Demetritzes Muharebesi

Selanik'in düşmesi ve Normanların Konstantinopolis'e doğru ilerlemesi, Bizans imparatoru I. Andronikos'un çöküşünü ve II. İsaakios'un yükselişini hızlandırdı.[1] Yeni imparatorun yükselişi, Bizans Anadolusu'ndan Normanlar ila savaşmak için gönüllülerin akınına yol açtı. İsaakios bu birliklere para ödedi ve onları silahlandırdı, Norman'ın ilerlemesini engellemek için deneyimli general Aleksios Branas'ın altında toplanmış olan saha ordusuna katılmaları için onları gönderdi. Saha ordusuna, 4.000 altın poundu hem ödeme hem de bağış olarak gönderdi.[2]

Selanik'i ele geçiren Norman ordusu üçe bölünmüştü, bir parçası Selanik'te kaldı, ana ordu Struma Nehri kenarında bulunan Amfipolis ve Serez şehirlerine yürürken, özel muhafızlar Via Egnatia üzerinden Konstantinopolis'e doğru ilerleyip Mosynopolis'i işgal ettiler. Honiatis, Normanların çok az direniş ile karşılaşmalarının, kendilerine aşırı güvenli ve pervasız yaptığını belirtir. Branas komutasında güçlendirilmiş Bizans ordusu Norman özel muhafızlarına saldırdı, bu gücün bir bölünmesini yönlendirdi ve tekrar duvarlarının dışına çıkmadan önce şehre geri götürdü. Mosynopolis kapıları yakıldı ve Bizanslılar saldırıp, savunmacıları katlettiler.[3]

Branas, ordusunu, Amfipolis ve Serez'in etrafını yakıp yıkan Normanlar'a doğru yürüttü ve onlar ile Serez'in kuzeybatısındaki Demetritzes'de (modern Sidirokastro) karşılaştı. Muharebenin ana kaynağı olan Honiatis, çatışmayı herhangi bir taktiksel detayda açıklamamaktadır. Bunun yerine, Bizanslı askerlerin Mosynopolis'teki daha önceki başarılarından kazandıkları güveni ve Normanların aynı sebepten dolayı uğradıkları moral kaybından bahseder. Normanlar başlangıçta barış için müzakere teklif ettiler. Branas bunu bir zayıflık ve korkaklık işareti olarak aldı. 7 Kasım'da Bizans ordusu Normanlar'a ani bir saldırı başlattı. Normanlar, ilk saldırıda bir miktar başarı elde ettiler, ancak değişik sebeplerden, aceleci Bizans saldırısından önce açtılar. Bazılarının kaçışı kesildi, diğerleri Strymon'a sürüklendi, çoğu da esir alındı. Bizans zaferi tamamlandı; Norman liderleri, Kont Bouadin (ya da Aldoin) ve Acerra Kontu Rikardo'nun, her ikisi de esir alındı.[4][5]

Bizanslılar tarafından takip edilen hayatta kalan Normanlar, savaşsız terk edilen Selanik'e kaçtı; Norman ordusunun kalıntıları, sonradan çoğu fırtınada batacak birçok gemiyle denizden kaçtı. Selanik'ten kaçmayı başaramayan Normanlar, şehir yağmalanırken öldürülen akrabalarının intikamını almak için Bizans ordusunun Alan birlikleri tarafından katledildi. Marmara Denizi'ndeki Lecce'li Tancred yönetimindeki Norman filosu da geri çekildi. Adriyatik Denizi'nde bulunan Dyrrhachium kenti, Balkanlar'da Norman elinde kalan tek parçasıydı ve bu, bir kuşatma sonrasında ertesi Bahar düştü ve Sicilyalıların İmparatorluğu ele geçirme girişimleri sonlandı. Sicilya Krallığı, öldürülen ve ele geçirilenler ile çok büyük kayıplara maruz kaldı. Konstantinopolis'e 4 binden fazla esir gönderildi. Burada II. İsaakios'un elinde çok kötü muamele gördüler.[6][7]

Özel

Genel

• Angold, M. (1984) The Byzantine Empire 1025-1204: A Political History, Longman, Harlow.
• Choniates, N.: Magoulias, Harry J., (Ed.) (1984). O City of Byzantium. Annals of Niketas Choniates. Detroit: Wayne State University Press. ISBN 0-8143-1764-2.

• Brand, Charles M. (1968). "The Norman Threat: 1185". Byzantium Confronts the West, 1180–1204. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ss. 160-175. 29 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2018.
• Stephenson, Paul (2000). "The Norman Invasion, 1185–1186". Byzantium's Balkan Frontier: A Political Study of the Northern Balkans, 900–1204. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ss. 284-288. ISBN 0-521-77017-3. 6 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2018.