Grom pobedy, razdavaysya!

Grom pobedy, razdavaysya! (Rusça: Гром побе́ды, раздава́йся!; Türkçe: Şimşekli zafer, yankılan!), 18. yüzyıl sonları ve 19. yüzyıl başlarında resmi olmayan Rus İmparatorluğu milli marşı.

Marşın sözleri dönemin Rus şairi Gavrila Derjavin tarafından yazılmış olup, bestesi 1791 yılında Osip Kozlovski tarafından yapılmıştır. Marş, büyük bir Osmanlı kalesi olan İzmail'in ele geçirilmesi şerefine, Rus generali Aleksandr Suvorov için yazılmıştır. Bu olay 1787-1792 Osmanlı-Rus Savaşı'nın (Yedinci Osmanlı-Rus Savaşı olarak da bilinir) sona ermesinde önemli bir yere tekabül eder. Polonez melodiye sahip olan ve kazanılan zafer üzerine Osmanlı yönetimine ve III. Selim'e göndermeler içeren marş 1816 yılına kadar gayri resmi marş olarak kullanıldı.

Rus Çarı I. Aleksandr, Birinci Fransız İmparatorluğu'nu yendikten sonra yeni bir ulusal marş yazılmasını önerdi. Rusların Duası ismiyle yazılan yeni marşın sözleri Vasili Zukovski tarafından yazılan marşın müziğinde İngiliz marşı Tanrı Kraliçeyi Korusun'in müziği kullanıdı. Marş aynı zamanda Hollanda ulusal marşından, Fransa ulusal marşı olan La Marseillaise den ve İngiliz vatanseverliğini anlatan Rule, Britannia! adlı marştan da etkilenmiştir.[1][2] 1816 yılında Rus İmparatorluğu'nun resmi ulusal marşı seçilmiştir.[3] 1833 yılında Rusların Duası marşı Boje, Tsarya hrani! (Türkçe: Tanrı Çarı Korusun) marşı ile değiştirildi. Her iki marş da aynı sözlerle başlamasına karşın sonraki sözlerde farklılık gösterir.

Sözleri (Eski Rusça)

Громъ побѣды, раздавайся!

Весѣлися, храбрый Россъ!

Звучной славой украшайся.

Магомета ты потресъ!

Припев:

Славься симъ, Екатерина!

Славься, нѣжная къ намъ мать!
Воды быстрыя Дуная

Ужъ въ рукахъ теперь у насъ;

Храбрость Россовъ почитая,

Тавръ подъ нами и Кавказъ.

Ужъ не могутъ орды Крыма

Нынѣ рушить нашъ покой;

Гордость низится Селима,

И блѣднѣетъ онъ съ луной.

Стонъ Синила раздается,

Днесь въ подсолнечной вездѣ,

Зависть и вражда мятется

И терзается въ себѣ.

Мы ликуемъ славы звуки,

Чтобъ враги могли узрѣть,

Что свои готовы руки

Въ край вселенной мы прострѣть.

Зри, премудрая царица!

Зри, великая жена!

Что Твой взглядъ, Твоя десница

Нашъ законъ, душа одна.

Зри на блещущи соборы,

Зри на сѣй прекрасный строй;

Всехъ сердца Тобой и взоры