Heer (Wehrmacht)

Heer (Türkçe anlamı: Ordu), Mayıs 1935 yılında Alman Silahlı Kuvvetleri'nin (Wehrmacht) yeniden inşası kanunuyla kurulmuş Nazi Almanyası'nın kara kuvvetleri ve ana kuvvetidir. Başlangıçta 21 tümenden oluşmasına rağmen 1935-1945 yılları arasında yüzlerce tümenlik bir büyüklüğe ulaştı. II. Dünya Savaşı sırasında toplam yaklaşık 13 milyon asker görev yapıyordu.[1] II. Dünya Savaşı'nın sonunda Mayıs 1945'te Müttefikler'e teslim oldu, 1946 yılında ise resmi olarak kaldırıldı.[2]

Alman Ordusu Heer
"Balkenkreuz", Demir Haç'ın stilize edilen bir uyarlaması, Wehrmacht'ın amblemi.
Etkin	1935-1946
Ülke	Almanya
Bağlılık	Adolf Hitler
Sınıfı	Wehrmacht
Tipi	Kara kuvvetleri
Büyüklük	6,550,000 (zirve, 1943) Etkin: 4,250,000 Yedek: 2,300,000 14,800,000 (toplam personel)[1]
Parçası	Oberkommando des Heeres
Slogan	"Gott mit uns"
Savaşları	İspanya İç Savaşı II. Dünya Savaşı
Komutanlar
Başkomutan	Adolf Hitler
Nişanlar
Piyade birimi bayrağı

Adolf Hitler'in silahlanma programını açıkça ilan etmesinden yalnızca 17 ay sonra Heer, hedeflediği 36 tümen hedefine ulaştı. 1937 sonbaharında iki kolordu daha kuruldu. Mart 1938'de Anschluss'un ardından Avusturya Ordusu'nun beş tümeninin dahil edilmesi ile dört kolordu daha kuruldu.[3] Alman Ordusu, Adolf Hitler'in büyüme döneminde, I. Dünya Savaşı sırasındaki gibi Kara (Heer) ve Hava (Luftwaffe) silahlı kuvvetleri şeklinde birleştirilerek Wehrmacht adını aldı.

Kuşatma ve "imha savaşı" gibi operasyonel ve taktiksel yöntemlerle birleştiğinde ortaya çıkan Blitzkrieg taktiği ile Alman ordusu, II. Dünya Savaşı'nın ilk iki yılında hızlı zaferler kazandı.[4]

Motorlu birlikler, savaşın ilk yıllarında dünya basınında çok dikkat çekti. Polonya (Eylül 1939), Norveç, Danimarka (Nisan 1940) Belçika, Hollanda ve Fransa (Mayıs 1940), Yugoslavya (Nisan 1941) ve Barbarossa Operasyonu ile Sovyetler Birliği'nin istilasına (Haziran 1941) girişilmesinin ana nedeni olarak gösterildi. Bunun yanında motorlu ve tank birlikleri Heer'in toplam kapasitesinin sadece % 20'sini oluşturuyordu. Ordunun kamyon eksikliği (ve onları çalıştırmak için petrol), Müttefiklerin hava gücünün Loire'in kuzeyinde bulunan Fransız demiryolu ağını harap eden Normandiya istilası sırasında ve sonrasında piyade hareketine yönelik ciddi bir handikap olarak ortaya çıktı. Panzer hareketleri de demiryoluna bağlıydı, çünkü bir tankın sürülmesi en fazla 150 kilometre kadardı.[5]