauline Oliveros gibi isimlerin de olduğu New Music for Electronic and Recorded Media derlemesine dahil edildi.[6] Yine Airwaves adındaki ses parçaları derlemesine iki eseri dahil edildi. Bunun yanında Crown Point Press tarafından 6 uzunçalar olarak derlenen sanatçı dersleri serisi Vision için ders verdi.

Anderson'ın birçok erken dönem kaydı hiçbir zaman yayımlanmadı, yayımlananlar da sınırlı sürümlerde kendine yer buldu. Bu nadir kayıtlardan birisi sanatçının ilk teklisi "It's Not the Bullet That Kills You (It's the Hole)"dur. Bu şarkı, "New York Social Life" da dahil bir düzine kadar şarkıyla beraber New York'taki Holly Solomon Gallery'de Anderson'ın farklı şarkılarını çalan bir jukebox'ın da dahil olduğu sanat enstalasyonu için bestelendi. Bu erken dönem kayıtlarında saksofonda Peter Gordon, gitarda Scott Johnson, armonikada Ken Deifik ve bateride Joe Kos yer alır. Bu dönemden performans fotoğrafları ve açıklamaları Anderson'ın retrospektif kitabı Stories from the Nerve Bible'a dahil edildi.[17]

1970'ler sonunda sanatçı özel olarak yayımlanan ya da avangart müzik derlemelerine dahil edilen bir dizi kayda daha imza attı. Bu derlemelerden en belirgini Andy Warhol'un eski arkadaşı New York'lu şair John Giorno'nun yönettiği Giorno Poetry Systems derlemeleridir.[18] Giorno'dan yayımlanan kayıtlar arasında çift disklik albüm You're the Guy I Want to Share My Money With de yer alır. Giorno ve William Burroughs ile paylaştığı bu albümün orijinal sürümünde her sanatçı için bir uzunçalar yüzü barındırmaktaydı. Dördüncü yüz ise üç oyukluydu ve her oyuk bir sanatçıya aitti. Dolayısıyla iğnenin konumuna göre sanatçı da değişiyordu. 1978'de birçok karşı-kültür isminin ve yükselen avangart müzik yıldızının yer aldığı büyük The Nova Convention, konferansında William S. Burroughs, Philip Glass, Frank Zappa, Timothy Leary, Malcolm Goldstein, John Cage ve Allen Ginsberg gibi isimlerle sahne aldı.[19] Bunun yanında 1970'ler sonunda komedyen Andy Kaufman ile çalıştı.[20]

1980 yılında Anderson San Francisco Sanat Enstitüsü tarafından onursal doktora ile şereflendirildi. 1982'de ise Yaratıcı Sanat Filmi ile Guggenheim Fellowship ödülü aldı.[13]

Aslen B. George'un One Ten Records etiketiyle sınırlı sayıda yayımlanan "O Superman" teklisi Birleşik Krallık listesinde iki numaraya kadar yükselince Anderson geniş çapta bir tanınırlık elde etti. Özellikle bu ülkedeki ani talep nedeniyle Anderson, "O Superman"i tekrar piyasaya süren Warner Bros. Records ile yedi albümlük anlaşma imzaladı.[21]

"O Superman", aslında United States adlı performansın bir parçasıydı ve sonra Big Science albümüne dahil edildi.[22] Daha sonra Mister Heartbreak ve United States Live albümlerini arka arkaya piyasaya sürdü. Bu ikiliden ikincisi sanatçının Brooklyn Academy of Music'teki iki gecelik gösterisinin kaydıdır ve beş uzunçalar (daha sonraları 4 CD) olarak hazırlanmıştır.[12] 1984'ün Yeni Yıl günü Nam June Paik'in prodüktörlüğündeki "Good Morning, Mr. Orwell" TV özel programında yer aldı.[23]

