Kurtpınar, Bulgaristan

Kurtpınar (Bulgarca: Тервел, trl: Tervel[1][2][3][4][5]), Bulgaristan'ın Hacıoğlu Pazarcık iline bağlı ve Hacıoğlu Pazarcık'a yaklaşık 37 km, Sofya'ya ise yaklaşık 439 km uzaklıkta olan ilçe.

Tarih

Kurtpınar, yaklaşık olarak 16. veya 17. yüzyılda kurulmuştur. 14. yüzyılda bölgeye Osmanlı Devleti hakim oldu. Osmanlı Devleti'nin gerilemeye başlayınca ve Rus İmparatorluğu'nun panslavizm politikasını uygulaması sonucu, Balkanların tümünde olduğu gibi Bulgaristan'da da ulusal kurtuluş hareketi başlamıştır.

93 Harbi'nden yenilgiyle çıkan Osmanlı Devleti, Bulgaristan'ı 1878 yılında içişlerinde bağımsız prenslik olarak, 1908 senesinde ise tam bağımsız çarlık olarak tanımıştır. Böylece Tervel'in egemenliği Bulgaristan'a geçti.

Tervel'in şimdiki alanı İkinci Balkan Savaşı'yla Romanya Krallığı'nın egemenliğine girdi ve 1913-1916 ve 1918-1940 arası Romanya Krallığı'nın parçasıydı. 1940'ta tekrar Bulgaristan Krallığı'nın yönetimine geçti. 1980'lerde Türklerin Bulgar hükümetinin asimilasyonlarına karşı (zorla Bulgar ismi koyma, zorunlu göç vb.) yaptıkları direnişlere Tervel'in köylerinden de yoğun bir şekilde katılım olur.

Etnik yapı

Etnik olarak oransal bir şekilde bilinmese de, ilçede Türkler, Bulgarlar ve Romanlar ikamet etmektedirler.

İklim

İklimi kışın soğuk, yazın sıcak ve kuraktır.

Bitki örtüsü

Etrafı ormanlarla, çayırlarla, düzlüklerle çevrilidir.

Yeryüzü şekilleri

İlçe düzlük bir yapıya sahiptir.

Coğrafi koordinatları

43°00′K, 25°00′D

Saat Dilimi

UTC+2,UTC+3

Komşuları

Köyler:

  • Kuzeyde Bezmer,
  • Doğuda Popgrueva,
  • Güneyde Duştubak (Bulgarca: Полковник Савово / Polkovnik Savovo),
  • Güneybatıda Koyunluköy (Bulgarca: Bonevo),
  • Batıda Kableşkovo'dur.

İlçeler:

  • Kuzeyde Kruşan (Hacıoğlu Pazarcık'ın ilçesi),
  • Doğuda Dobriçka (Hacıoğlu Pazarcık'ın ilçesi),
  • Batıda Silistre (İl),
  • Güneyde Şumnu (İl).

Not
  1. 15 Eylül 2008 tarihli Zaman Bulgaristan
  2. Nurcan Özgür, Etnik sorunların çözümünde etnik parti: hak ve özgürlükler hareketi, 1989-1995, Der Yayınları, 1999, ISBN 975-353-178-8, s. 469.
  3. Kemal Sülker, Nazım Hikmet'in sahte dostları, İstanbul Matbaası, 1979, s. 146.
  4. Ömer Engin Lütem, Türk-Bulgar ilişkileri, 1983-1989, Cilt 2. 1986-1987, Avrasya Stratejik Araştırmalar Merkezi, 2006, ISBN 975-6362-04-9, s. 672.
  5. Ahmet Şerif Şerefli, Türk doğduk, Türk öldük, Kültür Bakanlığı Yayınları, 1990, ISBN 975-17-0679-3, s. 222.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.