II. Raymond (Trablus kontu)

1135 yılında Haçlı devletleri

Şam komutanı Memlûk (ya da köle) Bazwāj, Trablus'a akınlar düzenliyordu ve bir muharebede Pons'u yendi.[5][6] Pons, muharebe meydanından kaçtı, fakat yerli Hristiyanlar onu esir alıp, onu Bazwāj'a teslim ettiler, Bazwāj, Pons'u 25 Mart 1137 günü idam etti.[5] Bazwāj bir sınır kalesini ele geçirdi fakat Trablus'asaldırmadan Şam'a geri döndü.[7] Babasının ölümünün intikamını almak için Raymond Lübnan Dağı bölgesinde bulunan yerli Hristiyan yerleşimlerini işgal etti ve birçoğunu esir aldı.[8][9] Esir alınan erkek, kadın ve çocuklar Trablus'a götürülüp, çoğunluğuna işkence edilip, idam edildiler.[8] Surlu Vilyam, Raymond'un yerli Hristiyanlara karşı olan seferinin onun "savaş cesaretinin ilk dersleri" olduğunu belirtir.[10]

Pons'un ölümünü öğrendikten sonra Musul Atabegi I. İmâdüddin Zengî, Trablus'u Temmuz 1137'de işgal etti.[10] Müslüman bir tarihçi olan Kemaleddin, Zengî'nin Trablus'a ancak Raymond birliklerini Zengî'yi Humus kuşatmasını kaldırmaya zorlamak için topladıktan sonra saldırdığını, daha sonra iddia edecektir.[10] Lewis, Kemaleddin'in anlatımının şüpheli olduğunun altını çizer çünkü Bazwāj, Raymond'un büyük bir sefer düzenlemesinin önüne geçebilmek için Trablus'un ordusunun neredeyse tamamını yok etmiştir.[10] Zengî, Montferrand'ı kuşattıktan sonra,[11] Raymond, dayısı Kudüs kralı Foulques'a kuşatılmış kaleye acele etmeye çağırmak için elçiler yollamıştır.[12] Foulques ve ordusu Trablus Kontluğu'nun sınırını geçtikten kusa bir süre sonra, Antakya Prensi Raymond, Bizans İmparatoru II. İoannis'in Antakya'yı işgal ettiğine dair Foulques'u bilgilendirdi.[12]

Foulques ve Trablus kontu Raymond, Antakya'ya ilerlemeden önce Zengî'nin kuvvetlerine saldırıda bulunmaya karar verdiler, çünkü atabegi kolayca yenebileceklerini düşünüyorlardı.[12] Ancak Zengî, Humus kuşatmasını kaldırdı ve Kudüs ve Trablus birleşik güçlerine beklenmedik bir saldırı düzenledi.[12] Muharebe sırasında binlerce Hristiyan asker öldü ve hatta Raymond'da dahil olmak üzere daha çoğu esir alındı; Foulques ve beraberindekiler Montferrand'a kaçtılar.[12][13] Zengî tekrar Montferrand'ı kuşattı fakat Antakya Prensi Raymond, Edessa kontu II. Joselin ile II. İoannis'in destek kuvvetlerinin yolda olduğunu öğrenince kuşatma altındakiler ile görüşmeye başladı.[13][14] Kaled kuşatılanlar, bu hareketlerden haberdar değillerdi fakat güvenli bir geçiş ile Raymond ve diğer tüm Hristiyan esirlerin serbest bırakılması karşılığında kaleyi Zengî'ye teslim etmeyi kolayca kabul ettiler.[13][15]

Bizanslı yazar Theodore Prodromos, II. İoannis'e 1137'den kısa bir süre sonra Trabluslu kuluna yaptıkları için övgüde bulunur.[16] Onlarca yıl sonra, Bizanslı tarihçi Nikitas Honiatis, Raymond'ı II. İoannis'in vasal' olarak tarif eder.[17] Lewis'e göre, her iki kaynakta Raymond'ın ondan önce gelenlerin Bizans imparatoruna yaptıkları bağlılık yeminini yenilediğini belirtirler.[16] Bununla birlikte, Raymond, II. İoannis'in 1138'de Kuzey Suriye Müslüman hükümdarlarına karşı yaptığı askeri seferine katılmadı.[18] Tarihçi Ralph-Johannes Lilie, yetersiz askeri gücünün, Bizanslılara yardım etmeye müsaade etmediğini söyler.[19]

Raymond, 1142 yılında kontluğunun doğu sınırı ile beraber birçok yerleşimi Hospitalier Şövalyeleri'ne bağışladı.[20][21] Bu bağışlar arasında sonraki yıllarda Haçlıların önemli kalesi Krak des Chevaliers'e dönüşecek "Kürtlerin Kalesi" de yer alıyordu.[21][22] 1137 yılında Zengî tarafından ele geçirilen Montferrand and Rafaniya'nın haklarını da, eğer tekrar ele geçirilerse, Hospitaliere bıraktı.[20][21] Doğu sınırında Askerî tarikat kurduğunda, Raymond sadece kontluğunun savunmasını güvence altına almak istiyordu, fakat onun bu büyük bağışı neredeyse bağımsız bir dini devletin temelini attı.[23]

Krak des Chevaliers: Raymond'un 1142'de onlara verdiği arazi üzerinde Hospitalier Şövalyeleri tarafından yaptırılan büyük kale

Raymond, Birinci Haçlı Seferi liderlerinden ve kendini henüz Trablus ele geçirilmeden kendisini Trablus kontu ilan etmiş Toulouse kontu IV. Raymond'un torununun oğludur.[24] Bununla birlikte, Raymond'un soyu Toulouse kontu IV. Raymond'un tartışmalı meşruiyeti olan bir oğlu olan Bertrand'dan gelir.[25] Toulouse kontu IV. Raymond'un meşru oğlu Alphonse Jourdain babasının Trablus kontu ünvanının yasal varisiydi.[26]