Daha sonra 1986 konser filmi Home of the Brave'i yöneterek filmde rol aldı. Ayrıca Spalding Gray filmleri Swimming to Cambodia ve Monster in a Box'ın film müziklerini besteledi. Robert Wilson'un Cambridge, Massachusetts'teki American Repertory Theater'da icra edilen "Alcestis" adlı oyunu için müzikleriyle katkıda bulundu. Bunun yanında 1987 boyunca PBS serisi Alive from Off Center'ı sundu. Bir önceki sene de bu aynı seri için What You Mean We? adlı kısa filmin prodüktörlüğünü yapmıştı. What You Mean We?, Anderson tarafından canlandırılan yeni bir karakterin işaretini verdi: "The Clone" (Klon). Bu karakter Anderson'ın dijital olarak alarma geçirilmiş erkek emsalidir ve sanatçı Alive from Off Center'ı sunarken ona sunumda eşlik etmiştir. The Clone'dan bazı ögeler, sanatçının daha sonraki işi Puppet Motel'in itibari "puppet"ına (kukla) entegre edildi. Anderson aynı yıl Peter Gabriel'in albümü So'daki "This Is the Picture (Excellent Birds)" şarkısında konuk sanatçı olarak yer aldı.

1989 çıkışlı Strange Angels albümü, planlanan tarihten bir yıldan fazla gecikti çünkü Anderson şan dersleri almaktaydı. Buna paralel olarak bu albümdeki vokaller önceki albümlere göre daha şarkı söyleme odaklıdır.[24] Albümden çıkan "Babydoll" teklisi modern rock listelerinde kayda değer başarılar gösterdi.

1991'de 41. Berlin Uluslararası Film Festivali'nde jüri üyeliği yaptı.[25] Aynı yıl, sanatçı-film yapımcıları Nichola Bruce ve Michael Coulson'ın BBC için çektiği sanat belgeseli The Human Face'te yer aldı. Anderson, sanat ve bilimde yüzün tarihi hakkındaki bu belgeseli sundu. Fizyonomi ve algı arasındaki ilişkiyi açıkladığı sırada yüzü lateks maskeler ve özel efektler kullanılarak değiştiriliyordu. 1990'lar başında The Rugrats Movie adlı animasyon filmi için ses oyunculuğu yaptı. 1994'te Puppet Motel adlı bir CD-ROM yayımlayan sanatçı, hemen sonra Brian Eno ile ortaklaşa yapımını üstlendiği Bright Red'i piyasaya sürdü. Bu albümü The Ugly One with the Jewels adlı konuşma albümü izledi. 1997'de hayırseverlik adına yeniden kaydedilen Perfect Day şarkısında yer aldı.[26] 1996,'da Diego Frenkel (La Portuária) ve Aterciopelados ile beraber AIDS'le savaş adına kaydedilen ve prodüktörlüğünü Red Hot Organization'ın üstlendiği Silencio=Muerte: Red Hot + Latin albümünde yer aldı.

Sanatçının sonraki stüdyo albümü için yedi yıla yakın süre geçti. Bu süreçte Encyclopædia Britannica için New York'un kültürel karakteri üzerine ek makale yazdı[27] ve birçok çokluortam sunumu hazırladı. Bunlardan en bilineni Moby-Dick'ten esinlenen Songs and Stories from Moby Dick'tir (1999-2000).[28]

Life on a String, sanatçı diğer bir Warner Music etiketi Nonesuch Records ile anlaşma imzalar imzalamaz 2001'de raflardaki yerini aldı. Albüm, sanatçının babasının ölümünü işleyen bir şarkı ve Moby Dick sunumundan alınan yeni işlerinden oluşmaktaydı.[29] 2001'de Don DeLillo'nun romanı The Body Artist'ı ses kitabı olarak kaydetti. Aynı sene en çok bilinen müzikal işlerinden oluşan bir derlemeyi icra etmek üzere turneye çıktı. Bu performanslardan birisi 11 Eylül saldırılarından bir hafta sonra New York'ta kaydedildi ve "O Superman"in bir performansı da gösteriye dahil edildi. Bu konser kaydı 2002 başında çift CD olarak Live in New York adıyla piyasaya sürüldü.[30]

2003'te Anderson NASA'nın ilk misafir sanatçısı oldu ve bu durum sanatçının The End of the Moon adlı performans parçasının ilham kaynağı oldu.[31][32] Bir dizi tema gösterilerine imza attıktan sonra Japonya'daki Expo 2005 için bir parça besteledi. 2005'te Arts Catalyst ile beraber Rusya'nın uzay programını (Gagarin Kozmonot Eğitim Merkezi ve Görev Kontrol Merkezi) ziyaret etti ve yine aynı grubun Roadhouse'taki "Space Soon" (Uzay Yakında) etkinliğine katılarak deneyimlerine kafa yordu. Atina'da düzenlenen 2004 Yaz Olimpiyatları'nın açılış gösterisini yaratan takımda yer aldı. Sonraki sene, Paris Opera ve Balesi için düzenlenen O Zlozony/O Composite çokluortam projesi için koreograf Trisha Brown ve film yapımcısı Agnieszka Wojtowicz-Vosloo ile iş birliği yaptı. Bale Paris'teki Palais Garnier'de Aralık 2004'te gösterildi. Anderson bunun yanında William S. Burroughs, Jean Dupuy, Arto Lindsay, Bill Laswell, Ian Ritchie, Peter Gabriel, Perry Hoberman, David Sylvian, Jean Michel Jarre, Brian Eno, Philip Glass, Nona Hendryx, Bobby McFerrin, Ryuichi Sakamoto, Dave Stewart, Peter Gordon, Adrian Belew, Hector Zazou ve Lou Reed ile iş birlikleri yaptı.

1990'lar sonundan itibaren Anderson ve Lou Reed birçok kayıtta ortaklaşa çalışmalar yaptı.[33] Anderson, Reed'in iş birliği projesi The Raven'daki "Call on Me" şarkısına, Ecstasy albümündeki "Rouge" ve "Rock Minuet" şarkılarına, Set the Twilight Reeling albümündeki "Hang on to Your Emotions" şarkısına katkıda bulundu. Lou Reed de Anderson'ın Bright Red albümündeki "In Our Sleep" şarkısına ve Life on a String albümündeki "One Beautiful Evening" şarkısına katkıda bulundu. İkili, 12 Nisan 2008'de Boulder, Colorado'da özel bir törenle evlendi.[34][35] Bunu izleyen süreçte Night Life adında bir çizim kitabı ve yeni stüdyo albümü Homeland (2010) piyasaya sürüldü.

Anderson 2007'de Homeland'i icra ederken.

2005'te Anderson'ın The Waters Reglitterized adlı sergisi New York'taki Sean Kelly Gallery'de gösterime girdi. Sean Kelly'nin basın açıklamasına göre eser düşler günlüğü şeklinde olup bu rüyaların edebi sanat formu olarak yeniden yaratımı hakkındadır.[36] Sanatçının ayıkken gördüğü düşlerin yeniden deneyimlenip yeniden işlenmesi süreciyle yaratılan bu eser, düşlerin kendisini irdelemek adına düşler dilini kullanır. Sonuç olarak ortaya çizimler, baskılar, yüksek çözünürlüklü video gibi ürünler çıkar. Enstalasyon 22 Ekim 2005'e kadar gösterilmeye devam etti. 2006'da İncil'de geçen 10 salgın hakkında bir şarkı koleksiyonu olan Plague Songs'a bir şarkıyla katkıda bulundu.

Anderson 2006'da Roma'daki Amerikan Akademisi'nde ihtisasla ödüllendirildi. Eylül 2006'da başlayan PBS American Masters serisi kapsamında Ric Burns'ün Andy Warhol: A Documentary Film belgeselini seslendirdi. 4-5 Ekim 2006'da Dublin'de düzenlenen Leonard Cohen övgü etkinliği Came So Far for Beauty'de sahne aldı.

Homeland albümünden materyaller Mayıs 2007 boyunca New York'ta "devam-eden-işler" formatındaki küçük gösterilerde icra edildi. Bunlardan en bilineni 17-18 Mayıs'ta Highline Ballroom'da 4 kişilik grup ve Willie Williams ve Mark Coniglio'nun tasarladığı spontane ışık/video görselleri tarafından eşlik edilen performanslardır. Homeland devam-eden-işleri için bir Avrupa turnesi başlatıldı ve performans çeşitli şehirlerde gösterildi. Daha sonraları bunu Kuzey Amerika performansları izledi.[37]

2015'te Kronos Quartet ile LANDFALL'u icra ettikten sonra Anderson, Chicago, Harris Theater