Alphonse Jourdain, İkinci Haçlı Seferi'nin önemli liderlerinden biriydi ancak Kutsal Topraklar'a çıktığı Nisan 1148 tarihinden hemen sonra öldü.[26][27] Akdeniz'deki uzun yolculuğunun bir sonucu olarak büyük olasılıkla doğal nedenlerden ölmesine rağmen,[28][29] beklenmedik ölümü nedeniyle öldürüldüğü hakkındaki dedikodu Haçlılar arasında yayılmaya başladı.[30] Anonim bir Suriyeli vakainüvis, Raymond'u suçlayıp ve amcasının Trablus'u ele geçirmek için gelmesinden korktuğu için Alphonse Jourdain'u zehirlediğini söyler.[26] Lewis, Suriyeli vakainüvis "neredeyse en güvenilir kanıt değildir, bu yüzden Raymond'un Alphonse'nun ölümüne katılımı hakkında şüpheci olmayı kesinlikle tavsiye edilir" demektedir.[26] Bir başka dönemin yazarı—Sigebert de Gembloux'u devam ettiren—Raymond'un karısının ablası Kudüs kraliçesi Melisende'nin Alphonse Jourdain'i, Trablus için hak iddia etmesinin önüne geçmek için zehirlediğine inanır.[31]

24 Haziran 1148 günü Akka'da toplanan Haçlı liderlerinin toplantısına katılmadı.[29] Haçlıların Şam'a karşı seferinden bile uzak durdu.[29] Raymond'un aksine, Raymond'un Alphonse'nun gayrımeşru çocuğu ve babasıyla beraber Kutsal Topraklar'a çıkan Bertrand, Haçlıların çatışmalarına katıldı.[32] Trablus'a hak talebinde bulunmaya karar verdi ve 1149 yazında Araima kalesine sahip oldu.[33][28] Bertrand'ı kontluktaki önemli yolları kontrol eden kaleden çıkaramadıktan sonra, Şam'ın müslüman hükümdarı Muinüddin Üner ile Zengî'nin oğlu Nûreddin Mahmud Zengî'den yardım istedi.[34][35] İki müslüman hükümdar Araima'yı ele geçirip, Bertrand ve ailesini esir aldılar.[35] Kaleyi kaleyi tahrip ettikten sonra toprağı Raymond'a geri verdiler.[36] Raymond, 1150lerin başlarında toprağı Tapınak Şövalyeleri'ne bağışladı.[37]

Trobadour Jaufre Rudel, Raymond'un karısı Hodierna'nın kollarında ölüyor

III. Baudouin, 1150 yazında Kuzey Suriye'ye doğru ilerleyişinde, Trablus'dan geçti.[38] Urfa Kontluğu'nun son kalesini satın alan Bizans imparatoru I. Manuil ile buluşmak istiyordu.[39] Baudouin ile annesi Melisende arasındaki çatışma yüzünden, Melisende'nin destekçileri krala eşlik etmeyi reddetmeleri yüzünden kral Raymond'a kendisine katılmasını istedi.[38][40] Raymond, Baudouin'in davetini kabul ederek, toplantıda ona eşlik etti ve kalenin Bizans'a transferini birlikte denetlediler.[38]

Fâtımîler, 1151 yazında sahil kasabalarına karşı yaptıkları yağmalama akını sırasında Trablus'u da yağmaladılar.[41][42] Fâtımîler, limanda bulunan gemileri imha edip, yüzlerce insanı esi ettiler.[41][42] Aralık ayında Haçlı birlikleri Bekaa Vadisi'ni işgal edip, Baalbek'in Müslüman valisi onları püskürtmeden önce seferleri sırasında mahkümlara ve ganimetlere el koydular.[43] Nûreddin Nisan ya da Mayıs 1152'de kontluğa girdi ve Tortosa'yı ele geçirip orada bir garnizon bıraktı.[40][43] III. Baudouin, Trablus'a geldi ve Kudüs ile Trablus'un önde gelen baronlarının katıldığı bir "genel davet" düzenledi.[40][43] Kral vardıktan sonra, Nûreddin'in birlikleri Tortosa'yı terk ettiler ama kaleyi yıktılar.[43] Kalenin yeniden inşası pahalı olduğu için, Raymond Tortosa'yı önce yerel piskoposa sonra en önemli karargahlarından birini oraya taşıyan Tapınakçılara verdi.[44]

Surlu Vilyam'a göre "Evlilik kıskançlığından doğan düşmanlık" bu arada Raymond ile karısı arasında ortaya çıktı.[45] Trablus'da bir toplantıya katılan karısının ablası Melisende, aralarını bulmayı denedi fakat ilişkileri gerginliğini korudu.[46] Toplantı bittikten sonra, Melisende ve Hodierna Kudüs'e gitmek için Trablus'tan ayrıldılar.[47][48] Raymond kısa bir mesafe onlara eşlik etti, Trablus'a geri dönerken Haşhaşîler—Nizarîlerin başı tarafından düşmanlarını öldürmesi için tutulan fanatikler—tarafından şehrin güney kapısında iki şövalyesi ile birlikte öldürüldü.[47][48] Bu cinayetin sebebi belirsizdir.[45] Nizarî daha önce Hristiyan bir hükümdarı öldürmediği için, modern tarihçiler Tapınakçıların Tortosa'da üs kurmalarının onları öfkelendirdiğini düşünürler.[45]