Şubat 2010'da Anderson yeni tiyatral eseri Delusion'ı Vancouver'daki 2010 Kış Olimpiyatlarında sergiledi. Bu çalışma Vancouver 2010 Kültürel Olimpiyatı ve Londra'daki Barbican Centre tarafından görevlendirildi.[38] Mart 2010'da Women's Project Theater Kadın Başarı Ödülü kazandı. Mayıs/Haziran 2010'da Lou Reed ile beraber Sidney, Avustralya'daki Vivid Live festivalinin küratörlüğünü yaptı.[39]

Stüdyo albümü Homeland da Haziran 2010'da piyasaya sürüldü. Bir sonraki ay Late Show with David Letterman'da "Only an Expert" şarkısını icra etti. Aynı gün "Gravity's Angel" şarkısı So You Think You Can Dance'e dahil edildi. 2011'de caz müzisyeni Colin Stetson'ın New History Warfare Vol. 2: Judges albümündeki bazı şarkılara konuk sanatçı olarak katıldı. 2012'de "Another Day in America" adlı bir tiyatral esere imza attı. Bu "devam-eden-işler" tarzındaki gösteriler Calgary'de Theatre Junction GRAND'ın o seneki sezonu ve One Yellow Rabbit'in yıllık sanat festivali High Performance Rodeo dahilinde icra edildi.[40]

Anderson Mayıs 2012'de Deneysel Medya ve Performans Sanatları Merkezi (EMPAC) tarafından Seçkin Açılış Misafir Sanatçısı olarak gösterildi.[41] 2013'te Aalto Üniversitesi Sanat Okulu, Tasarım ve Mimarlık tarafından Onursal Güzel Sanatlar Doktorası ile ödüllendirildi.[42]

Anderson, Haziran/Temmuz 2013'te "The Language of the Future" gösterisini icra etti ve New York'taki The River to River Festival'de yardımcı küratörlük yaptı.[43] Kasım 2013'te Frankfurt'taki Hareketli İmaj Bienali B3'te Onur Konuğu olarak yer aldı.[44]

Bant yaylı keman, Anderson'ın 1977'de tasarlayıp geliştirdiği bir müzik aletidir. Geleneksel at kılı yayı yerine manyetik bant kullanan sanatçı, köprü kısmına da bant başı ekledi. Bu müzik aleti yıllar boyunca güncellenmeyi sürdürdü. Bu müzik aletinin daha sonraki nesilden bir sürümünü Home of the Brave filminde kullanırken görülür. Sanatçı burada gösterinin "Late Show" kısmında William S. Burroughs tarafından kaydedilen manipüle eder. Bu sürümde manyetik bant yerine dokunuşla harekete geçen MIDI bazlı ses örnekleri kullanır.

Konuşan sopa yaklaşık 1,8 metre uzunluğunda asa benzeri bir MIDI kontrolörüdür. 1999-2000 dönemindeki Moby-Dick turnesi boyunca kullanıldı. Anderson geliştirdiği bu cihazı program notlarında şöyle açıkladı:

Anderson'ın işlerindeki yinelenen motiflerden birisi de kadın sesini kalınlaştırarak ona maskülen bir ifade kazandıran, sanatçının "ses drag'i" ("drag" İngilizcede karşı cinsin kıyafetini giyenleri ifade etmek adına kullanılır) olarak ifade ettiği ses filtresidir.[45] Anderson, ses filtresi eklenmiş sesin karakterini bilincin veya "otoritenin sesi" olarak kullandı.[45] Ancak daha sonraları bu erkek karakterinin otoritesinin büyük bir bölümünü yitirdiğine karar verdi ve bunun yerine bu sesi tarihi veya sosyopolitik yorumlar yapmakta kullandı.[46] Böylesi bir kullanım "Another Day in America"da ve sanatçının 2010 albümü Homeland'da göze çarpmaktadır.

Anderson'ın kariyerinin büyük bir kısmında bu karakterin bir adı yoktu veya sadece "Otoritenin Sesi" olarak geçmekteydi. Ancak daha sonraları eşi Lou Reed'in de önerileriyle Fenway Bergamot adını aldı.[46] Homeland'in kapağı Anderson'ı Bergamot karakteri olarak gösterir. Bu resimde siyah makyajla sanatçıya kalın kaşlar ve bıyıklar çizilmiştir.

The Ugly One with the Jewels albümündeki "The Cultural Ambassador" parçasında Anderson bizzat bu karakteri üzerine olan bakış açısını dile dökmüştür:

• The Ugly One with the Jewels (1995)
• Heart of a Dog (Soundtrack) (2015)

• United States Live (kutu seti) (1984)
• Live in New York (2002)

• Talk Normal: The Laurie Anderson Anthology (2000)

• You're the Guy I Want to Share My Money With, William S. Burroughs ve John Giorno ile (1981 ~ Giorno Poetry Systems)
• şarkı: "This Is the Picture (Excellent Birds)", Peter Gabriel ile (1986, So ~ Geffen / Charisma)
• şarkı: "Design for Living", Nona Hendryx ile (1983, Nona (albüm), ayrıca The Go-Go'dan Gina Shock, Ashford & Simpson'dan Valerie Simpson, Tom Tom Club'dan Tina Weymouth, Talking Heads, Heart'tan Nancy Wilson ve eski grup arkadaşı Patti LaBelle ile.
• Zoolook, Jean Michel Jarre (1984 ~ Disques Dreyfus)
• şarkı: "Speak My Language" (1993; Faraway, So Close! Soundtrack ~ SBK Records / ERG)
• A Chance Operation: The John Cage Tribute, John Cage'den metinlerle (1993 ~ Koch International Classics)
• şarkı: "Enquanto Isso", Marisa Monte ile (1994, Verde, anil, amarelo, cor de rosa e carvão ~ EMI-Odeon) (1994, Rose and Charcoal ~ Blue Note Records)
• şarkı: "Una hoja, una raiz" (One Leaf, One Root), Diego Frenkel (La Portuária) ve Aterciopelados ile (1996, Silencio=Muerte: Red Hot + Latin ~ H.O.L.A Records)
• şarkı: "Je me souviens", Jean Michel Jarre ile (2000, Métamorphoses ~ Sony Music)
• şarkı: "Gentle Breeze", Lou Reed ile (2004, Mary Had a Little Amp - okul öncesi eğitim yararına bir CD ~ Epic)
• şarkı: "The Fifth Plague" (the Death of Livestock) (2006, Plague Songs ~ 4AD)
• The Stone: Issue Three, John Zorn ve Lou Reed (2008 ~ Tzadik)
• şarkı: "The Electrician" (2009, Music Inspired by the Film Scott Walker: 30 Century Man ~ Lakeshore Records)
• Femina, John Zorn ile (2009 ~ Tzadik)
• New History Warfare Vol. 2: Judges by Colin Stetson (2011 ~ Constellation)
• şarkı: "Rely on Me", Jean Michel Jarre ile (2015, Electronica 1: The Time Machine ~ Columbia)

• "O Superman" (1981)
• "Big Science" (1981)
• "Sharkey's Day" (1984)
• "Language Is a Virus" (1986)
• "Strange Angels" (1989)
• "Babydoll" (1989)
• "Beautiful Red Dress" (1990)
• "In Our Sleep" (1994)
• "Big Science 2" (2007) (Sadece iTunes)
• "Mambo and Bling" (2008)
• "Only an Expert" (2010)[50]

"Sharkey's Day" teklisi yıllar boyunca Lifetime TV'nin tema müziği olarak kullanıldı. Anderson bunun yanında 1970'ler sonunda bazı sınırlı sürüm tekliler de yayımladı. Çoğu Holly Soloman Gallery'den yayımlanan bu tekliler, ilerleyen dönemlerde Giorno Poetry Systems'ın The Nova Convention ve You're the Guy I Want to Share My Money With albümleri de dahil olmak üzere bazı derlemelerde kendine yer buldu. Kariyeri boyunca Peter Gabriel, Lou Reed ve Jean Michel Jarre gibi müzisyenlerin kayıtlarına konuk sanatçı olarak katıldı. Philip Glass'ın Songs from Liquid Days albümündeki sözlere katkıda bulunan Anderson, John Cage şerefine hazırlanan bir albümde konuşma metniyle yer aldı.